Amelia.

"Τι είπες;" ρώτησε έκπληκτος. Όμως αυτό δε με κράτησε πίσω. Επανέλαβα ξεκάθαρα αυτό που είπα μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν.

"Ότι σε δέκα λεπτά, το πολύ ένα τέταρτο, θα έχω φύγει." Σηκώθηκα έτοιμη να πάω προς τη κρεβατοκάμαρα και να μαζέψω τα ρούχα και τα πράγματά μου, όταν το χέρι του με γράπωσε βίαια από το μπράτσο και με ανάγκασε να σταματήσω.

"Δε νομίζω ότι σε κατάλαβα," είπε με στόμφο.

"Εγώ πάλι νομίζω πως ήμουν αρκετά κατανοητή," απάντησα σοβαρά. Θεέ μου, η Loreen είχε μάθει τα πάντα για την κρυφή μας σχέση και εκείνος μου το είχε πει μόλις τώρα; Ενώ είχε γίνει μέρες πριν; Πόση περισσότερη ντροπή μπορούσα να νιώσω; "Σου το είχα πει ξεκάθαρα. Αν η Loreen μάθει για τη σχέση μας, εγώ έχω τελειώσει. Το είχα ή δε το είχα πει; Σε ρωτάω," επανέλαβα όσο πιο ήρεμα μπορούσα, γιατί το χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να αρχίσω να ωρύομαι μπροστά του σα δαιμονισμένη.

"Το-το είχες πει αλλά-"

"Δε σου είχα πει επίσης ότι αν γίνει αυτό εγώ όχι μόνο έχω τελειώσει, αλλά έχω φύγει κιόλας; Σου είχα ξεκαθαρίσει ότι δε θα ανεχτώ τέτοιου είδους ντροπή."

"Amelia, κάτσε λίγο να το συζητήσουμε. Τα είχες πει όλα αυτά, ναι, όμως δεν είχαμε προχωρήσει τόσο πολύ στη σχέση μας για να-"

"Λες να με νοιάζει;" ρώτησα έκπληκτη. "Zayn, η γυναίκα σου γνωρίζει ότι έχεις παράλληλη σχέση και μάλιστα ξέρει ότι την έχεις μαζί μου. Τι ακριβώς περιμένεις να κάνω δηλαδή;"

"Να προσπαθήσεις να ηρεμήσεις και να μη το βάλεις στα πόδια, ίσως;" πρότεινε με ειρωνεία.

Χαμογέλασα σαρκαστικά και ελευθέρωσα το χέρι μου από τη λαβή του, ενώ αμέσως μετά το τύλιξα με το άλλο χέρι κάτω από το στήθος μου. "Έχεις καταλάβει τι έχει γίνει; Ρωτάω από περιέργεια," τον ειρωνεύτηκα και γω με τη σειρά μου.

"Ναι," απάντησε με τον ίδιο τρόπο, σταυρώνοντας και εκείνος τα χέρια του επιδεικτικά και κοιτάζοντάς με υπεροπτικά -ένα ύφος που το είχε ορισμένες φορές τις πρώτες μέρες που είχαμε γνωριστεί και δε μου άρεσε καθόλου. Μα καθόλου.

"Μάλλον όχι," αντιγύρισα. "Σου είχα πει κάτι και μάλλον ούτε αυτό το κατάλαβες. Δε γουστάρω να συνεχίσω να είμαι μαζί σου εφόσον η γυναίκα σου, και την τονίζω επίτηδες τη λέξη, γνωρίζει ότι ο άντρας της έχει παράνομη σχέση. Συνέχισα να είμαι μαζί σου επειδή μέχρι και τώρα δεν ήξερε τίποτα. Αλλά μάλλον ζούσα και γω με τη σειρά μου σε άλλο κόσμο γιατί αν δε το έκανα, τότε δε θα μου το έκρυβες τόσες μέρες. Δηλαδή, για να έχουμε καλό ερώτημα, τι περίμενες να κάνεις, Zayn; Να έρθει το Σάββατο, να πας με τη Loreen στη δεξίωση χωρίς να μου έχεις αναφέρει φυσικά κάτι και να είμαι και εγώ εκεί σε μια γωνιά γνωρίζοντας το απόλυτο τίποτα, βιώνοντας παράλληλα αθόρυβα τον εξευτελισμό από εκείνη; Γιατί, αποκλείεται να μη με κοιτούσε με ύφος γνωρίζοντας πια πως είμαι η γκόμενα του άντρα της."

"Παραλογίζεσαι," είπε κοφτά, λες και όλα όσα του είχα πει μέχρι τώρα δεν ίσχυαν. Λες και δεν ήμουν η ξεπέτα του άντρα της Loreen. Γιατί αυτό ήμουν εφόσον εκείνοι ήταν ακόμα παντρεμένοι, μια ξεπέτα. "Χθες ειπώθηκαν κάποια πράγματα που-"

"Που αν ήξερα ότι είχε συμβεί αυτό που μου είπες τώρα, δε θα τα είχα πει. Μη πας να βγεις από πάνω, Zayn, δε σου πάει. Και ούτε θα μου αλλάξεις τη γνώμη. Εγώ θα φύγω, δε θα μείνω να ξεφτιλιστώ παραπάνω, που ήδη το έχω κάνει αν αναλογιστείς πως σου είπα ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου ενώ γνώριζες πως η Loreen ξέρει την αλήθεια για μας, γαμώτο!" μου ξέφυγε και φώναξα παραπάνω από το κανονικό ενώ απομακρύνθηκα από κοντά του και άρχισα να πηγαίνω και γω πάνω κάτω στο σαλόνι. Ήδη ένιωθα μια ανακατωσούρα να καταλαμβάνει το στομάχι μου και ήξερα πως και ο πονοκέφαλος δε θα αργούσε να έρθει -αυτά πάθαινα όταν ήμουν ψυχολογικά πιεσμένη.

"Δε προσπαθώ να βγω από πάνω, προσπαθώ να σου θυμίσω τι έγινε χθες σε περίπτωση που το ξέχασες. Επίσης, να σου υπενθυμίσω και το άλλο, ότι εγώ με τη Loreen δε τα πάμε καλά εδώ και καιρό και αργά ή γρήγορα θα-"

"Χωρίζατε; Μη μου λες τέτοια αστεία και θα αρχίσω να γελάω παρανοϊκά," είπα έντονα. "Ποτέ δε μου μίλησες για χωρισμό, μου είχες πει απλά ότι δε τα πάτε καλά. Αν μιλούσαμε για χωρισμό, τότε θα αντιμετώπιζα εντελώς διαφορετικά την όλη κατάσταση μεταξύ μας."

"Α ναι; Πώς δηλαδή; Θα ξεχνούσες ότι είναι γυναίκα μου και δε θα έλεγες αυτές τις παπαριές που μου λες τώρα; Πως θες να φύγεις και τα σχετικά;"

"Όχι. Πάλι θα έφευγα. Απλώς θα ήξερα πως στο μέλλον θα υπήρχε ελπίδα για μας," είπα πιο ήρεμα από πριν και τα μάτια του Zayn καρφώθηκαν πάνω μου, λες και είχα πει κάτι υπερβολικά σοβαρό για τα αυτιά του.

"Συγνώμη; Όταν λες ελπίδα για μας πώς ακριβώς το εννοείς;"

"Ελπίδα για να είμαστε ένα κανονικό ζευγάρι;!" απόρησα ειρωνικά. Τι ρόλο βαρούσε τέλος πάντων; Όντως δε καταλάβαινε τι του έλεγα ή το έπαιζε ακόμα θιγμένος από το ξαφνικό μου ξέσπασμα;

"Amelia, σε παρακαλώ," είπε γελώντας χωρίς καθόλου χιούμορ και πια ήξερα πως δεν αστειευόταν καθόλου. "Εμείς οι δύο ζευγάρι; Εντάξει, καλά περνάμε και ίσως συνεχίζαμε να περνάμε καλά για λίγο καιρό ακόμα αλλά μέχρι πότε; Είσαι είκοσι, είμαι τριάντα τρία, μόλις τώρα θα ξεκινήσει η δική μου καριέρα και συ συ δεν έχεις ακόμα ιδέα τι θες να κάνεις στη ζωή σου. Για οικογένεια ούτε που θα μιλούσαμε και αν κάναμε απλή συγκατοίκηση αυτή θα κρατούσε μέχρι ένα σημείο. Επομένως, για ποιο μέλλον και ποιο ζευγάρι μιλάς εσύ;"

Άνοιξα το στόμα μου να μιλήσω, αλλά δεν έβγαινε κουβέντα. Όταν κατάλαβα πως περίμενε απάντηση όμως, δε γινόταν να συνεχίσω και να τον κοιτάω σα χάνος. Έπρεπε κάτι να πω. "Ουαου... Ουάου, Zayn, εξαιρετικά. Αυτή η συζήτηση πάει από το κακό στο χειρότερο!"

Έτριψε το πρόσωπό του με μανία. "Amelia, εγώ-"

"Όχι, όχι, καλά έκανες και τα είπες όλα αυτά. Καλά έκανες και μου άνοιξες τα μάτια γιατί από ότι φαίνεται, παρά το ότι είχαμε κάνει μια καλή ξεκαθάριση λογαριασμών πριν μέρες, πάλι κάποια πράγματα τα κατάλαβα διαφορετικά σε σχέση με σένα." Ένιωθα ένα κόμπο στο λαιμό μου αλλά προσπάθησα με μανία να τον διώξω, καταπίνοντας επανειλημμένα. Αυτό ήταν το τέλος; Έτσι ήταν; Άραγε άξιζε που είχα προσπαθήσει να είμαι έστω και με αυτόν τον τρόπο μαζί του τόσες μέρες ή είχα κάνει χοντρή μαλακία εξαρχής;

O Zayn προσπάθησε να με πλησιάσει μα έκανα ένα βήμα πίσω. Είχα και έναν εγωισμό ο οποίος φώναζε να βγει προς τα έξω. Καιρός να τον άφηνα να το κάνει λοιπόν. "Amelia... Γαμώτο, δεν το εννοούσα έτσι, σκατά!" φώναξε έξαλλος. "Μου αρέσεις, εντάξει; Νιώθω ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου, δε το είπα απλά για να το πω χθες! Και για να λέω εγώ κάτι τέτοιο, πίστεψέ με, η κατάσταση είναι σοβαρή. Όμως, τι περίμενες να κάνω; Να παρατήσω αμέσως τη Loreen και να μπω σε μια κανονική σχέση μαζί σου; Μήπως να σε παντρευτώ κιόλας; Είχαμε συζητήσει για μας Amelia, ναι, αλλά δεν είχαμε πει ποτέ για μακροχρόνια σχέση! Νόμιζα κοιτούσαμε το παρόν που να πάρει!"

"Ναι, Zayn, το παρόν κοιτούσαμε. Αλλά εφόσον η Loreen έχει μάθει τα πάντα για μας, για πόσο εμείς μπορούμε να μένουμε στο παρόν και να μη κοιτάζουμε και το μέλλον; Στο κάτω κάτω μετά από αυτήν την εξέλιξη πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε!"

"Ωραία και τι περιμένεις να σου πω; Εδώ εσύ ήθελες να φύγεις!"

"Ναι και θα το κάνω, γιατί δε σκοπεύω να μείνω άλλο εδώ όταν ξέρω ότι αργά η γρήγορα θα γίνει μεγάλος χαμός ανάμεσα σε μένα, σε σένα και στη Loreen. Εσύ δηλαδή πιστεύεις ότι μπορείς να τη βγάλεις καθαρός εφόσον τώρα ξέρει την αλήθεια; Μπορούμε να τη βγάλουμε καθαρή;" αναρωτήθηκα φωναχτά κυρίως στον εαυτό μου, αλλά ήθελα να γνωρίζω και τη δική του άποψη. Ξεφύσησε και τραβήχτηκε προς τη τζαμαρία ώστε να κοιτάζει απ' έξω, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο επιδέξια το βλέμμα μου.

"Δε ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε, πάντως αυτό που εννοούσα πριν, είναι ότι αν φύγεις και δε το συζητήσουμε σαν ενήλικες τότε σίγουρα δε θα μπορέσουμε να βρούμε μια άκρη."

"Α ναι; Μη μου πεις. Και γω που νόμιζα ότι με έβλεπες σαν έφηβη, διότι ο τρόπος που ανέφερες την ηλικία μου πριν από λίγο κάτι τέτοιο υποδήλωνε," τον ειρωνεύτηκα και τον παρατήρησα που έκλεισε για λίγο τα μάτια του, ακουμπώντας το μέτωπό του κόντρα στο τζάμι.

"Σου εξήγησα πως δε το εννοούσα ακριβώς έτσι," είπε πιο ήρεμα. Φαινόταν εξαντλημένος, σαν πως αυτή η συζήτηση τον είχε κουράσει. Τι να έλεγα και γω δηλαδή που όλα αυτά μου ήρθαν τόσο ξαφνικά όσο και απότομα μαζί;

"Μπορεί να μη το εννοούσες ακριβώς έτσι μα κατά βάθος, το εννοούσες έτσι. Ξέρεις Zayn, τελικά το λάθος μας ίσως να ήταν το γεγονός ότι εξαρχής άλλα σκεφτόσουν εσύ και άλλα εγώ. Ακόμα και μετά την εκτενή συζήτηση που κάναμε για να δούμε ακριβώς πώς βλέπουμε την αναμεταξύ μας κατάσταση, πάλι νιώθω πως κάποια πράγματα δεν ξεκαθάρισαν αρκετά. Μπορεί να ήταν και λάθος μου, θέλω να πω, ίσως θα έπρεπε να πω ξεκάθαρα πως αν συνεχίζαμε έτσι για πολύ καιρό, κάποια στιγμή θα αναγκαζόμασταν είτε να συνεχίσουμε μαζί σε σχέση είτε να κόψουμε τελείως επαφές."

Έστρεψε το βλέμμα του προς τα μένα. "Amelia, δε μπορώ να σου προσφέρω το μέλλον. Δεν υπάρχει γιατί και πως, υπάρχει απλά το δε μπορώ. Σου έδωσα μερικούς λόγους πριν, όπως για παράδειγμα η επαγγελματική αποκατάσταση, η ηλικία, η οικογενειακή κατάσταση που ίσως ζητάει ο καθένας από μας. Δε γίνεται, τουλάχιστον όχι σε αυτή τη φάση που είμαστε, να σου παρέχω ένα μέλλον."

"Αν δε κέρδιζες το διαγωνισμό θα μπορούσες;" τον ρώτησα απροκάλυπτα. Στο σημείο που είχαμε φτάσει, δε με ενδιέφερε οτιδήποτε και αν άκουγα.

"Όχι," είπε αμέσως σταθερά και επιβεβαιώθηκα, αυτός ο άνθρωπος δεν ήθελε να έχει μέλλον με καμία. Μόνο παρόν. "Όχι, δε θα μπορούσα. Φταίω και γω που δεν είχα μιλήσει για το μακρύ μέλλον γιατί κακά τα ψέματα, ας μη γελιόμαστε, κάποια στιγμή θα συζητούσαμε και γι' αυτό αν όντως καταλήγαμε να βλεπόμαστε για αρκετό καιρό. Αλλά δε το έκανα. Λυπάμαι."

"Και γω," είπα τελικά και έκανα ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω. "Και γω λυπάμαι που ήμουν αρκετά ηλίθια ώστε να πιστέψω πως αν ποτέ με έβλεπες διαφορετικά, όπως υποστηρίζεις ότι κάνεις, εμείς οι δύο ίσως να βαδίζαμε σε άλλο δρόμο. Αλλά πραγματικά εγώ φταίω, εσύ γιατί να φταις; Εσύ τη ζωή σου πήγαινες να φτιάξεις."

"Γιατί, εσύ δεν έχεις δική σου ζωή;"

"Ξέρεις, δε χρειάζεται να το παίζουμε ανώτεροι και να καταδικάζει ο καθένας τον εαυτό του και όχι τον άλλον. Προφανώς και ευθυνόμαστε και οι δύο, όμως πραγματικά πιστεύω πως εγώ φταίω πιο πολύ από εσένα," δήλωσα με απόλυτη συνείδηση. Μακάρι να μη του είχα πει ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Έτσι, τουλάχιστον δε θα τον ανάγκαζα να το πει πίσω. Ίσως να ένιωσε πως έπρεπε να το πει, πως ενώ θα μπορούσε να περιμένει λίγο ακόμα, κατά κάποιο τρόπο έτσι τον προέτρεψα έμμεσα να το κάνει. Κρίμα για το πώς είχαμε καταλήξει τώρα έτσι. Πολύ κρίμα.

"Amelia... Δε το παίζω ανώτερος. Το εννοώ ότι έχω και γω μερίδιο ευθύνης. Και το εννοούσα αυτό που σου είπα χθες, δε-"

"Τέλος πάντων," τον διέκοψα πριν συνεχίσει, αλλιώς η συζήτηση αυτή δε θα τελείωνε ποτέ. Ήδη είχα αρχίσει να κουράζομαι τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά. "Εγώ το εννοώ ότι θα φύγω, δεν έχω σκοπό να κάτσω εδώ. Στο κάτω κάτω, όλα έχουν αποκαλυφθεί και αργά η γρήγορα εμείς θα τελειώναμε, εφόσον εσύ με τη Loreen δεν έχεις ιδέα τι θα κάνετε στο μέλλον. Και δε το λέω για να σε κινητοποιήσω να κάνεις κάτι, όχι. Δεν είναι του χαρακτήρα μου να παρακαλάω ανθρώπους. Απλώς εφόσον έχω ήδη γίνει ρεζίλι σε εκείνη, προτιμώ να αποσυρθώ και να μη συνεχίσω να γελοιοποιούμαι και στον ίδιο μου τον εαυτό," ολοκλήρωσα χαμογελώντας λυπημένα.

"Amelia άσε με να-"

"Τίποτα," τον έκοψα κατηγορηματικά. "Δε χρειάζεται να το συζητάμε άλλο. Πρέπει να φύγω, αύριο έχω να πάω νωρίς στη δουλειά και δε μπορώ να κάνω άλλες συζητήσεις. Εξάλλου δε νομίζω πως έχουμε να πούμε κάτι άλλο, εξαντλήσαμε όλα τα θέματά μας."

Παρέμεινε σιωπηλός. Μάλλον συνειδητοποίησε και ο ίδιος πως όσο και αν προσπαθούσε να με μεταπείσει ώστε να μείνω στο σπίτι ρου, δε θα το κατάφερνε. Καθάρισα το λαιμό μου για να σπάσω την αμήχανη σιωπή -αν και με τον πονοκέφαλο που είχα το πρώτο πράγμα που θα έσπαζε σίγουρα θα ήταν το κεφάλι μου. "Θα... Σε δω το Σάββατο, έτσι κι αλλιώς. Τώρα που γνωρίζω και γω την αλήθεια, θα σε παρακαλούσα να το πεις στη Loreen για να μη κάνει καμία σκηνή. Δε θέλω να γίνουμε ρεζίλι και μπροστά σε όλο τον κόσμο που θα είναι μαζεμένος εκεί το Σάββατο."

"Έννοια σου και δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Δε θα το ήθελε ούτε εκείνη," σχολίασε σαρκαστικά και ενώ ήθελα να τον ρωτήσω τι ακριβώς εννοούσε, τελικά δε το έκανα.

"Πάω... να μαζέψω τα πράγματά μου. Θα σε δω μια και έξω μεθαύριο λοιπόν."

"Ναι... μεθαύριο," είπε σχεδόν αδιάφορα, γεγονός που με έκανε να μορφάσω αλλά συνήλθα αυτόματα. Δεν είχα καμία όρεξη να μπω σε άλλη μια λεκτική διαμάχη μαζί του, όχι μετά από μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά και μετά από όλα όσα αποκαλύφθηκαν πριν από λίγο. Έτσι, τράβηξα τα βήματά μου προς την κρεβατοκάμαρα ώστε να μαζέψω όλα μου τα πράγματα και να γυρίσω επιτέλους στο δικό μου σπίτι.