Amelia.

Τη Δευτέρα πήγα στο μουσείο με άλλον αέρα. Παραδέχομαι, πως οι αγορές που είχα κάνει με είχαν ανανεώσει πολύ και ας μην είχα προλάβει ακόμα να τις αξιοποιήσω. Εκτός από το φόρεμα, είχα πάρει και κοσμήματα που να ταιριάζουν με εκείνο, καθώς και δύο κραγιόν σε μπορντό και ανοιχτό κόκκινο χρώμα. Ανυπομονούσα να τα φορέσω, μα δεν ήξερα που και πότε θα το έκανα αυτό. Ήλπιζα πάντως σύντομα.

Η Elisa μιλούσε με τον κύριο Taylor όταν μπήκα μέσα και αυτήν την φορά, δεν προσπάθησα να τους αποφύγω. Συνήθως ήθελα να εμφανίζομαι αφότου τελείωναν τις συζητήσεις τους αλλά τη δεδομένη μέρα είχα αρκετά καλή διάθεση για να μπω στη διαδικασία να κάνω κάτι τέτοιο.

"Καλημέρα!" προσφώνησα χαρούμενα. Γύρισαν και οι δύο τα κεφάλια τους και μου χαμογέλασαν.

"Καλημέρα μικρή μου, καλή βδομάδα! Πώς είσαι;" με ρώτησε ο κύριος Taylor.

"Πολύ καλά, εσείς;"

"Καλά και γω! Συζητούσα εδώ με την Elisa για κάτι δουλειές, αλλά πάλι καλά εμφανίστηκες και μου θύμισες πως πρέπει να φύγω. Έχω αρκετά να κάνω και σήμερα. Καλή συνέχεια κορίτσια μου!"

Τον αποχαιρετήσαμε και ένιωσα το βλέμμα της Elisa να στρέφεται προς τα μένα. "Πολύ καλά;" επανέλαβε την πρότασή μου. "Τι έγινε το σαββατοκύριακο και έχεις έρθει τόσο ευδιάθετη;"

Χαμογέλασα και εντελώς ασυναίσθητα, έκανα μια σβούρα γύρω από τον εαυτό μου. "Είμαι όντως αρκετά ανεβασμένη," παραδέχτηκα.

"Πήρες ναρκωτικά;"

Την κοίταξα με μισό μάτι. "Δεν ήταν αστείο αυτό."

"Εντάξει, το παίρνω πίσω. Μα τι συνέβη;"

"Την Παρασκευή συναντήθηκα με τον Zayn. Και το Σάββατο βγήκα για ψώνια μετά από καιρό και πήρα ένα απίστευτο σύνολο," είπα περήφανα.

"Και για τι από τα δύο είσαι χαρούμενη λοιπόν;"

"Και για τα δύο αλλά περισσότερο για τον Zayn, προφανώς;! Τι ερώτηση ήταν αυτή τώρα;"

"Συγνώμη," απολογήθηκε αμέσως. "Εγώ από τη μεριά μου δεν είχα καθόλου καλό σαββατοκύριακο. Αλλά εσύ πες μου τις λεπτομέρειες σχετικά με τον τύπο. Και το συνολάκι," συμπλήρωσε.

"Τελικά πήγαν όλα καλά, εννοώ μιλήσαμε και μαλάκωσε λίγο μετά την χαζή αντίδρασή μου υπέρ του κυρίου Taylor. Και... Έγιναν και κάτι άλλα, αλλά αυτά καλύτερα να τα συζητήσουμε εκτός μουσείου."

"Μάλιστα," είπε όλο νόημα. "Άστο, ήδη πήρα μια πρώτη γεύση" αστειεύτηκε "αλλά ναι, καλύτερα εκτός μουσείου. Τα ρούχα πώς και έτσι;"

"Ακριβώς επειδή ένιωθα ανεβασμένη μετά την Παρασκευή, είπα να φροντίσω λίγο τον εαυτό μου. Πήγαινε καιρός από την τελευταία φορά που το είχα κάνει. Αλλά άστα αυτά, γιατί δεν ήταν καλό το διήμερό σου;"

Ήταν έτοιμη να απαντήσει, αλλά την έκοψαν τα βήματα κάποιου που μόλις είχε εισέλθει στο μουσείο. Πελάτης. Καθάρισα το λαιμό μου και την αποχαιρέτησα βιαστικά, για να προλάβω να πάω στην αίθουσά μου και να ετοιμαστώ στο λίγο χρόνο που είχα μέχρι και να τον ξεναγήσω.

-

Τσίμπησα λίγο από την καρμπονάρα με θαλασσινά που είχα παραγγείλει και δοκίμασα. Καιρό είχα να φάω κάτι τόσο καλό και δεδομένου ότι κάθε μέρα τελείωνα στις τέσσερις από τη δουλειά, δεν προλάβαινα ποτέ να φάω κανονικό γεύμα. Ο κύριος Taylor μας είχε αφήσει να φύγουμε σχεδόν δύο ώρες νωρίτερα σήμερα, καθώς ήθελε να κάνει συντήρηση σε κάποια έργα και δεν ήθελε να του πάρει όλη τη μέρα. Έτσι, εγώ με την Elisa είχαμε έρθει σε ένα εστιατόριο ώστε να φάμε και να συζητήσουμε.

"Επιτέλους, τρώω καλό φαγητό. Είχα αρχίσει να ξεχνάω την όψη του."

Γέλασα στο σχόλιο της Elisa και κατάπια προσεχτικά. "Πες το ψέματα. Το κακό είναι πως έχουμε συνηθίσει σε αυτό το πρόγραμμα και ακόμα και αργά που γυρνάμε από τη δουλειά, δεν έχουμε το κουράγιο να περιποιηθούμε σωστά τον εαυτό μας με ένα καλό φαγητό."

"Ισχύει," συμφώνησε. "Μαγειρεύεις καλά;"

"Δε νομίζω," παραδέχτηκα "αλλά ξέρω να κάνω τα βασικά πιάτα. Για μένα που μένω μόνη είναι ότι πρέπει."

Έπιασα το ποτήρι μου με το λευκό κρασί και ήπια μια γουλιά. Πραγματικά, χαιρόμουν πολύ που είχαμε βρει λίγο μεσημεριανό χρόνο για τους εαυτούς μας. Σήμερα δεν είχε και ζέστη, μάλιστα είχε αρκετή συννεφιά και ένα ελαφρύ αεράκι που προσωπικά με ανακούφιζε και περισσότερο με χαλάρωνε.

"Λοιπόν; Θα μου πεις τι έγινε με τον τύπο;"

Χαμογέλασα αμέσως καθώς ήξερα πως θα με ρωτούσε. "Προτιμώ να μάθω πρώτα γιατί δεν είχες καλό διήμερο μιας και δεν πρόλαβες να μου πεις."

"Α ωραία, άρα πρώτα να πούμε τα κακά και μετά τα καλά, έτσι; Σωστή σκέψη." Σκούπισε τα χείλη της. "Απλά δε ξέρω, έπεσα λίγο ψυχολογικά από την Παρασκευή κιόλας, αφότου φύγαμε από την καφετέρια. Και μου πήγε σερί όλο το σαββατοκύριακο."

"Μα γιατί; Μια χαρά ήσουν στον καφέ."

"Ναι, όντως," παραδέχτηκε. "Μετά μου άλλαξε η διάθεση."

"Συνέβη κάτι;"

"Απλά..." έκανε μια παύση. Η Elisa πάντα ήταν χαρούμενο άτομο ή αν όχι χαρούμενο, ευδιάθετο. Σπάνια δεν είχε όρεξη ή ήταν στεναχωρημένη και γι' αυτό με είχε ξαφνιάσει που ήταν έτσι τώρα. "Μη με παρεξηγήσεις, αλλά κατά κάποιον τρόπο... ζήλεψα."

Την κοίταξα με απορία. "Ζήλεψες; Τι πράγμα;"

"Δε ξέρω... Ακούγοντας την ιστορία σου με τον Zayn σκέφτηκα πως εγώ έχω τουλάχιστον δύο χρόνια να κάνω σχέση και όλο αυτό εξαιτίας της δουλειάς. Μου αρέσει αυτό που κάνω, εσύ το ξες καλύτερα από όλους. Αλλά αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα κοιτάξει την προσωπική μου ζωή και όχι τη δουλειά;"

Έγνεψα γιατί καταλάβαινα ακριβώς τι εννοούσε. Όσο ήμουν μαθήτρια λυκείου, είχα μόνο μια σχέση με ένα παιδί με τον οποίο το λήξαμε και σχετικά γρήγορα καθώς δεν ταιριάζαμε ιδιαίτερα. Αυτή ήταν και η πρώτη μου σχέση. Ύστερα, ακολούθησαν μερικές αποτυχημένες προσπάθειες μόλις τελείωσα το σχολείο με δύο παιδιά αλλά δεν μπήκαμε καν στη διαδικασία σχέσης. Άρα και γω η ίδια από τότε δεν είχα σχέση αλλά ούτε και επαφές με αγόρια. Είχα αφοσιωθεί στο να βρω δουλειά και να ανεξαρτητοποιηθώ από τους γονείς μου που δε κοιτούσα τίποτε άλλο.

"Η αλήθεια είναι πως από τότε που εμφανίστηκε ο Zayn στο μουσείο τα πράγματα άλλαξαν για μένα. Είχα καιρό να ασχοληθώ και γω η ίδια με κάτι εκτός δουλειάς, όσο και αν σου φαίνεται παράξενο."

"Δε μου φαίνεται παράξενο αλλά σίγουρα, εσύ έχεις περισσότερες πιθανότητες να έχεις πιο συχνά σχέσεις και επαφές με αγόρια λόγω ηλικίας. Εγώ είμαι τριάντα δύο."

"Δεν είσαι και γρια, Elisa."

"Όχι, αλλά δεν είμαι και νιάτο, όπως εσύ."

Έκανα μια γκριμάτσα στα λόγια της. "Και πάλι, έτσι όπως το λες ακούγεται λες και είσαι πραγματικά μεγάλη. Μα με την παρέα σου δε βγαίνεις συχνά;"

"Βγαίνω σίγουρα μια με δυο φορές τη βδομάδα γιατί εργάζονται και εκείνοι. Αλλά δεν έχει τύχει να γνωρίσουμε καινούρια άτομα."

"Μα πώς γίνεται αυτό;"

"Σου απάντησα πριν λίγο. Δεν είμαστε στην ηλικία σου για να γνωρίζουμε με ευκολία νέα άτομα. Σκέψου λίγο, εσύ όταν περάσεις στα τριάντα θα έχεις περισσότερες σκοτούρες στο μυαλό σου."

Κούνησα τους ώμους μου με άγνοια διότι τη δεδομένη στιγμή δε μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε γι' αυτό και δε θα εξακολουθούσα να πιέζω το θέμα. Τσίμπησα λίγο ακόμα από το πιάτο μου περιμένοντας να συνεχίσει να μιλάει και όντως το έκανε.

"Γενικότερα είναι πιο περίπλοκο, αν όχι για όλους τουλάχιστον για μένα. Έχω στο νου μου τη δουλειά γιατί όλα περνάνε από μένα εκεί μέσα και όταν πηγαίνω σπίτι θέλω μόνο να χαλαρώσω. Και απλά, συνέβη αυτό τώρα σε σένα και μόλις που συνειδητοποίησα ότι τελικά υπάρχουν και άλλα πράγματα να κάνω πέρα της δουλειάς που τα είχα ξεχάσει εντελώς."

"Εντάξει, είναι και η τύχη. Θέλω να πω, ούτε εγώ είχα το νου μου σε αγόρια ή σε κάποια σχέση γενικότερα. Έτυχε," παραδέχτηκα ειλικρινά. "Δηλαδή, έτυχε να εμφανιστεί εκείνος και να μου κεντρίσει την προσοχή έτσι ώστε να ασχοληθώ και με κάτι άλλο, πέραν της δουλειάς."

"Επίσης, έτυχε να του αρέσεις κιόλας."

"Ναι, αυτό είναι ένα θέμα."

"Τι θέμα; Έτσι δεν έγινε;"

"Ναι, απλά υπάρχουν άλλα τόσα προβλήματα Elisa, δεν είναι όλα εντάξει." Συνοφρυώθηκα λίγο στη θέση μου. Δεν ήταν όλα καλά. Είχε μια γυναίκα και ακόμα δεν είχαμε μιλήσει ξεκάθαρα σχετικά με αυτό και με πείραζε. Το εννοούσα όταν του είχα πει ότι δεν είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να μπαίνω ανάμεσα σε ζευγάρια όμως δεν έπαιρνα και όρκο πως με είχε πιστέψει.

"Δεν σχολίασα κάτι πάνω σε αυτό. Γενικότερα μιλούσα, για το γεγονός ότι έχεις και με κάτι άλλο να ασχολείσαι, αν μπορώ να το θέσω έτσι. Τέλος πάντων, ας μη χαλιόμαστε άλλο. Θα έρθει κάτι καλό και για μένα, δε μπορεί."

Της χαμογέλασα γλυκά. "Θα έρθει. Να είσαι σίγουρη," είπα και το εννοούσα. Πάντα πίστευα ότι τα πάντα γίνονταν για κάποιο λόγο και πως καλά πράγματα έρχονταν σε καλούς ανθρώπους. Ίσως σκεφτόμουν ουτοπικά, μα τουλάχιστον υποστήριζα πάντα αυτή μου τη γνώμη.

"Άρα, για να επιστρέψουμε σε σένα, πέρασες καλά την Παρασκευή."

Έσκασα ένα χαμόγελο και σταύρωσα τα χέρια μπροστά μου στο τραπέζι. "Ναι... Ναι, δηλαδή τα μπάλωσα σχετικά με τον κύριο Taylor και ευτυχώς μαλάκωσε και μετά-"

"Εντάξει, δε θέλω να ξέρω λεπτομέρειες."

"Προκαταρκτικά μόνο," την ενημέρωσα αμέσως χαμηλόφωνα. "Τίποτα παραπάνω."

"Α και τι, τίποτα το λες εσύ αυτό;"

Χαχάνισα ντροπαλά και ένιωσα τα μάγουλά μου να θερμαίνονται. Τα ακούμπησα προσεχτικά σε μια κίνηση να τα δροσίσω πριν παρομοιαστώ από τη φίλη μου με ντομάτα. "Εντάξει, εννοώ δεν ολοκληρώσαμε. Δε ξέρω αν θα τον άφηνα κιόλας."

"Άσε τα σάπια ρε!" είπε γελώντας. "Λιώνεις από την πρώτη μέρα που τον είδες να μπαίνει στο μουσείο και αν το πράγμα πήγαινε προς τα κει μου λες ότι θα του αρνούσουν;"

"Εντάξει, δε λέω μεγάλα λόγια γιατί πραγματικά δε ξέρω. Αλλά δε θα ήθελα να γίνει, όχι πριν ξεκαθαρίσουμε τι παίζει με αυτόν και την γυναίκα του," ξεροκατάπια στη λέξη. Ακόμα δε μπορούσα να τη συνηθίσω.

"Δε μιλήσατε γι' αυτό δηλαδή;"

"Υπάρχουν τόσα πράγματα που δε ξέρουμε ο ένας για τον άλλον, που αυτό φαντάζει το μικρότερο πρόβλημα στην όλη φάση. Μιλήσαμε ελάχιστα για τις ζωές μας, κυρίως για σπουδές και το πώς καταλήξαμε στις τωρινές μας δουλειές. Και πάλι, χωρίς πολλές λεπτομέρειες."

"Κατάλαβα." Ήπιε το υπόλοιπο κρασί που είχε απομείνει στο ποτήρι της με όρεξη. "Μια συμβουλή θα σου δώσω μόνο. Αν θες βέβαια."

Έγνεψα αμέσως. Η Elisa, εκτός από τη μοναδική φίλη που είχα, σίγουρα ήξερε μερικά πράγματα παραπάνω λόγω ηλικίας και λόγω εμπειριών που ήταν περισσότερες από τις δικές μου.

"Να προσέχεις. Δε λέω ότι είναι κανένας περίεργος ή ότι κινδυνεύεις, όχι, δε το εννοώ καν έτσι. Να προσέχεις συναισθηματικά, μη πληγωθείς. Όπως είπες και συ και όπως είναι γνωστό, έχει γυναίκα. Είτε είναι καλά μαζί της είτε δεν είναι, εξακολουθούν να μένουν παντρεμένοι."

"Το ξέρω," βιάστηκα να απαντήσω "δεν αυταπατώμαι."

"Επομένως μιλήστε, ξεκαθαρίστε τι ακριβώς είναι αυτό που θέλετε να κάνετε και όλα τα συναφή και ύστερα προχωρήστε ή σταματήστε. Δε στο λέω επειδή είσαι μικρή σε ηλικία, η οποιαδήποτε κοπέλα θα μπορούσε να την πατήσει. Αλλά σίγουρα, όταν είσαι αρκετά τσιμπημένη με κάποιον το μυαλό δε σκέφτεται καθαρά."

"Εμένα μου λες," σχολίασα αφήνοντας μια ανάσα. "Ξέρω πως έχεις δίκιο και το ξέρω γιατί και γω έτσι το βλέπω. Ελπίζω πραγματικά να μη ξεχάσω το τι πραγματικά πιστεύω λόγω του ότι μου αρέσει υπερβολικά πολύ."

"Και γω στο εύχομαι γιατί όπως προείπα, όταν είσαι τσιμπημένη με κάποιον τότε το πράγμα μπλέκεται. Δε κοιτάς ούτε αρχές ούτε αξίες. Άρα πρόσεχε."

Κούνησα το κεφάλι μου. "Θα το έχω στο νου μου. Ευχαριστώ, Elisa."

Χαμογέλασε και έβγαλε το πορτοφόλι από την τσάντα της. "Δεν κάνει τίποτα. Κερνάω εγώ. Θα σε γυρίσω σπίτι και στο δρόμο μου λες και τι αγορές έκανες, δε μιλήσαμε καθόλου γι' αυτό."

"Σωστά, σωστά. Ευχαριστώ."

Άφησε τα λεφτά στο τραπέζι, σηκώθηκε ταυτόχρονα με μένα και αφού πήραμε τα πράγματά μας κινηθήκαμε προς το αυτοκίνητό της.