"Amca şu oğluna söylesene,böyle uyandırmamı olur"diye cırlıyordum.Üstüme soğuk su dökdü pislik.Okul varmışda,kalkmıyormuşum.Amca gülerek"Kavga etmeyin çoçuklar,hadi sofraya,gec kalacaksınız"dedi.

Uykumun en iyi yerinde uyandırdı ya.Ona bakmadan sofraya oturdum.Akşam saat ikiye kadar konuşup,gülmüşdük.Yani iyi biriydi Kaan.Komikdi.Dün gece kız kıza konuşalım dedik,izin vermedi.Ama beni güldürmeyi başarmışdı.Gerçekden içden gülüyordum.

Kahvaltımızı yapdıkdan sonra,odaya çıkıp üstümüzü değişdik.Saçlarımı at kuyruğu yapıb,aşağı indim.Her kes hazırdı.Bizde onlarla gidecekdik,okula.Şimdi bir sürü şey konuşacaklardı,okuldakiler,ama olsun.Kimseyi takmıyorum.Umursamıyorum.

Evden çıktığımızda,yine o umursamaz,soğuk suratımı takındım.Yani ben normal duruyorum ama öyle oluyor.Şöför arabanı kullanırken,üç kız arka koltukta,Kaan ön koltukda oturdu.

Onlar bir şeyler konuşurken,ben dışarını izliyordum.Ne konuşdukları önemli değildi.Okula gitmek bile canımı sıkmaya başlamışdı.Eskiden böyle değildim ben ya.Bu ne böyle.Bir hastalığa yakalanmışım,gibi hissediyorum.Ama kurtulmak pek istemiyorum gibi.

Araba durduğunda,bizde aşağı indik.Gerçekdende gözler yine üstümüzdeydi.Bu berbad bir durum.Nefret ediyorum böyle şeylere.Sinir bozucu insanlar.Bir şey konuşmadan,sınıfa girdim.Kulağıma,kulaklıklarımı takıp,hocanın gelmesini bekledim.Yoksa kızların soru yağmuruna,maruz kalacakdım.

*****

Günlerim böyle geçiyordu.Bu 3 ayda Kaanı sevmeye başlamışdım.Her sabah onunla yürüyerek,okula gidiyorduk.Ailelerimiz bizi biliyordu,o yüzden sorun yoktu.Okuldan çıktığımızda,beni her gün bir yere götürüyordu.İkimiz birlikde iyi vakit geçiriyorduk.Evden sabah çıkıp,akşam geliyordum.Tabii akşamlar da dövüşlere katılıyordum.

Sabahları Rüzgar olurken,akşamları Maske oluyordum.Ben iki hayat yaşıyorum gibi.Ama Kaan bilmiyor Maskenin ben olduğunu.Ona söyleyemezdim.Son zamanlarda dövüşlerde fazla insan öldürdüm.Ben ne yapayım,öldür dediler öldürdüm.Bu benim işim.Ya öl,ya öldür.Ama ben öldürmekden yanayım.

Aileme karşı bir şeyler hissetmezken,Kaana karşı büyük bir sevgi besliyorum.Bilmiyorum bu nasıl olur ama keşke onlarıda seve bilseydim.Onların yanında umursamaz,soğuk,zorla gülümseyen biriyken,Kaanın yanında neşeli,içden gülümseyen biri oluyorum.Bunun ne demek olduğunu ben de bilmiyorum.Belki de ilk kez seviyordum ondandır.Ya sevgimde geçip giderse.?.O zaman ben bir heykel olurum.Çünki artık kimseye nefret bile etmiyorum.Ya hayatımın sonuna kadar böyle kalırsam,o zaman ben bir insan değil,bir heykel olurum.

Hazırlanıp,kahvaltıya indim.Her kese günaydın deyip,yüzüme zoraki bir gülümseme yerleşdirdim.Kahvaltımı bitirmeme az kalmışdı.Telefonumun titremesiyle cebimden çıkardım.Kaandan mesaj gelmişdi."Kapıdayım"yazıyordu.Gülümsüyerek,tabağımdakileri tıka basa,ağzıma doldurdum.Bitirmeyince annem kızıyor.Bir kaç yudum meyve suyumu içip ayağa kalktım.Hızla çantamı alarak"Hadi ben kaçtım"dedim.Evdekilerine fırsat vermeden,dışarı çıkıp kapını kapatdım ve yüzüme maske takmıyordum.Babam bahçeye yerleşdirdiği muhafızların güvenilir olduğunu söyledi.Okan bahçenin kapılarını açdığında,sırıtarak dışarı çıktım.

Kaanı görünce heyecanlandım.Yanıma gelip,yanağımı öptü ve elimi tutdu.Daha dudakdan öpüşmemişdik.Ben küçükdüm.18 yaşdan sonra diye tutturmuşdum.O da kabul etmişdi.Ne ya o dudakdan öpüşmeler falan,ben sevmem öyle şeyleri.Daha yeni yeni alışırken ona,o aptal şeylerle,kendimi ondan soğutamazdım.

"Nasılsın,aşkım?"dedi,her zaman ki gibi."İyiyim"dedim ve devam etdim"Sen nasılsın?"

"Seni öpdükden sonra daha iyiyim"deyip sırıtdı.Yüzümü yola dönmekle,yanaklarımın kızarmasın gizledim.O böyle konuşurken hep kızarıyordum.Bir sıcak basıyordu beni.Ben bir katilim ama onun yanında,uslu,sakin bir kıza dönüyorum.Eminim o hiç hayatında kimseyi öldürmemişdi.Ama benim 15 yaşım olmama rağmen,öldürüyordum.Merakıma yenik düşerek"Kaan"dedim sakin bir sesle.Bana döndüğünde"Hayatında hiç birisini öldürdünmü?"dedim.Yürürken,bu sorumdan sonra durmuşdu.Ben de durmuşdum."Hayır Rüzgar.Babamın bir mafya olması,benimde öyle olacağım anlamına gelmiyor.Benim için sen varsın.Mafya olmak zor işdir.Bir gün ailemi kaybetmeyi göze alamam.Bu riske giremem"dedi.

Yürümeğe devam ederken"Merak etme,ben kimseyi öldürmedim.Ben katil değilim.Benden korkmanı istemem"bu sefer yüzüme zorakı bir gülümseme yerleşdirdim.İlk kez ona zorla gülümsedim.

Endişelendiğim o değildi ki.Asıl sorun benim katil olmam.Acaba sen benden korkarmısın.?Maske olduğumu öğrendiğin de beni bırakırmısın.?

Keşke bunları yüzüne diye bilseydim ama korkuyorum.Beni şu anda bırakıp gitmenden korkuyorum.Elimi bırakıp da arkanı dönmenden.Eğer sen de gidersen ben ne yaparım?Ben nasıl biri olurum.

Bunları düşünürken okula gelmişdik.Benimle sınıfıma kadar yürüdü.Kapıya geldiğimiz de yanağıma öpüçük kondurup sırıtdı.Ben de gülerek sınıfa girdim.Her kese "Merhaba"deyip yerime oturdum.

Denize baktığım da aşağı bakıyordu.Ha şu kızıl kafaya.İsminin Eren olduğunu öğrenmişdim.Bir kaç kez de konuşmuşduk.İyi biri gibiydi.Hocanın sınıfa girmesiyle kendimi,sıkıcı saatlere bıraktım.

Ders bittiğinde,Kaan beni sınıfın önünde bekliyordu.Bu gün gerçekten yorucuydu.Uyumak istiyordum.Kapını açdığım da onunla karşılaşdım.Arkadaşları ile sağollaşacakdı ama ben durdurdum."Kaan ben bu gün çok yoruldum.Bir yere gitmesek,ben eve gidip uyusam"dedim.Bozulmuşdu.Canım ya beni neden bu kadar seviyorki anlamıyorum.Pek sevilecek bir şey değilim."Tamam"dedi ve beni elimden tutarak,okuldan çıktık."Ne gerek var gelmene.Ben Okanla giderdim"dedim.Sinirle gülümsüyerek"Yok öyle şey canım.Benimle gideceksin nereye gidersen.18 yaşım var ama lise bitsin araba alıcam.O zamanda ben götürücem seni"dedi."Bu kadar konuşup,kendine eziyet edeceğine,kısacası'KISKANIYORUM'de "dedim gülerek.

"Tabiikide kıskanıyorum kızım"dedi yanağımı sıkarak.Küçük bebekler gibi benimle oynuyor ya.Böyle havadan sudan konuşurken eve gelmişdik.Kapının önünde durup"Bir öpücük ver bari"dedi,"olmaz"dedim utanarak.Ya sen benden nasıl öpücük istersin."Olmazmış,öp hadi öp"diye yanağın gösterdi.Yüzüne yaklaşıp,sırıtdım ve geri çekildim,Kapını açıp,ona dil çıkardım.Sonra bahçeye geçip kapıyı kapadım.

Evin kapısın çaldığımda Deniz kapını açıp"Aman Allahım yoksa Kaandan ayrıldınmı?"dedi.Hemen"Hayır"dedim.Ne alaka yani."Yani eve erken gelince şaşırdım"dedi sırıtarak.Sakin bir şekilde"Sadece bu gün çok yoruldum uyuyacam"dedim.Bir şey söylemesine fırsat vermeden,odama çıktım.Kimseyle konuşmak istemiyordum.Tek ihtiyacım uyumakdı.Hem akşama büyük bir dövüş vardı.Sıcak yatağıma girip,gözlerimi kapadığım gibi uykuya teslim oldum.

Babamın beni uyandırmasıyla kalktım.Aşağı indiğimizde annem ve ablam mutfakdaydılar.Meyve suyumu içerek kanepeye oturdum.Babam bana bir kolye uzatdı ama üstünde bir anahtar vardı.Anahtarlı kolyeni elime alıp,babama soran gözlerle baktım."Bu bankda olan bir kasanın anahtarı.Sende kalsın.Sen daha iyi korursun.İçinde vasiyetim var.Her şeyim senin ve Denizin kızım.Eğer ölürsem,malıma gözünü diken çok.Dışarıda kalmayın,kimseye ezilmeyin"dedi ve devam etdi"Annenizi koruyum.Vasiyyetim burada değil.Fransa da bir bankada.O vasiyeti burada bulsalar hemen yok ederler.Bankanın ismi.....anahtarda sende"dedi.

Ayağa kallıp ona sarıldım."Sana bir şey olmayacak baba.Böyle düşünme"dediğimde gözleri dolmuşdu.Ama ben kendimi şu an taş kalpli gibi hissediyordum.Hiç bir şey hissetdiğim yoktu.Asıl maskeni ben her zaman takıyorum.Sahte gülümsemeler,sahte sevmeler,sahte üzülmeler.Bunlar takdığım maske değil de nedir?.

"Hadi git hazırlan dövüşün var"dedi.Hafif gülümsüyerek,odama çıktım.Üstümü değişip,gizli odadan bir tane maske aldım.Maskeye bakıp,derin bir nefes aldım.'Maske ben seni hep takıyorum'diye mırıldandım.Aşağı indiğimde,babam kapıda beni bekliyordu.Maskeni takıp dışarı çıktım.

Okan arabanı çalışdırdığın da ben dışarını izliyordum.Canım sıkılıyordu.Acaba Kaan şu an ne yapıyordu.

Araba durduğunda,aşağı indim.Her zaman ki gibi,Okanla odaya gidip,üstümü değişdim.Odadan çıkıp sahaya doğru irelledim.Alkışlar,gürültüler kalkarken,ben umursamazca yürüyordum.Çünki hiç biri umrumda değildi.

Sahaya geldiğimde,rakibime baktım.Gözlerinde biraz korku vardı.Korkuyorsan çıkma karşıma.Ama hepsi para için değilmi.Ama ben para için dövüşmüyorum.

İlk dövüşüm para içindi.Ondan sonra zevk için.Sonra nefret.Şimdiyse boş bir şey için dövüşüyorum.Neden dövüşüyorum ki ben.Ha evet babam için.Ama artık içimde,zevk ve nefret yok.Burada hiç bir şey hissetmiyorum.Ama karşımdaki para için dövüşüyor.O yüzden benle dövüşmeğe mecbur.Ama o paralar hastahane masraflarını bile karşılamayacak.Çok yazık.

Zilin sesi beynimde yankılanırken,adam üstüme koşmaya ve yumruklarını savurmaya başladı.Önce kaçdım,sonra bende onu yumruklamaya başladım.Ama benim yumruklarım sertdi.Bu benlik bir şey değildi.Bu deneydendi.Adamı ikinci yumruğumda yere düşürmüşdüm.Üstüne çıkıp yumruklamaya başladım.Ama öldürmedim.Çünki öldürmek bile umrumda değildi.Hiç bir şey hissetmiyorum ben.Sadece bir kuklayım.Dediklerini yapıyorum.Aynı rüyamda gördüğüm gibi bir kuklayım.

Adam zaten bayılmışdı.Üstünden kalkdığım da hakem saymaya başladı.Sayması bitdiğinde kazanan ben olmuşdum,her zamanki gibi.Hiç bir dövüşü kaybetmedim bu zamana kadar.Bundan sonra da kaybedeceğime emin değilim.

O adam gitdikden sonra önüme 9 kişi çıktı.5 tanesi Londradan gelmişdi.Sırt benimle dövüşmek için o kadar yol geliyorlar.Ama onlara benden kalan,bir kaç çıkık,biraz da kırılmış kemikler ve bolca kan.Hayatım kan gölü zaten.

İşim bitdiğinde yine,gürültülü alkışlar eşliğinde sahadan ayrıldım.Neden beni alkışlıyorlar?Ben söyleyim.Onlara istedikleri gösteriyi sunduğum için!Onlara para kazandırdığım için!Onların önünde birilerin dövüp,ezmem için.

Ama onlar beni tanımıyorlar.Kimse beni tanımıyor.Hiç kimse.Birinin beni anlamasını,beklemiyorum zaten.Çünki bende beni anlamıyorum.Hissleri olmayan birini kim anlaya bilirki zaten.Ben bile kendimi anlamazken...

Odaya girip,maskemi çıkardım.Ellerimdeki kanları yıkadım.Yüzümü yıkayıp,kurladığım da kapı çaldı.Okanın olacağını bildiğimden "Gir"dedim.Ama yüzümü döndüğümde Kaanla karşılaşmışdım.

Biraz gec oldu ama keyifli okumalar)

Yorum ve oy istiyorum)