[T/I]-twoje imię

Wyszłaś z sali wykładowej prosto na spory korytarz. Od kilku tygodni twój humor nie był najlepszy. Twój chłopak wrócił do Asgardu, nie ma w tym nic złego. Ale do cholery on od trzech tygodni nie dał znaku życia. Twoje dzisiejsze wykłady dobiegły końca, więc udałaś się do wyjścia z uczelni. No i stało się. Stanęłaś jak wryta patrząc w te niebieskie oczy, które zawsze uważałaś za piękne. 

- Boże czy ty sobie robisz ze mnie jaja? - wyrzuciłaś ręce w górę

Thor podszedł do ciebie i schylił się do pocałunku. Odwróciłaś głowę, więc jego usta spoczęły na twoim policzku. 

- Witaj [T/I] - zmarszczył brwi nie rozumiejąc co się dzieje - Co się stało?

- Co się stało? Proszę przestań. - zrezygnowana pokręciłaś głową - Zniknąłeś na trzy tygodnie, nie dawałeś znaku życia.

- Wiesz, że Asgard to mój dom.

- Ja naprawdę to rozumiem, ale mogłeś powiedzieć. Jesteśmy razem, a ty co chwilę znikasz i nic nie mówisz. Ja tak nie mogę.

- W takim razie zamieszkaj ze mną w Asgardzie - powiedział z pokerową miną

- Żartujesz? - podniosłaś głos - Ja tutaj mam swoje życie, Nowy Jork to mój dom.

- Więc dlaczego obrażasz się za to, że ja mam swój  w Asgardzie? - nerwowo gestykulował 

- Może to po prostu nie ma sensu Thorze? - przymknęłaś oczy - Może to co jest między nami po prostu nie powinno istnieć?

W twojej głowie pojawiła się tylko jedna myśl. Żeby zaprzeczył. Żeby powiedział, że to nie prawda. Żeby walczył.

- Może masz rację. - mruknął cicho

Łzy stanęły ci w oczach. Żałowałaś, że zaczęłaś tą rozmowę. Ominęłaś blondyna i skierowałaś się do drzwi. Wybiegłaś i złapałaś taxi. Kiedy zamknęłaś drzwi samochodu, usłyszałaś grzmot. Wzdrygnęłaś się.

- Boi się pani burzy? - zapytał kierowca, odwracając się do ciebie

- Powiedzmy, że aktualnie nie pałam sympatią tego co zwiastują. - mruknęłaś w odpowiedzi