Epilogue

Ashton Jacques Monteverde

Nakatitig ako sa asawa ko na payapang natutulog sa tabi ko. After our hot night in this island ay nakatulog siya agad.

Tahimik kong hinaplos ang kanyang mahaba at malambot na buhok. Ang ganda ng mahal ko. Napangiti na lamang ako at napatingin sa kisame. I sighed.

Naalala ko pa ang lahat. Naalala ko pa rin ang lahat ng dahilan ng paglayo niya sa akin no’ng nasa kolehiyo pa kami. Palaging sinasabi ng iba na perfect couple kami.  Sobrang swerte ko raw dahil ako iyong pinili ni Katarina na maging kasintahan niya. And they were right, sobrang swerte ko nga sa kaniya.

Pero bago ko pa siya nakilala, may pangarap na ako sa buhay. I want to become a successful businessman just like my father. Sa sobrang tayog ng pangarap ko, nakawala sa akin ang babaeng mahal ko.

"Kung gusto mong mamahala ng negosyo, kailangan mong mag-aral sa ibang bansa, Ashton Jacques," mariing sambit ni Dad sa akin habang ako ay nakatingin sa mga papeles na nakalatag sa lamesa.

Sa paglipas ng panahon, biglang nagbago ang ihip ng hangin. Ayoko na maging successful businessman lang. I want to become the best boyfriend for Katarina. Simula nang naging akin siya, bigla na akong naguluhan ko sa buhay.

Naramdaman siguro ni Dad na nagdadalawang isip ako kaya lumapit siya sa akin at tiningnan ako nang malalim.

"Are you thinking about your girlfriend?"

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. "Dad, puwede naman siguro na dito na lang ako mag-aaral. Marami namang mga magagandang schools. Puwede sa Manila...basta huwag lang sa ibang bansa, Dad!"

"Hijo, kung mahal ka ng girlfriend mo, mauunawaan niya iyon. Mauunawaan niya ang lahat ng ito lalo na't matagal na kayo."

Napailing ako. Hindi ako maintindihan ni Dad. I convinced him to give me some time to think at binigyan nga niya ako ng panahon. Pero ang panahon na iyon ay iginugol ko sa pag-a-apply sa mga paaralan. Para hindi ako makapunta sa ibang bansa, para makita at makasama ko pa rin si Katarina. Pero dahil sa sobrang pokus ko sa bagay na iyon, nawalan na ako ng oras para e contact o para e text si Katarina.

"Ashton, samahan mo ako sa research natin. Wala ka nang ambag!" ani Sabrina, kababata ko.

Alam ko na may gusto ang babaeng ito sa akin pero kaibigan lang ang tingin ko sa kaniya.

"Pupuntahan ko muna si Katarina," ani ko at kinuha na ang bag pero nagulat ako nang biglang hinawakan ni Sabrina ang kamay ko. Kunot-noo ko naman siyang nilingon.

"Huwag..." aniya at balisa pa.

"Bakit? I need to contact her bago pa man siya mawala sa akin."

Ngumisi siya sa akin. "Alam niyang busy ka. Maintindihan naman iyan ng girlfriend mo. At sama busy din iyon sa graduation niya kaya hindi ka rin no'n papansinin."

But I am ignoring her for months! At iyon ang ikinabahala ko. This is all my fault at kapag makipaghiwalay iyon sa akin ay hindi ko kakayanin. Hindi naman ako papayag na makaalis ako ng bansa. Hindi ko rin hahayaan na kokontrolin ako ni Dad kahit sa isip niya ay wala akong magawa.

Kaya after her graduation ay pinuntahan ko siya. Pero nang sinabi niyang makipaghiwalay na siya sa akin ay bigla akong sinampal ng katotohanan. Na-realize ko kung gaano karami ang pagkukulang sa kaniya. Na sobra ko na siyang nasaktan dahil sa 'kin. Plus the fact na nalaman ko na may kinalaman si Sabrina dito ay gusto ko siyang sunggaban ng masasamang salita pero hindi ko iyon ginawa dahil suicidal person si Sabrina at ako lang ang nagpapatigil sa kaniyang balak na gawain.

Kasama ko siya sa ibang bansa pero hindi ko siya madalas pinapansin. Pinapabantayan siya ni Tita Kelly sa akin dahil hindi raw sanay si Sabrina na mag-isa kaya naman I don't have a choice but to be with her. Pero sa loob-looban ko ay gusto ko nang umuwi para makita at mayakap muli si Katarina. Kaya pasekreto akong nakibalita sa kaniya.

***

"Bro? Ganiyan ka na ba kabaliw sa kaniya?" Hindi makapaniwalang tanong ni Matthew sa akin.

"Diskarte iyon, Matthew. 'Yong lupa na lang na binenta ng Ate niya ang huling alas mo kay Katarina, Ashton. Bilhin mo sa foreigner na iyon at ibigay mo sa kaniya kapalit ng pagpapakasal niyong dalawa at kapag kasal na kayo, gawin mo na ang nararapat para mapasayo siya ulit."

And I did. Pinakasalan ko siya. Ginawa ko ang lahat mahulog lang siya ulit sa akin. Ginawa ko ang lahat mapasa akin lang siya ulit. I am so happy na natagumpayan ko iyon. Pero hindi rin nagtagal ang oras ko sa kanya dahil sa nangyari sa kompanya. Nanakawan kami.

"Kailangan mong ayusin ito, Ashton Jacques!" galit na sigaw ni Dad sa akin.

We lost millions of money because we trusted this particular person at na traydor kami. Tinakbo niya ang pera na pinaghirapan ko, pinaghirapan ng pamilya ko. But that doesn't mean we aren't rich because we are still rich. Naging pokus ulit ako sa negosyo ko at nakalimutan ko na may asawa pa lang naghihintay sa akin.

"Ashton!" tarantang lumapit si Mommy sa akin nang makauwi ako galing kompanya. Sobrang pagod ko at miss na miss ko na ang asawa ko.

"Bakit?" nagtataka kong tanong.

Inabot niya sa akin ang isang papel. Kunot-noo ko itong kinuha at bigla akong kinabahan nang makita na sulat-kamay ito ni Katarina.

"Ma..." kunot-noo kong tanong sabay angat ng tingin kay Mommy na ngayon ay dismayadong-dismayado na sa akin.

"Basahin mo kung ano ang laman! Your wife left you, Ashton! Wala ka talagang magandang naidudulot sa kaniya. Masyado kang focus diyan sa negosyo niyo! What will happen to your life now? Masaya ka sa pera mo? Go Ashton! Pare-Pareho lang kayong magkapatid, eh! Patagilid ang landas!"

Nanginginig kong tiningnan muli ang papel at sobrang sakit nang mabasa ko iyon. Sobrang dami kong pagkukulang sa kaniya. Parang pinadarama ko sa kaniya ang noon. Parang ibinalik ko sa dati ang lahat, sobrang gago ko pa rin na hanggang ngayon nasa akin na siya, naroon pa rin ang pagkukulang sa akin.

I begged! Nagmakaawa ako sa kanyang kapatid. Sobrang desperado akong makausap siya para ipaliwanag sa kaniya ang lahat, na para sa amin din itong ginagawa ko. Pero nasampal ako ng katotohanan ng sinabi ng Ate niya na...

"Hindi kailangan ng kapatid ko ang marangyang buhay, Ashton Monteverde! Oras mo lang naman, hindi mo maibibigay! Hindi mo deserve ang kapatid ko. Sana alam mo 'yon. Huwag na huwag mo nang habulin ang kapatid ko dahil baka mas lalayo pa siya sa 'yo,” aniya at tinalikuran ako.

Para akong nanlumo sa sinabi niya. Nanghina ako nang husto at gusto ko na lang lumuhod sa harap ng gate nila. Gusto kong ipaliwanag sa mahal ko na hindi ko sinasadya na maging unfair sa kaniya.

Gusto ko siyang habulin. Madali lang iyon. I have the money. Nasa akin na ang lahat at uutusan ko lang ang mga tao ko para ibalik siya sa akin. Pero naalala ko na naman  ang sinabi ng kapatid niya na lalayo ulit ang kapatid niya kapag hahabulin ko ito. At iyon ang kinakatakot ko.

So I gave her some space. Kahit kating-kati na akong utusan ang mga tauhan ko, na dumeretso sa Leyte para kunin siya ay hindi ko ginawa. I focused on my goals without her. Ginawa ko lahat, matapos at maging maayos lang ang kompanya ulit at lalaya na ako. Hindi ko na kailangang magtrabaho dahil may magtatrabaho na para sa akin. All I need is to invest money.  

After so many years, nakapagpatayo na ako ng bagong negosyo and named it after her name, without her knowing. Pero dahil hindi na ako makatiis ay nagpunta na ako sa Leyte. Akala ko ay siya lang ang mababalikan ko pero hindi ko inaasahan na meron pala kaming munting anghel na sobrang kamukha ko at gusto kong isigaw sa panginoon kung gaano ako ka sorry sa lahat ng nagawa ko.

Gusto kong sabihin sa kaniya lahat ng hinanakit ko. Gusto kong isumbat kay Katarina kung paano niya ako pinapakonsensya ng todo. Kung paano ako ka sising-sisi kung bakit hindi ko siya hinabol. I am so stupid! Wala akong kaalam-alam!

All my life, pinangarap ko ang maging pinakamayaman sa buong mundo. Kaya I am too focus on achieving my goals especially to my businesses. Pero nang mawala sa piling ko ang isa sa mga taong naging inspirasyon ko na magpatuloy, parang nawalan na ako ng gana.

Money can't buy real happiness.

"Mahal na mahal ko ang Mommy mo," ani ko sa anak ko habang kami lang dalawa dito sa sala. "Will you let me marry her again?"

Nanghingi ako ng permiso sa anak ko na pakasalan ulit ang Mama niya. I want to fix this family as well as our relationship. Hindi na kami mga bata kaya naman ay hindi ko na siya hahayaang makawala ulit sa akin.

Tumango  siya. "Opo."

Napangiti ako at hinalikan siya sa noo. "Ano ba ang gusto mo?"

Ngumuso siya sa akin at inangat ang limang daliri.

"Huh?"

"Gusto ko five na kapatid! Para may kalaro na ako, bahay-bahayan."

Umawang ang labi ko sa sinabi ng anak ko at hindi ko mapigilan na matawa.

"Talaga?"

"Opo, lima! Gusto mo rin 'yon, Papa?"

Tumango ako para hindi na siya magtanong pa muli. Wala siyang ideya sa sinasabi niya at baka magalit si Katarina kapag sinabi kong gusto ko pa ng limang anak. Ayoko rin namang taon-taon masasaktan ang asawa ko sa sakit, kaya kapag sa kama kami, lulunurin ko na lang siya sa sarap.

Napangiti na lamang ako nang maalala ko iyon. All those memories, bad or good, natuto ako. Hindi ako nagtaksil, hindi ako umibig ng iba, dahil nang makilala ko ang babaeng nasa tabi ko ngayon, pinapangako ko na siya lang talaga at wala nang iba.

Napatingin ako muli kay Katarina nang maramdaman ko na gumalaw siya. Nakita ko na nagmulat siya at nang magkatinginan kami ay ngumiti siya sa akin. Hubo't hubad pa rin kami pareho at ramdam na ramdam ko pa rin ang paninigas ng sandata ko. Kaya naman ay walang paalam kong binuklat ang kumot na nakatago sa katawan niya at dinaganan siya.

Namilog ang mata niya sa ginawa ko at napahawak sa braso ko. Gusto ko  siyang kunin nang paulit-ulit. Itinuko ko ang kamay ko sa magkabilang ulo niya.

"Ash..."

Kinagat ko ang aking labi nang marinig ko na inungol niya ang pangalan ko. Unti-unti kong inilapit ang aking kamay sa kaniyang pribadong parte at hinaplos. Lumiyad siya sa sarap kaya walang sabi-sabing ipinasok ko ang daliri ko sa basa niyang kweba. Naramdaman ko ang kaniyang kamay sa aking likod nang mailabas-pasok ko ang aking daliri sa kaniyang loob.

"Ahh!"

"Buka," utos ko.

Nakita ko na natigilan siya at naguluhan habang nasa ibabaw niya pa rin ako.

"Ano?"

Hindi ko na hinintay ang kaniyang permiso at ako na mismo ang nagbuka sa kaniyang binti at walang permiso na ipinasok ko ang aking galit na leon.

"Ash－AHH!"

Inilabas-pasok ko ang aking sandata sa kaniya at nasisiyahan ako na tanging mga halinghing niya lang ang tanging naririnig ko sa buong kwarto. Tanging malamig na gabi at ang buwan ang saksi sa pag-iisa namin.

I now have time to spend my life with her. I am happy that she is with me. I am happy and proud that she will be marrying Mr. Billionaire once again.

The End.