PUBLISHED BOOK. Hinati po siya sa (3) tatlong book.

Book 1 : P119.75 / Book 2 : P99.75 / Book 3 : P99.75

COPYRIGHTED © 2014 by Life Is Beautiful Printing Corp.

Available at PRECIOUS PAGE STORE.

~

Yumiko POV

4am in the morning. This is the day. Specifically saying, this is the LAST day.

Hindi na yata ako nakatulog kakaisip. Ang sama sama ng loob ko kay Papa. Why do they need to manipulate my life? Hindi ba nila naranasang magmahal ng totoo? Yung walang bahid ng business?

Kagabi nung tinawagan ko si Lance, hindi ko maiwasag malungkot pero pinipilit kong magpaka-jolly para di sya makahalata.

Buong gabi ako nag-isip at buo na ang desisyon ko. I know my father more than anyone. Kaya nyang gawin ang lahat. Pag sinabi nya, gagawin nya.

Napag-isipan ko ng hindi magpaalam kay Lance. Hindi ko kasi kakayanin. Baka..

Baka hindi ko magawang umalis. Aalis ako ng hindi nya alam. Basta ngayong araw na'to, lulubusin ko na ang oras na kasama sya.

Bumangon nako sa kama saka inabot ang phone ko.

I dialled Lance's number.

[H..m, b-babe..]

Mukhang nagising ko sya. "Babe. Please wake up. Let's meet." Sabi ko.

[Y-Yes. Yes babe. Saan tayo magkikita?]

Saan ba? "Can I go there?" Tanong ko. Parang mas gusto ko na doon sa mansyon nilla. Dun sa kwarto nya. Sa kwarto nya kung saan bumuo kami ng memories na masasaya.

[Really? You want here? Sure. I'll fetch you.]

"Ako nalang ang pupunta dyan babe. I'll text you 'pag nasa labas nako ng mansyon nyo."

[Okay. I love you babe.]

Napangiti ako. Ngiting may halong lungkot. "I love you too. Bye."

*toot toot*

T_T

Naiyak na naman ako. Sh*t. Hindi dapat ako umiyak mamaya habang kasama si Lance. Ayokong mapapansin nya na may buma-bother sakin. Ayokong malaman nya na ito na yung huling araw na magkakasama kami.  

Kaya ko kayang hindi magpaalam sa kanya?

Sh*t. Diko na talaga alam ang gagawin ko.

--

At Abellano's Mansion..

Andito nako sa labas ng mansyon nina Lance. Nag-taxi lang ako. I already called him at hinihintay ko nalang syang lumabas ng gate nila.

Dumako ang tingin ko sa main gate kung saan may lumabas na lalaki.

Ang lalaking gusto kong makasama habang buhay pero..

Hanggang pangarap nalang yata.

"Babe!" Sigaw nya saka lumapit sakin. He hugs me. "I miss you."

"I miss you too." Nakangiting sagot ko.

"Let's go inside." Hinila na nya ako papasok ng mansyon nila. Good thing, wala na pala yung Papa ni Lance dahil kung andito yun, for sure di ako makakapunta dito.

"Oh my gee Yumi!" Sinalubong ako ng yakap ni Fancy. "You make tira naba ulit here? Waaa!"

"No. Ikaw talaga." Sabi ko.

"It's so sayang naman! I'm so naiirita na talaga kay Nicole eh. Like errrr, she's so annoying."

Tumawa ako. "Hayaan mo nalang sya."

"Fancy wag mo kaming istorbohin. Okay? Ngayon lang pwedeng pumunta si Yumiko dito."

"Okay! I'm the one who's bahala na to Nicole. You know naman. She's like a kabute. She's a poison? Haha. I'm so natatawa sa sinasabi kong out of nowhere. By the way, both of you, enjoy making a baby!"

-_-

Ayun nanakbo na si Fancy. Isa pa rin yan, kahit maloko yan mami-miss ko din sya.

Hays.

"Let's go to my room. Magpapahatid nalang ako ng breakfast." Sabi ni Lance.

Tumango lang ako then umakyat na kami sa taas.

Pagpasok na pagpasok namin dito sa kwarto, yumakap agad ako kay Lance. Ikinawit ko ang dalawa kong braso sa may leeg nya.

(A/N: Play the song sa gilid para feel. Chos!)

I kiss him. Passionately and torridly. Ramdam kong nagulat si Lance sa ginawa ko dahil hindi agad sya tumugon sa halik ko but after a seconds, he response on my kisses torridly and passionately. We're now kissing like there's no tomorrow.

Mami-miss ko 'to. Sobra.

Ilang minuto din ang lumipas bago kami tumigil. Kapwa kami hingal. "That was hot babe!" Nakangiting sabi ni Lance.

Kung alam mo lang Lance..

Umupo sya sa kama. Ako nakatayo pa din. I sit on his lap na halatang ikinagulat nya din. Then I kiss him again. Hindi ko pagsasawaan na halikan sya ngayon.

Dahil pagkatapos ng araw na'to, hindi ko na sya mahahalikan pa.

"Sh*t babe. You're making me crazy." He said between our kisses. I'm still on his lap.

Ewan ko pero I want to make love to him. Sa huling pagkakataon, kung ilalayo lang din ako kay Lance, gusto kong sa kanya ko ibigay ang sarili ko. Dahil sya ang lalaking mahal ko.

Handa ako sa lahat. Sa lahat ng pwedeng mangyari.

Lance stop kissing me and stared at my face. "I really love you. Wag mokong iiwan babe."

T_T

Sh*t. Bakit kelangang ngayon sya magsabi ng ganyan? Ayoko umiyak. Ayoko. "Y-Yes.." Nag-alangan pakong sumagot.

He hugs me. "You"re my everything. Gagawin ko lahat para maayos na ang lahat."

T_T

Please Lance. Ayokong ganyan ka. Baka diko na kayang pigilan ang luha ko. Gusto ko masaya lang ngayon. Ayokong isipin muna na iiwan na kita. Ayoko.

T_T

*tok tok*

"Babe andyan na ang breakfast. Ayokong umalis ka dito sa lap ko pero kailangan kong tumayo." Natatawang sabi nya.

Yan. Yan ang gusto kong makita ngayon, yung Lance na tumatawa. Mami-miss ko yung tawa nya.

Si Lance na taong pinaka-cold na nakilala ko na natutong tumawa.

Umalis nako sa lap nya. Tumayo na sya para pagbuksan kung sino yung kumakatok.

Pagbalik nya. Hawak na nya ang tray na may pagkain. Ipinatong nya yun sa center table sa may couch nya. Lumapit ako sa kanya. "Kain muna tayo babe?" Masiglang tanong ko. Sa likod ng mga ngiti ko ngayon, itinatago ko yung lungkot at sakit na nararamdaman ko.

Alam ko kasing diko kayang mawalay kay Lance pero wala nakong choice pa. Kailangan kong kayanin. Ayokong maging makasarili. Kung sarili ko lang ang iisipin ko, hindi ako aalis papuntang japan pero hindi. Hindi ako selfish, ayokong may mapahamak na ibang tao para sa kasiyahan ko. And worst, yung ibang tao na yun, ang taong mahal na mahal ko.

Naghanda na ng food si Lance. Isang plato lang yung andito tapos may fried rice, bacon, egg, hotdog, basta typical na pang-breakfast.

"Bakit isang plato lang babe?" Tanong ko.

He smiled at me. "Share na tayo. Susubuan kita."

T_T

Ang sweet ni Lance. Sobrang mami-miss ko sya. Bawat kilos nya mami-miss ko.  

"Okay. I like that idea." Pinilit kong ngumiti para hindi nya mapansin na may malalim akong iniisip. Ayokong mag-alala sakin si Lance.

Umupo nako sa couch katabi nya. We start eating.

--

James POV

Tang*na! Wala akong masabi.

Para akong tangang natutulala dito. Anong gagawin ko?

Andito ako sa coffee shop. Kakaalis lang ni Enrique. Oo, nakausap ko sya kanina. Nakita ko kasi sya kaya naglakas-loob nakong kausapin sya tungkol kay Yumiko. Gusto kong umatras sya sa engagement nila. Ginagawa ko 'to para kay Bro.

Bilang half-brother nya, gusto kong makatulong kahit papaano. Yun palang na nalaman nila na hindi na sila mag-fiance, sobra na ang ginagawa ni Bro sa sarili nya. Nagiging miserable sya. Mahal na mahal nya si Yumiko.

Ang nakakabadtrip lang, ako yung gumawa ng paraan dati para magka-aminan na sila ng nararamdaman nila. Ako. Sakin nagsimula yon. Kung hindi ko sila pinilit na umamin ng nararamdaman nila, edi sana nasa indenial stage pa din sila at hindi nagiging miserable ang buhay nila ngayon na pinaghiwalay sila.

Tang*na

Fvck!

Tapos may nalaman pako na pinakamalaking..

Rebelasyon na alam kong magpapaguho ng mundo ni Bro. Hindi ko alam ang gagawin ko. Tandang tanda ko pa ang mga sinabi ni Enrique..

*flashback*

"Kung ako sayo, pakawalan mo na si Yumiko. Hayaan mo na sya kay Lance. Alam naman nating lahat na si Lance talaga ang mahal ni Yumiko. Wag mong ipilit ang sarili mo sa kanya brad." Sabi ko.

Puno ng tensyon ang pag-uusap namin ni Enrique.

"Do I have to do that? I like Yumiko. I really do. She's the kind of woman that any man will like. Nasa kanya na ang lahat. Maganda, sexy, malakas ang appeal, mabait.. Ano pa ba ang wala sa kanya? Wala."

I give him my fake smile. "Desperado kana brad. Gusto mong matali sa kasal? Sa kasal na ang mapapangasawa mo, wala man lang nararamdaman sayo?"

"Wala nakong pakialam don brad. Matututunan din nya akong mahalin. Ngayon pa na magsasama kami sa Japan? Malayo kay Lance. Sigurado nakong matututunan nya akong mahalin."

O_O

Ano daw? Japan?

"Anong sabi mo? Anong Japan?"

"Hindi mo pa ba alam? Bukas na ang flight namin ni Yumiko papuntang Japan. Don na kami muna mags-stay. Mas mabuti yun nang malimutan na nya ang kapatid mo."

O_O

SH*T! FVCK!

Packing tape! Sheet of paper!

Si Yumiko pupuntang Japan bukas kasama si Enrique?

Hindi. "Hindi ako naniniwala sayo." Sabi ko. Alam ko kung gaano kamahal ni Yumi si Bro. Hindi nya yun iiwan.

"Wala akong pakialam kung maniwala ka sakin o hindi. Pero sinisiguro ko sayong sasama sakin si Yumiko bukas papuntang Japan. Konsensya nalang nya kung hindi sya sasama sakin."

Kumunot ang noo ko. "Anong ibig mong sabihin?"

"Binigyan sya ng choice ng Papa nya. Kapag hindi sya sumama bukas papuntang Japan, sisirain ng mga Papa namin ang kompanya nyo. Kayang-kaya yug pamilya namin. At sa tingin ko, hindi kakayanin ng konsensya ni Yumiko yon. Isa pa, um-oo na si Yumiko sa Papa nya, sa harap ko mismo. Kaya nga humingi sya ng pabor."

"Pabor?"

"Na hayaan syang makasama ngayon si Lance. Isang buong araw ng hindi namin sya papakialaman at guguluhin. Hindi ko lang alam kung paano magpapaalam si Yumiko sa kapatid mo."

FVCK!

Parang ayoko maniwala.

"Aalis nako. May aasikasuhin pako para sa pagpunta namin ng Japan ni Yumiko bukas. Ge brad."

Nakatungo ako. Naramdaman ko ang pagtayo ni Enrique. Tinapik pa nya ko sa balikat.

Packing tape talaga!

*end of flashback*

Yun nga. Hindi ako mapakali. Gusto kong tumawag sa bahay para i-confirm kung magkasama si Bro at Yumi. Kung totoo mga sinabi ni Enrique.

Dapat ko bang sabihin kay Bro? Hindi. Kung totoo ngang humingi si Yumi ng isang araw na makasama si Bro hahayaan ko lang din muna sila. Pero hindi ako papayag na hindi ito malaman ni Lance.

May karapatan sya.

--

Yumiko POV

Nakahiga kami ngayon ni Lance nang magkatabi dito sa kama nya. Mga kalahating oras na nakalipas nung natapos kaming kumain.

Nanuod lang kami kanina ng TV then eto nahiga na. Hawak ni Lance ang kamay ko.

"Babe.." Sabi ko.

"Hm?"

(A/N: Kung tapos na yung song, i-play nyo ulit para feel. Haha)

"Mahal na mahal kita.." Ayoko umiyak. Sheet.

"Mas mahal na mahal kita babe. Lahat kaya kong gawin wag kalang mawala sakin."

T_T

Wag ka ngang ganyan Lance, please. Mahirap magpigil ng iyak. Parang kanina pa nya nababanggit yung about sa wag iiwan.

T_T

"T-Thank you.. Thank you for everything babe." Sabi ko. Medyo nauutal nako.

Tumagilid si Lance para makaharap sya sakin. Hinaplos nya ang pisngi ko. "Kung magsalita ka, parang aalis ka. Tch. I love you. Okay?" Then he kiss me.

I response on his kisses. It become deeper as I taste his sweet lips.

"Babe..." I said between our kisses. "Make love to me.." Wala sa sariling sabi ko.

Naramdaman ko ang biglang pagtigil ni Lance sa paghalik sakin. He look at me with his confuse look. "What did you say?"

Nakagat ko ang ibabang parte ng labi ko. Para tuloy akong nahiya sa nasabi ko. Pero desidido talaga ako. "M-Make lo--"

"No."

</3

"But--"

"Oo nga't ilang beses nang may mangyari sa'tin. Hindi ko naman pinagsisisihan ang mga yon. Pero babe mas gusto ko pa ding may mangyari sa'tin 'pag kasal na tayo."

Pero Lance hindi na tayo ikakasal, mawawala nako.

T_T

If I can say those words to him. "But I want it so badly right now.." Pagsisinungaling ko. Hindi ko naman pwedeng sabihin na gusto kong gawin namin yun dahil aalis nako, iiwan ko na sya at lalayo nako.

Masasaktan si Lance. Ayoko.

He kiss me again. "No babe." Tanggi nya.

"But babe.."

"I said no. Gusto kong gawin natin yun sa honeymoon natin."

Sa halip na magsalita ako, I grab his head and kiss him torridly. Wala nakong pakialam sa isipin ni Lance sakin basta gagawin ko ang gusto ko.

Nagresponse naman sya sa halik ko. Palalim ng palalim ang halikan namin hanggang sa mapunta na sa ibabaw ko si Lance. We're still kissing passionately. Pakiramdam ko, kami lang ang tao sa mundo.

Nagpaka-wild ako para ma-push ko si Lance na gawin na namin yung gusto ko.

Naramdaman ko ang paghaplos ni Lance sa katawan ko. Hinayaan ko lang sya. Sa ngayon, lahat ng gawin nya, ayos lang sakin. Hinding-hindi ko sya pipigilan.

Mas pinalalim ko ang paghalik ko kay Lance. Ramdam kong iba na rin ang nararamdaman ni Lance ngayon tulad ng nararamdaman ko.

Nakakahiya mang aminin pero ang init ng pakiramdam ko. “Babe..” I said with my husky voice.

“Hmm..”  umungot lang sya dahila bala sya sa paghalik sakin.

“Let’s do it..” pian-sexy ko ang boses ko.

Ayokong tanggihan pa nya ako. Desidido talaga akong ialay ang sarili ko sa kanya ngayon.

“Fvck!” sabi nya saka tumigil sa paghalik sakin. He’s still on my top and..

>.<

Naaramdaman ko yung hard thing nya.

>.<

“Babe come on..” pagpilit ko.

He stared at me and suddenly kiss me. “SH*T! Mahirap magpigil Yumiko!”

“Hindi mo naman kailangang pigilan..” sabi ko.

“FVCK!” mukha syang frustrated.

I just look at him. Pa-inosenteng tingin. Yung parang nang-aakitna tingin in a simple way.

“FVCK BABE!”

O_O

He kiss me on my lips..

Then on my cheeks..

Then on my neck..

Sheeeet! Nakikiliti ako at the same time nakakaramdam ng init.

O_O

Hinawakan nya ang boobs ko while kissing me on my neck.

Sheeet. Hindi ko na amintindihan ang pakiramdam ko, parang gusto kong sumabog. Init na init nako. “Babe..” tawag ko sa kanya.

Tumigil ulit si Lance sa ginagawa nya then tinitigan ako sa mata ko. “BABE. OKAY, LET’S DO IT.”

O_______O