Τα μάτια της άνοιξαν με αργές κινήσεις, με δυσκολία. Διακρίνοντας, από την θολούρα της όρασής της το τεράστιο ταβάνι, ένιωσε τα αυτιά της να βουίζουν, το κεφάλι της να βαραίνει.

Ταβάνι; Γιατί; Ξαπλωμένη είμαι; και τότε συνειδητοποίησε πως όντως ήταν ξαπλωμένη · και μάλιστα σ'ένα υπέρδιπλο κρεβάτι, σκεπασμένη με λινά σκεπάσματα, ακριβής και άριστης ποιότητας.

Σηκώθηκε απότομα, τρομαγμένη, και το κεφάλι της την πόνεσε περισσότερο. Βόγκηξε ελαφρώς δυσαρεστημένη, λόγω του φρικτού αισθήματος, αλλά και λόγω της ανοησίας της. Τι να έκανε όμως; Για κάποιον λόγο, δεν θυμόταν από ποιον και γιατί είχε μεταφερθεί σε αυτό το κρεβάτι, σε αυτό το, κλασικής, κομψής διακόσμησης, υπνοδωμάτιο, που με μια πρόχειρη μάτια, υπολόγισε πως ήταν διπλάσιο από ολόκληρη την γκαρσονιέρα της. Εκείνη την στιγμή, το πόμολο της πόρτας ακούστηκε να τρίζει και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, κάποιος εισχώρησε στο δωμάτιο.

-''Adam!'' φώναξε η Marina.

-''Α! Ξύπνησες γλυκιά μου'';

Αφήνοντας πάνω στο κομοδίνο έναν μικρό ασημένιο δίσκο, μέσα στον οποίο βρίσκονταν δύο χάπια, ένα ποτήρι νερό και ένα θερμόμετρο, κάθισε στην άκρη του κρεβατιού.

-''Πόσες ώρες κοιμόμουν; Βασικά... γιατί κοιμόμουν; Δεν θυμάμαι τίποτα'' και ανακάθισε καλύτερα.

-''Δεν θυμάσαι;'' ανήσυχος ο Adam, έσμιξε τα φρύδια του. ''Μάλλον θα φταίει ο πυρετός''.

-''Πυρετός; Έχω πυρετό;'' με ορθάνοιχτα τα μάτια η κοπέλα ακούμπησε τα μάγουλά της, προσπαθώντας να καταλάβει αν ήταν ζεστή, παραπάνω από το φυσιολογικό.

Ο Adam σήκωσε το χέρι του, τοποθετώντας την παλάμη του στο μέτωπο της ξανθομαλλούσας. Ήθελε κι εκείνος να ελέγξει την θερμοκρασία της.

-''Μάλλον έπεσε, όμως βάλε σε παρακαλώ το θερμόμετρο για να είμαστε σίγουροι'' έκανε μια πρόχειρη διάγνωση και της έδωσε το θερμόμετρο.

Το έβαλε στο στόμα της και με ανυπομονησία περίμενε να περάσει ένα λεπτό, προκειμένου να εμφανιστεί στο διάφανο επίπεδο η ακριβής θερμοκρασία του σώματός της. 

Σαν από όνειρο, το μνημονικό της επανέφερε όμορφες στιγμές στο μυαλό της και ένα κύμα ευφορίας την κατέκλεισε. Μπροστά στα μάτια της, έπαιξαν σκηνές, με πρωταγωνιστές την ίδια και τον Adam, να φιλούνται ξανά και ξανά.

Ο χαρακτηριστικός ήχος του θερμομέτρου, την έκανε να διακόψει την ονειροπόλησή της. Βγάζοντάς το από το στόμα της, έτριψε πρώτα τα νυσταγμένα μάτια της, πριν κοιτάξει το διάφανο επίπεδο. 

-'' Έχω δέκατα''.

-''Καλά έκανα και έφερα τα ντεπόν. Πάρε το ένα και σε λίγο θα νιώσεις καλύτερα''.

Η Marina πήγε να τραβηχτεί, για να πιάσει το ντεπόν, αλλά γρήγορα ο Adam της έκανε νόημα πως βρίσκονταν εκείνος κοντά της. Αφού της έδωσε το χάπι, παρατήρησε πως το βλέμμα της ήταν σαν χαμένο, αντιθέτως με τα χείλη της, στα οποία ήταν χαραγμένο ένα χαμόγελο.

-''Ξέρεις... κάτι θυμήθηκα. Αν και δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτό που έζησα ήταν πραγματικότητα'' είπε ενθουσιασμένη. ''Σαν όνειρο, το μόνο που θυμάμαι είναι τα φιλιά μας''.

Η ματιά της έψαξε την δική του. Μόλις την βρήκε, η λαμπερή, γεμάτη συναισθήματα όψη της, την έκανε να καταλάβει πως ό,τι έζησε πριν μερικές ώρες, δεν ήταν όνειρο.

-''Κι όμως Marina... ό,τι ζήσαμε ήταν πέρα για πέρα αληθινό''.

Παραμερίζοντας μερικές τούφες από τα μαλλιά της, πλησίασε περισσότερο το πρόσωπό της, θέλοντας να την φιλήσει. Να γευτεί ξανά τα κοκκινωπά της χείλη. Όμως...

-'' Όχι Adam''! έχοντας σε εγρήγορση τα αντανακλαστικά της, η Marina απομακρύνθηκε. ''Μπορεί να έχω αρπάξει κάποιο κρυολόγημα και από το φιλί να σε κολλήσω''.

-'' Ήμασταν έξω στην βροχή πάνω από μια ώρα. Πιστεύεις πως δεν την έχω αρπάξει κι εγώ;'' και ανασηκώσει το φρύδι του.

-'' Έχεις κι εσύ πυρετό;'' και με ανησυχία, τον ακούμπησε στο πρόσωπο, για να αισθανθεί θερμοκρασία του.

-'' Όχι, όχι'' της κατέβασα απαλά τα χέρια. ''Φτερνίζομαι κάποιες φορές, αυτό είναι μόνο'' και τότε την πλησίασε ξανά. ''Επομένως...'' άφησε μετέωρη την πρότασή του.

Τα μάτια τους έκλεισαν ταυτοχρόνως και πλέον χωρίς καμία αντίρρηση, αφέθηκαν στο επιθυμητό φιλί. Απλό, μικρής χρονικής διάρκειας, όμως γεμάτο από συναισθήματα που υπήρχαν βαθιά ριζωμένα στις καρδιές των δύο ερωτευμένων. Έσκαγαν σαν πυροτεχνήματα.

Κατά την παύση αυτής της στιγμής, δότριας ζωής, η Marina δάγκωσε το κάτω χείλος της, πριν μιλήσει. Ήταν ακόμα επηρεασμένη από το γλυκό φιλί του Adam.

-''Στην έπαυλη είμαστε; Εσύ με έφερες εδώ;'' και της κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.

-''Από την στιγμή που εξομολογηθήκαμε ο ένας στον άλλον τον έρωτά μας, το μόνο που κάναμε ήταν να φιλιόμαστε συνεχώς. Ήμασταν αγκαλιασμένοι και δίναμε ο ένας στον άλλον φιλιά'' άρχισε να εξιστορεί, μ'ένα χαμόγελο. ''Μετά από μια ώρα, περίπου, άρχισες να κρυώνεις και σε έφερα σ'αυτό το δωμάτιο. Είναι από τα πιο ζεστά που διαθέτει η έπαυλη. Μου φαινόσουν σαν ζαλισμένη, οπότε με το θερμόμετρο διαπίστωσα πως είχες πυρετό. Σου έφερα να πιεις ένα δυνατό αντιπυρετικό και ευτυχώς που δεν καθυστέρησα, γιατί είχε σχεδόν κοιμηθεί. Σε στέγνωσα και με μια πετσέτα, όπως μπορούσα... Δεν άργησε, όμως, να σε πάρει ο ύπνος'' και η ροή του λόγου του διακόπηκε από ένα φτέρνισμα.

-''Εσύ πήρες κάποια βιταμίνη;'' τον ρώτησε ευθύς αμέσως από το σύμπτωμα του κρυολογήματος.

-'' Ήμουν συνέχεια δίπλα σου. Πάντως μην ανησυχείς, δεν νιώθω αδύναμος''.

-''Τώρα, στην συνέχεια όμως;'' τον μάλωσε. ''Γιατί δεν πήγες να ξεκουραστείς τουλάχιστον'';

-''Εντάξει, δύο ώρες κοιμάσαι. Πόσο να ξεκουραστώ; Ήδη πιάστηκα που καθόμουν στην πολυθρόνα'' έκανε έναν μορφασμό και έδειξε με την ματιά του την ελαφριά πολυθρόνα, που είχε μετακινήσει πιο κοντά στο κρεβάτι. ''Και μην νομίζεις, αποκοιμήθηκα για λίγο''.

-''Εντάξει τότε'' παραιτήθηκε η κοπέλα από την προσπάθεια να πείσει τον Adam, τινάζοντας τα χέρια της διάπλατα στα σκεπάσματα.

Ο άντρας πρόσεξε αυτή την κίνησή της και παρατήρησε πως ακόμα κρατούσε το χάπι που της είχε δώσω πριν λίγο.

-''Δεν έχεις πιει το ντεπόν'';

-''Ωχ, το ξέχασα'' απολογήθηκε μ'ένα τεράστιο χαμόγελο και ένα αθώο νάζι.

-''Με την συζήτηση ξεχάστηκα κι εγώ. Ούτε το νερό δεν σου έδωσα'' σηκώθηκε από την θέση του, για να πάρει το ποτήρι.

-''Εεε... δεν ήταν μόνο η κουβέντα. Υπήρξε κι ένα φιλί ενδιάμεσα'' είπε όλο νόημα η Marina, καθώς κρατούσε το ποτήρι με το νερό στα δικά της χέρια.

Ο Adam προχώρησε προς την μικρή μπαλκονόπορτα, προκειμένου να την ανοίξει και να μπει το καλοκαιρινό αεράκι στον χώρο, έχοντας ένα στραβό γελάκι χαραγμένο στα χείλη του.

-''Μας λέτε δεσποινίς Marina πως εμείς φταίμε για την αφηρημάδα σας;'' ανταποκρίθηκε στο παιχνίδι της.

-''Μμμ... μπορεί'' έκανε τάχα την ανήξερη.

Ήταν νωρίς το σούρουπο και ο ήλιος δεν είχε δύσει. Το φως του εισχώρησε καλύτερα στο δωμάτιο, όπως και ο ζεστός αέρας. Ο Adam προς στιγμήν, στάθηκε όρθιος να εισπνεύσει λίγο από το καθαρό οξυγόνο, να αφουγκραστεί τους λιγοστούς ήχους της φύσης της περιοχής. Αναπόλησε τον καιρό της πλήρους ελευθερίας του, πριν αναλάβει τα ηνία του Ομίλου Hederson. Πριν αναλάβει τον ρόλο του William Hederson.

-''Πριν λίγο είδα τον Richard στην τραπεζαρία'' μίλησε με σοβαρότητα αυτή τη φορά. '' Έτρωγε''.

-''Ευτυχώς που βρήκε γρήγορα τον εαυτό του μετά το ατύχημα'' σχολίασε η Marina, αφήνοντας μια χαρμόλυπη νότα στην πρότασή της. ''Σίγουρα συνέβαλλε η παραμονή της κυρίας Dornan. Δεν λέω... και ο ψυχολόγος και ο φυσιοθεραπευτής κάνουν εξαιρετική δουλειά, όμως η φροντίδα, η αγάπη που παίρνει κάποιος από την μητέρα του, δεν μπορούν να αντικατασταθούν''.

Παρέμεινε για ελάχιστα δευτερόλεπτα σιωπηλός, προτού συνεχίσει να μοιράζεται τον συλλογισμό του με την Marina, καθώς διεκόπη από έναν άλλον. Ήταν γνώριμος γι'αυτόν, αφού από μικρός αναρωτιόταν, πώς γινόταν δύο αδερφές να είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, ενώ είχαν μεγαλώσει με όμοιο τρόπο, στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον. Πώς γινόταν η Samantha -κοινώς γνωστή ως κυρία Garner- και Keira - κοινώς γνωστή ως κυρία Dornan- να έμοιαζαν σαν αδερφές μόνο στην εξωτερική εμφάνιση. Αν και η κυρία Dornan στις διαπραγματεύσεις και εν γένει στην επαγγελματική της σταδιοδρομία ήταν σκληρή, άχαστη και μη ανταγωνίσιμη, ήταν ιδιαίτερα εύθραυστη, κουβαλώντας τεράστιο  βάρος τύψεων στις πλάτες της, που ελάχιστο ουσιαστικό χρόνο περνούσε με τα παιδιά της. Ήξερε πως μέχρι την ηλικία των πέντε ετών θα μπορούσε να τα μεγαλώσει η ίδια  -με την βοήθεια πάντα της νταντάς που είχε προσλάβει, ύστερα από εξονυχιστικό έλεγχο, γνωρίζοντας πως αυτή θα την διαδεχόταν, από ένα σημείο κι έπειτα, στον ρόλο της μητέρας, καθώς από μακριά τους θα την έπαιρναν τα ταξίδια στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να τα βλέπει κυρίως σε καιρό γιορτών και διακοπών. Αντιθέτως, η κυρία Garner, παρόλο που δεν είχε δουλέψει ποτέ στην ζωή της -έφερε μόνο τον τίτλο της πλούσιας συγγενούς των Hendersons- ενώ μπορούσε να αφιερώσει αρκετό από τον άπλετο ελεύθερο χρόνο της στην ανατροφή των διδύμων της, επέλεξε να την αναθέσει σε δύο νταντάδες, μία για το κάθε παιδί, σχεδόν από την στιγμή της γέννησης τους. Τα κρατούσε στην αγκαλιά της ή από το χέρι, μόνο στις ψυχαγωγικές της εξόδους ή στις κοινωνικές εκδηλώσεις και δεξιώσεις που πήγαινε ή διοργάνωνε η ίδια, είτε για να την φωτογραφίσουν οι φωτογράφοι, είτε για να την συγχαρούν οι υποτιθέμενη φίλοι της. Στα μάτια της κοινωνίας ήθελε να φαίνεται μια σωστή μητέρα. 

Τα ερωτήματα του Adam ίσως να έμεναν αναπάντητα. Πάντως, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως κάποια άνθρωποι δεν έπρεπε να γίνονται γονείς · δεν άξιζαν να τους προσφωνούν με τις ιερές λέξεις <<μαμά>> και <<μπαμπάς>>.

-''Κάθισα να του κάνω παρέα. Τσίμπησα κι εγώ κάτι'' συνέχισε να μιλάει, βαδίζοντας προς την μεριά της Marina. ''Mου είπε πως αύριο έρχεται η Courteney''.

-''Σχεδόν κάθε εβδομάδα ταξιδεύει μέχρι το Σικάγο για να τον δει. Ευτυχώς που βρήκε αυτή την δουλειά σε κατάστημα ρούχων. Τόσο καιρό έψαχνε. Δεν ήθελε να ζητάει παραπάνω χρήματα από τους γονείς της για τις μετακινήσεις της. Επειδή της δίνουν, κάθε μήνα, συγκεκριμένο ποσό, της έκαναν συνεχώς ανάκριση. Θυμάσαι πως οι γονείς της είναι χωρισμένοι και δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους'' και ενώ καθόταν ξανά δίπλα της, έγνεψε καταφατικά.

Αναστέναξε η ξανθομαλλούσα. Χαιρόταν τόσο πολύ για τους φίλους της, που παρά το νεαρό της ηλικίας τους, είχαν συνάψει συνειδητά μια σοβαρή, ουσιαστική σχέση.

''Αγαπιούνται πολύ'' κατέληξε.

-''Αυτό μου έλεγε και ο Richard'' ξεφύσηξε, εμφανώς προβληματισμένος ο Adam.

H Marina αφαίρεσε τα σκεπάσματα από πάνω της, σέρνοντας τον εαυτό της πιο κοντά στον Adam.

-''Τι έχεις; Σε βλέπω αρκετά σκεπτικό'' έδειξε το ενδιαφέρον της.

-''Μου είπε και κάτι άλλο ο Richard''.

-''Κάτι κακό; Μήπως νιώθει πάλι εκείνους τους ξαφνικούς, φρικτούς πόνους; Νομίζω ο γιατρός είχε πει πως υπάρχει περίπτωση...''.

-'' Όχι, όχι'' την καθησύχασε. '' Έχει σχέση με την Courteney''.

Κατεβάζοντας για λίγο το κεφάλι του, πρόσεξε πως οι παλάμες της Marina δεν ήταν άδειες. Για άλλη μια φορά είχε ξεχάσει να πιει το ντεπόν.

''Ακόμα να το πιεις αυτό;'' γούρλωσε τα μάτια του Adam. ''Είσαι απίστευτη''!

-''Ωχ!'' και κοίταξε μία το δεξί της χέρι, στο οποίο κρατούσε το χάπι, μία το αριστερό, που κρατούσε το ποτήρι με το νερό.

-''Τι <<ωχ>>;  Έχει περάσει τόση ώρα από τότε που το έφερα. Μην σου ανέβει πάλι ο πυρετός''!

-''Εντάξει, εντάξει Adam'' του έκανε νόημα με το ελεύθερο μέρος των χεριών της. ''Ορίστε, το πίνω'' και έκανε την κίνηση να φέρει το χάπι στα χείλη της, την στιγμή που... ''Δεν μου είπες όμως... τι συζήτησες με τον Richard και σε προβλημάτισε τόσο πολύ; Κάτι για την Courteney δεν σου είπε'';

Ο άντρας έτριψε τον αγώνα του με αμηχανία. Δυσκολευόταν να ξεστομίσει όσα είχε ακούσει πριν λίγη ώρα.

-''Ναι'' απάντησε μονολεκτικά.

-''Λοιπόν; Θα μου πεις ή θα με σκάσεις;'' αγανάκτησε η κοπέλα, προτού βάλει το ντεπόν στο στόμα της.

-''Θέλει να της κάνει πρόταση γάμου'' είπε κοφτά και γρήγορα με μια ανάσα.

Ακούγοντας την φράση του, η Marina παραλίγο να πνιγεί με το νερό. Άρχισε να βήχει αρκετές φορές. Ταυτοχρόνως, ο Adam με γρήγορες κινήσεις, έσπευσε να την βοηθήσει, χτυπώντας την στην πλάτη. Ύστερα από λίγο, πήρε μια βαθιά ανάσα, βρίσκοντας ξανά τον αυτοέλεγχό της.

-''Πωπω... εδώ μου έκατσε'' εννοούσε το ντεπόν και έδειξε με τα δάχτυλά της το κάτω μέρος του λαιμού της.

-''Κι εγώ έτσι αντέδρασα μόλις το άκουσα. Πήγα να πνιγώ με το φαγητό'' παραδέχτηκε ο Adam.

Άφησε το ποτήρι πίσω στο κομοδίνο, ενώ επεξεργαζόταν στο μυαλό της ό,τι της είχε πει ο Adam. Παραξενεύτηκε.

-''Τι θέλει να κάνει; Πρόταση γάμου στην Courteney;'' επανέλαβε συνοφρυωμένη τα λόγια του.

-''Τώρα καταλαβαίνεις γιατί ήμουν τόσο σκεπτικός''.

Σηκώθηκε ξανά από το κρεβάτι φουριόζος, πιάνοντας το μέτωπο του. Πραγματικά, αυτή απόφαση του Richard του φαινόταν επιπόλαιη.

-''Μα... δεν είναι ούτε έναν χρόνο μαζί'' τόνισε η κοπέλα.

-''Και να ήταν μόνο αυτό...'' γύρισε ο Adam τον κορμό του σώματος, προς την μεριά της. ''Ο Richard είναι είκοσι τριών χρονών και η Courteney μόνο δεκαεννιά. Την ζωή ουσιαστικά τώρα ξεκινούν να την βιώνουν, τώρα ξεκινούν να αποκτούν γνώσεις, εμπειρίες, τώρα μαθαίνουν πώς λειτουργεί η αγορά εργασίας, τώρα μαθαίνουν τι πάει να πει ενηλικίωση'' έκανε μια παύση. ''Και πλήρως οικονομικά ανεξάρτητοι δεν είναι κανένας από τους δύο''.

-''Είναι και η απόσταση στην μέση. Η Courteney σπουδάζει και δουλεύει στην Ατλάντα...'' συμπλήρωσε η Marina.

-''Ο Richard μένει ως ώρας εδώ και είναι άγνωστο πότε θα μεταφερθεί στο πατρικό του στην Νέα Υόρκη...'' πρόσθεσε ο Adam. ''Μπορεί να ολοκλήρωσε νωρίτερα την στρατιωτική του θητεία, ως αποζημίωση, ύστερα από το ατύχημα, όμως ήθελε να συνεχίσει σπουδές του μ'ένα δεύτερο πτυχίο''.

-''Καλά, αυτό δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα'' αντιπαρέθεσε η  ξανθομαλλούσα. '' Όποιος είναι παντρεμένος δηλαδή δεν μπορεί να σπουδάσει'';

-''Φυσικά και όχι, δεν υπονόησα κάτι τέτοιο''.

Πηγαινορχόταν στο δωμάτιο όλο και πιο γρήγορα. Μία κάλυπτε το στόμα του, μία περνούσε τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά του.

''Ευχαρίστως να προσλάμβανα από τώρα τον Richard σε μία από τις εταιρείες του Ομίλου. Ξέρω πόσο έξυπνος και προκομμένος είναι. Κι ευχαρίστως να αγόραζα ένα σπίτι να τους το έκανα δώρο για τον γάμο τους, αλλά από την στιγμή που δεν μένουν στην ίδια πόλη, τι είδους παντρεμένο ζευγάρι θα είναι;'' έθεσε τα ερωτήματά του με πραγματικό ενδιαφέρον για τους δύο νέους και έντονη ανησυχία. ''Και πέρα από αυτό, η κατάσταση του Richard, για αρκετό χρονικό διάστημα, θα περιορίσει τις μετακινήσεις του από το να βρίσκεται σε κάποιον πανεπιστημιακό ή εργασιακό χώρο. Δεν θα μπορεί να εργαστεί πουθενά, ούτε να σπουδάσει, τώρα που το σκέφτομαι...''.

Η Marina δεν τον διέκοψε. Τον έβλεπε ιδιαίτερα προβληματισμένο και τον συμμεριζόταν. Από την άλλη βέβαια, καταλάβαινε και τον Richard. Γνωριζόταν με την Courteney ήδη τρία χρόνια πριν τα φτιάξουν, ήξεραν πολύ καλά ο ένας την προσωπικότητα του άλλου, έκαναν πολύ καιρό μέχρι να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, η σχέση τους βασιζόταν σε βαθιά αισθήματα σεβασμού και αγάπης, επομένως για ποιον λόγο να κριθεί με αρνητικό πρόσημο η απόφαση που είχε πάρει ο Richard; Η κύρια ένσταση της Marina ήταν το νεαρό της ηλικίας τους. Πίστευε πως ένας άνθρωπος, μέχρι να φτάσει τα είκοσι πέντε του χρόνια, δεν έχει ωριμάσει επαρκώς, επομένως δεν μπορούσε να λάβει τόσο σοβαρές αποφάσεις για την ζωή του, όπως ήταν αυτή του γάμου. Βέβαια, η περίπτωση των φίλων της θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, καθώς και οι δυο τους ήταν αρκετά ώριμοι για την ηλικία τους, η ιδιοσυγκρασία τους διέθετε ένα σπάνιο προσόν · έλλειψη επιπολαιότητας σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Για μια στιγμή, σκεπτόμενη τον εαυτό της, η εξαίρεση θα μπορούσε να ισχύει και για την ίδια. Για τον Adam, από την στιγμή που τον γνώρισε, τότε μικρό κοριτσάκι, στο υψόμετρο που βρισκόταν η μεγάλη Ιτιά, στο πίσω μέρος του ορφανοτροφείου, ως πρίγκιπα, όπως τον αποκαλούσε, είχε νιώσει κοντά του μια σιγουριά, μια ασφάλεια. Είχε αισθανθεί πως μπορούσε να τον εμπιστευτεί. Κι αυτό έκανε. Όσες φορές συναντιόντουσαν μέσα στα χρόνια, του εμπιστευόταν τις σκέψεις της, τα δάκρυά της. Εμπιστευόταν την αγκαλιά του.

-''Εσύ τι του είπες;'' ρώτησε τελικά.

-'' Ό,τι σου αναφέρω τόση ώρα και άλλα τόσα. Του εξήγησα...''.

-''Ξέρεις Adam...'' δεν τον άφησε να ολοκληρώσει την πρότασή του. '' Όλα αυτά θα τα σκέφτηκε προσεκτικά, ξανά και ξανά, και Richard. Καταλαβαίνω πολύ καλά τους ενδοιασμούς σου, είναι νωρίς ακόμα για να παντρευτούν, όμως μπορεί να το έχουν συζητήσει''.

-''Marina, η υγεία του Richard βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Δεν μπορώ να δώσω την έγκριση μου, υποχρεώνοντας την Courteney να είναι κλεισμένη σ'ένα σπίτι και να προσέχει τον Richard, να σταματήσει την δουλειά της, τις σπουδές της''.

-''Ποιος είπε κάτι τέτοιο; Είναι η νοσοκόμα που έρχεται κάποιες μέρες και βοηθάει, είναι η μητέρα του... Ο Richard δεν είναι μόνος του εδώ μέσα. Υπάρχουν άνθρωποι που τον βοηθούν και τον υποστηρίζουν''.

 Ξεφύσηξε για άλλη μια φορά ο Adam, στηρίζοντας το χέρι του στα κάγκελα το κρεβατιού. Δεν ήξερε τι απόφαση έπρεπε να πάρει.

''Ο Richard αντί να κλαίει την μοίρα του, συνεχίζει να ονειρεύεται. Ονειρεύεται την ζωή του μαζί με την Courteney. Κι αυτή το ίδιο κάνει. Όταν είμαστε μόνες, δεν ξέρεις πώς μιλάει γι'αυτόν. Λες και είναι όλος της ο κόσμος. Και το αποδεικνύει βέβαια, αφού κάθε εβδομάδα κάνει τόσα χιλιόμετρα για να τον δει, να τον φροντίσει. Δεν μπορεί να είναι μακριά του. Το ξέρεις πως όταν ο Richard ήταν κλινικά νεκρός, η Courteney ήθελε να πεθάνει'';

Ξαφνιάστηκε ο Adam και την κοίταξε σοβαρά, ίσα στα μάτια. Ήθελε να πεθάνει;

'' Όπου υπάρχει αληθινή αγάπη δεν υπάρχουν εμπόδια. Ξεπερνιούνται'' είπε χαμογελαστά η Marina, σέρνοντας τα γόνατα της πάνω στο στρώμα, για να βρεθεί πιο κοντά στον όρθιο Adam. Ο τελευταίος την μιμήθηκε.

-''Ο Richard μου είπε πως έχεις σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα, βάζοντας ως προτεραιότητα την υγεία του. Αναλόγως με την εξέλιξη της θα πορευτεί κάθε τομέας της ζωής του, και η προσωπική και η επαγγελματική. Αλλά κι αυτός, δεν μπορεί να ζήσει μακριά από την Courteney'' είπε τελικά. ''Η μόνη λύση που μπορώ να του προτείνω, είναι να κάνει την πρόταση, και εφόσον δεχθεί η Courteney, να παραμείνουν αρραβωνιασμένοι τουλάχιστον τρία χρόνια, μέχρι να ολοκληρώσει τις σπουδές της, να έχει ανορθώσει περισσότερο και ο Richard... και ύστερα... ό,τι αποφασίσουν από κοινού''.

-''Μπράβο Adam, μπράβο!'' και χτύπησε παλαμάκια η Marina. ''Αυτό να του πεις''.

-''Θα πάω το βράδυ στο δωμάτιό του να του ανακοινώσω την έγκρισή μου, υπό τους ανωτέρω όρους. Φαντάζομαι πως δεν θα φέρει αντιρρήσεις''.

Η Marina συμφώνησε μαζί του. Άρχισε να κατεβάζει τα πόδια της από το κρεβάτι, στερεώνοντάς τα στο πάτωμα.

-''Πρέπει να φύγω τώρα. Ελπίζω να προλάβω τουλάχιστον το τελευταίο λεωφορείο''.

-''Να φύγεις και να πας πού;'' απόρησε.

-''Adam πρέπει να επιστρέψω στο Κεντάκι, δουλεύω αύριο''.

-''Marina είσαι καλά; Ο πυρετός δεν έχει υποχωρήσει πλήρως. Μπορεί κάποια στιγμή να νιώσεις ζαλάδα, αδυναμία, αστάθεια. Και λες πως θα φύγεις'';

-''Ωω... Adam! Να δες, μια χαρά είμαι''.

Στάθηκε όρθια σιγά-σιγά. Δεν πρόλαβε να κάνει δυο βήματα και τα πόδια της μπλέχτηκαν μεταξύ τους. Αν η γρηγοράδα του Adam δεν την προλάβαινε, σίγουρα θα είχε σωριαστεί στο πάτωμα.

-''Ναι, ναι, το βλέπω'' την κορόιδεψε. ''Κάτσε γρήγορα στο κρεβάτι'' και σαν μαλωμένη και κατσουφιασμένη, η κοπέλα υπάκουσε.

-''Τι θα κάνω; Τι θα πω στην κυρία Pit'';

-''Την αλήθεια. Θα την πάρεις τηλέφωνο και θα πεις πως είσαι άρρωστη'' την συμβούλεψε και μετά από λίγο φτερνίστηκε δυνατά. ''Θα πάω στο δωμάτιό μου να σου φέρω μια πιτζάμα για απόψε. Θα περάσω και από την κουζίνα να μπω στην σεφ να ετοιμάσει για 'σένα μια κοτόσουπα.  Θα μπορούσα βέβαια να την φτιάξω κι εγώ, αλλά τόσο νόστιμη, όσο της κυρίας Louisa, δεν την πετυχαίνω''!

-'' Έχω ξαναφάει από τα χεράκια σου σούπα και μπορώ να πω πως ήταν υπέροχη''.

Στην μνήμη και των δύο επανήλθε εκείνη η μέρα, που η Marina γύρισε από το Λος Άντζελες θλιμμένη, προδομένη, άρρωστη. Εκείνη την πρώτη μέρα είχε τραφεί με μια αχνιστή, γεμάτη αγάπη σούπα, μαγειρεμένη από τον Adam. Πέρασε καιρός μέχρι να γίνει πλήρως καλά, σωματικά και ψυχικά. Πλέον, εκείνη η περίοδος της ζωής της αποτελούσε παρελθόν. Θα την πονούσε στη σκέψη για λίγο ακόμα, με τον καιρό όμως, θα κρατούσε μόνο τις όμορφες αναμνήσεις. Ευτυχώς που είχε τον Adam κοντά της.

''Πάντως...'' συνέχισε, ύστερα από την αμήχανη σιωπή. ''μπορώ να βολευτώ με ό,τι έχετε''.

Έσκυψε πάνω από το κεφάλι της και, αφού χάιδεψε τα μαλλιά της, το φίλησε. Κοιτάχτηκαν, δείχνοντας ο ένας στον άλλον ένα χαμόγελο.

-''Ξάπλωσε και θα έρθω ξανά σε λίγο'' της είπε και φάνηκε πως δεν της άφηνε περιθώρια να αρνηθεί, σχετικά με την σούπα.

-''Eσύ δεν ξεκουράστηκες καθόλου όμως. Κι εσύ κρύωσες'' του υπενθύμισε. ''Δεν θες να πας στο δωμάτιό σου'';

-''Θα φάω κι εγώ κοτόσουπα και είμαι σίγουρος πως θα νιώσω καλύτερα''.

-''Θα φας'';

Ο Adam προς στιγμήν παραξενεύτηκε. Δεν κατάλαβε τι της έκανε τόση εντύπωση. Εξάλλου, για φαγητό μίλησε, και μάλιστα στην Marina, που ήξερε πόσο λαίμαργη γινόταν ώρες-ώρες. Ήταν ικανή να φάει πάνω από τρεις μερίδες όταν πεινούσε πολύ.

''Δεν είπες ότι έφαγες προηγουμένως με τον Richard'';

-''Είπα ότι κάτι τσίμπησα'' απάντησε με απολογητικό τόνο, καθώς ο ίδιος γνώριζε πως είχε <<τσιμπήσει>> παραπάνω από το φυσιολογικό. ''Εκτός αυτού, θέλω να σου κάνω παρέα. Θέλω να είμαι δίπλα σου''.

***

Τα βήματα της ακούγονταν βαριά. Αγέρωχη και περήφανη, όπως πάντα, η κυρία Helen Hederson είχε να διευθετήσει τις τελευταίες εκκρεμότητες της ημέρας, προτού απολαύσει, με την συντροφιά της κυρίας Dornan, το βραδινό της τσάι. Κάθε μέρα το έπαιρνε στις οχτώ και μισή πριν το δείπνο. Παρά το καρφωμένο, προς την ευθεία, βλέμμα της -ποτέ δεξιά, αριστερά, χαμηλά, ούτε εκατοστό- με την άκρη του ματιού της, παρατήρησε κάτι ασυνήθιστο.

-''Πού πηγαίνεις εσύ;'' απευθύνθηκε με τον απότομο τόνο της φωνής της σε μία υπηρέτρια, κάνοντας την να τρομάξει.

Την πλησίασε και εξέτασε καλύτερα το περιεχόμενο του δίσκου που κρατούσε, όπως τον είχε δει με την άκρη του ματιού της, λίγα δευτερόλεπτα προηγουμένως. Περιείχε δύο σερβίτσια σούπας.

-''Στον δεύτερο όροφο, στο τελευταίο δωμάτιο της τέταρτης πτέρυγας. Ο κύριος Hederson είπε πως θα δειπνήσει εκεί με την δεσποινίδα Marina'' απάντησε η υπηρέτρια.

Μπορεί στα αυτιά της κυρίας Hederson, όλα να ακούγονταν ένα λάθος, από όσα ειπώθηκαν στην φράση της υπηρέτριας. Στάθηκε, όμως, μόνο σε κάτι συγκεκριμένο. 

-''Με την Marina;'' πρόφερε το όνομά της, σχεδόν φτύνοντας της συλλαβές.

-''Μάλλον δεν το ξέρετε'' δείλιασε για λίγο η υπηρέτρια, όμως βρήκε το θάρρος και συνέχισε. ''Ο κύριος Hederson είπε πως η δεσποινίς Marina θα φιλοξενηθεί εδώ απόψε''.

Τα μάτια της έβγαλαν σπίθες φωτιάς. Την επόμενη μέρα, έπρεπε επειγόντως να κάνει μια κουβέντα με τον ανιψιό της. Μπορεί να σεβόταν το γεγονός ότι ήταν ο αρχηγός της οικογένειες Hederson, και πως ο ίδιος δεν χρειαζόταν να απολογηθεί για τις αποφάσεις του, όμως το θέμα <<Marina>> τους αφορούσε όλους. Το παραμικρό λάθος να γινόταν -που ήδη είχαν γίνει πολλά, καθώς η Marina είχε προβεί σε πολλές παρασπονδίες, πράξεις που δεν ταίριαζαν σ'ένα μέλος της οικογένειας Hederson και εν γένει στην κοινωνική τους τάξη- και οι Hedersons θα στιγματίζονταν ανεπανόρθωτα.

--------------------------------------------------------------------------------------

Καλημερούδια! Τι κάνετε; Πώς είστε; Ζεσταίνεστε; Εγώ απίστευτα! Σχεδόν τρεις εβδομάδες, οι βαθμοί δεν έχουν πέσει κάτω από τους 37°C. Ελπίζω από αυτή την εβδομάδα να δροσίσει κάπως ο καιρός.

Για πείτε για το σημερινό κεφάλαιο... Καλοκαιρινό κρυολόγημα για το αγαπημένο μας ζευγάρι... Και η απόφαση του Richard, πώς σας φάνηκε; Πιστεύετε πως η Courteney θα του πει το <<ναι>> ή θα φέρει κι αυτή τις αντιρρήσεις της;

Να κάνετε πολλά μπάνια και να περνάτε υπέροχα!