-''Τι!'' ξεφώνισε η Emily, σοκαρισμένη.

Την είχε καλέσει η Marina μέσω βιντεοκλήσης, από την στιγμή που κατέβηκε από το λεωφορείο, επιστρέφοντας στην γκαρσονιέρα της. Η αλήθεια είναι πως η Emily ανησύχησε, όταν άκουσε την φίλη της να της μιλάει ταραγμένη. Όταν όμως της εξήγησε πως χρειαζόταν την βοήθειά της και τις γνώσεις της για τους κατάλληλους συνδυασμούς ρούχων, κατάλαβε πως το θέμα που την απασχολούσε, ήταν ερωτικό. Γιατί μόνο σε τέτοιες στιγμές, η Marina, η δυνατή της φίλη, που βρίσκει λύσεις για όλα τα προβλήματα των φίλων της και αντιμετωπίζει τα δικά της χωρίς καμία καθυστέρηση, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, χωρίς να περιμένει την βοήθεια κανενός, ενδιαφερόταν περισσότερο για την εμφάνισή της. Χάρηκε πολύ για την κολλητή της, που κατάφερε να ξεπεράσει τον Johnny, που ερωτεύτηκε ξανά. Δεν γινόταν όμως, πριν την συμβουλεύσει στιλιστικά, να μην την ρωτήσει ποιο ήταν το πρόσωπο που της είχε κλέψει την καρδιά. Φυσικά, μόλις άκουσε το όνομά του, η αντίδραση της ήταν κυριολεκτικά αυτή που περίμενε η Marina.

-''Emily, μην φωνάζεις!'' είπε χαμηλόφωνα, ενώ έμπαινε στο δωμάτιό της.

-''Ο Adam; Ο Adam'';

-''Σταμάτα σε παρακαλώ'' την παρακάλεσε όσο πιο ήρεμα μπορούσε, διότι άρχισε να πιέζεται συναισθηματικά. ''Δεν ξέρω τι να φορέσω. Δεν μου είπε και ο Luke που...''.

-''Marina καταλαβαίνεις τι μου λες;'' την διέκοψε, χωρίς να έχει συνέλθει από το σοκ. ''Είσαι ερωτευμένη με τον Adam; Τον θείο του Richard και του Charles; Τον θετό σου πατέρα'';

-''Emily αρκετά!'' της φώναξε από την άλλη μεριά του τηλεφώνου, ενώ παράλληλα άνοιγε την συρταριέρα της. ''Αν είναι να σχολιάζεις, καλύτερα να τερματίσουμε την κλήση''.

-''Μα... δεν το είπα αρνητικά'' ξαφνιάστηκε από την έκρηξη της. ''Απλώς, μου φάνηκε τόσο παράξενο το ενδιαφέρον σου για τον Adam. Δεν είχα καταλάβει τίποτα''.

Η Marina πέταξε κάτι μπλούζες, που είχε πιάσει τυχαία στα χέρια της, με δύναμη στο κρεβάτι, και ύστερα, με φανερή απογοήτευση, κάθισε κι αυτή πάνω στο στρώμα.

-''Συγνώμη που σου φώναξα... Έχω άγχος για το βράδυ. Και... όλα αυτά που είπες, τα έχω σκεφτεί κι εγώ. Αρκετά βράδια κι'όλας, οι έγνοιες των διλημμάτων φορτώνουν το κεφάλι μου και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ. Αλλά, δεν ήξερα ποιος είναι. Όταν τον γνώρισα, μου έκανε εντύπωση σαν άντρας, έμαθα να τον συμπαθώ ως φίλο μου, όμως στην συνέχεια... δεν ξέρω τι συνέβη και τον είδα ερωτικά. Έγινε στα ξαφνικά. Ούτε εγώ η ίδια δεν κατάλαβα πότε ακριβώς...'' άφησε τον μονόλογό της μετέωρο, έτριψε τα μάτια της και τελικά ξεφύσηξε, εμφανώς προβληματισμένη.

Η Emily την συμπονούσε. Πόσο θα ήθελε να είναι δίπλα της, να της συμπαρασταθεί σε αυτή την δύσκολη στιγμή.

-''Marina μου, δεν χρειάζεται να απολογείσαι σε εμένα. Εξάλλου, έτσι είναι ο έρωτας. Έρχεται ξαφνικά'' είπε μ'ένα σφιγμένο χαμόγελο και έκανε μια παύση για λίγο. ''Μπλέξιμο πάντως. Πωπω...''.

-'' Άσε τώρα την ανάλυση Emily, δεν έχω ούτε τον χρόνο, ούτε την όρεξη. Θέλω να μου πεις τι να φορέσω. Στις εννιά θα έρθει ο Adam να με πάρει. Είναι πολύ σύντομη αυτή η κλήση μας, το ξέρω, όμως θα σε πάρω αύριο τηλέφωνο να συζητήσουμε περισσότερο, να μου πεις κι εσύ τα νέα σου''.

***

Από την στιγμή που οι ματιές τους κλείδωσαν μεταξύ τους, τα χείλη τους δεν σταμάτησαν να χαμογελούν. Ο Adam χτύπησε το κουδούνι από την εξώπορτα της πολυκατοικίας, διότι δεν ήθελε να φέρει την Marina σε δύσκολη θέση. Θυμόταν την σπιτονοικοκυρά της και τους τσακωμούς που γινόντουσαν εξαιτίας της παρουσίας του, οπότε θα έκανε υπομονή μέχρι να την αντικρίσει μέσα στο αυτοκίνητο. Και η αναμονή αυτή, άξιζε και για τους δύο.

Κατά την διαδρομή, δεν μίλησαν σχεδόν καθόλου, δεν είπαν τίποτα το ιδιαίτερο. Μόνο δύο <<καλησπέρα>> με κομμένη την ανάσα, ένα ενθουσιασμένο <<πού θα πάμε>> και ένα πονηρό <<θα δεις>>. Ο ντροπαλές ματιές που αντάλλασσαν συνεχώς, σαν να συμφωνούσαν πως η κατάλληλη στιγμή για να μοιραστούν τις σκέψεις τους, ήταν κατά την διάρκεια του δείπνου.

Ευτυχώς, για την Marina, κάθισαν στον ζεστό, εσωτερικό χώρο ενός μαγαζιού, που είχαν επισκεφτεί αρκετές φορές οι δυο τους, όσο συγκατοικούσαν. Η κοπέλα είχε υποψιαστεί πως η έξοδός τους θα λάμβανε χώρα σ'ένα απλό, προσιτό για τον μέσο πολίτη, εστιατόριο, αφού η ενδυμασία του Adam ήταν ανάλογη ∙ ένα βεραμάν πουκάμισο και ένα σκούρο τζιν. Παρά την λιτότητά του όμως, η ομορφιά δεν ξεθώριαζε από το πρόσωπό του. Η Marina δεν μπορούσε να σταματήσει να τον παρατηρεί, ενώ ξεφύλλιζε τον κατάλογο του εστιατορίου. Ταυτοχρόνως, αναρωτιόταν αν άρεσε στον Adam το γυαλιστερό της μαύρο παντελόνι, η κόκκινη εξώπλατη μπλούζα της, τα πιασμένα της μαλλιά, τα αξεσουάρ της.

-''Είσαι κάπως νευρική σήμερα ή είναι η ιδέα μου;'' την πείραξε ο Adam, ενώ κι αυτός κοιτούσε το μενού.

-''Εεε... όχι'' κόμπιασε η Marina, φοβούμενη μήπως ο άντρας απέναντί της, ψυλλιαστεί τίποτα. ''Απλώς, είχα άγχος για σήμερα το βράδυ'' επέλεξε να πει, κατά κάποιον τρόπο, την αλήθεια.

-'' Άγχος; Γιατί;'' και παράτησε τον κατάλογο, δείχνοντας την προσοχή του πλήρως στην Marina.

-''Να... δεν ήξερα πώς να ντυθώ. Δεν ήξερα το μέρος που είχες στο μυαλό και ο Luke δεν μου είπε τίποτα παραπάνω το μεσημέρι, αν και είμαι σίγουρη πως του είχες πει πως θα έρθουμε εδώ'' και ανακάθισε στην καρέκλα της, δήθεν θιγμένη.

-''Marina, σκόπευα να σου πω εγώ ο ίδιος για το δείπνο, αλλά δεν πρόλαβα. Η διαπραγμάτευση με την διευθύντρια του μαιευτηρίου πήρε παραπάνω ώρα. Μην σου πω πως ανυπομονούσα για αυτή την συνάντηση περισσότερο για να δω εσένα''.

Οι κόρες των ματιών του ανεβοκατέβαιναν από το λαμπερό της βλέμμα προς τους εκτεθειμένους ώμους της. Η εμφάνισή της δεν του είχε περάσει απαρατήρητη, ωστόσο προσπαθούσε να ελέγξει τις κινήσεις του για να μην νιώσει άβολα η Marina. Αν και με κάποιον τρόπο έπρεπε να της δείξει πως την έχει ερωτευθεί, τον καθησύχασε η υποψία πως και η γλυκιά κοπέλα αισθανόταν κι εκείνη το ίδιο για αυτόν. Η ντροπαλότητα, στην οποία δεν ήταν συνηθισμένη η Marina και η εξομολόγησή για το ντύσιμό της, ήταν μερικά σημάδια.

-''Κι εγώ ήθελα να σε δω. Από την στιγμή που έμαθα πως θα έρθεις στο μαιευτήριο, έψαχνα συνεχώς ευκαιρία για να σε συναντήσω. Ευτυχώς που με βρήκε ο Luke και μου μίλησε''.

-''Ναι, ναι, μου είπε πως κρυφοκοιτούσες πίσω από έναν τοίχο, κοντά στο γραφείο της διευθύντριας'' και γέλασαν και οι δύο. ''Πάντως, δεν θα έπρεπε να ανησυχείς για το ντύσιμό σου'' επέστρεψε στο αρχικό θέμα της συζήτησης. '' Ό,τι και να φορούσες θα ήσουν πανέμορφη''.

-''Καλά, τώρα...'' έσκυψε το κεφάλι της κοκκινισμένη.

-'' Όχι, αλήθεια σου λέω. Τα δικά μου μάτια έτσι το βλέπουν'' είπε, πιάνοντας της το χέρι και ένα ρίγος διαπέρασε την ραχοκοκαλιά του.

Η Marina ανατρίχιασε. Λες να είναι κι αυτός ερωτευμένος μαζί μου; συλλογίστηκε.

-''Σε ευχαριστώ'' ψέλλισε απαλά.

Ο ερχομός της σερβιτόρας διέκοψε την κουβέντα τους. Η Marina δεν είχε προλάβει να διαβάσει όλα τα φαγητά που ήταν γραμμένα στον κατάλογο, διότι χάζευε τον Adam. Κάτι παρόμοιο βέβαια συνέβη και με τον τελευταίο, καθώς η ματιά του μπορεί να ήταν στραμμένη προς τα πολύχρωμα χαρτιά, όμως η σκέψη του βάδιζε παρέα με την ξανθομαλλούσα. Εφόσον είχαν παρευρεθεί κι'άλλες φορές στον συγκεκριμένο χώρο, κατέληξαν να παραγγέλνουν φαγητά που τους ήταν ήδη γνωστά και ιδιαίτερα νόστιμα. Άλλωστε, το εστιατόριο αυτό φημιζόταν στην περιοχή και για την ποσότητα, αλλά και για την ποιότητα των πιάτων του. Οι πρώην συγκάτοικοι όμως, το είχαν επιλέξει στο παρελθόν και για έναν επιπλέον λόγο ∙ η διακόσμηση και οι περίτεχνες ζωγραφιές στους τοίχους του, ταξίδευαν τον πελάτη σε διάφορα μέρη της αμερικανικής υπαίθρου. Λάτρεις και οι δύο της φύσης, δεν γινόταν να μην ρίξουν μια ματιά. Τελικά, οι επισκέψεις τους αυξήθηκαν.

-''Πώς αντέδρασες όταν έμαθες τον λόγο για τον οποίο θα ερχόμουν στο μαιευτήριο; Σου άρεσε;'' την ρώτησε ο Adam αυτό που τον έκαιγε, ενώ έπινε λίγο από το κρασί του.

-''Καλά, έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Πώς το σκέφτηκες να γίνεις χορηγός του'';

-''Θυμήθηκα όσα μου είχες πει, όταν είχες ξεκινήσει να δουλεύεις εκεί, που παρόλο που είναι το καλύτερο και σχετικά νεότερο μαιευτήριο στο Κεντάκι, τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται δεν είναι ιδιαίτερα εκσυγχρονισμένα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν και μια καλή ευκαιρία ο Όμιλός μας να ανοιχτεί περισσότερο στον τομέα της υγείας, οπότε, δεν άργησα να κάνω τον συνδυασμό. Εκτός αυτού, ήταν και μια κίνηση προσφοράς. Και ξέρεις πόσο μου αρέσει να βοηθάω τους συνανθρώπους μου. Ξοδεύω τα χρήματα της οικογένειας για καλό σκοπό'' ολοκλήρωσε περήφανος ο Adam.

-''Μιας και το έφερε η κουβέντα'' βρήκε ως αφορμή τα λόγια του Adam, η Marina, ''θα ήθελα να σου ζητήσω κάτι''.

-'' Ό,τι θες γλυκιά μου'' ανταποκρίθηκε αυτός τρυφερά.

-''Ξέρεις πως το <<Children's Home>> το θεωρώ πατρικό μου σπίτι. Νοιάζομαι πολύ για τα παιδιά που βρίσκονται εκεί, τα οποία σχεδόν κάθε χρόνο πολλαπλασιάζονται. Η κυρία Kate και η αδερφή Margaret στέκονται κυριολεκτικά σαν μητέρες στην καθημερινότητά τους και πολλές φορές παραπάνω από τις δυνάμεις τους. Οι επιχορηγήσεις που δίνονται από το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλειας και Πρόνοιας, δεν φτάνουν. Τα περισσότερα παιδιά, που δεν έχουν υιοθετηθεί, όταν ενηλικιώνονται, δυσκολεύονται πολύ να σπουδάσουν, είτε γιατί δεν κατέχουν την απαιτούμενη εκπαίδευση, είτε γιατί δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα. Κάποια μπορεί να κάνουν δυο δουλειές ταυτόχρονα για να τα βγάλουν πέρα και να βάλουν στην άκρη κάποιες οικονομίες, για χρόνια, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο, τον χρόνο που θα μπορούσαν να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν, τον χρόνο που θα μπορούσαν να θριαμβεύσουν. Να μην μιλήσω για τα μικρά παιδιά. Οι ανάγκες τους είναι ακόμα περισσότερες. Τα κρεβάτια τους, τα γραφεία τους, τα παιχνίδια τους, τα ρούχα τους, τα φάρμακά τους, το φαγητό τους, δεν επαρκούν. Να είναι καλά κάποιοι γνωστοί της αδερφής Margaret που βοηθούν κι αυτοί όπως μπορούν κάθε τόσο και δυο-τρεις επιχειρηματίες με τις φιλανθρωπίες τους, την περίοδο των Χριστουγέννων και του Πάσχα, όμως...''.

Έκανε μια παύση για να πάρει μια ανάσα. Έστρεψε το πρόσωπό της, εμφανώς συγκινημένη. Ήθελε πραγματικά το καλύτερο για τα παιδιά του ορφανοτροφείου.

-''Θέλεις να γίνω μέγας δωρητής του ορφανοτροφείου;'' κατάλαβε μεμιάς την επιθυμία της Marina.

-''Δεν θέλω να νομίζεις πως σε εκμεταλλεύομαι...''.

-''Marina'' την διέκοψε, χαμογελώντας, ''μάλλον δεν ξέρεις τι πάει να πει εκμετάλλευση. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά. Με συγκίνησε ιδιαίτερα η πρότασή σου, γιατί για άλλη μια φορά δείχνεις πόσο μεγάλη καρδιά έχεις. Θα μιλήσω αύριο στον Luke για να ξεκινήσουν σύντομα οι διαδικασίες''.

Η σαλάτα και τα δυο τους πιάτα έφτασαν στην ώρα τους. Το κρέας μύριζε υπέροχα και παρέμενε ζεστό.

''Γιατί δεν τρως;'' ρώτησε ο ξανθός άντρας την κοπέλα, καθώς την έβλεπε να κοιτάζει το πιάτο της με μια λύπη. 

-''Προηγουμένως, που είπες πως δεν ξέρω τι πάει να πει εκμετάλλευση, δεν ισχύει. Δυστυχώς, γνωρίζω πολύ καλά τι είναι''.

Η Marina αναφερόταν τους Garners. Βαθιά μέσα της, τους είχες συγχωρέσει εδώ και χρόνια για όλες τις αδικίες που είχαν προκαλέσει προς το πρόσωπό της, όμως κατά καιρούς, όταν έρχονταν στην μνήμη της τα απαξιωτικά βλέμματά τους, οι περιφρονήσεις, οι βρισιές, οι απειλές, το γεγονός ότι την έκαναν υπηρέτρια και ότι ένας δουλέμπορος, που είχαν οι ίδιοι προσλάβει, την είχε απαγάγει, τα δάκρυά της δεν μπορούσε να τα συγκρατήσει.

-''Δεν το εννοούσα έτσι όπως το κατάλαβες. Ήθελα να πω πως εσύ δεν θα μπορούσες να εκμεταλλευτείς ποτέ κανέναν άνθρωπο''.

-''Ναι, σ'αυτό έχεις δίκιο'' συμφώνησε μαζί του και δειλά ξεκίνησε να τρώει κι εκείνη.

-''Αναφερόσουν στους Garners, έτσι'';

Η κοπέλα παραλίγο να πνιγεί. Τον κοίταξε με τεράστια απορία.

-''Πώς γίνεται να είσαι συνεχώς μέσα στο μυαλό μου'';

-''Το έχω αυτό το χάρισμα, κυρίως με τους δικούς μου ανθρώπους'' την κοίταξε με νόημα. ''Να ξέρεις πως δεν ξεχνώ Marina. Όποιοι κάνουν κακό στους δικούς μου ανθρώπους, έρχονται αντιμέτωποι με το άγριο μου πρόσωπο''.

-''Και ποιο είναι αυτό'';

-''Είναι το πρόσωπο του William Adam Hederson. Και τότε την δύναμη του ονόματός μου δεν την χρησιμοποιώ για επενδύσεις και κοινωνικές προσφορές'' το βλέμμα του σοβάρεψε, το πρόσωπό του σκλήρυνε.

-''Δηλαδή να σε φοβάμαι;'' άλλαξε το κλίμα της κουβέντας τους η Marina, κοιτάζοντας τον με παιχνιδιάρικη διάθεση.

-''Εσύ όχι'' έσκασε ένα πλάγιο γελάκι. '' Όπως θα έχεις ήδη καταλάβει τόσα χρόνια, σε λογίζω ως δικό μου άνθρωπο'' και η ματιά του αντίκρυσε ξανά την δική της, βάζοντας τα χέρια του μέσα στα δικά της.

-''Κι εγώ Adam. Το ίδιο αισθάνομαι για εσένα'' είπε, ανασαίνοντας γρήγορα.

Με δυσκολία κρατούσαν τα στόματά τους κλειστά. Φαινόταν πως και οι δύο ήθελαν να ξεστομίσουν τον έρωτά τους, ο ένας για τον άλλον, αλλά κανένας δεν έκανε το πρώτο βήμα.

-''Μίλησα και στην θεία μου για εκείνο το θέμα που μου είχες πει'' απομάκρυνε, με αμηχανία, μετά από λίγο τα χέρια του και συνέχισε το φαγητό του.

-''Για ποιο θέμα; Δεν θυμάμαι να σου είχα ζητήσει κάτι, ειδικά όσον αφορά την κυρία Hederson'' έβαλε και η Marina μια μπουκιά στο στόμα της.

-''Απαίτησα, σχεδόν, να σταματήσει να σε κατηγορεί για τον θάνατο του Bryan. Φαντάζομαι τι θα σου έλεγε, και ας μην μου έχεις πει με λεπτομέρειες''.

-'' Όχι, Adam! Γιατί το έκανες αυτό;'' νευρίασε η Marina. ''Η στάση όλων τους είναι συγκεκριμένη και δεν θα αλλάξει. Μπορεί να μην καταλαβαίνω τον λόγο, γιατί πραγματικά δεν τους έχω κάνει τίποτα, όμως το έχω αποδεχτεί. Δεν θέλω να τσακώνεσαι με την οικογένειά σου για εμένα''.

-''Αν δεν τσακωθώ για εσένα Marina, τότε για ποιον;'' της είπε ψιθυριστά, αλλά η πρότασή του περιβαλλόταν από μεγάλη αυτοπεποίθηση.

-''Adam... δεν αξίζει''.

-''Αξίζει''.

---------------------------------------------------------------------------

Αξίζει(ς) θα μπορούσε να πει ο Adam, αλλά είπαμε... το πηγαίνει αργά. Αν και μας μίλησε για το <<άγριο πρόσωπό του>>, στο σημερινό κεφάλαιο. Ήδη πήραμε μια γεύση, στο τρίτο βιβλίο, όπου προειδοποιούσε τον Nick να μην πειράξει ξανά την Marina, αλλά η αλήθεια είναι πως εγώ θα ήθελα να δω να τους βάζει όλους στην θέση τους...

Σε αυτό το δείπνο, ραντεβού, όπως θέλετε ονομάστε το, πιστεύω πως οι ήρωές μας τα πήγαν αρκετά καλά, για πρώτη φορά. Εσείς τι λέτε;

Έρχονται συνεχώς νέα κεφάλαια, με πολλά τετ-α-τετ μεταξύ Marina και Adam, οπότε καταλαβαίνετε...

Να περάσετε όμορφα το τριήμερο του καρναβαλιού και της Καθαράς Δευτέρας!