Καθόταν στα σκαλάκια μιας εξώπορτας, αποκλειστική για το προσωπικό του μαιευτηρίου. Χάζευε στο κινητό της, χωρίς ιδιαίτερη προσήλωση, πίνοντας πότε-πότε λίγες γουλιές από τον καφέ της.

Γιατί Adam δεν απαντάς στις κλήσεις και στα μηνύματά μου; Ακόμη και μετά το σαββατοκύριακο που περάσαμε μαζί, συνεχίζεις να με αποφεύγεις.

Είχαν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες από την τελευταία τους συνάντηση και η στάση του συνέχιζε να την στενοχωρεί. Γνώριζε πως ο ελεύθερος του χρόνος ήταν περιορισμένος και πως ο ρόλος που είχε στην κοινωνία συνοδευόταν από συγκεκριμένα πρωτόκολλα, όμως της έλειπε. Πίστευε πως όταν ένας άνθρωπος ήθελε να δει κάποιον άλλον, θα έβρισκε τον τρόπο, πάση θυσία.

-''Εδώ είσαι Marina;'' άνοιξε την εξώπορτα η Jane, η υπεύθυνη των βρεφοκόμων.

-'' Έχω διάλειμμα'' απάντησε ανόρεχτα.

-''Το ξέρω, αλλά δυστυχώς πρέπει να έρθεις μέσα να μας βοηθήσεις. Θα σε αφήσω όμως το βράδυ να σχολάσεις πιο νωρίς''.

-''Γιατί, έγινε κάτι;'' και γύρισε ελαφρώς το κεφάλι της ψηλά, για να την αντικρύσει.

Η Jane έκλεισε απαλά την πόρτα και κάθισε κι αυτή στα σκαλάκια, δίπλα από την Marina. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό της.

-''Εδώ και μερικές μέρες, η κυρία Pit κάνει κάποιες τηλεφωνικές συζητήσεις για μια επικείμενη χορηγία. Ο υποψήφιος χορηγός θα έρθει το μεσημέρι για να μιλήσουν περαιτέρω, και προφανώς, θα προχωρήσουν σε συμφωνία''.

-''Και ποιος είναι αυτός ο χορηγός'';

-''Αχ, δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω. Η κυρία Pit θέλει να το κρατήσουμε κρυφό, μέχρι να δώσουν τα χέρια με αυτόν τον άνθρωπο''.

-''Καλά, δεν με ενδιαφέρει και πολύ'' έκλεισε τον ήχο του κινητού της, το έβαλε στην τσέπη της και ήπιε λίγο ακόμα από τον καφέ της.

Ταυτόχρονα σηκώθηκαν όρθιες, προκειμένου να επιστρέψουν στον εσωτερικό χώρο του μαιευτηρίου, όμως την στιγμή που η Jane άνοιξε την εξώπορτα, γύρισε απότομα προς την μεριά της Marina. Δεν άντεξε να μην αποκαλύψει το όνομα του χορηγού, έστω και σε ένα άτομο.

-''Ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας William Hederson''!

Ακούγοντας τον επίσημο τίτλο, με τον οποίο προσφωνούσε η κοινωνία τον Adam, ταράχτηκε. Πνίγηκε με το ρόφημα, και άρχισε να βήχει δυνατά. Η υπεύθυνη, τρομαγμένη με το θέαμα που αντίκρισε, την χτύπησε αρκετές φορές στην πλάτη. Ευτυχώς, η Marina επανήλθε σύντομα.

-''Τι είπες;'' την ρώτησε, με την φωνή της ελαφρώς αλλοιωμένη από τον βήχα, αμφιβάλλοντας για το αν είχε ακούσει σωστά την τελευταία πρόταση της Jane.

-''Δεν μπορείς να το πιστέψεις, έτσι; Κι εγώ έμεινα στήλη άλατος όταν μου το εκμυστηρεύτηκε η κυρία Pit'' έλεγε ενθουσιασμένη, ψιθυριστά.

-''Για... για ποιον λόγο να γίνει χορηγός μας ο William Hederson; Και πώς ξεκίνησαν οι συζητήσεις με την κυρία Pit;'' νευρικές κινήσεις συνόδευαν τις συνεχόμενες ερωτήσεις της Marina.

-''Δεν ξέρω καμία λεπτομέρεια. Πάντως, αν σήμερα συμφωνήσει με την κυρία Pit να προχωρήσουν σε συνεργασία, η οικονομική ενίσχυση που θα μας προσφέρει θα είναι πολύτιμη''.

Το άγχος κυρίευσε την Marina. Το μέτωπό της άρχισε να ιδρώνει και οι παλάμες της να μουδιάζουν. Σε λίγες ώρες ο Adam θα βρισκόταν στον χώρο εργασίας της. Ήταν σχεδόν σίγουρη πως θα ερχόταν σε επαφή μόνο με την ιδρύτρια και διευθύντρια του μαιευτηρίου, κυρία Pit, και ίσως με κάποια άλλα υψηλά στελέχη. Αλλά ήθελε να τον δει, ήθελε να του μιλήσει. Ήθελε να βρεθεί κοντά του. Ήταν μια καλή ευκαιρία ο ερχομός του, καθώς είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία τους συνάντηση, και, όπως φαινόταν, δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να έρθει σε επικοινωνία μαζί του σύντομα.

-''Λοιπόν, πες μου τι πρέπει να κάνω. Ελπίζω να μην μου πάρει πολύ ώρα, γιατί βιάζομαι να πάω στο μπάνιο. Έχω να συνεχίσω και τις δικές μου δουλειές...''.

-''Γιατί βιάζεσαι να πας στο μπάνιο; Σε πονάει η κοιλιά σου;'' την διέκοψε η Jane, καθώς την έβλεπε ιδιαίτερα υπερκινητική.

-'' Όχι, απλώς...'' κόμπιασε. ''Θέλω να φτιαχτώ'' είπε την αλήθεια, μπλέκοντας τα δάχτυλα των χεριών της.

Η Jane ξαφνιασμένη, κούνησε αριστερά-δεξιά το κεφάλι της, ακούγοντας τα λόγια της Marina. Δουλεύοντας σχεδόν έναν χρόνο μαζί της, γνώριζε πως η κοπέλα περιποιούνταν τον εαυτό της, όμως δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στην εμφάνισή της.

-''Να φτιαχτείς; Για ποιον λόγο; Επειδή θα έρθει ο Hederson; Μην μπεις στον κόπο. Εμείς δεν θα καταφέρουμε να του μιλήσουμε. Αν και όλο το προσωπικό λέει πως θα κρυφοκοιτάζει πίσω από τις κλειστές πόρτες, όταν θα περπατάει στους διαδρόμους του μαιευτηρίου''.

-''Γιατί τόση μυστικότητα'';

-''Δεν έχω καμία ιδέα. Ίσως να έθεσε εκείνος τους όρους''.

-''Τόσο αυστηρούς; Αποκλείεται να απαίτησε κάτι τέτοιο''.

Για μερικά δευτερόλεπτα φοβήθηκε, μήπως αποκαλύψει κάτι που δεν έπρεπε, σχετικά με τον Adam και την ίδια. Ευτυχώς, συγκράτησε τον εαυτό της και ξεστόμισε μόνο όσα ήταν απαραίτητα.

-''Το λες με τόση σιγουριά'' παρατήρησε η υπεύθυνή της. ''Μπορεί πρόσφατα να αποκαλύφθηκε πως δεν είναι ούτε γέρος ούτε στριφνός, όπως πιστεύαμε τόσα χρόνια, όμως σίγουρα θα θέλει να τηρούνται οι τύποι στις δουλειές του''.

***

Βρισκόντουσαν σε μία από τις λιμουζίνες του Ομίλου Hederson. Ο Adam ήταν ελαφρώς κουρασμένος, καθώς στο εναέριο ταξίδι του, από το Σικάγο στο Κεντάκι, με ένα από τα ιδιωτικά του αεροπλάνα, συνεχώς διάβαζε νέα συμβόλαια και έβαζε υπογραφές για περαιτέρω συμφωνίες με επιχειρηματίες και επενδυτές από την Ευρώπη. Παρατηρώντας όμως, την δεδομένη στιγμή, την καθημερινότητα των ανθρώπων σ'εκείνη την μικρή πόλη, από το φιμέ τζάμι, νοστάλγησε την τελευταία φορά που είχε ταξιδεύσει μόνος με το αμάξι του στο Κεντάκι, προκειμένου να συναντήσει την Marina στο ορφανοτροφείο και να περάσει το σαββατοκύριακο μαζί της. Το αποκαλυπτικό εκείνο σαββατοκύριακο.

-''Κύριε, με όλο το θάρρος της χρόνιας συνεργασίας και φιλίας μας, μου επιτρέπετε...''.

-''Μίλα Luke'' τον έκοψε απότομα ο Adam, καθώς η τυπικότητα που διατηρούσε, κάποιες φορές, ο Luke μεταξύ τους, τον ενοχλούσε.

-''Πιστεύετε πως με αυτή σας την κίνηση, η δεσποινίς Marina θα καταλάβει το ενδιαφέρον που τρέφετε για εκείνη; Δεν απευθύνεστε καν στην ίδια''.

-'' Όπως ξέρεις, δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία με τις γυναίκες. Και... είμαι σίγουρος πως η Marina θα εκτιμήσει την συνεργασία αυτή, ιδίως τα χρηματικά ποσά που θα διατεθούν για τον εκσυγχρονισμό του κτηρίου και του εξοπλισμού. Προς ενίσχυση του προσωπικού, των βρεφών και των οικογενειών τους'' υπερασπίστηκε την άποψή του.

-''Δεν λέω πως δεν θα το εκτιμήσει, όμως...''.

-''Luke,'' τον διέκοψε ξανά ''ξέρω πως δεν είναι η ιδανική πρώτη κίνηση, ξέρω ότι μπορεί να μην της περάσει καν κάτι διαφορετικό από το μυαλό, αλλά θέλω να το προσπαθήσω με τον δικό μου τρόπο. Μου πήρε πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβω πως πρέπει να βρω το θάρρος να διεκδικήσω την ζωή μου'' και έστρεψε το βλέμμα του, για άλλη μια φορά, προς το τζάμι.

-''Καταλαβαίνω'' απάντησε μονολεκτικά, χωρίς να συνεχίσει την συγκεκριμένη συζήτηση. '' Έχω ενημερώσει τον οδηγό να κάνει το διάλειμμά του, όσο θα είμαστε εντός των εγκαταστάσεων, όπως ζητήσατε. Ξέχασα προηγουμένως να σας το πω''.

Ο Adam κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Φαινόταν σκεπτικός.

-''Luke... αν δεν καταφέρω να την δω...''.

-''Ξέρω, μείνετε ήσυχος. Θα την βρω εγώ και θα της μιλήσω. Και μην ανησυχείτε. Μια χαρά θα τα πάτε'' του μίλησε συμπονετικά.

Ο Adam τον κοίταξε και του χαμογέλασε. Ευχαριστούσε την τύχη που έφερε στην ζωή του τον Luke. Τον έμπιστο φίλο του.

***

Τα πράγματα δεν κύλησαν όπως τα είχε υπολογίσει. Δεν κατάφερε να βρεθεί μόνη της ούτε λεπτό, συνεπώς ούτε να πάει στο μπάνιο για να φτιάξει τα μαλλιά της ή να ανανεώσει το μακιγιάζ της. Η Marina έτρεχε πανικόβλητη, από όροφο σε όροφο, και πολλές βρεφοκόμες είτε γελούσαν είτε ανησυχούσαν, βλέποντάς την σε αυτή την κατάσταση.

Πριν μερικά λεπτά, είχε μάθει πως ο Adam βρισκόταν στο γραφείο της κυρίας Pit. Μία συνάδελφος της, η μοναδική που μπόρεσε να τον δει την στιγμή που πάτησε το πόδι του στην κεντρική είσοδο του κτηρίου, μάζεψε την παρέα της, κουτσομπολεύοντας πως ήταν από τους πιο ωραίους και γοητευτικούς άντρες της υφηλίου. Η Marina, περνώντας βιαστικά από δίπλα τους, άκουσε τα συγκεκριμένα λόγια, και ένιωσε ένα τσίμπημα στην καρδιά της. Δεν μπορούσε όμως να ασχοληθεί, ούτε με την ζήλια που ένιωσε στιγμιαία, ούτε με τα χαχανητά και τους αναστεναγμούς των βρεφοκόμων. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο για να μιλήσει με τον Adam.

Κι ενώ στεκόταν όρθια, πίσω από έναν γωνιώδη τοίχο, σε αρκετά κοντινή απόσταση από τον προσωπικό χώρο της κυρίας Pit, περίμενε με αγωνία να δει τον Adam να βγαίνει από 'κει μέσα. Είχε σκεφτεί να μην αφήσει δευτερόλεπτο να περάσει, να τρέξει γρήγορα προς το μέρος του, και <<τυχαία>> να πέσει πάνω του, δήθεν πως δεν τον πρόσεξε. Ήταν σίγουρη πως θα άκουγε την κατσάδα της ζωής της από την διευθύντρια, όμως δεν την ένοιαζε. Θα έβρισκε στην συνέχεια μια δικαιολογία για να μείνουν μόνοι. Πίστευε πως ο Adam θα καταλάβαινε το σχέδιό της και θα δεχόταν, αυτός ο ισχυρός και πλούσιος άντρας, να βρεθεί μόνος για λίγο με μια απλή βρεφοκόμο.

Και τότε, η πόρτα άνοιξε. Πρώτος βγήκε αυτός. Ο πανέμορφος Πρίγκιπάς της. Το πρόσωπό του της φαινόταν ακόμα πιο φωτεινό. Δεν ήξερε αν έφταιγε το γαλάζιο σακάκι του, που συνδυαζόταν εκπληκτικά με τα μάτια του, ή το γεγονός ότι είχε να τον δει αρκετές μέρες. Το μόνο που ήξερε ήταν πως τα μάτια της ήταν έτοιμα να δακρύσουν, αντικρίζοντας την φιγούρα του.

Ελαφρώς χαμένη στις σκέψεις της, πολλαπλά βήματα την επανέφεραν στην πραγματικότητα. Ο Adam μαζί με την κυρία Pit και τον Luke, απομακρύνονταν. Κοίταξε τριγύρω της, μήπως εμφανιζόταν κανένας στον διάδρομο, όμως μόλις σιγουρεύτηκε πως αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί, έτρεξε στις μύτες των ποδιών της, πίσω από τον Luke, που ακολουθούσε τους άλλους δύο. Ξεφύσησε και φώναξε ψιθυριστά:

-''Luke! Luke''!

Ο μελαχρινός άντρας γύρισε τον κορμό του. Απαθής, όπως ήταν, πλησίασε την Marina.

-''Καλά το κατάλαβα, πως κάποιος μας παρακολουθούσε''.

-''Τι;'' συνοφρυώθηκε η κοπέλα.

-''Περπατούσα αργά, διότι υποψιάστηκα πως ήσασταν εσείς δεσποινίς Marina πίσω από τον τοίχο. Σίγουρα θα θέλατε να μου μιλήσετε'' και έκανε μια μικρή υπόκλιση μπροστά της.

-''Πώς το κατάλαβες Luke'';

-'' Έχω εκπαιδευτεί για πολλά, δεσποινίς'' είπε, χωρίς να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις, καθώς δεν ήταν αναγκαίο να της κάνει γνωστό το παρελθόν του. ''Να φανταστώ πως θέλατε να συναντήσετε τον κύριο Hederson'';

-''Ναι, αλλά δεν τον πρόλαβα'' και κατέβασε το κεφάλι της, στεναχωρημένη.

Είχε εξαφανιστεί από το οπτικό της πεδίο ο Adam, μαζί με την διευθύντρια. Από λεπτό σε λεπτό θα απομακρυνόταν από το μαιευτήριο και η ευκαιρία της θα χανόταν ολοσχερώς.

'' Ίσως... αν πήγαινες να του πεις πως θέλεις να του δείξεις κάτι, και τον φέρεις σε επαφή μαζί μου; Εδώ θα περιμένω'' τον κοιτούσε, σαν να τον παρακαλούσε.

-''Φοβάμαι πως αυτό δεν μπορεί να συμβεί'' και έδεσε τα χέρια πίσω από την μέση του. ''Υπάρχει όμως, άλλος τρόπος αν θέλετε να του μιλήσετε''.

Και την στιγμή που το πρόσωπο της Marina ήταν έτοιμο να πάρει την έκφραση της απογοήτευσης, φωτίστηκε με ελπίδα.

-''Ποιος τρόπος; Πες μου!'' σχεδόν χοροπήδησε από την χαρά της, καθώς κρεμόταν από τα χείλη του Luke για να ακούσει την πολυπόθητη εναλλακτική λύση.

-'' Ήθελε να σας το πει ο ίδιος, αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα...''.

-''Αχ, Luke, πες μου!'' τον διέκοψε η ξανθομαλλούσα. ''Μην με κρατάς σε αγωνία''!

-''Ο κύριος William σας καλεί σε δείπνο''.

Τα μάτια της γούρλωσαν και ένα γελάκι χαράκτηκε στα χείλη της.

-''Εμένα; Σε δείπνο'';

-''Στις εννιά το βράδυ να είστε έτοιμη. Θα έρθει να σας παραλάβει εκείνος''.

-''Αχ, Luke...'' συγκινήθηκε η Marina.

-''Σας εύχομαι καλή συνέχεια στην εργασία σας''.

Ο άντρας υποκλίθηκε ξανά, της έριξε μια τελευταία ματιά και απομακρύνθηκε από κοντά της. Ήξερε πως η κοπέλα θα ήθελε να του κάνει πολλές ερωτήσεις, όμως δεν ήταν εκείνος ο αρμόδιος για να τις απαντήσει.

Και το άγχος επισκέφθηκε ξανά την Marina. 

Δεν το πιστεύω... Θα πάω για φαγητό με τον Adam! Πού όμως; Σε κάποιο καλό εστιατόριο ή μήπως σε μια απλή ταβέρνα; Κι αν πάμε σε κάποιο ακριβό μαγαζί, τι θα φορέσω; Το μόνο καλό φόρεμα που έχω είναι εκείνο που μου είχε αγοράσει ο Adam. Αχ, δεν έχω ιδέα τι να κάνω! Μάλλον... θα χρειαστώ την βοήθεια της ειδικού. Της Emily. Θα με βομβαρδίσει όμως με ερωτήσεις. Θα καταλάβει την ξαφνική αλλαγή μου. Και τότε θα αναγκαστώ να της μιλήσω για τα συναισθήματα που νιώθω για τον Adam.

---------------------------------------------------------------------------

Χαίρετε αγαπητά μου γουρουνάκια, μετά από αρκετό καιρό!

Εύχομαι ο ερχομός της άνοιξης να σας βρήκε με ευχάριστη διάθεση, χαρά και αισιοδοξία!

Στο σημερινό κεφάλαιο, ο Adam έκανε μια κίνηση, έτσι ώστε να καταλάβει η Marina, με έμμεσο τρόπο, τον έρωτά του για εκείνη. Ναι... δεν νομίζω πως πήγε και πολύ καλά αυτό... Αλλά, δεν άφησε τον χρόνο να περάσει! Κατευθείαν προχώρησε και σε δεύτερη κίνηση. Την προσκάλεσε να φάνε μαζί. Πιστεύετε πως αυτό το... ραντεβού, θα στεφθεί με επιτυχία; 

Σχολιάστε, ψηφίστε, διασκεδάστε.

Μέχρι το επόμενο, δικό μας ραντεβού, να περνάτε υπέροχα!