Τα παιδιά επέμεναν να μην φύγει ο Adam και να κοιμηθεί μαζί τους. Η Marina προσπάθησε αρκετές φορές να τους εξηγήσει πως την επόμενη μέρα δούλευε και πως θα ήταν δύσκολο να σηκωθεί νωρίς το πρωί και να ταξιδέψει. Από την άλλη, ο Adam δεν μπήκε καν στον κόπο. Λάτρευε τα παιδιά και δεν μπορούσε να τους χαλάσει χατίρι. Κι εγώ τα αγαπάω, αλλά δεν πρέπει να τα κακομαθαίνουμε, του είχε πει χαρακτηριστικά η Marina, κατά την διάρκεια αυτής της ασήμαντης διαφωνίας τους. Τελικά, η βρέθηκε λύση. Έκανε ένα τηλεφώνημα στον Όμιλο, ενημερώνοντας πως το επόμενο πρωί θα χρειαζόταν στο Κεντάκι το μεγαλύτερο από τα ιδιωτικά του αεροπλάνα, ώστε να υπάρχει χώρος και για το αμάξι του. 

Κι εκτός από τα παιδιά που χάρηκαν με την εξέλιξη των πραγμάτων, η Marina βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε εδώ και καιρό: να του δώσει την κλασική κιθάρα που του είχε αγοράσει, εκείνη για την οποία μάζευε χρήματα από τον καιρό που συγκατοικούσαν. Ήξερε πως έπαιζε κιθάρα και πως το χόμπι αυτό τον χαλάρωνε. Ήξερε πως μετά την έκρηξη του εργοστασίου, είχε χάσει την δική του, μαζί με ό,τι άλλο πολύτιμο αντικείμενο κουβαλούσε εκείνη τη μέρα. Ήταν η καλύτερη ιδέα. Μπορεί ο Adam να είχε αγοράσει ήδη καινούργια, αλλά ήθελε να του δώσει αυτή που είχε διαλέξει η ίδια. Εκτός αυτού, πλησίαζαν τα γενέθλιά του, και δεν μπορούσε να σκεφτεί ιδανικότερο δώρο.

Αργά το βράδυ, όταν όλοι είχαν κοιμηθεί, ο Adam ανέβηκε στο δωμάτιό της, κάνοντας όση ησυχία μπορούσε. Η κυρία Kate του είχε στρώσει στο ελεύθερο δωμάτιο του ισογείου, οπότε έπρεπε να έχει στον νου του να ξυπνήσει το επόμενο πρωί πριν τις δύο ιδιοκτήτριες. Όταν άνοιξε την πόρτα, η Marina τον περίμενε με την κιθάρα στα χέρια, έχοντας περάσει στο μπράτσο της μια κόκκινη κορδέλα δεμένη σε φιόγκο. Έμεινε να την κοιτάζει άφωνος. Του εξήγησε πως το συγκεκριμένο δώρο το είχε κάνει ειδική παραγγελία από ένα κατάστημα μουσικών οργάνων που βρισκόταν κοντά στην περιοχή, γι'αυτό το είχε φυλάξει στο ορφανοτροφείο. Το είχε αγοράσει εδώ και αρκετό καιρό, σκοπεύοντας να του το προσφέρει νωρίτερα, όμως μια δεν έβρισκε την ευκαιρία, μια το ξεχνούσε. Ο Adam την ευχαρίστησε με τον δικό του τρόπο. Την φιλούσε με στοργή και τρυφερότητα, καθ'όλη την διάρκεια που ήταν ξαπλωμένοι, μέχρι να κοιμηθούν. Η Marina, βέβαια, επιθυμούσε να της παίξει ένα τραγουδάκι στην κιθάρα, όμως ήταν αρκετά επίφοβο εκείνη την ώρα. Όχι ότι δεν δέχτηκε τα φιλιά του· το έκανε με μεγάλη ευχαρίστηση, έως ότου αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του.

Αν και τα πράγματα, το επόμενο πρωί, δεν πήγαν όπως τα είχαν σχεδιάσει, καθώς η αδελφή Margaret πέτυχε τον Adam στις σκάλες, καθώς τις κατέβαινε, ο αποχαιρετισμός ήταν ένθερμος από όλες τις μεριές. Η Marina, όμως, δεν επαναπαύθηκε. Σκαρφάλωσε σε ένα από τα ψηλότερα δέντρα του αλσυλλίου, προκειμένου να δει το αυτοκίνητό του συντρόφου της, που όδευε προς το αεροδρόμιο, μέχρι να χαθεί από το οπτικό της πεδίο.

-''Καλό ταξίδι να έχει το παλικάρι'' είπε η κυρία Kate. 

Καθόταν μαζί με την αδελφή Margaret στο τραπεζάκι της κουζίνας και καθάριζαν λαχανικά. Η Marina είχε επιστρέψει πριν λίγο από το δασάκι και τις βοηθούσε. 

-''Ευτυχώς δεν θα ταλαιπωρηθεί. Θα γυρίσει αεροπορικώς στην Φλόριντα'' πρόσθεσε η ξανθομαλλούσα, με ένα χαμόγελο.

Οι δύο γυναίκες την παρατηρούσαν. Παρατηρούσαν τον χαζό τρόπο, με τον οποίο κοιτούσε την πατάτα που έκοβε, παρατηρούσαν τις αργές της κινήσεις με το μαχαίρι. Είχαν υποψίες εδώ και αρκετό καιρό, ιδίως η κυρία Kate, πλέον όμως είχαν επιβεβαιωθεί.

-''Να σε ρωτήσω κάτι, Marina μου'' πέταξε ξαφνικά, με ύφος, η αδελφή Margaret, ''κοιμήθηκες καλά το βράδυ'';

Η κοπέλα θορυβήθηκε προς στιγμήν. Προσπάθησε να μην δείξει την ανησυχία της και προδοθεί. 

-''Μια χαρά κοιμήθηκα, όπως κάθε φορά που σας επισκέπτομαι. Γιατί; Έγινε μήπως κάτι το βράδυ που δεν πήρα χαμπάρι'';

-'' Όχι, παιδί μου, όχι. Και... να σε ρωτήσω κάτι ακόμη. Ο Adam, πώς κοιμήθηκε'';

Κατάπιε δυνατά η Marina, κοιτώντας μ'ένα απολογητικό βλέμμα, μία την αδελφή Margaret, μία την κυρία Kate. Κι ενώ το πρόσωπο της αδελφής Margaret ήταν ψαρωτικό και αυστηρό, της γηραιότερης κυρίας ήταν ήρεμο και κάπως συμπονετικό.

-''Καλά κι αυτός, αφού σας το είπε κι'όλας'' απάντησε με ελαφρώς τρεμάμενη φωνή. ''Γιατί μου τα ρωτάτε όλα αυτά'';

-''Δεν ξέρεις''; 

-''Αδελφή'' επενέβη η κυρία Kate. ''Με το μαλακό. Είπαμε να κάνουμε μια πολιτισμένη κουβέντα''.

-''Για ποιο πράγμα μιλάτε;'' έσμιξε τα φρύδια της η Marina.

Οι δύο γυναίκες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.

-''Πείτε εσείς, κυρία Kate'' την προέτρεψε η αδελφή Margaret.

-''Μα, είπατε πως εσείς θα ξεκινήσετε την συζήτηση''.

-''Ναι, αλλά εσείς το αντιληφθήκατε πρώτη...''.

-''Τι ψιθυρίζετε; Θα μου πείτε, επιτέλους, τι συμβαίνει;'' και άφησε στην άκρη το μαχαίρι και την μισοκομμένη πατάτα.

Η αδελφή Margaret δεν μιλούσε. Οι συσπάσεις του προσώπου της φανέρωναν τον εκνευρισμό της.

-''Marina μου...'' πήρε τον λόγο, τελικά, η κυρία Kate. ''Εδώ και αρκετό καιρό, έχουμε παρατηρήσει με την αδελφή Margaret, μια αλλαγή στην συμπεριφορά σου. Είσαι πιο... πιο...''.

-''Χαζοχαρούμενη'' διέκοψε η αδελφή Margaret, χωρίς να σηκώσει το βλέμμα της από το καρότο που καθάριζε.

-'' Όχι, όχι φυσικά!'' την επέπληξε η ηλικιωμένη γυναίκα, προσπαθώντας ταυτοχρόνως να βρεί τις κατάλληλες λέξεις που ταίριαζαν στην περίπτωση. ''Φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό, το μυαλό σου ταξιδεύει'' και της χαμογέλασε, κάπως σφιγμένα όμως, όπως βρισκόταν απέναντι της στο τραπέζι.

Η Marina κοιτούσε την κυρία Kate στα μάτια. Της έλεγαν πως έπρεπε να τους μιλήσει. Χαμήλωσε το κεφάλι της ντροπιασμένη. Τα χείλη της έτρεμαν. Πήρε μια βαθιά ανάσα, αποφασισμένη να παραδεχτεί...

-''Εντάξει, λοιπόν. Δεν χρειάζεται να μιλάτε με υπονοούμενα πια. Έχω σχέση με... τον Adam''.

Η αδελφή Margaret σταμάτησε ό,τι έκανε, στρέφοντας όλη της την προσοχή προς την ξανθομαλλούσα, ενώ η κυρία Kate της χάιδευε τα χέρια, ενθαρρύνοντάς την να τους εξομολογηθεί περισσότερα.

-''Πόσο καιρό είστε μαζί;'' την ρώτησε.

-''Σχεδόν ενάμιση μήνα. Δεν το ξέρει κανένας άλλος, εκτός από τον Luke''.

-''Αυτό έλειπε'' πέταξε, ξανά, επιθετικά, η αδελφή Margaret.

-''Αδελφή, σε παρακαλώ! Κατάλαβε κάποια πράγματα''. 

-''Επειδή καταλαβαίνω Kate, γι'αυτό της φωνάζω'' έδειξε την αγανάκτησή της και ανακάθισε στην καρέκλα της. ''Είναι δυνατόν; Να έχει συμβεί κάτι τόσο σημαντικό στην ζωή της και να μην μας το έχει εμπιστευτεί'';

-''Δεν είναι έτσι, αδελφή Margaret'' υπερασπίστηκε τον εαυτό της η Marina. ''Δεν ήταν καθόλου εύκολο, ούτε καν σε εμένα την ίδια να παραδεχτώ τον έρωτά μου για τον Adam. Ακόμα και στην αρχή της σχέσης μας, είχα κάποιες αμφιβολίες, για το αν ήταν σωστό να είμαστε μαζί''.

-''Αυτό θέλουμε, κυρίως, να συζητήσουμε'' και η μοναχή τοποθέτησε τα χέρια της πάνω στην επιφάνεια του τραπεζιού.

Ο εσωτερικός κόσμος της Marina τραντάχτηκε. Για άλλη μια φορά, αισθάνθηκε πως απειλείται. Πως απειλείται η σχέση της με τον Adam.

Αποτραβήχτηκε από τα μητρικά χάδια της κυρίας Kate, σταυρώνοντας τα χέρια της και κολλώντας τον κορμό της στην πλάτη της καρέκλας.

-'' Έχω υπεραναλύσει πολλές φορές το συγκεκριμένο θέμα. Μπορεί στα χαρτιά ο Adam να είναι κηδεμόνας μου, όμως ποτέ δεν τον είδα...''.

-''Ηρέμησε, παιδί μου, ηρέμησε'' την έκοψε η κυρία Kate, καθησυχάζοντάς την. ''Δεν κατηγορούμε ούτε εσένα, ούτε τον Adam''.

-''Αυτό νιώθω, όμως, πως κάνετε τόση ώρα. Κουνάτε το δάχτυλο και δεν καταλαβαίνετε πως αυτό που ζούμε με τον Adam είναι αληθινό. Πως μετά από τόσους μήνες είμαι ξανά χαρούμενη'' έκανε μια παύση. '' Και δίπλα στον Adam δεν νιώθω απλή χαρά. Νιώθω ευτυχία''.

Η σιωπή επικράτησε. Αν και η Marina ήθελε να σηκωθεί και να φύγει, ήξερε πως δεν έπρεπε να αφήσει αυτή την συζήτηση στην μέση. Μπορεί η ίδια να μην ένιωθε να πει κάτι άλλο, πως σε οποιαδήποτε ερώτηση κι αν της έκαναν στη συνέχεια, θα επανέλαβε τα ισχυρά συναισθήματά της για τον Adam, αλλά ήταν υποχρεωμένη να ακούσει τον τελευταίο λόγο των <<μαμάδων>> της.

Οι δύο γυναίκες άνοιξαν ταυτοχρόνως το στόμα τους για να μιλήσουν, η αδελφή Margaret όμως πρόλαβε να ακουστεί πρώτη.

-''Η σχέση σου με τον Adam είναι σοβαρή, έτσι δεν είναι'';

-'' Όπως κάθε μου σχέση'' απάντησε η κοπέλα, σμίγοντας τα φρύδια της.

-''Ξέρουμε πώς σε έχουμε μεγαλώσει Marina, δεν αμφιβάλλουμε''.

-''Τότε, για ποιον αμφιβάλλετε; Για τον Adam;'' σύρθηκε, σχεδόν, μπροστά στο τραπέζι.

Πραγματικά, απορούσε. Οι <<μαμάδες>> της, οι <<μαμάδες>> της που έλεγαν τα καλύτερα λόγια για τον Adam, που του συμπεριφέρονταν σαν να ήταν κι αυτός μέλος της μεγάλης οικογένειας του ορφανοτροφείου, εκείνη την στιγμή έδειχναν ένα άλλο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο γεμάτο δυσπιστία.

Δεν γίνεται να μην καταλαβαίνετε. Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνετε. Κυρία Kate, αδελφή Margaret... πίστευα πως εσείς θα ήσασταν οι τελευταίοι άνθρωποι που δεν θα δίνατε την έγκρισή σας για αυτή την σχέση. Που θα αμφιβάλλατε για αυτήν την σχέση. Που θα αμφιβάλλατε για τον Adam.

-''Παιδί μου, δεν αμφισβητούμε τα συναισθήματα του Adam για εσένα'' είπε η κυρία Kate, σαν να είχε ακούσει προηγουμένως τις σκέψεις της. '' Όπως λέει και ένα ρητό, ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται. Είναι ολοφάνερο το πώς νιώθει για εσένα. Το βλέπουμε τόσο καιρό, στον τρόπο που σου μιλάει, στον τρόπο που σε πλησιάζει, στον τρόπο που σε κοιτάζει. Και τον ξέρουμε σχεδόν μισό χρόνο, για να είμαστε σίγουρες να πούμε πως είναι ένας άνθρωπος με αρχές, ένας άνθρωπος έντιμος και ειλικρινής''.

-''Τότε; Τι σας προβληματίζει τόσο πολύ'';

Η κυρία Kate έτριψε τις αρθρώσεις των χεριών της. Σαν να σκεφτόταν, για άλλη μία φορά, πώς έπρεπε να ξεστομίσει τα επόμενα λόγια της. Έριξε μια διακριτική ματιά στην αδελφή Margaret και εκείνη της έκανε νόημα να συνεχίσει.

-''Η σχέση σας θα προχωρήσει κάποια στιγμή, θα επισημοποιηθεί...'' αλλά η Marina δεν μπόρεσε να μην αντιδράσει, γελώντας. 

-''Κυρία Kate, τι είναι αυτά που λέτε; Δεν έχουμε συζητήσει με τον Adam κάτι τέτοιο, είναι πολύ νωρίς να μιλάτε για γάμο''.

-''Μπορεί να μην το έχετε κουβεντιάσει, αλλά άσε με να γνωρίζω κάτι παραπάνω για το τι κρύβεται στην καρδιά σας'' είπε, δείχνοντάς της ένα γλυκό χαμόγελο. ''Αλλά, ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη'' βαριανάσαινε. ''Αργά ή γρήγορα, η οικογένειά του θα μάθει για την σχέση σας και, δυστυχώς, όλες ξέρουμε τι γνώμη έχουν σχηματίσει για εσένα οι άνθρωποι''. 

-''Φοβάστε ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μας αποτρέψουν; Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αλλά είμαστε προετοιμασμένοι γι'αυτό, κι εγώ και ο Adam'' εξήγησε με αποφασιστικότητα η ξανθομαλλούσα.

-''Δεν είναι αυτό, Marina μου. Ξέρουμε τον δυναμισμό του χαρακτήρα σου και πως ο Adam θα πάλευε για εσένα, όμως, μην ξεχνάς πως είναι πλούσιος. Και μάλιστα ο πλουσιότερος άντρας της ηπείρου''.

-''Ο Adam δεν έχει καμία σχέση με αυτούς. Δεν δίνει αξία ούτε στα χρήματα, ούτε στην εξουσία''.

-''Κι αυτό το ξέρουμε. Σου το είπα και προηγουμένως. Έχουμε καταλάβει τι άνθρωπος είναι. Και πίστεψέ με, και εγώ και η αγαπητή φίλη Margaret, έχουμε έρθει σε επαφή πολλές φορές με τέτοιους ανθρώπους, που μόνο ως άνθρωποι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν''.

Η Marina αντιλήφθηκε πως η ηλικιωμένη γυναίκα αναφερόταν στους λιγοστούς επιφανείς χορηγούς του ορφανοτροφείου. Πέραν του ότι οι χορηγίες τους δεν έφταναν για τις ανάγκες όλων των ορφανών παιδιών, γινόντουσαν μόνο στις μεγάλες γιορτές, προφανώς για να δείξουν, μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, πως πράττουν φιλανθρωπικό έργο. Ήλπιζε πως με την πρόσφατη συμφωνία που είχαν να συνάψει με τον Adam, η κατάσταση θα άλλαζε προς το καλύτερο.

-''Μην ξεχνάς, παρ' όλα αυτά, πως και ο Adam κάποιες ώρες της μέρας αναγκάζεται να γίνει κάποιος άλλος. Το θέμα είναι, Marina, εσύ θα μπορέσεις να υποβάλεις τον εαυτό σου σε τέτοια πίεση'';

-''Κυρία Kate, όλα αυτά που λέτε είναι υποθετικά''. 

Προσπάθησε να δείξει χαλαρή. Η αλήθεια ήταν πως τα λόγια της κυρίας Kate την είχαν θορυβήσει.

-''Απλώς ανησυχούμε παιδί μου. Γιατί αν μπεις σε μια τέτοια οικογένεια, στην οικογένεια του William Adam Hederson, θα πρέπει να αποδεχτείς πως θα γίνεις κάποια άλλη, πως δεν θα είσαι η Marina που ξέρεις. Και δεν ξέρουμε για πόσο θα αντέξεις. Δεν ξέρουμε αν θα αντέξεις''.

-''Αυτό δεν θα το ήθελε ο Adam. Βασικά, δεν θα το επέτρεπα εγώ. Δεν θα άλλαζα για κανέναν. Και ο Adam με έχει ερωτευτεί για αυτό που είμαι''.

Για κάθε λέξη που περνούσε από το μυαλό της και ύστερα έβγαινε από το στόμα της, η εσωτερική της ύπαρξη έτρεμε. Ήταν τόσο πεπεισμένη, τόσο σίγουρη για τον Adam. Δεν ήταν μια επιπολαιότητα της στιγμής.

-''Marina'' πήρε μετά από αρκετή ώρα ξανά τον λόγο η αδελφή Margaret, ενώ η φωνή της ακούστηκε βαριά. ''Μπορεί να μην το δείχνουμε, εγώ τουλάχιστον, η κυρία Kate έχει διαφορετική προσέγγιση στα πράγματα... Όταν πονάς εσύ, πονάμε και εμείς'' έκανε μια παύση, καθώς τα μάτια της έτσουζαν μερικές σταγόνες δακρύων. ''Πονάμε, μάλιστα, διπλά. Δεν θέλουμε να πληγωθείς''.

Η κυρία Kate έβγαλε τα γυαλιά της και σκούπισε τα δάκρυα που είχε αφήσει να κυλήσουν. Και η Marina άρχισε να κλαίει, τεντώνοντας τα χέρια της για να πιάσει γερά, το ένα αυτά της γηραιότερης γυναίκας, ενώ το άλλο αυτά της αδελφής Margaret. Δεν αμφέβαλλαν για τον Adam. Την προειδοποιούσαν για το περιβάλλον του. Και για το πώς δρούσε εκείνος όταν βρισκόταν μέσα σε αυτό το περιβάλλον.

-''Ακόμα κι αν κάτι πάει στραβά, εσείς θα είστε δίπλα μου, σωστά;'' απευθύνθηκε συγκινημένη η Marina και στις δύο.

-''Πάντα θα είμαστε δίπλα σου, παιδί μου'' είπε με χροιά πνιγμένη από το κλάμα η κυρία Kate. ''Μπορεί η δική μας αγάπη να είναι δεδομένη, όμως, όπως είπες, αν κάποια στιγμή τα πράγματα κυλήσουν διαφορετικά από ό,τι τα είχες φανταστεί, να θεωρείς και την αγάπη του Adam δεδομένη. Πάντα θα σε αγαπάει. Ό,τι κι αν συμβεί''.

------------------------------------------------------------------------------------------

Hello!

Τι ιδιαίτερο κεφαλαιάκι ήταν αυτό; Θα μπορούσε να θεωρηθεί προφητικό, μήπως; Ποιος ξέρει... Μόνο εγώ, μουαχαχαχα...

Take care!