Η επόμενη μέρα ξημέρωσε. Όλοι οι Garners ανυπομονούσαν για το βραδινό πάρτι, ο καθένας για τους λόγους του. Ο κύριος Garner επιθυμούσε να συζητήσει για επιχειρήσεις και οικονομικά θέματα, η κυρία Garner για να επιδείξει την μοδάτη τουαλέτα της στις υπόλοιπες γυναίκες, η Julia για να συναντήσει τον Bryan και ο Nick για να φλερτάρει με κάποιο όμορφο κορίτσι. Σε αντίθεση η Marina, χαιρόταν που θα έφευγε έστω και για μερικές ώρες από εκείνη την έπαυλη.

Καθώς άνοιγε την πόρτα του δωματίου της Julia, η οποία την είχε φωνάξει, ο Nick της έβαλε μια τρικλοποδιά και έπεσε με τα μούτρα στο κρύο πάτωμα. Ευτυχώς δεν χτύπησε.

-''Τι στην ευχή κάνεις; Σήκω αμέσως όρθια! Τελικά δεν είσαι καλή ούτε στο περπάτημα'' είπε υποτιμητικά το πλουσιοκόριτσο.

Διατήρησε την ψυχραιμία σου Marina, έλεγε από μέσα της η μικρή ξανθομαλλούσα, ενώ σηκωνόταν.

-''Συγνώμη, αλλά δεν θα έπεφτα αν κάποιος δεν μου έβαζε τρικλοποδιά'' και αγριοκοίταξε τον Nick.

-''Υπονοείς ότι εγώ φταίω που τσακίστηκες ορφανό'';

-''Θα παρακαλούσα για άλλη μια φορά να σταματήσεις να με αποκαλείς <<ορφανό>>! Έχω όνομα ξέρεις, Marina White''.

-''Σίγουρα δεν είναι το πραγματικό σου'' επιτέθηκε ο Nick.

-''Τι εννοείς; Όταν με μαζέψανε από την εξώπορτα του ορφανοτροφείου, αποφάσισαν να μου δώσουν αυτό το όνομα, γιατί το χρώμα των ματιών μου ήταν γαλαζοπράσινο, όπως αυτό της θάλασσας και επειδή το δέρμα μου ήταν λευκό σαν το χιόνι'' εξήγησε η Marina με περηφάνια.

-'' Όταν σε... μαζέψανε; Θεέ μου, τι απαίσιο...'' σχολίασε η Julia επιδεικτικά και πικρόχολα.

-''Δεν βλέπω κάτι το ιδιαίτερο πάνω σου για το οποίο πρέπει να καυχιέσαι'' συνέχισε ο αδερφός της. ''Δηλαδή... κοίτα πόσο άσχημη είσαι μ'αυτό το πρόσωπο γεμάτο κρεατοελιές''.

-''Ωωω... Nick, τι όμορφα λόγια! Εννοείς τις φακίδες μου, έτσι; Είναι πολύ αστείο που τις είπες κρεατοελιές. Αλλά μην ανησυχείς. Να φανταστείς στο ορφανοτροφείο, όλα τα παιδιά νόμιζαν ότι είναι σάλτσα από το μεσημεριανό'' τον ειρωνεύτηκε.

-''Λοιπόν Nick, βγες έξω. Δεν θα ασχοληθούμε άλλο με το πρόσωπο της Marina'' απαίτησε η αδερφή του, καθώς προχωρούσε προς την μεγάλη, ανοιχτή ντουλάπα της, και ο Nick έκανε όπως του ζήτησε γρυλίζοντας και βρίζοντας την Marina.

''Marina τα βλέπεις αυτά τα ζευγάρια παπουτσιών; Επειδή σκοπεύω να τα φορέσω σε λίγες ώρες στο πάρτι, θα τα πάρεις και θα τα γυαλίσεις προσεκτικά''.

-''Θα φορέσεις δέκα ζευγάρια παπούτσια την ίδια στιγμή'';

-''Γι'αυτό μισώ τα κορίτσια κατώτερης κοινωνικής τάξης'' μουρμούρισε η Julia. ''Φυσικά και όχι! Απλά δεν έχω αποφασίσει ακόμη ποια θα βάλω, γι'αυτό πρέπει να τα γυαλίσεις όλα''! αναφώνησε κοφτά και γύρισε το σώμα της προς το κρεβάτι της, το οποίο ήταν γεμάτο από φορέματα.

''Είμαι πολύ αναποφάσιστη. Ίσως ρωτήσω την μαμά... Ναι, αυτή θα ξέρει σίγουρα ποιο είναι το κατάλληλο για την περίσταση'' πήρε μερικά φορέματα στα χέρια της και κατευθύνθηκε έξω από την πόρτα του δωματίου.

Μένοντας μόνη, η Marina άρχισε να παρατηρεί για πολλοστή φορά το δωμάτιο της Julia. Ήταν τεράστιο, πανέμορφο, κουκλίστικο... Δεν μπορούσε να βρει λόγια για να το περιγράψει. Και ενώ κοιτούσε τα φορέματα που ήταν διασκορπισμένα στο κρεβάτι, πλούσια στολισμένα με δαντέλες και μεταξωτές κορδέλες, η ματιά της έπεσε σ'ένα φορεματάκι χρώματος ανοιχτού πράσινου. Ασυναίσθητα, το πήρε στα χέρια της, το έφερε μπροστά στο στήθος της και γυρνώντας προς τον ολόσωμο καθρέφτη, κοίταξε την αντανάκλασή της και χαμογέλασε.

Μοιάζω με πριγκίπισσα... Τι όμορφη σκέψη, να φοράω αυτό το υπέροχο φόρεμα χορεύοντας με τον Πρίγκιπα μου στο δασάκι του ορφανοτροφείου μου, κοντά στην μεγάλη Ιτιά... εκεί που τον πρωτογνώρισα.

''Τι κάνεις εκεί'';

Τρομαγμένη από την σκληρή φωνή της Julia, η Marina τοποθέτησε το φόρεμα στο κρεβάτι με βιαστικές κινήσεις.

''Δεν θα αγγίζεις τα ρούχα μου και γενικώς τα πράγματά μου χωρίς την άδειά μου! Κάθε μέρα καταπιάνεσαι με σκόνες και μπορεί να τα βρομίσεις''!

-''Συγνώμη... Παρεμπιπτόντως, τα χέρια μου είναι καθαρά''.

-''Δεν με νοιάζει! Έτσι κι αλλιώς, δεν νομίζω ότι θα έχεις ποτέ την δυνατότητα να φορέσεις ένα τέτοιο φόρεμα. Τσάμπα ονειρεύεσαι'' και άφησε να φανεί ένα στραβό χαμόγελο στα χείλη της.

Αντιθέτως, πιστεύω ότι ένα τέτοιο φόρεμα θα μου πήγαινε πολύ. Γι'αυτό, δεν θα πάψω να ονειρεύομαι. Και που ξέρεις; Ίσως μια μέρα μπορέσω να αγοράσω ένα τόσο όμορφο φόρεμα με δικά μου χρήματα. Εγώ δεν έχω πλούσιους γονείς για να μου κάνουν όλα τα χατίρια Julia. Γι'αυτό δεν μπορείς να συγκρίνεις τον εαυτό σου μ'εμένα.

-''Λοιπόν, πάω να γυαλίσω τα παπούτσια σου'' είπε η Marina, παίρνοντάς τα στα χέρια της, σκεπτόμενη όμως το εξής: Για ποιον λόγο να γυαλίσει τα παπούτσια της; Δεν ζούνε στον Μεσαίωνα. Η όλη κατάσταση της θύμιζε την ιστορία της Σταχτοπούτας. Μάλλον, δεν ήταν τόσο τυχαίο που ήταν η αγαπημένη της πριγκίπισσα από μικρή.

Φεύγοντας έξω από το δωμάτιο, η Julia συνέχιζε να την παρατηρεί, αφήνοντας να εμφανιστεί μια σκοτεινή λάμψη στα μάτια της. Γι'αυτό το κορίτσι αισθανόταν μόνο αρνητικά συναισθήματα, κάτι το οποίο δεν προσπαθούσε να κρύψει. Αναρωτιόταν όμως, πώς ένα κορίτσι σαν κι'αυτό, μπορούσε να είναι καθημερινώς χαμογελαστό, παρά την κούραση που ένιωθε και την υποτίμηση που προκαλούσαν τα σχόλια τα δικά της και του αδερφού της.

***

Η λαμπερή λιμουζίνα ακολούθησε τον δρόμο γύρω από το ποτάμι ώστε να φτάσει στον προορισμό της. Οι διακριτικές, πορτοκαλί αχτίνες του ηλιοβασιλέματος δημιουργούσαν ζεστασιά στην καρδιά της Marina, διαπερνώντας τα κλαδιά των ελάχιστων δέντρων που έδιναν ζωή στην περιοχή.

Είχε ανυπομονησία. Αναρωτιόταν πώς θα ήταν το μέγαρο των Hederson. Η Nancy την είχε πληροφορήσει, ότι αυτό το σπίτι στην Φλόριντα, ήταν κατά κάποιον τρόπο το κεντρικό των Hederson, όμως είχαν άλλες δύο επαύλεις στο Σικάγο και την Ουάσιγκτον και εξοχικά διασκορπισμένα στην Αμερικανική ήπειρο και την Αγγλία. Ήταν χαρούμενη γι'αυτό που θα ζούσε σε μερικά λεπτά, παρ'όλο που δεν ήταν κατάλληλα ντυμένη. Φορούσε μια μαύρη φούστα και μια απλή, άσπρη, κοντομάνικη μπλούζα, έχοντας πιάσει τα μαλλιά της σε μια χαλαρή πλεξούδα. Σε αντίθεση, η Julia φαινόταν πιο περιποιημένη και λαμπερή στο κόκκινο φόρεμά της και στο καταλλήλως προσεγμένο μακιγιάζ και χτένισμά της.

Το αυτοκίνητο πέρασε την μεγάλη είσοδο και μπαίνοντας μέσα στον χώρο βρέθηκε σ'ένα πλατύ δρόμο, ανάμεσα από δύο τεράστιους κήπους, στο κέντρο των οποίων υπήρχαν δύο συντριβάνια αναπαριστώντας μια θεά. Και στις δύο πλευρές, τοποθετημένα συμμετρικά, υπήρχαν και άλλα μικρότερα αγάλματα, περικυκλωμένα από τα πολύχρωμα λουλούδια. Πίσω από τους πράσινους κήπους, μπορούσε να δει κανείς ένα κτήριο που έμοιαζε με παλάτι. Αυτό το κτήριο, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, προσέδιδε ένα μεγαλείο.

Έχοντας μείνει με το στόμα ανοιχτό, η Marina κοιτούσε το μέγαρο έκθαμβη, ενώ προχωρούσε όλο και πιο κοντά στα σκαλιά μαζί με τους Garners. Δεν είχε δει ποτέ στη ζωή της κάτι τέτοιο, όμως οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν στην μεγαλοπρέπεια του κτηρίου.

-''Marina! Πόσο χαίρομαι που ήρθες''! την καλωσόρισε ο Richard πλησιάζοντας την, αλλά έκπληκτη αναγνώρισε το αγόρι που στεκόταν δίπλα του.

-'' Ώστε εσύ είσαι το κορίτσι για το οποίο μιλούσε χθες ο αδερφός μου. Δεν μου είπε όμως ότι σήμερα θα συνοδευόταν από τους Garners, αλλιώς θα καταλάβαινα αμέσως ότι πρόκειται για 'σένα μικρή μου'' είπε ο Charles, ο οποίος αποδείχθηκε ο μικρός αδερφός του Richard.

Η Marina προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει αυτή την ξαφνική συνάντηση, όταν... η ματιά της καρφώθηκε στο τρίτο αγόρι που στεκόταν στην είσοδο.

-''Τελικά, σε βλέπω να γελάς''.

Αυτό ήταν το αγόρι που είχε πρωτοσυναντήσει στις χρυσές πύλες, το αγόρι που έμοιαζε με τον Πρίγκιπα της!

-''Ωωω... Bryan, πέρασαν τόσες μέρες από την τελευταία φορά που σε είδα''! παρενέβη η Julia, αποκαλύπτοντας το όνομα του μυστηρίου αγοριού.

----------------------------------------------------------------------------------------

Ξέρω.... Το έκοψα σε κρίσιμο σημείο, αλλά θα μου έβγαινε πάρα πολύ μεγάλο.

Τελικά το μυστήριο αγόρι στις χρυσές πύλες αποδείχθηκε ο Bryan...το αγόρι με το οποίο είναι ερωτευμένη η Julia. Αυτός τι να αισθάνεται άραγε γι'αυτήν; Και τι για την Marina;

Επίσης ο Richard και ο Charles είναι αδέρφια...

Ο Bryan.

Τον ξέρετε τον ηθοποιό; Εγώ όχι, μέχρι που μου τον έδειξαν δυο φίλες μου και πιστεύω ότι είναι ο ιδανικός για τον ρόλο αυτό.

Λοιπόν, τα λέμε σύντομα....