marcus stephenus poem
Sa sangka baryo nga ginapalibutan kang kabanglidan, may ginabantog nga sangka aswang. Ginakuno nga sa tagsa pag-abot kang kasisidmun, nagatuhaw dya agud mamagat sa bangga nga ginaagyan kang tanan.
Duro ang ginahadlukan mag-agi sa bangga kay basi ilambatan kang aswang. Gani bag-o pa magsirum, nakauli run ang tanan sa andang mga balay.
Nakaabot dya nga huring-huring kay Damaso Dimacutac nga ginakilala sa alyas nga “Masoy Maoy,” sangka traynta-i-singko anyos nga laon, nga bangud masami lang nagamaoy wara ti may naluyag magpamana kana. Timprano pa nagabauk run kang bahal si Masoy imaw kang mga manoggarab kag mananggiti sa kanyugan. Alas tris pa lang sa hapon, lingin run ang maoy nga laon.
“Ano nga aswang-aswang man, pati takun kara,” ang hambal ni Masoy samtang nagatagay kang bahal.
“Ay, tuod tana ra, Bay!” ang sabat ni Pedik Mananggiti. “May nagapamagat nga aswang dyan sa bangga. Nagkarabitas gani kuno ang smagul ni Bay Birin sa sobra nga palagyo kang nag-agi sanda dyan halin sa bilasyon.”
“Bayi kuno kag labug ang buhok,” saligbat ni Ikot nga sangka mananggiti man.
“Bayi? Mayad gali to pangasaw-un,” ang sabat ni Masoy.
Nagkirinadlaw sanda tanan.
Si Masoy Maoy, wara ti ginakahadlukan kon lingin, abir pa kon aswang. Tirawan na gid kuno kon sa diin kutub ang kasupug kang ginabantog nga aswang.
Pag-abot kang kasisidmun, nagdakan-dakan si Masoy sa bangga para bantayan ang aswang. Naghapa tana sa lupa kag nagpakuno-kuno nga patay. Burubhay, may nagtiktik. Dyan run ang aswang. Nakita na si Masoy nga nagahapa sa lupa. Ginparapitan na dya kag gintuduhan pa gid ang tiktik. Piro wara nagahulag si Masoy.
“Siguro bag-o lang dya nabugtuan kang ginhawa hay mainit-init pa,” ang pinsar kang aswang.
Ginhakwat kang aswang ang kahig ni Masoy. Ginpasarika na sa anang hawak kag ginguyod. Nayudyod ang ulo ni Masoy sa lupa piro wara gid tana naghulag. Nag-agi sanda sa kabatuhan, sa taramnanan kag sa kawayanan, piro wara gihapon naghulag si Masoy. Wara na ginsapak ang mga sakit nga agi kang mga bato kag siit. Gusto na pamatud-an kon tuod gid bala nga masupug dyang aswang.
Sa unahan, may sangka kudal nga kawayan. Kang ginlakad kang aswang ang kudal, nagpangyaput si Masoy sa kudal. Indi makahalin ang aswang. Natingala. Basi nasab-it lang, pinsar ka aswang. Gintuduhan na butung ang kahig ni Masoy piro hugut man ang pangyaput ni Masoy sa kudal. Indi kadaug ang aswang. Gintuduhan na pa gid ang pagbutung. Nagburun-a ang aswang ka butung kay Masoy.
Nayugit run gid si Masoy sa aswang nga indi makadaug magbutung kana. Sa sobra na nga pugung kang anang karadlawun, nag-urotot si Masoy. Nagasigabong ang utot na. Nahangyus ang aswang hay paglaum na patay run ang anang ginaguyod. Nagkuyampad ang ginabantog sa kasupug nga aswang samtang si Masoy ginpamahulay kag naumpawan sa sobra nga kadlaw sa aswang.
“Tabi! Hadluk man lang gali sa utot ko,” ang hikay ni Masoy nga sigi ang kadlaw.
Umpisa kato, wara run batia ang aswang. Wara run ti may nagapamagat sa bangga kon kasisidmun.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top