"Hoy bubwit! Lumabas ka dyan, may mga naghihintay sayo sa harap, ganda ka ba? Pahintay ka pa dyan." pangbabardagul nanaman sakin ni tito sa labas ng kwarto ko.

     "Okay po tito." I answered politely and as expected I heard him scoff. "Ang galang natin ah. " pang-aasar nya pa sakin.

     "You've changed, bubwit." kunwareng disapppointed nyang saad. "Parang di na kita kilala." dagdag nya pa kaya lumabas na ko ng kwarto.

     "Joke lang yun pareng Jigs, asa ka pa! habang-buhay na tayong magbabangayan chong." I answered at tumakbo na palabas ng bahay.

Aisht.

     "Ang aga aga sino bang naghahanap sakin?" inaantok pa ko eh! Pakamot kamot pa tuloy ako sa ulo at humihikab pa palabas.

Hindi kaya si Krauss yun? Teka, kausap ko lang sya kagabi sa phone ah?

Ano yun?

Miss nya na ko agad?

Iba din talaga tama ng — heck.

     "AAAAAAAHHH FALL SEREEEENE!! BWISET KA TALAGAAA!!!"

     "Tsk. Still looking wasted, Serenidad Monasterio."

Oh

my

god

Mistulan akong nawalan ng lakas dahil sa presensya nila sa harap ng bahay namin. Kinusot kusot ko pa ang mga mata ko para icheck kung namamalikmata ba ko, pero nandun padin sila!

Gago ..

Hindi nga?

Are they

For REAL?!

     "Smile? Migs? ANONG GINAGAWA NYO DITO?!"