Kabanata 11

08-08

I was feeling a bit high pagkagasing ko kinaumagahan. When I looked at my wall clock ay alas 5 palang pala ng umaga. I don't want to go back in bed though, kaya inayos ko nalang ito at lumabas na para maghilamos sa lababo.

Pagkatapos ay ako na din ang nagluto ng agahan, itlog lang naman yun at kanin. Kahit naman mapera akong lumaki sa Manila ay medyo may alam naman ako sa pagluluto, sa pagpiprito nga lang. But that's good enough, right?

"La, handa na po ang agahan." I called lola dahil alam kong gising na sya ng mga gantong oras, it's already 6AM and my lola is a morning person kaya hindi yun nalilate sa alas sais nyang gising.

     "La, kain na po tayo." I called again nang hindi sya sumagot. My forehead furrowed nang walang kahit ano mang ingay sa bahay maliban sa mga kubyertos na inaayos ko.

I decided to look for her sa kwarto nya but to my surprise, wala sya dun. I tried to look for her sa labas at sa banyo pero wala din. Agad akong pumunta sa kwarto ni tito Jigs, only to find out na pati sya ay wala din.

Where the hell are they?

Bat di man lang nila ako sinabihan na aalis sila ngayon? o baka kagabi pa? Alas singko palang ay gising na ko pero hindi ko na sila nakita. So, kagabi pa sila umalis?

Binalikan ko muna ang phone ko sa kwarto to call tito, pero hindi nya nasagot ang unang tawag ko. I called him again at nakahinga ko nang maluwag nang agad nya na itong sagutin. "Asan kayo ni lola, tito? Bat hindi nyo man lang ako sinabihan na may lakad pala kayo? Tss, nagluto pa naman ako ng agahan natin. Sinasayang nyo talent ko sa pagluluto, tsk." pabiro kong sabi at hinintay ang pangbabara nya sakin pero hindi yun dumating, instead he told me to stay calm and to not do anything bad pagkatapos ng sasabihin nya.

"Why? Ano bang meron? Nasan kayo ni lola, tito? Wait, don't tell me may nangyari kay lola?!" agad akong nagpanic dahil sa thought na baka inatake pala si lola kagabi or what.

I heard him sigh on the other line, "Tito ano kasi?!" I desperately asked him, bakit hindi nya masabi? Is it really about lola? God!

"Tito--" "Umalis na yung daddy mo papuntang Europe kaninang alas tres ng madaling araw. Ang sabi nya, hindi na daw sya babalik. I'm sorry, Fall." he carefully said.

Mistulang tumigil ang mundo ko dahil dun.

Napahawak na ko sa pader at napaupo sa sahig. My dad left? He left me? Europe? Anong gagawin nya dun? Bat wala syang nabanggit sakin?

Don't .. don't tell me .. no..

"Is he -- is he with .. with his.." hindi ko maituloy tuloy ang tanong ko dahil parang may matalim na kutsilyo ang tumusok sa dibdib ko nang maisip ko na pinadala ako dito ni dad para makapunta sya sa Europe together with his fucking mistress! Ang dahilan kung bakit namatay si mom! That fucking wench!

"We've tried to stop him, Fall. Kaya nagmadali kaming umalis jan ng lola mo kanina, naabutan namin sya sa airport pero hindi talaga sya nagpapigil. Sobrang hayok na ata sya dun sa babae kaya kahit ang lola mo ay natiis nyang iwan kahit lumuhod na sa harap nya."

I heard lola crying on the backgroud after that, mas lalong tumindi ang galit na nararamdaman ko para kay dad at sa kabit nya dahil dun.

How dare he make his own mom cry just for that woman?

Pano nya ko nagawang iwan para lang sa gold digger nyang querida?!

"Ibababa ko muna ang tawag, Fall, you're lola won't stop crying dahil sa nagawa sayo ng daddy mo. Uuwi din kami jan ngayon, don't do anything stupid, okay?" huling sabi ni tito sa linya bago ito tuluyang naputol.

I feel so numb right now, kahit ang luha ko ay parang natigil nalang din sa pag-agos. Naikuyom ko ang mga kamay ko dahil sa galit na unit-unti nanamang nabubuhay sa puso ko.

I knew it!

I knew he would do this!

Noon pa lang naman ay mas pinipili nya na talaga ang babaeng yun kesa samin nina mommy. Kaya nga pumayag nalang ako nang sabihin nyang sumama muna ako dito kay tito pauwi sa Sitio España, para makalayo-layo man lang ako sa kanya, para magawa ko syang mapatawad sa nangyari kay mommy.

The thought of my mom brought my tears to life again.

My mom died because of depression dahil sa pambabae ni daddy. They would always fight back then, madalas ay hindi umuuwi si daddy sa bahay at alam na alam ni mom na sa kabit nya ito umuuwi. My mom endured that for many years, hanggang sa hindi nya na nakayanan. She died last year, mag-isa syang namatay sa kwarto nya, nakita nalang namin syang nakahundusay sa sahig nang araw na yun.

I badly want to take that scene away from my mind pero dahil sa ginawang to ni daddy ay bumalik lahat sakin. The pain, the hatred at ang guilt na naramdaman ko nang araw na yun dahil wala man lang ako sa tabi ni mommy sa kanyang huling sandali. I was busy making fun with my friends at hindi ko man lang alam na mamatay na pala si mommy that day.

"M-mom ... mom, dad left us too. He's so mean, mom. He's so bad! NAPAKASAMA NYA!!" I burst out and cried helplessly alone in my room, siguro ganito din si mommy nang araw na yun. Maybe, she felt so helpless na kamatayan nalang ang tanging nakita nyang sagot to break-free.

Pano yan, mom? I felt so helpless now too. Wala na kong makitang maganda sa buhay ko. San pa ba ko kakapit ngayon? Parehas na kayong wala ni dad sakin. Can you just take me with you, right now? Pwede bang sumunod na ko sayo mom?

I was so emerged in that thought nang biglang mag-vibrate ang phone ko, it's an unregistered number again.

Fuck, I don't have time for this!

I was about to throw my phone away pero naisip kong baka si dad itong tumatawag, opportunity ko na to para sabihin sa kanya lahat ng galit ko sa kanya at sa kabit nya! Mga hayop sila! They killed my mom! They killed my reasons to live!

"Who are you?" I asked the other line, hinanda ko na ang sarili ko kung sakali man na si dad nga ang nasa kabilang linya, how dare he call me after what he did? Ganito ba talaga sya kawalang-hiya?

"It's .. it's me, Serene. It's me, Shaun." I was totally stunned and my mind went blank because of what I heard.

Shaun?

Is this for real?

"Sh-shaun?" nanghihina kong tanong and when he said yes ay mas lalo na akong umiyak.

"Sshh. Don't cry Serene, don't waste your tears for that man. I already heard about what he did to you, but please, Serene. Don't do anything bad to yourself. Let's meet, pupuntahan kita jan, okay?"