Krauss POV

"Do you remember when we were young you were always with your friends, wanted to grab your hand and run away from them. I knew that it was time to tell you how I feel."

I was chilling habang sinasabayan ang kanta sa earphones ko habang naglalakad pauwi galing sa school. Sunday ngayon pero pumunta ko dun dahil naiwan ko nanaman ang anthology pad ko sa kabinet ko sa room.

I am so immerse on the music nang matanawan ko ang dalawang pigura na makakasalubong ko sa daan. Its a middle aged man together with a feisty looking girl.

Kahit malayo ay pansin ko ang bored niyang mukha habang may sinasabi sa kanya ang sa tingin ko'y ama nito.

"I think you're the one I've never seen before."

Kusang tumaas ang sulok ng labi ko nang magtatalon ito sa inis dahil akala nya ay popo ng kalabaw ang kumpol ng putik na natapakan niya. Pinagpapalo niya pa ang kasama na wagas siyang tawanan.

Cute.

"I want you to know, I love you the most. I'll always be there right by your side."

Nang malapit na kaming magkalagpas ay nahagip nya pa ko ng tingin. I didn't know why pero I slightly gave her a smile, but guess what? He just rolled her eyes on me.

Damn woman.

Napailing nalang ako ng tuluyan na silang makalagpas. I bit my lower lip ang told myself 'pahiya ka ngayon chong.' I just shook my head at nilingon ulit ang dalawa.

"Coz baby youre always on my mind."

Nakasampa na ngayon ang babae sa likod ng lalaki na pinipilit naman siyang pababain. Are they really in a father and daughter relationship? Bakit parang kinakaya kaya lang naman nung masungit na babaeng yun yung kawawang manong?

"Just give me your forever."

Kakaibang babae.

Napailing nalang uli ako at dumiretso na pauwi.

"Settle down class, may bago kayong kaklase ngayon." our lady instructor in Math announced na nagpaayos sa kaguluhan sa klase. Lihim nalang akong napangiti nang makita ang kasama nya.

It's her.

The snob woman.

After saying her introduction ay nawalan ng imik ang lahat, ako naman ay napangiti lang ulit at napailing. She's really a snob. No doubt about that.

Nang magpa-pairing ang instructor naming si Miss Fortuna ay hindi na ko nag dalawang isip na banggitin siya bilang kapareha ko. As expected, masama niya kong tinitigan dahil dun.

Hindi ko maintindihan pero I find her very interesting. I mean, she's not like the typical girls na nakilala ko dito sa Sitio España. She's just ... different.

Hindi lang ang paraan niya ng pakikitungo sa tao ang nagpa-iba sa kanya. She also gives me this unknown reason to stare at her without her knowing. I may be crazy but, the first time I saw her walking towards me on that road, pakiramdam ko, she has to be a part of my life.

Nakakatuwa lang kung panong pinalakas pa ng tadhana ang pakiramdam kong yun. Who would've thought na magiging kaklase ko siya?

Damn destiny.

The first time I saw her smile was when we are on top of Mount Marahuyo. I can't help but to take a picture of her while admiring the scenery below us.

I just find it fascinating how a snobbish and hot tempered girl like her smiled just because of that simple scenery. I even thanked my grandfather who was one of the engineer of the place before, sa loob loob ko.

I've got to know her more nang pumunta kami sa talon ng Pahimakas. That falls brings sad memories to me pero nang araw na yun, because of her, natabunan ng tuwa at saya ang lungkot ko sa tuwing aapak ako sa batuhan ng pahimakas.

I was so amazed by what she's making me feel every time I see her kaya napagdesisyunan kong icelebrate din ang kaarawan ko kasama siya. That was when I started to question my feelings. Damn, am I already falling for this girl?

That fast?

Even I can't believe myself.

Bakit ang bilis mong nahulog, Krauss Joseph?

Ni wala pa ngang isang buwan pare?

One day, hindi siya pumasok sa school at wala man lang siyang pinasang excuse letter kaya after dismissal ay pumunta ako sa bahay nila. She was not there kaya kung san san ko pa siya hinanap. Wala din naman akong mapagtanungan dahil walang ibang tao sa bahay nila. As far as I know ay wala din siyang kaibigan or should I say 'kinakaibigan' sa school.

Nangaling na ko sa Marahuyo, sa pahimakas at kahit sa malapit na comic store na palagi nyang pinupuntahan pag weekend pero wala siya dun.

Hindi ko alam pero dinala nalang ako ng pagpidal ko sa bisekleta sa flower garden ng pamilya nina Faye. I smiled when finally ay makita ko ang nakatalikod niyang pigura sa damuhan ng hardin but that smiled suddenly faded nang makita ko ang agad niyang pagtayo at pagyakap sa hindi ko kilalang lalaki.

She's crying like she missed that guy so damn much at sobrang halaga nito sa kanya.

After that day, hindi ko nanaman maintindihan ang sarili ko kung bakit hindi ko siya magawang ngitian ng umagang dumating. I even saw that man escorted her hangang sa pinto ng room namin. Damn, are they a thing or what?

That thought hurt something inside of me.

Dahil sa pag-iisip ay muntik kong hindi masagutan ang two item quiz sa Math ng umagang yun pero nang makita kong tila nahihirapan siya sa pagsosolve ay kusa ng gumalaw ang kamay ko't mabilis na tinapos yun at ginawang eroplanong papel. Sinakto kong kay Marco nakatingin ang instructor bago ko pinalipad ang papel sa lamesa niya, I started scribbling on my own paper after that.

Nang minsang may gagong humarang sa daan niya ay nag-init agad ang dugo ko kaya nilapitan ko siya at tinago sa likod ko. I was about to say something to that asshole pero nakita kong hindi lang pala ako ang lumapit para ipagtangol siya.

I saw that guy look at Fall and she did too. Parang may kung anong kumokonekta sa kanila na kunting tinginan lang ay nakukuha na nila ang gustong sabihin ng isat-isa.

Fuck! So what are you doing here, Mallari? She clearly have someone to protect and save her from assholes like this David Esguerra sht.

Nang malaman kong KUYA niya pala ang lalaking akala ko'y kasintahan niya ay halos murahin ko ang sarili ko sa inis.

Hell! Wala naman palang kwenta ang pagiging gago ko nitong mga nakaraang araw? I even missed being with her dahil lang sa kagaguhan ko!

I was jealous for no reason! Fuck! I was jealous! Fuck!

Nang mag lunch time ay nagulat ako ng iapproach ako ng kuya niya para kausapin sa rooftop. He told me that he hates to see her sister pissed because of me ignoring her. I was stunned when he said that he like me for her sister. That recognition made me very happy for petes sake!

That was the time when I realized that I am already deeply and undeniably in love with the feisty and snobbish transferee. Damn deep, man.

Kaya ganun din kasakit ng umamin ako sa kanya pero sinabi nyang hindi nya ko kayang tanggapin. Mas matindi pa ng sabihin nyang hindi nya ako kayang pagkatiwalaan.

Her words hurt like hell kaya ilang araw din akong walang gana sa mga nasa paligid ko. Hindi ko nalang din namamalayan na kasama ko na si Faye sa library o minsan pa nga ay sa canteen. Sa tuwing nagigising naman ako sa pagkatuliro ay iniiwan ko na siya doon.

I know that was rude pero noon pa man ay ayaw ko na talaga siyang ientertain dahil unang una ay wala naman akong nararamdaman sa kanya at pangalawa, I can feel that she is not serious every time she says that she likes me. Masaya ako para sa kanya kung ganon. She deserves someone who loves her and whom she truly loves.

One Sunday, my mom attented the mass kung saan ako nagsasakristan, pagkatapos ng misa ay nagpapasama siya sakin para mamili sa bayan pero sinabi kong dadaan muna ako sa school dahil may naiwan ako dun, nagpresinta naman siyang sumama.

My mom and I was naturally very close, shes literally very clingy too kaya magkahawak kamay kami lagi sa tuwing kasama ko siya, she even calls me her baby for petes sake. I am his only son kaya pinagbibigyan ko nalang siya sa pagtawag nya sakin ng ganon.

I was stunned when I saw her inside our classroom too. Hindi ko pa alam ang irereact ko pag nakaharap siya kaya tanging seryosong tingin lang ang nakayanan ko.

She was stuttering and I even saw her looked at my hand that's holding mom's. Bigla nalang siyang umalis pagkatapos magpaalam, I was about to follow her but I remembered my mom. "I think you should follow her anak. She looks dumbfounded about something." ani niya. Tumango nalang ako, "be careful on your way home, mom."

Nang makita ko si Fall na nakasakay na sa tricycle ay nagmadali ako't pinasundan ang sinasakyan niya. Naabutan ko siyang umiiyak sa tuktok ng Marahuyo.

Damn! Umiiyak ba siya dahil akala niya girlfriend ko si mom? Fuck! Stop assuming, man! Why would she cry because of that?

But because of that little hope that's hopping inside me, I told her things that'll make her realize na nanay ko ang kasama kong yun kanina.

Hell. I don't want her to think badly of me at isipin na umamin palang ako sa kanya noong nakaraan pagkatapos ngayon ay may iba na. That's bullshit!

That very moment when I decided to temporarily forget what I am feeling for her was the time where she hugged me, that gesture stunned all the remaining sanity within me.

Who would've thought that this snobbish beautiful girl likes me too? Damn, she even said that she loves me too.

-
"Do you remember when we were young you were always with your friends, wanted to grab your hand and run away from them. I knew that it was time to tell you how I feel."

I was chilling habang sinasabayan ang kanta sa earphones ko habang naglalakad pauwi galing sa school. Sunday ngayon pero pumunta ko dun dahil naiwan ko nanaman ang anthology pad ko sa kabinet ko sa room.

Damn, how many times do I have to forget this?

I am so immerse on the music nang matanawan ko ang isang pigura na makakasalubong ko sa daan. Its the figure of my gorgeous feisty girlfriend na bored na bored na nakatingin sa mga sapatos niya habang naglalakad.

Kahit malayo ay pansin ko ang paglawak ng ngiti niya nang mapansin ang presensya ko. Kumaway kaway pa siya na siyang ginawa ko din pabalik.

"I think you're the one I've never seen before."

Habang naglalakad ay hindi ko mapigilang mapangiti dahil ibang iba ang reaksyong pinapakita nya sakin ngayon kaysa ng unang araw nag magkasalubong kami dito.

"I want you to know, I love you the most. I'll always be there right by your side."

She even rolled her eyes at me back then kahit na hindi pa naman namin kilala ang isa't isa. I don't even know kung naaalala niya ba ang tagpong yun pero ako, maliwanag pa sa sikat ng araw yun sa alaala ko.

That was our first encounter, that was the time when I started to slowly lose my heart to her. It was that short minute when a girl like her caught my whole darn attention.

"Coz baby youre always in my mind."

"Galing ka sa school no? Ano ba kasi yung lagi mong nakakalimutan dun ha?" She asked, I just playfully acted like thinking bago umiling. I hid my pad sa malaking pocket ng jacket ko kaya hindi nya nakikita.

She rolled her eyes and I don't know why I find her more beautiful because of that. What more when she smiles then? Hm.

Natawa ko ng mahina ng mainis pa siya dahil hinipan ng hangin ang buhok nya kaya bahagya yung humarang sa mga mata niya. "Ang saya saya mo ah? Gusto mo bigyan kita ng isang sapak? Tamang tama kapapanood ko palang ng one punch man!" ungos niya kaya't natawa nalang ulit ako't humakbang para yakapin siya at kantahin ang huling linya ng kanta.

"Just give me your forever."

-

THE END!