Nakapako ang tingin ni Johanna sa kawalan habang nakaupo sa duyang  kahoy na naka-sabit sa sanga ng punong mangga. Sa kabilang banda, may isang babaeng naglalakad papalapit sa kanya. Si Georcelle, ang kanyang kaibigan.

"Johanna!" Gulat na napalingon si Johanna sa likuran nya kung nasa'n si Georcelle, hinampas nito ang braso nya.

"Anong problema mo?" May halong inis na tanong ni Johanna.

"Naniniwala ka ba?" Tanong ni Georcelle habang kinikiskis ang  dalawang kamay at may naglalarong ngiti sa labi.

"Sa ano na naman?" Inis na tanong ni Johanna habang nanlalaki ang mga mata.

"Na hindi hinahanap ang love," Georcelle looked at Johanna.

"Sus! Kung hindi 'yan hinahanap, bakit walang dumarating?" Johanna rolled her eyes at tinapunan ng masamang tingin ang kaibigan.

"Bitter ka kasi kaya hindi ka binibigyan ng boyfriend!" Halos pasigaw na sambit ni Georcelle habang nanlalaki ang mga mata "Malay mo naman nandya'n na 'yong true love na para sa'yo, hindi mo lang pinapansin." Ibinaling ni Georcelle ang tingin sa kanang bahagi ng park, tumama ito sa dalawang mag-kasintahan na naglalambingan. "Anak ng tupa! Bakit ba dito pa naglalampungan ang dalawang 'yan?" Pasinghal n'yang sabi habang nangungunot ang noo.

Napahagikgik si Johanna "Sinong bitter? Ako o ikaw?" She asked.

"Ah, basta! Naniniwala ako na this day is your lucky day!" May halong galak na sambit ni Georcelle sa kaibigan, she also clapped her hands.

"Lucky day mo, mukha mo!" May halong inis na sambit ni Johanna, tumayo s'ya at tinapunan pa ng masamang tingin ang kaibigan bago tuluyang lumakad palayo.

"Makikilala mo na ang the one mo!" Sigaw pa ni Georcelle pero patuloy lang sa paglalakad si Johanna.

Johanna is now in the middle of the road, walking like she's out of her mind. Seryoso ang mukha at ang tingin ay nakapako lang sa semento, she look like a blind.

Sa kabilang banda, may mabilis na skater ang nawalan ng balanse. "Miss, tabi!" May halong gulat na sigaw nito, nanlalaki ang mga mata habang ang mga kamay ay tila nakapako sa hangin.

Dahan dahang iniangat ni Johanna ang tingin nya, her eyes widened and suddenly a male skater bumped unto her. The man grabbed Johanna's back and pushed her forward dahilan para ito'y kanyang mayakap, and they slowly fell to the pavement.

Gulat ang naging ekspresyon ng nga mata ni Johanna nang magtama ang labi nilang dalawa ng skater, tila nawala sa wisyo ang dalawa, ni isa sa kanila ay wala man lang gumalaw.

Lumipas ang ilang minuto, tila ba nabuhay na parang patay ang dalawa. Dali daling tumayo si Johanna mula sa ibabaw ng lalaki, at tumakbo palayo.

"A-anong nangyari?" Utal n'yang tanong sa sarili, her eyes widened as she held her right hand to her lips.

Johanna's face was still full of surprised, she also couldn't help asking herself if she really felt surprise or joy.

Sa kabilang banda, naiwan ang lalaking skater na tulala habang nakasalampak sa semento.

"Kenn!" Sigaw ni Troy, ang kaibigan ng lalaking skater na si Kenn ang bumangga kay Johanna. "There's any problem?" Troy asked, hindi  makapagsalita si Kenn dahil bakas pa rin sa mukha nya ang labis na gulat. "Hey!" Troy patted Kenn's forehead.

Kenn regained his senses, may halong gulat nyang nilingon si Troy at nagtatanong na tinitigan. "H-ha?" ani nya.

"I'm asking if there's a problem or not." Troy said mockingly then rolled his eyes.

Kenn sighed and was about to stand up nang bigla na lamang syang mamalipit sa sakit ng paa, dali daling hinawakan ni Troy ang braso ni Kenn at tinulungang makatayo.

"Ano ba kasing nangyari?" Troy asked, nangungunot ang kanyang noo habang patuloy pa ring nakaalalay sa kaibigan.

"Nawalan ako ng balanse, ayon sumalpok ako ro'n sa babae. Nahalikan ko tuloy," ani Kenn at napangisi.

Troy raised his brows. "Seryoso ka?"

"Yes!" May halong galak na sambit ni Kenn. "Ano kaya ang pangalan nya?" Tanong ni Kenn habang ang tingin ay nakapako sa kawalan, the wide grin still lingering on his face.

"Tigilan mo na 'yan, mababaliw ka lang!" Troy giggled, napahampas pa s'ya sa batok ng kaibigan.

Umalis si Kenn sa plaza nang masaya, sa buong buhay nya ay doon nya pa lang naramdaman ang bagay na 'yon. Iyon bang sinasabi nilang 'love at first kiss'.

---

"Johanna, bakit ba hindi mo man lang ako hinintay?" Tanong ni Georcelle kay Johanna na ngayon ay nakayuko habang ang kanang kamay ay nakatakip pa rin sa labi. "Bakit hindi mo ako tignan ng deretso? May nangyari ba? Nakilala mo na ba sya? In love ka na ba?" Sunod sunod na tanong ni Georcelle, bakas sa boses nito ang hindi maipaliwanag na saya.

"W-wala, a-ano bang sinasabi mo?" Utal na tanong ni Johanna, papeke pa syang natawa bago talikuran si Georcelle.

Napailing at malapad na ngiti na lang ang naisagot ni Georcelle, alam nyang nagsisinungaling ang kaibigan dahil nakita nya ang nangyari kanina rito.