Kenn ran quickly to chase after Johanna. Nang maabutan ang dalaga, inabot nya agad ang kamay nito at niyakap nang mahigpit. Mas lalong hinigpitan ni Kenn ang pagkakayakap kay Johanna nang sunod sunod nitong hampasin ang kanyang dibdib, kasunod no'n ay narinig nya ang mahina nitong paghikbi.

"Ang sabi mo, you won't hurt me!" Sambit ni Johanna sa garalgal na boses. "Sinungaling ka!" She said, isinubsob nya ang mukha sa dibdib ni Kenn.

"Hindi naman kita sinakta—"

"Anong hindi? Sinungaling ka!" Johanna shouted, nanginginig pa ang boses nya 'tsaka kumalas sa yakap ng binata.  "Sino 'yong babae na 'yon? Girlfriend mo?" Johanna asked while raising her brows.

Hinawakan ni Kenn ang magkabila nitong pisngi. "No," paglilinaw nya.

"Kung gano'n sino s'ya?" Tanong ni Johanna at muli na naman syang napahikbi "Nangako ka sa'kin noon, ang sabi mo hindi mo ako sasakta—"

"Yes, I do. But I'm saying the truth, love." Kenn said, pinakatitigan n'yang mabuti si Johanna na tila kinukuha ang mga detalye sa mukha nito. "She's my friend, nagpapatulong ako sa kanya para sa proposal." Kenn added.

"P-proposal?" Naguguluhang tanong ni Johanna, napatango naman agad si Kenn at dahan dahang pinunasan ang mga luha ng dalaga.

"We were planning how I was going to propose." Kumunot ang noo ni Johanna at nagtatanong na tinitigan si Kenn. "Alam kong hindi pa sapat ang dalawang taon para mapatunayan ko sa'yong mahal kita, at gusto kong patunayan 'yon. Hindi lang taon, kung hindi habang nabubuhay ang mundong ito ay mamahalin kita." A wide smile played across Kenn's lips.

"B-bakit mo s-sinasabi 'y-yan?" Tanong ni Johanna kasunod ng pag-nguso na tila ba ay bata. Hinawakan ni Kenn ang kanang kamay ni Johanna at dahan dahang iniluhod ang kanang tuhod. "A-anong g-ginagawa mo?" Johanna stuttered, hindi nya maiwasang hindi mapalunok dahil sa kaba.

Johanna looked down as her gaze followed Kenn's hand that was now reaching for something in his pocket. Johanna just held her mouth, her eyes widened as she stared at Kenn who was now slowly opening the box where the ring was.

"Courting you for 2 years is not enough for me, so please! Let me court you forever," Kenn said. Nawalan ng imik si Johanna, imbes na sumagot ay hinintay na lang n'yang isuot ni Kenn ang singsing sa kanyang palasingsingan. "Uhm........ hindi ka man lang ba sasagot?" Kenn giggled.

Napalingon sa paligid si Johanna, nakaramdam s'ya ng hiya nang makitang napakarami ng taong nanonood sa kanila. Napayuko s'ya at saglit pang napapikit bago muling ibaling ang tingin kay Kenn na ngayon ay naghihintay pa rin sa kanyang kasagutan.

Johanna gulped. "Y-yes!" She said with a mix of shock.

A strange smile played on Kenn's lips, he slowly put the ring on Johanna's ring finger. "Thank you! I will promise that I will love you 'til the end of this life," mas lalo pang lumapad ang ngiti ni Kenn.

The people watching them applauded. Johanna's face lit up when Kenn stood up to kiss her, ibinaling ng dalaga ang tingin sa kanang bahagi ng park at patagong napangiti. Napailing na lang si Kenn nang mapansin ito habang humahagikgik.

"Did I miss something?" Napalingon ang lahat sa punong mangga nang magsalita si Georcelle, na sa tree house ito at tila kagigising lang.

"Matulog ka na lang!" Pagbibiro ni Johanna sabay tawa.

Johanna begs Kenn to accompany her to the cemetery, hindi naman alam ng binata na magulang ni Johanna ang pupuntahan nila. Kenn turn on the music, it's Tadhana by Up_Dharma_Down. Bakas sa mukha ni Kenn na dinadama ang bawat liriko ng kanta, pinapanood naman s'ya ni Johanna.

"Baby, alam mo ba?" Kenn asked.

Johanna raised her brows while giggling. "Ano?" She asked.

"I heard this song no'ng nabunggo kita," he began.

"Weh?" Johanna asked.

"Yes, kaya 'yong nangyari? It's tadhana, baby. A tadhana," Kenn answered, saglit n'yang inihinto ang kotse at hinalikan sa labi ang kasintahan bago muling umabante.

"Naaadik ka sa halik ah!" Johanna giggled.

Kenn chuckled.

A few minutes passed, they were here at the cemetery. Kenn holds Johanna's hand. "So, why we're here?" He asked.

Johanna sighed at binigyan ng mapait na ngiti ang kasintahan. "My parents live here," she began. Kenn raised his brows, napalingon s'ya sa buong paligid at napakunot ang noo ng walang bahay na makita. "Mali ang iniisip mo," dagdag ni Johanna.

"Uhm....... what do you mean?" He asked in confusion.

"Halika! Ipapakilala kita sa kanila," Johanna tugged on Kenn's hand and didn't let go until they reached her parents' grave. "Love, this is my mom and dad!" Pakilala ni Johanna.

Napatitig si Kenn sa mukha ng dalaga, bigla na lamang syang nakaramdam ng lungkot nang makitang mapait na napangiti ang kasintahan. Ken pulled back and hugged Johanna from behind, burying his face in her neck.

"Hello po! Mom and Dad," bati ni Kenn. Lalong humigpit ang yakap nya sa kanyang kasintahan. "Ipinapangako ko po sa inyo, mamahalin ko ang anak nyo ng higit pa sa pagmamahal na ipinakita at ipinaramdam nyo sa kanya. Bubuo pa kami ng pamilya at magsasama hanggang sa dulo ng aming hininga," deretsong sambit ni Kenn.

Hinarap nya ang nobyo at hinawakan ang magkabilang pisngi nito bago halikan, sila'y napapikit habang gumagawa ng ritmo at dinadama ang bawat sandali.