İçimde kasvet
Hayır, asıl ben içinde kasvetin
İnancımı kaybettim.
Oysa ihtiyacım var inanmaya,
Bir parça göğümde daireler çizen kuşun
Bana bir şeyler anlattığına.
Ben işte toprağa eğilimli, cesede meyilli
Her gördüğüm ışığı tünelin sonu sandım
Avuturken utanç gecelerinde kendimi
Yanıldım.
Aman dikkat, sizi de yanıltırım.
İyisi mi bırakın beni.
Ben hangi yaz gününü serinletmeye essem,
Fırtınaya yol açtım.
Sürükledim kendimle en köklülerini ağaçların.
Siz iyisi mi beslemeyin,
Yakın beni, kurtulun benden.
Karnım tok, çitlerin ardında anlatılan özgürlük masallarınıza.
Bir cam bebek yaşardı içimde eskiden,
Bir kız çocuğunun hayallerini yeşerten
Ama neyim varsa kırılacak
Torpilliydi yer çekiminden.
Bedeli yoktu çırpınışlarımın,
Bir ödülü olmalıydı oysa.
Dili omuzlarımdan boynuma tırmanan yaratık,
Soluğu saçlarımda,
Kulağıma fısıldıyorken:
Her kahkahan, diyor
Yeniden dolup taşacak içinden
Ve kanayacak tekrar yaraların
Kabuk bağladığı yerlerden.
Ayırt edemiyorum
Melek mi, şeytan mı
Bilmiyorum
Lanetli mi, kutsal mı
Ömrün diyor, deniz köpüğü
Aniden gelen ve giden
Tekrar tekrar doğan ve ölen
Evren, atlas
Doğurdukça yutan ve yeniden doğuran
Ben tek seferliğine bile katlanamazken ömrün,
Haykırıyorum şeytanın ardından:
Bengi, hayır!
                            disconnectuserectus-