Setleri gök kubbeyi delen,
altında yanar döner bir topluluk, örgüt seslerden ve gölgelerden aklına çalar iklimi, intihar eder
kimi kafasını açar kimi dilini, kimi kıçını sonuç fark etmez, yine gösterdiği şey aynı ise.

Boşuna harcamaktır zamanı,
oyuncaklarla dolu tüm malikanenin temizliği,
sebebi ziyaret belli, ilan-ı aşk
keçi pisliği kadar kalmamış akıl,
ölümüne kapışıyor hayatıyla.

Bir günün sonunda "kutlu olsun, bunu da bitirdik şükür" dedikleri anda,
bir sessizlik, dile kesinlik çöker
uzatsa bir tarafa kanar o tarafı,
diğer tarafı da sıraat köprüsü durağı. Kadehinde zehir dolduran herkese "eyvallah" çekenlerin,
yine aymaz olur, saflaşır birden bire Tanrı'ya yakarışlarda bulunur:
"Ben ne yapıyorum da görüyorum bunları, ne görmediysem görmemi sağla."

Tanrı ona şöyle karşılık verir:
Verene verdiği şeyin kullanamadığı hakkında yakarışta bulunmak kadar, yüzsüz ve akılsız görmedim.
Kul ki boşuna verilmedi demeli ve kullanmalı onları,
böylesi bana inanmasın,
inananın verdiği izzeti sikeyim!
                                    
                                       EmygdiusUrbani