Doruklarımda süzülüyor palet,
hakkaniyetli bir kuş edasıyla,
bu bulut özlemini pembeye teslim ediyor,
kisveli gökyüzünün altına.
Çiçeklerin kanatsız uçtuklarını,
al gönül senden olsun, darbelerin dünü
ve tarlalar ekilmez bizim baharda
biçecek derman, ona verecek ferman kalmadı
alçak gönüllülük, her yerimizde kokuşmuş bir ölü.

Arkasından telafi etmek niyetinden büzüşürüz,
Tanrı, bize elçilerini gönderiyor
üzüm üzüme baka baka kararır,
Tanrı'nın sözü geçmez, burası yeni ilahi mesken olmuş
fesatın yüceliğinde.

Haykırıyorum ve çıldırıyorum:
İnsanlığa tecavüz edeyim!
Ve bir pervane gibi bir benzetme ile
sadik ruhum ereksiyonu tadıyor,
bu ilk ilişkim olmayacak.

Şimdi gözünün önüne geliyor,
Laura, Lavinia, Juliett...
Hepsinin kölesi olmuş, bu dillerin gözü altına bakan milletin
bahsetmeyin iyi huylu duygu ve işlerden,
o işlerin temsilcilerini bir araya toplasan ortaya sadece genelevi çıkar.

Bir harf ile aşağılanıyorum: A!
Gündelik bozuntuların bokları arasında yapış yapış kokuşmak mı, hayır!
Nehir ve ırmakların yanında kız ve şeytan ile oturan ben,
ne yazık ki bu bokların sindirilmiş mekanlarına girmek zorunda kalıyorum,
her gün duş almak zor,
ama size duş aldırmak da manasız bir koz,
yapının temeli ise bok değiştirilmezdir.

Size son kapıyı tasvir etmeye çalışmak gerekirse:
Kayalıkları olan uçurumdan baş aşağı düşmek,
kafatasının parçalanıp her bir parçalanan yerinden aksesuar ve bir shot bardağı yapılacak derecede,
göz bebeklerinin biri yerinden uçup denizde bir atık haline gelmesi ve diğerinin eğrilip büzüşüp son görme eylemini sağlamak için sabit bağlarla kalış çabası,
sivri kayalıklara düşerken akla gelebilecek her uzvun içinden girip arkandan çıkması,
kalın bağırsağının içinden biriktirilmiş sindirim atıkları fışkırıyor,
mide asitlerini kayalıklara döküp kanla beraber kusuyor,
bunların hissini almak için sinir hücreleri birkaç saniye daha dayanıyor,
bunun en hafifini anestezi farkındalığı olarak görün,
işte film şeridi yok, direkt azrailsiz ölüm!

EmygdiusUrbani