Όλοι περίμεναν να δουν τι θα γίνει.
Η Μάντι είχε πάρει απόσταση ασφαλείας από τον Μερτον και περίμενε. Ήταν σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος για λίγα λεπτά.Προσπαθούσε να σκεφτεί ψύχραιμα. Ήθελε να είναι σίγουρη για την κίνηση που θα έκανε.
Η μάχη που θα ακολουθούσε θα ήταν καθοριστική και σημαντική για τον Μαγικό Κόσμο αλλά και την Μάντι. Έπρεπε να ήταν προσεκτική όσο πιο πολύ γίνεται για να μην πανε τα πράγματα προς το χειρότερο.Δεν είχε να σώσει μονο τους γονείς της αλλά και έναν ολόκληρο κόσμο,ήταν μεγάλο το βάρος

*Συγγραφέας:Καλησπέρα σας! Σας έλειψα;..Μάλλον όχι 😢 Αχ αχ σιγα σιγά οδεύουμε προς το τέλος 😢 Η ηρωίδα μας θα κάνει την τελευταία μεγάλη πράξη για να τους σώσει όλους,θα...
*Μάντι:Ώπα,ώπα καλέ ηρέμησε. Σταματά να κλαίς και μην τα κάνεις όλα τόσο δραματικά.Απλά θα κάνω αυτό που πρεπει να κάνω,δεν είναι τίποτα,λέει χαμογελώντας.
*Συγγραφέας:Εντάξει Μάντι μου κατάλαβα.
*Τζεις:Τι γίνετε εδώ; Τι έπαθε αυτή;
*Συγγραφέας:Εσύ να το βουλωσεις μην σε αρπάξω και σε διαλυσω,είπε έτοιμη να του χυμιξει.
*Μάντι:Εεε! Τι έχετε πάθει εσείς οι δύο; Σαν..τι σαν..ο σκύλος με την γάτα είστε🙇😔
*Συγγραφέας: Τεσπα ας τα αφησουμε αυτα και ας παμε πισω στην ιστορία τα λέμε άλλη φορά.
*Και οι δύο μαζί:Τα λέμε💘

Η Μαντι πήγε να κανει τα μαγικά της όταν κατι την σταμάτησε.
Ο Jacob μπήκε μπροστά για να της πει κάτι.Αλλα αντί να της το πει,της το έδειξε. Ο Jacob μεταμορφώθηκε σε ενα Τραν.
-Τι έγινε εδω; Τι σημαίνει όλο αυτό; Είπε η Μαντι με θυμό.
-Αγαπητή μου,ακόμα δεν το κατάλαβες; Ο καλός σου ειναι ΝΕΚΡΟΣ! είπε και γέλασε ο Μερτον.
-Οχι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό.ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ! φώναξε και μια λάμψη βγήκε από το χέρι της και έπεσε πάνω στον Μερτον.Τον πέταξε μέτρα μακριά.Έπεσε πάνω στον θρόνο του και αφου τον κατέστρεψε, έπεσε πάνω στον τοίχο.
Σκότωσε και το Τραν και πήγε προς τους γονείς της.Θα ήθελε να ήταν εκεί ο Τζεις και η Εμμα για να την βοηθησει αλλά ήταν μόνη της.

Από την άλλη,στην είσοδο του κάστρου του Μερτον...

-Έμμα τι θα κάνουμε;
-Δεν ξέρω βρε Τζεις,κάπως πρέπει να βοηθήσουμε την Μάντι αλλά ειναι πολύ δύσκολο.
-Πρέπει να δούμε πως θα μπούμε μέσα.Η πόρτα είναι δύσκολο να παραβιαστεί.
-Έχεις δίκιο κάτι θα σκεφτούμε,πρέπει οπωσδήποτε να μπούμε μέσα.Η Μάντι μας χρειάζεται.
-Σωστά Έμμα,έχουμε ημέρες να επικοινωνήσουμε μαζί της. Δεν ξέρουμε καν αν θα είναι...
-Μη το πεις, σε παρακαλώ! Το νιώθω ότι είναι μια χαρά και θα είναι μια χαρά.

O Τζέις προσπάθησε να σπάσει κάπως την πόρτα με την δύναμη του αλλά δεν κατάφερε κάτι. Ούτε η Έμμα έχει τις ικανότητες για να καταφέρει να σπάσει μια τόσο τεράστια και βαριά πόρτα.

-Ας βρούμε άλλο τρόπο να μπούμε. Βλέπεις εκείνο το παράθυρο που είναι ανοιχτό; Εκεί θα πάμε,είπε η Έμμα.
-Ωραία, ας πηδηξουμε μαζί.

Έφτασαν ψηλά και μπήκαν στο κτήριο από ένα παράθυρο που έτυχε να είναι ανοιχτό για καλή τους ή όχι τύχη Έλεγξαν αν υπήρχε κάποιος στο. διάδρομο και βγήκαν από το δωμάτιο που βρίσκονταν, το οποίο έμοιαζε με κελί φυλακής.
Αντικρυσαν έναν πελώριο διάδρομο γεμάτο καδρα και κειμήλια.
Προχώρησαν αργά και προσεχτικά, παρατηρώντας παράλληλα και τις εικόνες του διαδρόμου.
Ήξεραν ποίοι ήταν καθώς σε αυτό το κάστρο παλιότερα ήταν το βασίλειο,εδω γίνονταν και σημαντικές εκδηλώσεις της βασιλικής οικογένειας.

Όλοι ήταν βασιλιάδες και βασίλισσες του Μαγικού Κόσμου αλλά όταν έγιναν τα γεγονότα με τον πόλεμο ανάμεσα στα διάφορα είδη το κτήριο εγκαταλήφθηκε εντελώς. Το κατέλαβαν αμέσως κακοποιοί και κάθε λογής αποβρασματα της κοινωνίας.

Ακόμα υπήρχαν κάποια κειμήλια που έμοιαζαν πια άχρηστα και παλιά και που μάλλον δεν θα είχαν καμία αξία πια.

Καθώς προχωρούσαν, άκουσαν θόρυβο και κρυφτηκαν πολύ γρήγορα όπου βρήκαν. Για καλή τους τύχη δεν υπήρχε κανένας μέσα και παρεμειναν για κάμποση ώρα ώσπου κάποιος πλησίασε στην πόρτα.Άκουσαν συνομιλίες και επειδή δεν υπήρχε πουθενά να κρυφτούν, περίμεναν έτοιμοι να επιτεθούν.

Η πόρτα άνοιξε και δύο Τραν μπήκαν μέσα. Οταν τους είδαν άρχισαν να πυροβολούν με τα όπλα τους σε όλο το δωμάτιο. Η Εμμα εμφάνισε τα δόντια και τα νύχια της και επιτέθηκε στο ένα Τραν. Αίμα πετάχτηκε και γέμισε το χώρο. Ο Τζεις τρύπησε με τα νύχια του το σώμα άλλου Τραν και αυτό έπεσε στο πάτωμα.
Έφυγαν τρέχοντας αλλά συνάντησαν και άλλα Τραν στο δρόμο και έτσι άρχισε το γλέντι.Ο Τζεις ορμισε δίνοντας μια κλωτσιά στο πρώτο Τραν που είδε μπροστά του. Μετά με τα νύχια του έκοψε ένα άλλο. Η Εμμα προσπάθησε να μην αφήσει τον εαυτό της να δαγκώσει κάποιο από αυτά τα απαίσια πλάσματα-δεν θα ήθελε να πάθει και τίποτα- και προτίμησε να χρησιμοποιήσει την κρυφή της ιδιότητα. Εκτός από τα εμφανίζει τα νύχια και τα δόντια της, μπορούσε να αλλάξει την εμφάνιση της και να ενεργοποιήσει έτσι μια ειδική ικανότητα. Ένωσε τα χέρια της και είπε μια λέξη "άμπραξ" και τα μαλλιά της έγιναν κόκκινα, με κόκκινα κέρατα. Τα ρούχα της άλλαξαν σε ένα κόκκινο τοπ και κόκκινο σορτσάκι. Τα μάτια της μετατράπηκαν σε φλόγες και άρχισε να πετάει φλόγες με τα χέρια της. Ο Τζεις είχε απλώς μείνει και την κοιτούσε, σκεφτόταν τι ακριβώς έγινε τώρα και προσπαθούσε να το καταλάβει. Αλλά μέχρι να το κάνει αυτό του επιτέθηκε ένα Τραν και τον έριξε στο πάτωμα. Ο Τζεις το δάγκωσε και του έδωσε μια κλοτσιά στην κοιλιά. Αυτό έφτυσε αίμα και πετάχτηκε στον τοίχο.
Η Εμμα δημιούργησε μια μωβ μπάλα με τα χέρια της και την έριξε πάνω στα Τραν τα οποία εξαφανίστηκαν.

-Πλάκα μου κάνεις; Γιατί δεν το έκανες από νωρίτερα;
-Γιατί δεν γινότανε πιο πριν, ξέρεις πρέπει να γεμίσω την στάμινα μου. Έχω καιρό να χρησιμοποιήσω αυτήν την μορφή.
-Δεν ήξερα ότι είχες ειδική μορφή,ειπε ο Τζεις ακόμα έκπληκτος.
-Είχα μάθει μαγεία από τον μπαμπά μου, πριν..τον χάσω,εκανε μια παύση και πήρε μια ανάσα.
-Είναι εντάξει Εμμα.Ελα ας προχωρήσουμε σιγά σιγά. Ο Τζεις πήρε την Εμμα από το χέρι και άρχισαν να προχωράνε προσεκτικά. Κάποια στιγμή όταν σταμάτησαν ο Τζεις ένιωσε έναν πόνο στο πόδι του και τότε πρόσεξε ότι είχε τραυματιστεί.
-Πονάει πολύ; Ξέρω ένα ξόρκι. Έβαλε τα χέρια της πάνω από την πληγή και Είπε "θεραπευσιους" και μετά από λίγα λεπτά πέρασε ο πόνος και άρχισε να εξαφανίζεται η πληγή.
-Τώρα πρέπει να είναι εντάξει, είπε και του χαμογέλασε.
-Ευχαριστώ πολύ Εμμα. Νομίζω πως είχαμε κακώς παρεξηγήσει παλιότερα ο ένας τον άλλον, είπε χαμογελώντας ο Τζεις.
-Εε οχι και ακριβώς κακώς, αφού ήμουν αρκετά σκύλα τότε αλλά η Μαντι με βοήθησε να το αλλάξω αυτό. Σε εκείνη το χρωστάω, για αυτό πρέπει να βιαστούμε.

Τελικά έφτασαν στην αίθουσα που ήταν όλοι. Από ψηλά κρυμμένοι περίμεναν την σωστή στιγμή για να δράσουν. Κάθε κίνηση ηταν σημαντική και τα λάθη έπρεπε να είναι - όσο γίνεται- περιορισμένα.

Γειά σας!! Hope εδω! 💕 Επιτέλους τελείωσα αυτό το κεφάλαιο. Το είχα πόσο καιρό μισό και δεν έβρισκα τον χρόνο και την έμπνευση να το γράψω. Ελπίζω να σας αρέσει. Τα λέμε💕💕