Επιτέλους οι 2 τελευταίες εβδομάδες σχολείου και μετά καλοκαίρι.
Ολοι ανυπομονούσαν να τελειώσουν για να κάνουν οτι ήθελαν για 4 μηνες ( μην νομίζετε δεν πολυ διάβαζαν όπως θα έπρεπε, δεν υπήρχε και θέμα κιόλας,αυτοι εκεί ηταν χειρότερα απο τον ανθρώπινο κοσμο). Είχαν κάποια τεστ στο τέλος για να περάσουν την τάξη.

Ηταν πολύ πρωΐ και είχαν σηκωθεί όλοι τους για να ετοιμαστούν. Πήγαινε σχολείο σου λένε, ωραία θα είναι σου λένε. Ντύθηκαν, φαγανε ενα καλό πρωινό και περίμεναν μέχρι κάποια ώρα για να φύγουν.
Ο Τζεις πήγε ξανά για ύπνο και τα κορίτσια εκατσαν στον σαλόνι.Πάλι δεν θα πήγαιναν σχολείο τα ρεμαλια.
-Εμμα,πόσος καιρός μας έχει μείνει;
-2 εβδομάδες νομιζω.
-Απο την μια χαίρομαι και απο την αλλη φοβάμαι. Ποτε δεν ξέρεις τι μπορεί να παει στραβά.
-Σε καταλαβαίνω, αλλα πρέπει να το κάνουμε, πρέπει να πάμε,της είπε και την αγκάλιασε.
-Σε ευχαριστώ πολύ Εμμα μου,χαμογέλασε και σηκώθηκε.Καθώς πήγαινε στην κουζίνα ακούστηκε το κουδούνι.
-Ασε πάω εγώ, φώναξε η Εμμα.
Ανοιξε την πόρτα και δεν πίστευε στα μάτια της.Δεν μπορούσε να βγάλει αχνά, ουτε μια απλή λέξη δεν έβγαινε απο το στόμα της.
-Ποιος είναι Εμμα; Γιατί δεν απαντάς;Βγήκε απο την κουζίνα και πήγε προς την πόρτα. Τι συμβαί...νει;
Επαθε..εμεινε με το στόμα ανοιχτό. Τι κάνεις εσύ εδώ;

;;-Γειά σας παιδιά, εεε συγνωμη που εξαφανίστηκα έτσι, χωρίς να πω τίποτα.
-Και γιατί ήρθες εδώ; Τώρα;
-Γιατί πρέπει να σε βοηθήσω όσο κι αν μου κοστίσει.
-Σε ευχαριστώ Jacob.
-Δεν νομιζω πως χρειάζομαι ευχαριστώ αν μάθεις τι έχω κάνει και που ήμουν. Αλλά θα στα πω αλλη φορά και όχι τώρα.
-Καλά καλά, πέρνα μέσα.
-Βλεπω σαν καινούργιο το έχετε κάνει εδώ μέσα.
-Ξέρεις οι δυνάμεις μου έχουνε πάει σε άλλο επίπεδο αυτό τον καιρό.Πέρασε μέσα,του είπε και έδειξε προς το σαλόνι αλλά είχε μια περίεργη αίσθηση γύρω του.Κάτι της φαινότανε λάθος και υπήρχε μια επίσης περίεργη αύρα γύρω του.
Κάτι συνέβαινε που δεν είχε πει σίγουρα σε κανέναν,ουτε στους γονείς του που τον ψάχνουν.
-Τους γονείς σου τους ειδες; ρωτάει η Μάντι.Δίστασε λίγο να απαντήσει.
-Εμμ...θα πήγαινα αλλά εμμ..δεν γίνεται..και (κάνει μικρή παύση) δεν μπορώ να σου πω ακόμα.
Απλά τον κοίταξαν και δεν του είπαν τίποτα.

Κατέβηκε και ο Τζεις απο το δωμάτιο του.Σαν ζόμπι πέρασε απο το σαλόνι χωρίς να καταλάβει τι γινότανε ή ποιος ήταν εκεί. Απλα πήγε στην κουζίνα και έβαλε καφε να πιεί.Πήρε να φάει και κάτι και μετά απο λίγα λεπτά πήγε στο σαλόνι με τους αλλους. Εκατσε σε μια πολυθρόνα.
-Μερα κορίτσια,είπε με χαμόγελο. Γεια σου Jacob,τον χαιρέτησε και εκεί που  πήγε να βολευτει,ξαφνικά σηκώνεται. Παει προς το μέρος του και τον κοιτάει.
-ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΕΔΩ; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; του φώναξε.
-ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ;
Κοιτάχτηκαν για κάποια λεπτά σαν χαζά και έκατσαν κάτω. Δεν έβγαζαν αχνα.

-Μάντι μπορώ να μείνω για 2 μέρες; Δεν θα σε ρωταγα αν μπορούσα να πάω σπίτι μου αλλά είναι ανάγκη,είπε παρακαλώντας.
-Καλά καλά αλλά θα κοιμηθείς στον καναπέ εντάξει; δεν έχουμε άλλα δωμάτια,είπε και ανέβηκε πάνω.Πήρε απο μια ντουλάπα κουβέρτα και ενα μαξιλάρι.Τα άφησε σε μια πλευρά, και πήγε στην κουζίνα αφού την τράβηξε ο Τζεις.

-Τι κάνεις; Πας καλά; είπε νευριασμένος.
-Τζεις ηρέμησε.Τι ήθελες να κάνω;
-Δεν ξέρω πάντως όχι αυτό που έκανες. Δεν σου βρομαει κάτι σε αυτή την υπόθεση; είπε κοιτάζοντας την στα μάτια. Δίστασε για λίγο να απαντήσει.
-Η αλήθεια είναι πως ναι αλλά...
-Δεν έχει αλλά, θα τον παρακολουθώ.
Κοίτα Μάντι μπορεί να έχω κανει τις μαλακιες παλιά,εδω που βρισκόμαστε τώρα δεν με παίρνει να κανω τα ίδια λάθη. Ξέρω τι θέλω πια και δεν είμαι τόσο βλάκας.
(μην τον ακούτε είναι όσο δεν πάει😂 για να την εντυπωσιάσει τα λέει το πουλάκι μου)
Ηταν σε απόσταση αναπνοής. Είχε βάλει το χερι του στο μάγουλο της αλλά δεν θα την φιλούσε τώρα.Δεν ήταν οτι δεν ήθελε απλά είχε να κανει κάτι πρώτα. Αυτό μπορούσε να περιμένει.
-Καλά Τζεις κατάλαβα,είπε και τον έσπρωξε απο πάνω της. Εφυγε απο την κουζίνα γρήγορα και πήγε στο δωμάτιο της.
Επεσε με δυναμη στο κρεβάτι, πάλι καλά δεν το έσπασε. Αρχισε να χτυπάει και να κλωτσάει με όση δύναμη είχε.
"Γαμω, γιατί με τρελαινει τόσο; Αφού τον είχα ξεπεράσει >.< Δεν μπορω κάθε φορά που έρχεται τόσο κοντά"
Και μονο που σκέφτονταν αυτά είχε κοκκινίσει. Ηρθε και η σκηνή στην κουζίνα και έγινε πιο κόκκινη και απο πατζαρι. Κούνησε πολύ το κεφάλι της και χαστούκισε τον εαυτό της.

Απο την άλλη ο Τζεις ήταν έτοιμος να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο.
Ηταν τόσο τρελός για εκείνη. Νόμιζε οτι δεν θα την ήθελε ποτε ξανά αλλά δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Είχαν όλοι αποσυρθεί για λίγο στα δωμάτια τους.

Ομως όλα αυτά είχαν μπερδέψει την Μάντι πάρα πολύ.Εχει και τον Jacob και τον Τζεις στο μυαλό της και δεν μπορεί να διαλέξει. Βαθιά μέσα στην καρδιά της όμως ξέρει τι είναι πιο σωστό για εκείνη.
Το θέμα με τους γονείς της,πλησιάζει καιρός για να το λύσει και θέλει να τελειώσει και απο αυτό γρήγορα.Να πάνε όλα καλά και πιο σημαντικό να βγούνε όλοι ζωντανοί.

Η Μάντι πήγε στο δωμάτιο της Εμμα και κατέβηκαν μαζι στην κουζίνα.
-Λοιπόν αφού σχολείο δεν πήγαμε καλό είναι να φτιάξουμε κάτι να φάμε.
-Συμφωνώ Εμμα αν και ξέρω ότι πάλι εσύ θα μαγειρεύεις γιατί εγώ δεν ξερω,είπε με στεναχώρια στην φωνη της η Μάντι.Ηθελε να την βοήθεια και προσπαθουσε να μαθαίνει πραγματα μαζι της στην κουζίνα.
Η Εμμα ηταν εξαιρετική μαγείρισσα. Απο μικρή παρέα με την μαμά της έφτιαχνε τα πάντα.

Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο που τρώνε αλλα οι πρωταγωνιστές μας είναι είδη που πρεπει να φάνε και οι βρικόλακες επίσης.

Βγαλανε τα σύνεργα τους  και έπιασαν δουλειά,την στιγμή που τα αγόρια δεν ηταν και σε πολύ καλη κατασταση.
Είχαν καθίσει ο ένας απέναντι απο τον άλλον.Είχαν καρφώσει τα μάτια τους ο ενας πανω στον άλλο. Λες και ηταν κάποιος διαγωνισμός.Τόσο μίσος και ζήλεια αυτά τα παιδιά πια.
Καθώς αυτοί συνέχιζαν το βιολί τους,η Μάντι πέρασε για να παει τουαλέτα και σταμάτησε για λίγο, εγνεψε με το χέρι της μπροστά τους, δεν κουνήθηκε ούτε βλέφαρο και έφυγε.
Δεν την κατάλαβαν προφανώς αλλά όταν ξανακατέβηκε έγινε κάτι πραγματικά αναπάντεχο..

Γεια σας!! Elperia is back με καινούργιο κεφάλαιο💖💖 Ελπίζω να σας αρέσει..επιτέλους μου ήρθε έμπνευση και είχα όρεξη να γράψω.
Οπως καταλαβαίνετε φτάνουμε στο τέλος σιγά σιγά.
Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!!!