elli1s4unicorn το  αφιερώνω σε εσένα  αυτό το κεφάλαιο.

Συνεχίζουμε...

Ανοιξε την πόρτα της να πάει στο μπάνιο και αυτός ήταν εκεί μπροστά και την περίμενε.Είχε βάλει το ένα του χέρι στον τοίχο και ήταν ακόμα χωρίς μπλούζα. Η  Μάντι σήκωσε το χερι της  και τον έδειξε με το  δάχτυλο της.Είπε κατι και κάποια μαγεία τον χτύπησε.
-Αυτό για το πρωΐ και επειδή ακόμα  δεν έβαλες μπλούζα. ΑΝΩΜΑΛΕ! του είπε και πήγε να φύγει αλλα αυτός την έπιασε από το πόδι με δυναμη και την έριξε κάτω.

-Δεν γίνεται να φύγεις έτσι, άρχιζε να  την πλησιάζει και από το  πουθενά τον χτύπησε κατι στο κεφάλι. Γύρισε και είδε την Εμμα να  κρατάει ενα παπούτσι  στα  χέρια, το αλλο του το είχε ρίξει.
-Αστην γιατί δεν θα φας μόνο παπούτσια, η  Μάντι σηκώθηκε και πήγε κοντά της.

Ο  Τζεις σηκώθηκε πιάνοντας το κεφάλι του να πάει να βάλει μπλούζα,η  Εμμα  μάζεψε τα παπούτσια της και η  Μάντι πήγε επιτέλους στο μπάνιο.

Κοίταξε για  λιγο το πρόσωπό  της όταν είδε ένα σπυράκι.*Γαμωτο* είπε αλλά μετά θυμήθηκε οτι έχει μαγεία για να  το  εξαφανίσει.(μακάρι να  ήταν  έτσι και στην  πραγματικότητα 😢)
Πήγε ξανά  στο δωμάτιο της και άλλαξε σε πιο άνετα ρούχα, έβαλε ενα τζιν  και  ένα  απλό μπλουζάκι.
Κατέβηκε τα  σκαλιά γρήγορα και  πήγε  στο  σαλόνι.Αποφασίσανε μαζί με την Εμμα,αφού ήταν ακόμα νωρις να πάνε καμιά βόλτα από το σχολείο τους, αφού είχαν πόσο καιρό να πατήσουν.

Βέβαια θα αναρωτιέστε τι συμβαίνει και με αυτό το ριμαδι το σχολείο. Απουσίες δέν έμπαιναν σε αυτόν τον κόσμο, οπότε μπορούσαν να λείψουν όσο ήθελαν.
Αν πάνε τώρα μάλλον θα αναγκαστούν να μείνουν και για μάθημα και να συνεχίσουν να πηγαίνουν. Πλησίαζαν και οι μήνες διακοπών, ένας μήνας είχε μείνει ακόμα και ήταν καλό να εμφανιστούν.
Τελικά αποφάσισαν να πάνε σχολείο κανονικά. Ετοιμάστηκαν και έφυγαν.
Εχουμε πει οτι δεν είναι μακριά.

Μπήκαν και οι τρεις μέσα ταυτόχρονα,είχαν συγχρονισμένο βηματισμό.Φορούσαν τις σχολικές στολές τους και όλοι τους κοιτούσαν λες και δεν έχουν ξαναδεί ανθρω-..εμμ μαγικό πλάσμα στην περίπτωσή μας
.
Ο Τζεις έτρωγε ένα γλειφιτζούρι,η Εμμα κοιτούσε κάτι στο κινητό της και η Μάντι ήταν μπροστά σαν αρχηγός.Ξαφνικά σταματάει.
-Ρε παιδιά γιατί πάμε έτσι; είπε απορημενα.
-Εχεις ένα δίκιο,δεν είμαστε καμιά συμμορία,είπε η Εμμα και έκλεισε το κινητό της. Εσύ Τζεις τι λες; τον ρώτησε και τον άρπαξε.
-Για το τι; Γιατί σταματήσατε να περπατάτε; ρώτησε, τόσο βλάκας πού ήταν.
-Μην ρωτάς εμάς, την συγγραφέα πες,είπε η Εμμα.

*Συγγραφέας:Εγώ τι φταίω πάλι; Γιατί με κατηγορείτε;
*Τζεις:Γιατί εσύ φταις για όλα μωρή, φώναξε.
*Συγγραφέας:Συγνώμη κιόλας που νομίζατε οτι θα κάνετε οτι θέλετε.Μην με ξαναπείς μωρή εσύ γιατί θα γίνουμε απο δυο χωριά,χωριάτες.
*Τζέις:Τι θα γίνουμε; Καλέ αυτή είναι ηλίθια.
*Συγγραφέας: Νομίζω ότι αυτή η συζήτηση δεν πάει πουθενά,φεύγω.

-Αμάν αυτή η κοπελα. Τι την φώναξες;είπε ενοχλημένος.
-Επρεπε να εμφανιστεί βρε Τζεις,του είπε γελώντας.

Συνέχισαν να περπατάνε (κανονικά αυτή την φορά) και πήγαν στις τάξεις τους.
Ετυχε νά έχουν το ίδιο μάθημα,φυσική στό εργαστήριο. Ομως η καθηγήτρια δέν τους υποδέχτηκε και πολύ καλά.

-Καλώς τους, θυμηθήκατε οτι έχετε και σχολείο; Τον τελευταίο μήνα βρηκατε να εμφανιστειτε βρε ρεμαλια;
Δεν απάντησαν και πήγαν να καθίσουν. Ξανά θυμήθηκαν πόσο κουραστικό και βαρετό ήταν το σχολείο αλλά έπρεπε να πάνε τον τελευταίο μήνα.
Ηταν διάλειμμα και πήγαν στην καφετέρια να κάτσουν.

-Μάντι δεν πλησιάζουν τα γενέθλιά σου;
-Ναι σωστά Τζεις, χαίρομαι που το θυμάσαι, είπε και χαμογέλασε.
-Ναι στις 13 του μήνα δεν είναι; ρώτησε η Εμμα.
-Ακριβώς,θα περιμένω κάποια έκπληξη εε να το ξέρετε,είπε και γέλασε.

Οι ώρες πέρασαν αργά αλλά αυτοί πέρασαν ευχάριστα μιλώντας μεταξύ τους.Δεν έδωσαν και πολύ σημασία στο μάθημα (εξετάσεις δεν υπηρχαν στο τέλος) και ήρθε η ώρα να φύγουν.
Καθώς πλησίαζαν στην πόρτα, άκουσαν απο κάποια άτομα να σχολιάζουν για τον Jacob και την Μάντι. Ηταν περίεργο που εξαφανίστηκαν και οι δυο και οτι απο την πλευρά του Jacob δεν επικοινώνησε με κανέναν.Δεν υπήρχε κανένα ίχνος του εδώ και μήνες και είχαν βγεί διάφορες φήμες αλλά κανείς δεν ήξερε τι συνέβαινε στα αλήθεια.
Ανοιξαν την πόρτα και έφυγαν.

-Μάντι είσαι καλά;
-Ναι μια χαρά είμαι Τζεις, δεν με ενοχλεί οτι κι αν λένε. Ας πάμε σπίτι τώρα,είπε και έβαλε τα ακουστικά της.
-Το ξέρεις οτι θα πρέπει να πηγαίνουμε κάθε μέρα σχολειο τώρα έτσι;είπε η Εμμα και του έριξε ενα μικρό χαμόγελο.
-Εννοείται οτι το ξέρω αλλά εδώ είναι καλύτερα και δεν με ενοχλεί.
-Τι εννοεις καλύτερα; τον ρώτησε με απορία η Έμμα.
-Εε δεν έχετε εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς και είστε πολύ πιο χαλαρά απο τον ανθρώπινο κόσμο,της εξήγησε με λίγα λόγια.

Το ρίξανε στην συζήτηση αυτοί οι δυο ενω η Μάντι άκουγε μουσική χαμένη (όπως όλοι την ώρα) στις σκέψεις της.

*Μάντι: Αφού εσύ με έχεις να κάνει να φαίνομαι αναίσθητη.
*Συγγραφέας:Ποιος είπε οτι είσαι αναίσθητη; Απλα είσαι στον κοσμο σου όπως εγώ.
*Μάντι: Αα ώστε έτσι εε.. Ωραία τότε.. Λογικά με καταλαβαίνεις.
*Συγγραφέας: Εννοείται, γίνεται να μην καταλαβαίνω τον ιδιο μου τον χαρακτήρα;

Φτάσανε σπίτι πιο αργά απο οτι συνηθως.Φαινότανε σαν κάποιος να είχε καθαρίσει και τακτοποιήσει την αυλή,δεν το είχαν κάνει πάντως αυτοί.
Μπήκαν μέσα και μύριζε φαγητό απο την κουζίνα,αυτό μόνο ενα πράγμα σήμαινε.

Οτι οι γονείς του Jacob επέστρεψαν.
Η Μάντι έβγαλε τα ακουστικά της,πέταξε τα πράγματα της στον καναπέ και πήγε στην κουζίνα τρέχοντας.
Ηταν πολύ χαρούμενη.
-Κ.Μαριάμ,κ.Μάρκο είστε πραγματικά εσείς,έτσι; είπε έτοιμη να κλάψει.
-Ναι κορίτσι μου,εμείς είμαστε. Συγνώμη που φύγαμε έτσι,ειπαν και την αγκάλιασαν.
-Δεν πειράζει,αλλά έγινε κάτι ; ρώτησε απορημενη.
-Κοίτα Μάντι, φύγαμε για να βρούμε τον Jacob.Φαίνεται ότι έχει εξαφανιστεί, ουτε στην σχολή έχει πάει ποτέ,είπε η κ.Μαριάμ.
-Τώρα το μάθαμε. Καταλαβαμε οτι κάτι πήγαινε στραβά και το ψαξαμε,είπε απογοητευμένος ο κ.Μάρκο.
-Δεν βρηκατε τίποτα; Εχω και εγώ νέα να σας πω,είδα όραμα απο τους γονείς.Είναι ζωντανή, κάποιος τους κρατά αιχμαλώτους.
-Οχι δεν βρηκαμε.Είσαι σίγουρη; ρώτησε η κ.Μαριάμ με ανησυχία.
-Ναι είμαι απόλυτα σίγουρη.Ηρθανε Τραν πριν κάτι μέρες μεταμφιεσμένοι σε εσάς.Μου είπανε οτι ο αρχηγός του θέλει να πάω απο εκεί.
Κοιταχτηκαν και ήξεραν οτι αυτό δεν ηταν κατι καλό. Αυτός που τους επιφυλαζε το μέλλον δεν ηταν θετικό.

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Συγνώμη που άργησα να ανεβασω 💞💞