Od autorki: Nareszcie wolna chwila na napisanie czegokolwiek.. Szkoła to porażka. Przepraszam za to jak bardzo do dupy jest ten rozdział.

- Witaj Niall - wzdrygnąłem się słysząc za sobą Zayna. Właśnie wyszedłem ze szkoły i miałem iść do domu.

Rozejrzałem się dookoła, ale nie było tu nikogo kto mógłby mnie w razie konieczności obronić.

- Cześć - wymamrotałem wbijając wzrok w moje trampki.

- Przyjechałem żeby cię przeprosić.

Stałem cicho nie do końca wierząc w jego intencje.

- Niall zależy mi na tym, by nasza współpraca była w porządku - powiedział robiąc krok w moją stronę. Zacisnąłem powieki gdy złapał mnie za rękę - Jutro masz spotkanie z producentem.

Kiwnąłem słabo głową. Nie byłem w stanie  cieszyć się z tego.

- Odwiozę cię do domu.

Wsiadłem do jego samochodu i skuliłem się na siedzeniu po zapięciu pasów.

- Nie bój się mnie.

- Zmusiłeś mnie do.. - urwałem i odwróciłem spojrzenie od niego. Wbiłem wzrok w rozdarcie w moich spodniach na kolanach - Jak mam się ciebie nie bać? - wyszeptałem.

- Popełniłem błąd. Jesteś jeszcze dzieckiem i.. Przepraszam Niall, naprawdę.

Zassałem dolną wargę, a Zayn w końcu ruszył. Jechaliśmy w ciszy, gdy ja wciąż uważałem za naprawdę interesujące moje kolana.

- Dziękuję - wymamrotałem gdy zatrzymał się pod moim domem.

Wysiadłem, ale on wciąż nie odejeżdżał więc po prostu wszedłem do domu. Zamarłem widząc w jakim stanie jest mama. Siedziała w kuchni z dwoma butelkami wina, jedną pustą, drugą pełną.

- Oh Niall - uśmiechnęła się do mnie szeroko, a ja nie byłem w stanie tego znieść.

Wybiegłem z domu z łzami w oczach i wpadłem na Zayna. Owinął ramiona wokół mnie, a ja nie potrafiłem nie wtulić się w niego. Mimo tego co się stało wcześniej, czułem się przy nim bezpieczniej niż z matką.

- Możesz przenocować u mnie - wyszeptał gładząc mnie delikatnie po plecach.

- Nie chcę - jęknąłem i poruszyłem się chcąc się wyswobodzić z jego objęć.

- Nie skrzywdzę cię - wymamrotał ściskając mnie mocniej, a ja pociągnąłem nosem - Jesteś ze mną bezpieczny.

- Zabierz mnie stąd, proszę.