Unconsciously, she scanned the place where she was. Kunot-noo siyang napahawak sa noo pero natigil nang makita ang isang kamay niya na may hawak ng tissue. Sinuri niya ang tissue at mas lalong lumalim ang guhit sa noo nang makitang may bakas pa ng ito chocolate

"Bakit naman ako kakain ng chocolate?" she silently asked herself, baka may makuhang sagot.

She shrugged her shoulder as she stood up from her sit. Nasa opisina pa rin siya hanggang ngayon habang nakabalandra sa lamesa ang mga papeles ng kaso na kakatapos niya lang i-proseso.  Naiiling siyang tumayo at inayos ang pagkakasalansan ng mga papeles at inilagay sa ilalim na drawer ng kanyang lamesa.

Habang ginagawa iyon ay naabaling siya sa pinto nang biglang bumukas iyon at iniluwa ang lalaking may malawak na ngiti sa mga labi. May dala itong dalawang cup ng ice cream na nasa magkabilang kamay. Dumiretso ito sa kanyang harapan at inilapag doon ang isang cup ng ice cream na dala nito.

She stared at the strawberry ice cream that was on her table and looked at the man who was smiling from ear to ear.

"Anong gagawin ko rito?" Nakatingin lang siya sa ice cream habang ito ay nagsisimula ng maglakad papunta sa lamesa nito na nasa tabi lang ng kanya.

Hindi ito sumagot kaya asar niya na lang itong sinundan ng tingin  saka kinuha ang maliit na kutsara at sumubo.

She choke as her teeth felt something hard. Asar niyang niluwa kung anong matigas yon at tila nabalik siya sa katinuan nang makitang chocolate chip yon. Padarang niyang kinuha ang bag  at hinanap ang lagayan ng pill para sa allergies. Nang makita na ay agad siyang kumuha ng isa at uminom. Doon pa lang siya nakaramdam ng kaginhawaan.

Bawal na bawal kasi sa kanya ang kahit na anong klaseng chocolate,  kaya nga ay hindi niya alam kung paanong may hawak siya ng tissue na may bakas ng chocolate at 'di niya rin napansin na may maliliit na chips pala na mayroon sa ice cream na binigay ng lalaking katabi.

"BossMaam ayos ka lang?" Nakapikit na siya at nakasandal sa sivel chair nang maramdaman niya ang prisensya ni Totoy sa kanyang harapan. She signalled him to stay quiet na agad naman siguro nito naintindihan kaya nawala na ang pakiramdam na may nagbabantay sa bawat galaw niya.

"Ano yun?" bulyaw niya. "Muntik na akong mamatay at muntik ka ng makapatay!" asar na pahayag niya. She harshly closed my eyes to calm myself.

She felt something on her head and she still manage to massage it gently but she kept her cool. Napadilat siya nang bumukas ang pinto at sakto namang sumalubong ang Ninong na may hawak ng isang folder.

Umayos siya nang upo sa swivel chair habang ang mga kamay ay magkasakop na nakapatong sa lamesa. Lumapit sa kanya si Johann at tumabi sa kanya habang sabay na natuon ang mga mata nila  sa Chief Inspector na umupo sa visitor's chair na nasa harapan niya.

"Ano yan?" Taas kilay niyang tanong at tinuro pa ang hawak nitong folder.

He sighed as he shook his head before giving her the folder. Saglit niya pa itong tiningnan bago  binuklat kung ano ang nasa loob ng folder.

Her forehead automatically creased as she read the initial report of the case. Victim blaming? What the hell?

"Ano to?" Itinapon niya sa lamesa ang folder saka humarap ulit sa kanyang Ninong.

"A high school girl had a live on her own facebook account, she exposed how she was being harrassed of her father's friends together with their son's or nephews..." Kwento ng Ninong sa kaso. She bit her lowerlip as her heart clenches as she heard another word from him. "But because of her father's power, they manipulated everything. Binaliktad nila ang totoo, they said that the girl is the living tempress and as a man who had needs they did that to her." Unti-unting kumuyom ang kamao niya na nasa table. Nakita niya ang pagbaling ng kanyang Ninong doon kaya kinuha nito ang folder na nasa table niya at tumayo.

Inis siyang tumayo at inunahan ito sa pinto. "Now what?"

"Sa tingin ko ay hindi mo kailangan ng ganitong klase ng kaso sa ngayon dahil masyadong delikado. Kailangan mo munang sanayin si Johann sa mas mabababa at di gaanong kadelikadong kaso."

Hinablot niya ang folder sa Chief saka naglakad muli papuntang kanyang upuan. "Ako ang magsosolve ng kasong to.  No girls or women deserve to be treated like that."

Walang kahit na sino ang pwedeng dumanas ng ganito. They deserve to rot in jail and the justice needs to be served for the real victim.

Kusang nagngingitngit ang loob niya habang iniisa-isang binabasa ang mga dokumento. Dahil sa kapangyarihan ng tatay ng biktima ay tila nalihis na ang atensyon doon sa bata. The people on their town agreed and believe on those lies.  ss katunayan ay binabastos pa ito ng mga tao na dapat ay pinoprotektahan dito.

"She wore shorts and sleeveless shirts, kaya nagkaganyan."

"Sana kasi naging maayos ang paraan ng pananamit niya."

"Kasalanan niya."

Inisa-isa niyang binasa ang mga nakikita niyang komento sa kanyang live na pinapanood sa kanya ng Ninong kaya tumingin siya muli rito at nagtiim-bagang.  "Ako ang hahawak ng kaso, kailangan na rin ni Johann ng mga kasong ganito."

Ninong stood beside her and gently tapped her back. Alam nito na ganitong mga kaso ang hindi niya masisikmura ang mga kriminal.

"Hindi naniniwala ang nanay ng biktima sa mga akusasyon na binabato sa kanyang anak kaya humingi na siya ng tulong para maitama ang lahat ng maling paratang doon."

Kahit sino namang ina ay maniniwala sa sinasabi ng anak, pwera na lang siguro ang mga baliw at wala sa tamang pag-iisip. They will always choose their children over others, kahit laban pa sa mga asawa pa nila.

Alam niya yun, dahil naranasan niya yun. Her mom was her greatest treasure. She was her queen and she was her princess. She was her light until she decided to left her...for good and that's because of him.

A sudden message alert made Inspector Andromeda looked at his phone. Nang mabasa nito ang mensahe ay mabilis itong tumingin sa kanya bago tumayo sa pagkakaupo."Mrs. Vergara is here. Susunduin ko lang siya sa labas."

Tumango lang siya kaya lumakad na ito palabas ng kanyang opisina. Habang iniintay ang Ninong ay natuon ang mga mata niya sa globo na tahimik lang na nakapatong sa lamesa niya. She played with it and erase all the thoughts on her head.

"Johann, I want you to know every grounds of this case. Gusto ko malaman kung sino-sino ang dapat maparusahan," malamig na saad nuya habang nasa globo pa rin ang atensyon.

Nabalot ng katahimikan ang paligid, her heart aches for that girl and she can't fucking believe that her own father use his power against her. Sabagay, may mga tao rin kasi na kahit sarili mo pang ama ay magkakaroon ng intensyon sa 'yo lalo pa at wala ito sa sarili dahil sa masamang gamot.

Sumalubong sa kanila ang mugtong mga mata ng babae na sa palagay niya ay nasa mid-thirties pa lang. Wala itong kaayos-ayos na kolorete sa mukha kaya kapansin-pansin ang pamumula ng ilong nito at ng mga mata.

Ninong was only standing beside her, nakatiim-bagang at puno ng pagkahabag sa babaeng kasama nito.

"Anong nangyari?" agaran niyang tanong. Sinalubong niya pa ang ginang at inakay paupo sa visitor's chair sa harap ng swivel chair niya.

Naging tuluy-tuloy ang pagtulo ng luha sa mga mata ng ginang pero naunahan na siya ng pag-abot ni Johann ng panyo rito.

"My daughter..." Hindi pa nito natatapos ang sasabihin nang mas lumakas ang bawat paghikbi ng ginang. All she can see is a mother who was in deep pain.

Nang wala siyang makuhang sagot sa ginang ay bumaling ang tingin niya sa kanyang Ninong para magtanong.

His eyes shouts sadness and pain too. He only shook his head while pursing his lips.

Tila kasama nito ay bumagsak ang puso niya, her hand clenched as her heart beats painfully.

"Wala na s'ya," nakatungong pahayag ng ginang habang sumisinghot pa. "Wala na yung anak ko."

Mas lalong nanguyom ang mga kamay niya na nakalapat sa suot na pantalon. May nasayang na buhay dahil na naman sa sariling interes.

Mabilis na dinaluhan ito ng yakap ni Totoy, whispering some encouragement for the mourning mother.

Habang pinapakalma ni Johann ang ginang ay bumaling ang mga mata niya kay Inspector Aldomeda na nakatingin din pala sa kanya ngayon.

"Ako ang hahawak ng kasong 'to," kalmado niyang turan. "And no one can run away from justice that we have seeking for.

Alam nito na kapag ganoon na kabuo ang boses niya ay wala na itong magagawa kung hindi ang payagan siya. Maswerte rin siya, aaminin niya dahil nga ito ang boss niyq at pinagbibigyan siya sa gusto niyang gawin. Besides, alam nito na hindi siya mamimilit kung hindi niya naman kayang tapusin at sulusyunan.

                              ***
                  To be continued...