Alweer het derde hoofstuk! Gemaakt door Dstories16!

Langzaam opende ik mijn ogen. Een verblindende pijn schoot door mijn hoofd. Ik kreunde zachtjes en hees mezelf omhoog, de pijn negerend. 

'Kijk es aan. De schone slaapster is eindelijk wakker,'

Geschrokt keek ik op. Vlak voor me stond de man die me hier gebracht had. Achter hem doemden de verschillende martelwerktuigen angstaanjagend op.

'Wat moet je van me?' Ik probeerde moedig te klinken, maar mijn stem trilde van angst.

De man grinnikte en kwam langzaam dichterbij. Met een zwaai haalde hij zijn dolk uit de schede en zette hem op mijn keel. Geschrokken deinsde ik achteruit.

'Antwoorden. Wraak. Gerechtigheid.' siste hij in mijn gezicht. 'Voor mijn volk. Voor de dieven van Escor'

Ik voelde een rilling over mij ruggengraat lopen. Mijn keel werd dichtgeknepen door angst. 'The Black Commander,' stammelde ik. 

De man lachte en streek met zijn mes over mijn kaak. 'Zij willen je dood door het geheim dat je meedraagt. Ik wil je pas dood nadat je het geheim gedeeld hebt.' Hij drukte de punt van de dolk net onder mijn oor. Langzaam trok hij een streep over mijn kaak naar mijn kin. Ik voelde het bloed mijn nek in druppen.'

'Dan kan je lang wachten op mijn dood,' snauwde ik hem toe. 'Hoe erg je me ook zult martelen, ik geef niets vrij.'

'Dat weet ik,' grijnsde the Black Commander 'En daarom hebben we hem hier ook gebracht.'

Hij wenkte een aantal mannen de ruimte binnen. Tussen hen in hing een mager persoon.

Ik kneep mijn ogen samen en probeerde de persoon te herkennen. Het was duidelijk een jongen en hij had iets bekends over zich. Helaas kon ik hem niet goed zien in de half duistere ruimte.

The Dark Commander liep op de jongen af en trok zijn hoofd omhoog, waardoor we elkaar recht aankeken. Mijn adem stokte in mijn keel en ik zette een paar wankele stappen naar achteren. 'Li....Liam,' stotterde ik stomverbaasd.

Liam was een staljongen bij het paleis geweest. Hij had me helpen ontsnappen toen het kasteel werd aangevallen, waarna hij alleen was teruggekeerd om zijn familie te redden. Daarna had ik hem nooit meer gezien. Om eerlijk te zijn was ik ervan overtuigd geweest dat hij dood was.

De band tussen mij en Liam was bijzonder. We waren zo'n beetje als broer en zus opgegroeid, doordat we beiden enigskind waren. We waren onafscheidelijk. Toen we ouder werden had mijn vader me opgedragen minder met hem om te gaan. Ik moest me als een dame gedragen en me richtten op de toekomst. We zagen elkaar alleen als ik buitenritjes maakte, of af en toe op de binnenplaats.

Ik voelde de woede in me oplaaien. 'Laat hem gaan!' Beval ik de Commander, die me lachend aanstaarde. 

'Als jij me alles verteld. Klinkt als een goede deal, nietwaar?' 

Mijn slapen bonsten van de angst. Ik zette nog een paar wankele stappen en liet mijn blik over de ruimte glijden. We moesten hier weg. Liam was mijn enige zwakke plek, als ze hem martelden wist ik niet of ik sterk genoeg was.

Mijn oog viel op een rek met zwaarden en bogen. Ikzelf had als kroonprinses de basis van zwaardvechten geleerd en de afgelopen maanden was ik steeds beter geworden. Liam kon met wapens overweg, hij ging wel eens met zijn vader jagen, maar in hoeverre wist ik niet. 

Er waren op dit moment zeven mannen in de zaal. Een van hen hield Liam vast. Twee bewaakten de deur. Een bewaakte een gang aan de andere kant van de ruimte. Dan waren er nog een paar een martelweektuig in orde aan het maken. De laatste stond recht voor mijn neus.

Het was onmogelijk. Zeven goedgetrainde criminelen tegen een zeventienjarig meisje en een achttienjarige jongen die amper op zijn benen kon staan.

Vol medelijden en paniek keek ik Liam recht aan. Ik verwachtte radeloosheid of pijn in zijn ogen te zien. In plaats daarvan fonkelden er pretlichtjes. Bijna onmerkbaar knikte hij richting het wapenrek. Ik fronste mijn wenkbrauwen, ten teken dat het onmogelijk was, maar ik was te laat. 

Plotseling sprong Liam op en haalde uit naar de wachter naast hem. Deze liet hem van schrik los, waarna Liam op het rek afrende twee willekeurige zwaarden eruit haalde en zich met een zwaai omkeerde.

De mannen waren overrompeld en ik maakte dankbaar gebruik van hun onoplettendheid. Ik dook onder de arm van de Commander door en ving het zwaard dat Liam naar me toe gooide. Meteen weerde ik een slag af van een van de bijgekomen mannen. Naast mij schreeuwde iemand van de pijn, waarschijnlijk was er iemand geraakt. 

Ik haalde uit naar de wachter en sloeg hem op een wonderbare wijze neer. Meteen rende ik naar de gang die bewaakt werd door een wachter en viel de man aan. Na de eerste klap had ik al door dat ik het niet zou redden. Net toen de man mij aanviel werd hij van achter neergestoken. Ik deinsde geschrokken achteruit. Voor me stond een andere man die mijn pols vastpakte en me meetrok een wirwar van gangen in. 

'Liam!' schreeuwde ik terwijl ik me los probeerde te rukken.

'Hierzo!' hoorde ik vlak achter me. 'Rennen!' 

Er klonken schreeuwende stemmen achter ons en vele voetstappen. Ze kwamen achter ons aan.

We renden een bocht om en aan het eind van de gang was een lichtpuntje te zien. Vrijheid schoot het door mijn hoofd. Ik zuchtte opgelucht en wou bijna gaan juichen toen er een aantal gedaantes in de opening verschenen.

De man die me meesleurde draaide zich om en wou me mee terugtrekken toen een groep mannen om de bocht verscheen. 

We waren ingesloten..... 

Leuk verhaal! Bedankt dat je mee hebt gedaan! 

Het nieuwe hoofdstuk is nu ook beschikbaar! (Je mag natuurlijk ook een nieuw verhaal beginnen!)