Chapter 2: Forbidden feelings

KHAI’s POV

“WHAT happened?” I asked Sage nang madatnan ko siya sa labas ng bahay ng mga magulang ni Calystharia. Wala yata rito ang parents nito.

He called me to come dahil nagkaroon daw ng problema, and just because nag-aalala pa ako sa ex-girlfriend ko ay pumunta na ako rito.

Nakita ko pa ang putok sa gilid ng labi niya. Pulang-pula ang mga mata niya na nababakasan nang pag-iyak. Napapasinghot pa nga at magulo ang buhok.

“Idea mo itong iwan ko muna si Divyne kahit ayoko. Pero paano ako aalis ng bansa kung buntis siya?” problemadong tanong niya.

Napahilot ako sa sentido ko. Yes, sinabi ko iyon. Ako mismo ang nag-aya sa kaniya na umalis at sumama sa akin sa America. Makatutulong din iyon sa nararamdaman nila pareho ni Calystharia.

Ang weird, ’di ba? Dati kong girlfriend ang babaeng mahal niya ngayon. Na alam kong nasaktan siya noon, ngunit naging kontento siya dahil madalas siya pa rin naman ang kasama nito.

Nang maghiwalay rin kami ni Calystharia ay hindi ako masyadong nasaktan. I’m guilty of cheating on her, but I don’t have any regrets about what happened between Francine and me. Inaasahan ko na rin na may mabubuo kami kasi wala kaming ginamit na proteksyon. Nakahanda rin akong panagutan siya.

Hindi ako lasing sa mga oras na iyon. Nasa katinuan pa ako noong inangkin ko siya. Nang makita ko kasi siya roon sa clubhouse na iyon ay nainis ako. Nagalit at nagselos ng walang dahilan.

Inaamin kong naging overprotective ako, na kababatang kapatid lang ang turing ko sa kaniya. Pero bata pa lang siya ay sadyang agaw pansin na ang ganda niya.

I noticed changes in her body when she was just 10. She was growing up fast, with her curves already starting to show. Even back then, she was affectionate and talkative.

Madalas kong napapansin ang nakaw-tingin niya, sa tuwing nahuhuli ko siya ay ibinabaling niya sa ibang bagay ang tingin niya. Normal lang sa kaniya ang pagtulis ng mga labi niya.

Mannerism niya na iyon. Malamlam at mapupungay ang mga mata niya. Yes, bata pa nga lang siya ay kakaiba na ang tingin na ibinibigay niya.

Her gaze reaches deep into my soul. My heart races with excitement. Yet, when her eyes aren’t on me, I find myself drawn to hers, longing for connection. Parang gusto ko ay sa akin lang dapat siya nakatingin.

Whenever she pouts or smiles, it feels like my heart is about to jump out. So, I keep telling myself that I just see her as my younger sister, and I need to protect her like an older brother should.

Hindi naman ako nabigo, nakalimutan ko pansamantala ang ibang nararamdaman ko sa kaniya. Dahil alam kong hindi puwede, magiging child abuse ako at lagot ako sa ninong ko kapag iba na ang tingin ko sa unica hija niya.

Mali, mali at mali ang nararamdaman ko.

Pero sa tuwing umaga na nagigising ako ay nakatanaw na agad ako sa kabilang balkonahe. Isang oras bago siya lalabas doon.

Awtomatikong napapangiti ako kapag nakikita kong nag-i-stretching siya. Parang hindi rin siya bagong gising. Nakalaylay sa balikat at likod niya ang buhok niya.

Tumikhim ako, naisipan ko na ring lumabas. “Good morning,” I greeted her with a tender tone.

Nang ibaling niya ang tingin sa akin ay may ngiti na agad siya sa mga labi niya. Kahit ang pagkurba ng mga labi niya ay napakaperpekto. Natural na namumula iyon.

“Good morning, Kuya.” Her voice is sweet and soothing, like a gentle caress on a cloudy day.

She blossomed into a stunning young woman, at mas gumanda lalo. Minsan ay ang sarap niyang ibulsa. Itago para wala nang makakita pa sa kaniya.

Ang boses niya kapag tumatawa siya ay malaking distraction na sa ’kin. Iyong tipong may ginagawa ako ay kailangan kong huminto na muna para lang tingnan siya. Bantayan ang bawat kilos at galaw niya, na napakapino.

I can’t bear the thought of her getting hurt or crying. She is so precious to me, and almost perfect.

Then I met Calystharia, and their personalities are vastly different. But why do I sometimes see Francine in her?

Minahal ko naman si Calystharia pero dahil sa pagkakaroon ko ng girlfriend ay nararamdaman ko ang pag-atras ni Francine, nararamdaman ko ang pag-iwas niya. Napapansin ko na sa tuwing magkikita kami ay pasimple siyang aalis at simula noon ay hindi na niya ako pinapansin pa.

Tuluyan nang lumayo ang loob niya sa akin at parang ang hirap na niyang abutin. Parang nangangapa ako sa dilim. Madalas ay dinadaanan ko sa lamig, sa pagiging overprotective ko sa kaniya. Tiklop agad siya kapag nahuhuli kong nasa labas siya.

Sa balkonahe ay hindi na siya madalas lumalabas doon. Makikita ko na lang na palagi nang nakasarado ang bintana at sliding door ng kuwarto niya.

“Hey, Khai. Nawala ka na sa sarili.” Parang isang pitik sa noo ko ang nangyari, bumalik ako sa realidad. Napailing ako.

Lumapit ako sa front door saka kumatok. Narinig ko ang boses ni Calystharia. Ito nga mismo ang nagsara sa kaniya at ayaw siyang papasukin.

Nang malaman niyang ako ang nasa labas ay mabilis niya itong binuksan. Hinila ang braso ko pero mabilis nga talagang kumilos si Sage. Dahil nakapasok agad siya. Bago pa lang magsarado ang pinto.

“Sinabi ko bang pumasok ka?! Tàng-inang Sage ’to!” asik sa kaniya nito. Napataas ang sulok ng mga labi ko. Tinulak pa siya sa dibdib. Nanlilisik din ang mga mata.

Isa ito sa pinagkaiba nila. Si Francine, ni minsan ay hindi iyon nagmumura. But for the first time ay tinawag niya akong stupíd. Dati ay masyado siyang mabait but now? Kahit ano ang gawin ko ay madalas ikairita niya.

“Si Khai ang may idea na kailangan kong umalis! Para malaman natin pareho kung totoo ba ang nararamdaman mo para sa akin, Calystharia! Sa kaniya ako sasama!” Sukat niyon ay ibinaling ni Calystharia ang tingin sa akin.

Bayolenteng napalunok ako. Mag-iiwas na sana ako nang tingin nang sapakin niya ako sa pisngi. My lips parted in shock.

“Kung ganoon ay may balak ka ring iwan si Francine?! What were you thinking?! May anak na kayo!” sigaw nito at dinuro-duro pa ang dibdib ko.

Nagkatinginan kami ni Sage, muli lang siyang nakatikim nang malakas na sampal. Ramdam ko na gusto na rin niyang sigawan ito, hindi niya lang magawa. Malaki ang respeto niya rito at alam ko kung gaano niya ito kamahal. Bagay na hindi ko naibigay.

God knows, kung ano ang laman ng puso ko.

“Please, baby. Calm down. Pag-usapan natin ito nang maayos. Baka dumating ang daddy mo,” pakiusap nito.

Nang makitang paiyak na si Calystharia ay nilapitan ko ito. Nagpumiglas siya nang hinawakan ko ang braso niya.

“Calystharia, you need to do this. Give Sage some space for now. Give his freedom at para na rin sa iyo. Para hindi ka palaging nakadepende sa kaniya at umasa,” I told her. Nang umalpas ang luha niya sa pisngi ay pinunasan ko iyon.

Tinabig ni Sage ang kamay ko. Sinamaan pa niya ako nang tingin. “Don’t touch her.” Napalabi ako at umiling.

Umiyak na sa dibdib niya si Calystharia. Napaismid ako. “Seloso,” I uttered.

Nagkatampuhan man ang dalawa ay na-settled din. Maging ang parents ni Calystharia. Si Tito Lazel ay kung hindi lang siya sa takot sa asawa niya ay baka sinugod na niya si Sage.

Pero aaminin ko na mas pabor siya kay Sage kaysa sa akin. Kilala na kasi niya ito, simula pa noong bata si Calystharia ay ito na ang pumuprotekta at kasa-kasama nito.

Sa first birthday ng anak namin ni Francine ay hindi na sumama si Sage. Inayos niya muna niya ang dapat na aayusin. Narinig ko na mag-iiwan siya ng dalawang cards niya. Nag-abot lang siya ng regalo para kay Zaidyx.

Kaya hindi ako ma-contact ay dahil sa problema ng dalawa. Hindi kasi ma-s-settled kung wala ako. Mainit pa rin ang ulo ni Tito Lazel, ngunit kahit papaano ay tanggap niya ang naging desisyon namin. Pansin niya na parang nag-t-take advantage na rin ang anak niya. Mabuti na lang ay mabait si Tita Calysta, malawak ang pang-unawa niya.

Napapangiti rin ako kung minsan. Siguro kaya mabilis nahulog ang loob namin ni Calystharia ay dahil pareho kami nang pinagdadaanan.

Matagal din bago nalaman ng daddy niya na nag-e-exist siya sa mundo. Tapos mas matanda rin ang mommy niya kaysa sa daddy niya. Malaki nga lang ang age gap ng mga ito. Sampung taon. But we both realized na hindi kami compatible, siguro ay naging close lang pero hindi gaano.

Nagtatampo siya, alam ko. Kaya nga ni hindi niya ako tinapunan nang tingin.

“Bakit magkasama kayo ni Calystharia?” seryosong tanong niya. Base pa lang sa boses niya ay hindi na niya nagustuhan ang ideyang iyon.

Because Calystharia is pregnant, sa akin siya hinabilin ng parents nito. Especially Sage.

“Hmm, sinundo ko lang siya para isabay na sa pagpunta rito,” sagot ko lang. Na hindi iyon naging sapat sa kaniya.

She’s still stunningly beautiful, even after having our child. Her beauty hasn’t faded. Lumaki rin ang dibdib niya.

I find myself waking up at midnight, just to cherish the sight of our little one, Zaidyx and her beautiful face. Never in my life did I imagine that the impossible would happen— that Francine would be mine and become the mother of my child.

I’m one lucky bastard, despite being undeserving. She’s every man’s dream, but sorry, she’s mine now.

I love her, more than anything. Nakikita ko na ang kinabukasan ko sa kaniya.