The Third Round Starts

"Miss Willar." May tumawag sa akin kaya napatingin ako sa kaniya. He was wearing a white cloak at may isang dosena siyang kasama who wore the same. Except that his cap is red.

"My name is Henry, the Captain of this unit. Pinapunta kami dito ni Sir Thane to assist you." Ah sila na pala yung knights. Pero Sir Thane talaga ha.

"I still need to find one more person. So I need you to protect them at all cost." Sabi ko habang napatingin siya sa batang bitbit ko at sa kasama ko. He nodded in agreement. "Some members of the Black Clan might be around. Cody will tell you more details." Kinuha ni Henry ang batang bitbit ko.

"Sasama ako. I'm worried sick for my sister." Sabi ng babae. I shook my head.

"Currently your safety is my misison." I looked back at Henry again. "I expect them to be all well when I see them again. Mauuna kayo pabalik sa Reil." They have to be safe. Limang oras din ang byahe. I feel bad for the knights travelling back again. Pero trabaho nila yan.

Lumakad na ako paalis following my theory kung saan ang eldest sister sa tatlong magkakapatid. I remembered na sinabi ng babae kanina na ililigtas niya daw ang ama niya, that would mean hindi pa siya nakakalayo. May plano siyang pumunta sa Reil. And lucky for me I know the quickest way back to Reil that only takes three hours. Ispin niyo nalang that intead of going all around to reach a goal, kailangan mo nalang dumaan sa gitna.

I checked the time, quarter to seven na. Hindi ko na napapansin ang oras dahil sa mga nangyayari. The quickest way is inside the forest. Again. Pero ang hirap dumaan dito. Gabi pa naman. If only the eldest sister could stay put sa bahay nila. What if no one was there earlier? Then they would have had been in a big trouble.

Napatigil ako sa takbo dahil humihingal ako. I'm not an athletic person, so don't expect me to have more stamina. I looked around. Ang layo na ng tinakbo ko, where in the world is that girl? Napahwak ako sa puno nang biglang yumanig ang lupa. Naisip ko si Andrea, pero wala naman siya dito. So isa lang ang ibig sabihin nun.

Not a distant from where I was, kitang kita ko kung paano natumba ang mga malalaking punongkahoy that I guessed was caused by the sudden earthquake just now. Sinundan ko ito at tamang tama, I think I just saw who I was looking for. But she's facing off a man in a black cloak.

Nakita ko siyang inapakan ang lupa sa unahan niya at may bigla nalang lumakas ang pagyanig. Her ability is to control earth. I saw the man lost his balance at muntik nang matumba. Bakit hindi siya umaatake? Pilit niya lang iniilagan ang mga sipa at suntok ng kalaban niya but he is not attacking. Instead, he's trying to grab her or something. Tapos may naalala ako.

"Hinawakan niya ako bago niya ako kinontrol." Naalala ko ang sabi ni Cody.

Siya nga ang controller. He can control people upon touching them. Wala pa akong alam kung hanggang kailan but it seems powerful. I jumped in sa gitna nilang dalawa and kicked the man away. Napa atras siya ng malayo. He smirked at me before he disappeared.

Hindi na ako nagulat nung tinutukan ako ng weapon ng babeng lance. I looked at her at napa buntong hininga.

"I just saved your life."

"Bakit naman ako ililigtas ng isang Grim Reaper?" So kung sa iba multo ako sa kaniya Grim Reaper ako. Nakakatawa. Really guys nakakatawa.

"Hindi mo kakayanin even if you go all out. Your father will be fine. Nililigtas na siya ng kasama ko. And your job is supposed to watch over your sibblings." Her eyes widened.

"What did you do to my sisters?!" Her lance made a contact with my palm na ginamit ko pang sangga sa atake niyang sasakin ako.  Ang hapdi hadpu talaga ng kamay ko. Dagdagan panng sakit sa braso ko. Ako na nga tong naglilihtas sa kanila eh sila pa ang may balak saktan ako. Hays.

"They're fine...now. Sumama ka sa akin. Kailangan na nating makabalik."

"Where are we going?" She asked as her weapon disappeared.

"Reil. The knights are with your sisters papunta din sila doon." She nodded and we started walking. She really is a grown up, because unlike her sister, naniwala siya sa akin eh.

So far wala naman kaming nasalubong na kaaway. Kaya in a matter of three hours, narating na nga namin ang Reil. As expected, wala pa dito ang mga knights. Nagulat din ako na nung nakabalik na kami sa Reil wala parin dito si Thane. The Mayor reserved a small house para sa magkakapatid sa utos ng Headmistress. The house was surrounded by dozens of knights outisde.

"You said my sisters will be here!" Na stre-stress na sabi ni Jass. Her name was Jass, nag-uusap din kami kanina. Alang namang sa tatlong oras na paglalakad tumahimik pang kami no.

"We took a shortcut. That's to be expected." Pero mulhang mas nagalit pa siya sa sinabi ko. Eh ano ang gusto niyang sabihin ko?

"I'm gonna go back—" Humarap ako sa kaniya habang napatayo siya sa inuupuan niya.

"You are not leaving. Misyon ko ang malayo kayong magkakapatid sa panganib."

"Misyon lang ba para sayo ang buhay namin?" Seryoso niyang tanong.

"Yes." She summoned her lance at pumunta sa pintuan. Mas naging galit pa siya. "Huwag mong ituloy yang binabalak mo." Seryoso ko ding sabi sa kaniya.

"Don't you dare try to stop me." She glared at me while I just gave her my expressionless look and poker face.

"I won't try. I will."

Upon saying that, tinapon niya sa akin ang lance niya. She didn't even hold back. Napapaatras ako nang sinalo ko ang lance niya, tumigil lang ang force nang nabangga ko ang pader sa likod ko. I stretched my neck dahil biglang sumakit ito. Ang lakas nang pagkatama ko. I swung the lance around na parang akin ang wepaon. I was surprised nung grabeng enerhiya ang kinukuha nito sa akin. She must be really powerful. Let's say almost as Andrea.

"You can only use other's weapon for a minute or two kung gusto mo pang may matira jan sa life force mo."

"Then I'll use it as long as I can."

Umatake ako sa kaniya gamit ang lance niya at ilag naman siya nang ilag. She caught the lance na papunta sa kaniya and pilit niyang pinipigilan itong mag make contact sa katawan niya. She stepped on the ground at bigla nalang nabiyak ang lupa sa unahan ko at lumabas ang mga bato. She started kicing them to me like a ball.

I hit the rocks with the lance hanggang sa wala nang matira. Humihingal ako dahil sa pagod. If only I can feel more emotions, magagamit ko takaga ang lance nato as long as I want. But right nowc, it's draining the hell out of me. I thik napapagod narin siya kaya hinawakan nkya ang lupa at sobrang lakas ng lindol ang sumira ng buong bahay. Wala nanag natira sa bahay nato. Grabe siya.

I jumped back nung may papunta ulit sa aking mga bato. Nag landing talaga ako sa unahan ng mga tumitipon na knights na akmang nagulat sa mga pangyayari.

"Miss, ano po ang—" hindi ko na pinatapos ang tanong ng isang knight nang may papunta ulit sa aking mga bato.

"Don't interfere. Laro lang namin to." Laro kung saan ako ang mananalo.

Tinusok ko ang lance sa lupa that caused another set of earthquake. So tama nga ang hinala ko. If I use another weapon, mukhang maa-acquire ko din ang ability nila. The question is how long. Nagpalabas din ako ng mga bato na sumangga sa mga bato niya. Her eyes widened.

"You have the same ability as me?!" Actually hindi. I'm just using my new discovery. Ewan ko nga da ability kong to.

Susugod na sana kami sa isa't isa nang may isang babae na naka salamin at naka cloak na purple ang biglang lumitaw sa harapan namin. Teleportation? Nah. It's seomthing else.

"ENOUGH YOU TWO." Napatagil kaming dalawa ni Jass dahil sa boses niyang nakakatakot. "Don't move." Sa sinabi niya, hindi kaming dalawa makagalaw. She looked at me. Nagulat ako. It's the Headmistress. "Drop the lance." Nabitawan ko ang lance. What kind of ability is that? It sent shiver down my spine and my heart was racing.

Nakahinga ako ng maluwag nung hindi niya na ginamit ang ability niya sa aming dalawa. Nag disappear narin ang lance. The Headmistress looked at Jass.

"Calm down. Your sisters are safe, they'll be here later. And you there young lady," humarao sa akin si Headmistress. "Both of you disobeyed me." Disobeyed? At sinong 'both'?

"Headmistress—"

"No excuses. Saan na si Thane?" Si Thane ba ang tukoy niya kanina?

"Sinundan niya yung mga taga Black Clan after kidnapping Yuan Ji." The Headmistress frowned.

"Not only you and Thane disobeyed me, you even confronted the enemy?!" Anong pinagsasabi niya?

"You ordered us to!"

"I did not." Natahimik ako sa sinabi niya. Then Thane lied to me? Mapapatay ko talaga yang lalakeng yan. Better hope na hindi pa yun patay.

"Bakit naman magsisinungaling si Thane? He would never disobey you." Just the thought confused me.

"Of course. He would never. It's Thane we're talking about after all. That's why I want to ask him the same question."

"I think I know, Headmistress." It's Thomas. Palagi yata yan sumama kay Headmistress kapag aalis siya sa Academy eh. "Thane was looking for Yanderson." At sino naman yang si Yanderson nayan?

"Philip Yanderson." Rinig kong bulong ni Headmistress. "This is bad. Thomas, take care of Jas Ji. And you Keila, bumalik ka na sa Academy. Don't expect to get off with this lightly. Wait for your punishment until I get back." I nodded. No choice ako. Nakakainis talaga ang pesteng yun.

"Teka Headmistress, saan kayo pupunta?" Tanong ni Thomas.

"I'll go chase them."

"Sasama po ako—"

"No Thomas. They are not anyone who can be taken lightly against. I won't confront them if ever I see them. May titignan lang ako." Tapos nawala ulit si Headmistress. Ano ba talaga ang ability nun?

Mga quarter to twelve na nung bumalik ako sa Academy. The guards on the gate were even hesitating to let me in. Pero no choice sila, I threatened them. Natakot naman sila. Akala naman nila mumultuhin ko talaga at papatayin pamilya nila. Hays. Humans are too easy to manipulate.

Nagdahan-dahan akong buksan ang pinto sa dorm namin. Wala manlang akong pahinga. Maaga pa kasi kami bukas para mapaghandaan ang finals. Hays. Bukas talaga, papatayin ko talaga si Thane at sisiguraduhin ko na magbabayad siya. Ano naman kaya ang punishment kong yun.

Humiga na ako at natulog. Naka uniform parin ako. Bahala na yan. I'm tired. I'm so exhausted. Gusto ko nang matulog. And so natulog nga ako.

"Mabuti naman gising ka na." Sabi ni Iyana. Bagong ligo lang ako at nakabihis na ng bagong uniform. Nandito kaming tatlo ngayon sa kitchen.

"Last night, gabi ka na nakauwi." Sabi ni Andrea habang umiinom ng gatas. Bakit ba palaging nasu-suspicious sa akin tong si Andrea? Ano bang ginawa ko sa kaniya?

"Well there are interesting people na nakapasok sa isla and just kidnapped a man who can give us a valuable information about them. Then I just found his daughter who's almost as strong as you at naglaban kami pagkatapos kung iligtas ang buhay nilang magkakapatid. Then there's Thane na nagsinungaling pala sa huli and the Headmistress is going to punish both of us kung makabalik siya." Duh as if naman na sasabihin ko sa kaniya yan.

"Training." Tipid kong sagot. Nagugutom ako eh. Pake niyo ba?

"Then make sure you win against Andrea, Keila." Pang asar na sabi ni Iyana. I glared at her pero hindi niya alam kasi sumusubo siya ng paborito niyang coco crunch. Paborito niya yan kasi plagi nlang yan ang kinakain niya eh.

"There are things you don't know about my ability, Iyana." Sabi ko nalang. Lahit ako nga walang alam sa ability kong to. Baka isang malfunction lang?

May sasabihin pa sana si Andrea nang may kumatok sa pinto. Nilagay niya ang baso sa table at pumunta doonpara buksan ang pinto. I thought it was Thane, but I as wrong. Anong ginagawa ni Jass dito? And why is she here in the Academy? I stood up after drinking the whole glass of milk. Another batch na yun.

"Who are you?" Nagkatinginan ang dalawang babae.

Napansin siguro nila ang malakas na enerhiya na pinabalabas ng isa't isa. Eh parang pareho lang sila ng ability eh, of course the level of their power is almost the same. Pero hindi ko parin matukoy kung sino ang mas lamang. Anyway, pumunta na ako dun sa pinto at hinarap si Jass.

"The Headmistress is calling for you." Sabi niya sa akin habang nakatingin parin kay Andrea. Sana nakalimutan niya na yung tungkol sa punishment na yun. Nakakatakot pla siya kapag magalit. Hindi ko alam yun.

"Tara na." We left the room pero hanggang sa isinirado ni Andrea ang pinto, hindi parin natanggal ang tingin niya kay Jass.

"Where's Thane?" Tanong ko habang naglalakad kami sa hallway. May kasalanan pa yun sa akin.

"That's why the Headmistress is calling for you."

"Thane's missing." Bungad sa akin ni Headmistress the moment I opened the door. So? Mabuti namga nawala siya. Pero may kasalanan pa siya kaya hindi siya pwedeng tumakas sa akin.

"Near the river of Jakarta, twenty knights were found dead. Based on my observation, they fought each other."

"May mga traydor ba sa knights?" Tanong ni Jass. Ay oo nga pala, bakit siya naka uniform ng parehas sa akin? And anyway, I don't think so.

"Someone was controlling them." Sabi ko.

"That's right. And I'm afraid Thane is in a big trouble."

"So??" Naghihintay si Jass ng susunod na sasabihin ni Headmistress.

"I want you to find him. Do not confont the enemy. Just find him. Dumaan yata sila may hidden gate na nakatago sa Jakarta. The problem is to where?"

"But I have a battle coming along."

"Not you Keila. Si Jass. I enrolled her in the Academy. Her sister Jace is in the Middle School."

"What about the youngest sister?"

"Si Cody na ang bahala sa kaniya. Wala siyang hilig mag-aral." Sagot ni Jass.

"So what am I going to do? Just wait here?"

"So do you want to forfeit in the battle? I'm pretty sure Iyana will win the third round at ang battle ninyo ni Andrea will be next, just tell me if you want to fight her or not."

"Of course. Nangako ako sa kaniya. But I don't want to wait and do nothing." Dahil ako lang ang pwedeng pumatay sa pesteng yun.

"I'm not saying you should wait and do nothing Keila." She sighed. "You will stay here. Jass alone is enough." Tumingin siya kay Jass. "Find him. Run when your life is at risk, and most of all, huwag mo silang kalabanin. Take this." May binigay sa kaniya si Headmistress na isang bracelet. Mukhang ordinaryo lang ito pero alam ko namang hindi.

"I guess I'll communicate with this."

Isang oras na ang nakaraan simula nung umalis si Jass, and honestly hindi ko naiintindihan kung bakit gusto ko talagang sumama bit I know I can't because I promised Andrea I'll fight her. Except kung matatalo si Iyana. But knowing she's the Number Seven, I doubt her opponents will stand a chance. The third round was titled Dark Carnival.

Simple lang ang rules. The rules are to one by one go in a big maze. Siympre ang daan nila ay papasok ulit sa portal. Anyway, they have to find each other habang sa loob sila ng maze. May time limit silang dalawang oras para gawin yun. They have to eliminate every opponent na makita nila. Pero hindi lang yun, gabi ang theme nila. Ibig sabihin madilim ito pero may buwan naman at mga bitwin kaya unlike mine, makakita parin sila.

Tinawag itong Dark Carnival for one reason. Maraming monsters ang nakakalat sa loob ng malaking maze. The only problem is, bawal kang saktan o patayin sila. Do that or you will be eliminated. Kaya kailangan nilang magdahan-dahan sa paghahanap ng mga kalaban. Those monsters are strong ones. Balita ko mga S Class sila.

"Anong ginawa niyo dun sa opisina ng Headmistress?" Napatingin ako kay Andrea sa tanong niya.

"I'll answer every single questions you ask kung mananalo ka." I said provoking her. Kumagat naman yata siya and sent me a death glare. I grinned because of her reaction.

Iyana's POV

Tumingin ako kung saan umuupo ang dalawa. Nagkakatuwaan yata. Hindi man halata pero, matagal ko na talagang gusto magkaroon ng roommate. Hindi ko lang talaga inaasahan that my roommates will be full of interesting people. Si Andrea and her destructive ability and always-angry demeanor, at ang isang babae na napaka mysteriously weird at nag co-cosplay yata as a ghost. Feel niya naman ang pagiging multo kaya di na siguro tinanggal ang wig niya. Kung wig man yan.

May mga portals na lumabas sa unahan naming anim. Yes, anim nalang kami. At kayang kaya ko naman sila eh, but the problem is the monsters. I can't hurt or kill them, then the only way to be safe from being eliminated is to avoid them.

Mr. Grim said the word at sabay kaming lahat pumasok sa kaniya-kaniyang mga portals. Nag landing talaga ako sa may mga bato. Wala akong alam kung anong maze to, kaya hindi ko malaman kung saan ako ngayon. I find this round really hard and easy. Ang tanong, saan kaya ako pupunta? Left or right or kaya sa gitna? Dead end na kasi sa likod ko.

Well I decided to go forward. Sabi naman ng iba always go forward lang naman eh. Habang naglalakad, napansin ko ang nagtataasang pader, at halata naman sigurong sobrang matigas ito kaya hindi dalu daling mawasak. Kanina pa ako naglalakad pero wala parin akong na-encounter ma kalaban.

Pero kung may dapat man akong ingatan, that would be Eren Smith. That girl really hated me for som reason. Akala niya siguro hindi ko napapansin pero kanina pa siya tingin ng tingin sa akin na para bang sa utak niya ang pinapatay niya na ako. Eh wala naman akong kasalanan sa kaniya o may ginawang mali. Ewan ko ba kung anong problema nun. Just one day she started challenging me in everything pero ako naman ang palaging nananalo. Eh wala nga akong alam na china-challenge niya pala ako eh.

Anyway, kahit madilim ang theme namin, makikita mo parin ang daan at medyo ang paligid mo. Obviously dahil may buwan at mga bitwin din naman. The rules are to find my opponents and eliminate them before the time pf two hours run out. Pero paano kaya kung wala kang ma eliminate? The rules didn't aay na bawal yun. But I am one of the Sleberian Cross or known as the Top Ten, I am the one and only Number Seven. I bet na ngayon tinitignan ako ng mabuti ng mga kasama kung yun, and they expect mw to win.

Actually wala naman talaga ako pake sa Finals nato. I rather sleep all day and watch anime. Oo, I am a proyd otaku. But anyway, patay ako nito sa mga kasama kong S.C kung matatalo ako dito. I mean, I the Number Seven after all. Kaya kahit ayaw ko, nag effort talaga akong mag set ng mga baril sa mga pader na dinadaanan ko. Pero hidden ito kaya walang makakalam o makakapansin nito sa una. But it should shoot anyone who go pass by them. Except for the monsters of course. I programmed them to exactly shoot the enemies, not the monsters.

And so ngayon, nandito ako sa may sanga ng puno nagpapahinga. I keep yawning. Gusto kong matulog at di na magising, pero sayang naman tong buhay ko kung ganoon. Nagmamasid-masid ako sa paligid ko nang may narinig akong mga tunog ng mga baril ko. I sighed in relief. Fifteen minutes na kasi ang lumipas, akala ko wala talagang dadating.

Hindi na ako nagulat nung tumigil na ang tunog na naririnig ko. They stopped? No, that person destoyed all of them. May nakita ako tuloy na babae na lumalakad papunta sa akin. Eren Smith. Her shorr black hair and deadly glares tild me she's really the person who I find a bother.

"I challenge you again for one last time, Miss Seven." Bakit ba yan lagi ang tinatawag nila sa akin? Hello? May pangalan ako no!

"Last time? That means hindi mo na ako papakealaman after kitang matalo ulit?" Nakita kong umiba ang expresyon niya at ngumisi lamang.

"No. Hindi na kita papakealaman after I win." Sumugod siya sa akin at tumalon siya sa kung saan ako giving me a kick.

I frowned. Not enough. Nasalo ko ang paa niya and threw her back at the ground. She stumbled pero nakatayo din naman. She glared at me again. Wala din namang ibubuga eh. I remained sitting her on the branch of a tree yawning. Wala talaga akong energy eh. Ganoon naman takaga ako palagi kung hindi ako seryoso.

"Fight me Iyana! Kalaban mo ako so why don't you show me the best you got?!" Galit niyang tanong. The best I got eh? If I were serious, I doubt she'll be able to last against me for three minutes with that level of power.

"Why would I? I only fight seriously if I find the enemy suitable against me." Totoo naman eh. Or it'll be no use fighting against her.

"Then you do not acknowledge the level of my power?" Buti naman may clue na siya.

"Is it something acknowledgable?" Tumindi yata ang galit and noya and started throwing me fireballs.

She has this abiliy to control the fire, common like others. Pero ang problema niya, she doesn't have a single clue how to use it well in a battle. She continued firing dozens of fireballs. Iniilagan ko lang ito because I really don't find any reason kung bakit ko siya kailangang kalabanin with my full force. I need to find out whether the enemy is enough to handle my attacks.

I don't want to kill another person and be called a monster for not holding back against an opponent whom I had knew can't stand a chance in the first place.

Ang bilis niyang gumalaw, halos hindi ko nga siya makita eh. She really isn't as weak as before. But still. I suddenly caught a glimpse of her behind me and when I turned around she threw a punch right at my face. Dumugo ito pero pinunsan ko lang gamit ang kamay ko and looked at her with the same bored expression.

Umatake siya ulit. Both physically and using her ability. I couldn't even evade sometimes dahil sa sobrang bilis niya. She kicked mw again sa may likod at natilapon ako sa may pader. I spitted blood again. Hindi siya tumigil sa pag atake sa akin hanggang sa hindi na ako makatayo. She grabbed my neck and choked it tapos tinapon sa may punongkahoy kung aaan ako nakaupo kanina. The tree broke in half dahil sa nangyari.

"You've become weaker, Iyana. Or did I become stronger?" Humalakhak siya sa tawa. "Is this the power of the Academy's number seven?! This gotta be a joke." Upon saying that tumayo ulit ako na siyang ikinagukat niya.

Akala niya siguro hindi ko na kaya no. Grabe din ang ginawa niya sa akin. I removed the dirt from my uniform at tinignan ang katawn ko. I'm full of bruises at mga pasa. Sakit nun ha. May mga burned din na sigat dahil sa fireball niya.

"Tapos ka na ba?" She looked at me in disbelief. "Well then, don't mind me kung ako naman ha?"