Serpent Attack

"J-Jarvis?"

I called out, my voice was breaking. Tumalikod siya at humarap sa akin. Nagulat kaming dalawa nang hinarap namin ang isa't isa. Jarvis and this guy have a resemblance, pero iba ang kulay ng mata. I sighed in relief. I actually feel relieved. Because I don't think I'll like it that much kung siya nga si Jarvis, at imposible naman talaga na siya si Jarvis eh.

Mabilis siyang napatayo blocking the moonlight's glow, creating a silhouette on the ground. Hindi ko siya kilala. He was a complete stranger actually, but the way he sang, it was comfortable.

"Bakit ka nandito? Sinusundan mo ba ako?" He asked. I just shook my head.

"Ah eh ang kanta, it was you, right?" He nodded.

"I was affected by the mist and before I knew it, I was singing the lullaby I promised myself I wouldn't ever sing."

"Well I'm glad I'm able to hear it whatever the reason."

"Nagustuhan mo?" I nodded. "My mother used to sing that song to me every single day, and I missed it." Ibig bang sabihin hindi na siya kinakantahan ng nanay niya ng ganoon?

"Anong nangyari?" I continued to step forward havang bumaik naman siya sa kinauupuan niya. He was feeling sad, real sad. A feeling as if he's been robbed something very important to him. I know that feeling well.

"She died a few years ago." I knew it.

"Sorry for asking." Ngumiti lang siya.

For some reason, sabay naming pinalabas ang weapons namin, pointing it to each other. No, his was not an official weapon. Isa lamang itong knife na hinugot lang sa belt sa may hita niya. So perehas kami ng iniisip, we can't trust each other dahil lang sa kaonting usapan na iyon. It wouldn't make a difference that he's still an opponent.

"Assassin?" He smiled and shook his head.

"I'm a wizard." Wizard? Isa siyang wizard? I completely thought isa siyang assassin.

Pinataas niya ang kaliwa niyang kamay sa direksyon ko at may binulong na kung ano. Wala akong mga naintindihan sa mga sinasabi niya and before I knew it, napaluhod ako. Hindi ko magalaw ang mga paa ko. I don't feel my lega and damn that's scary.

"Witches and wizards spcializes in curses and hexes. Although chanting may make us at a disadvantage, kapag matapos naman ito ay kami na ang siguradong panalo." He jumped from the rock at lumalakad papunta sa direksyon ko with his left hand still lifted.

"Thanks for the info." Wika ko.

I quickly grabbed my katana and swung it in front of him. Mabilis siya kaya nailagan niya ito jumping back. I gritted my teeth in annoyance. Yeah, I'm at a huge disadvantage. He started saying another chant at hindi ko alam kung ano ito o kung para saan ito. The next thing I know ay hindi na ako makakita. Pero magagalaw ko na ang mga paa ko.

So isang spell lang ang makakaya niyang gawin, hindi niya siguro makayanan ang dalawa dahil sa lakas ng kinakailangan nitong energy. He's still probably a student kaya hindi pa na build up ang capacity niya. But still, blinding me?

Wala akong makita. I can't open my eyes. It's as if something is stopping them from opening. Pero maling spell ang ginawa niya sa akin. Even if I can't see mararamdaman ko parin siya. He was walking towards my direction again. Hindi ko alam kung saan ang katana ko and moving around isn't a good choice.

I could feel him. Sa unahan ko siya mismo. He's preparing for something— bigla kong inilagan ang paparating na knife niya mula sa itaas. I jumped three times back haggang sa puno na mismo ang sa likuran ko. I'm trapped.

"Nice reflexes." He complimented. "Pero anong magagawa mo? Hindi ka parin makakakita—argh!"

I felt something suddenly grabbed him from behind. Wala akong makita kaya hindi ko alam kung ano ito. Tumatayo lang ako dito while concentrating at my surroundings. I can feel three in this area, no five...wait nine....twelve? Dumadami pa itong dumadami. I can hear movements and rustling of metals kaya siguro naglalaban ang wizard at kung sino man ang umatake sa kaniya.

Then I felt something—or perhaps someone—suddenly grabbed my wrist at hinila ako sa kung saan man. Palayo na kami ng palayo sa kung ano man iyon, but still they are following us, mukhang mabilis sila.

"Hey! Anong nangyayari?!" Tanong ko habang tumatakbo parin kami. I heard the wizard hissed.

"Black Wolves, malalaki sila at malalakas, despite that mabilis din sila." Monsters? "Mukhang marami pa sila. Magtatago tayo, somehwere they can't smell our scents."

Think Ke'ala, saan ako magtatago? Dark Forest isn't like the Blackveil Forest, because this forest is much wider. Kung sa Blackveil ay halos wal kang matataguan, dito ay maraming nakatagong lugar. The only disadvantage was may mas maraming mknsters at mas higit pa ang lakas. So if I were given a choice to hide somehwere the monsters can't detect us, that would be...

"Black Wolves smelling often stops when they're near water, right?"

"Tama. Pero kahit magtago man tayo sa tubig ay makikita parin tayo. That's a flat surface."

"Waterfall. May naririnig akong malakas na agos ng tubig. I'm pretty sure na isang waterfall ito. Magtatago tayo sa likod."

And so after running almost endlessly, we finally found the waterfall and quickly hid behind the pouring water. Kweba ang sa likod nito kaya hindi pa kami nakakasiguradong ligtas ang lugar na ito. Who knows there might be more monsters here.

Napaupo ako sa may batohan, and I almost tripped dahil nga sa wala akong makita. I felt the wizard sat in front of me and I heard him sigh.

"Kailan ka may balak na ibalik ang paningin ko?" I asked half annoyed. Ilang ulit nadin ako matumba kanina.

"I'm not working with you, gusto ko lang malaman mo iyan. Magi-guilty lang ako kung iniwanan kita dun."

"Just answer my question."

"Fine. But I won't guarantee it won't sting a bit though."

Hinawakan niya ang kamay ko at may kung ano na namang binulong. Isa itong kanta, pero dahil bulong lamang ito ay hindi ko maintindihan ng masyado ang bawat salitang pinapalabas niya. May naramdaman akong parang daloy ng enerhiya directly sa mata ko, it indeed sting. Until the time na nabuksan ko na ang mata ko. Like a light going through the darkness.

I blinked a few times to get used to it. Na miss ko ang mata ko. Next time sisiguraduhin kong hindi na ako mabubulag. Ngayon ko lang na realise kung ano kahalaga ang mga mata.

Agad kong hinugot ang katana ko at tinutok sa leeg niya. He was stunned for a moment pero bumalik narin ang normal niyang expression. May mga binulong na naman siya pero sinugatan ko ng kaonti ang leeg niya causing him to shut hid mouth.

"Kung ikaw naman kaya ang bulagin ko." I threatened.

"Wala ka manlang bang 'thank you' jan? I saved you, you know."

"At dapat lang. Sino bang kasalanan na kailangan mo akong iligtas?" I hissed.

"Alright, I get it. Kaya ibaba ko na yang katana mo. I'm defenseless without my spells. Plus, nawala ang knife ko." He sighed. "At bakit mo ba ako inaatake, and damn that hurts." Wika niya sabay pahid ng maliit na dugo sa leeg niya and I put back my sword.

"I was under the impression na aatake ka din.
Everyone's being like that. Para kaonti nalang ang makakapasa sa second phase."

"Tama naman. Imagine we all have to survive all seven phases." Lumapit siya sa may umaagos na tubig para malaman kung may mga sumusunod pa sa amin. "Ah hindi ba't tinawag mo ako kanina? What's that again? Jake? Jakob?"

"Jarvis." Sagot ko.

"Weird name. Sino siya? Kasamahan mo?" Tanong niya habang tumitingin parin sa labas.

"No."

"Ang ikli mong sumagot. Who's that guy? Nobyo mo? Sa ganda mo hindi naman nakakagulat kung may nobyo ka na. Kanina pa siguro pinagsamantalahan kung iba ang kasama mo ngayong lalaki." He's annoying.

"He's my best friend." Sabi ko na may halong lungkot.

"Mukhang may nangyari. Well that's none of my business—shhhh." Siya naman ang maingay eh. "They're surrounding us outside." Mahina niyang bulong. I got alarmed.

"Ilan sila?"

"A whole pack." May halong takot ang pagkasabi niya nun no matter how he hides it.

Obvious naman sigurong hindi namin kaya sila. Iba sana kung artificial Death Forest lang 'to like the Blackveil pero iba to. Totohanan nang mamatay ako dito. And death here means being transported back to the dome. At kung mangyaru man iyon, eliminated na ang team namin.

"We'll push through the cave. Hindi naman siguro sila lalampas sa tubig."

"Paano kung may monster sa loob?"

"We'll decide what to do then."

Agad ko siyang hinila nang tumahik na ang mga wolves sa labas. Panic ran down my spine and I gulped. Nakakatakot sila. Hindi ko pa man sila nakikita pero mikhang nakakatakot talaga sila.

I let go of his wrist at mas nauna siya sa aking tumakbo. Pinindot ko ang gem sa ring ko and it created a light. Tsaka ko naramdaman na nakasunod nga sa likuran namin ang mga Black Wolves.

Now that I got a glimpse of it, nakakatakot nga sila!

I didn't expect them to look so vicious. Mapupula pa ang mga mata nila then ang laki na parang pinagsamang tatlong tao. At may halos isang dosena silang humahabol sa amin. My heart was beating fast, at ganoon din 'tong kasama ko.

Hanggang sa nabangga akl sa likuran noya dahil sa bigla niyang pagtigil. Wala na kaming oras tumigil.

"Anong ginagawa—" hindi ko na natuloy ang tanong ko ng may marinig kaming malakas na hangin.

Papasok pa ang kwebang ito, kaya hindi namin makikita mula dito kung ano talaga ang mas sa ilalim. But something's clming out from there. Malalaman ko dahil sa anino. The shadow casted upon the rocks are huge.

"HSSSSSSSS........HSSSSS...." tuloy tuloy ang narinig naming ganoon. Nanginig ang balahibo ko agad. Hell no, it's not what I'm thinking, right?

Unti-unting may lumabas sa malaking hole kung saan ang daan sa mas papasok pa sa kweba. Isang malaking ulo ng ahas. Kulay it itim din ito at mapuoula ang mga mata. Ang ikinagulat ko ay may isa pang ulo na kumabas at napaatras na kami. Then another one came out. I gulped.

"A Serpent." Bulong ko. Nakalimutan ko na ganito palang klaseng lugar ang mga teritoryo nila. But I never expected na may makikita akong serpent dito sa kagubatang ito!

Kulay puti na may mga black scales ang mga ahas, then may 12 na ulo na ang mga ito. They seem to be far more stronger compared sa kung ano ang natalo namin noon sa Blackveil Forest.

Nataranta naman kami nang may narinig kaming mga tahol ng aso. Muntik ko ng makalimutan ang mga Black Wolves. This is like both monsters are attacking us from both sides purposely. Napatingin ako sa wizard na hanggang ngayon ay hindi ko parin alam ang pangalan.

"Anong gagawin natin?" Now he's asking me?! Darn ayaw ko pang mamatay. Nang biglang may pumasok na ideya sa isipan ko.

"Gamitin mo ang katana ko." I threw my weapon sa kaniya at agad niya naman itong sinalo. "When I say go isaksak mo yan sa ahas. Then tumakbo ka palayo. Maliwanag ba?"

"Huh?! Papatayin mo ba ako?!"

"Mamatay ka kong hindi ka susunod!" He frowned pero napabuntong-hininga din naman. "Fine. Maghihintay tayo hanggang sa malapit na ang ahas."

Pero hindi na namin kinailangan pang maghintay, ilang segundo matapos ang usapan namin ay agad mabilis na umatake ang ahas gamit ang isa nitong ulo. Pati din ang mahaba ang malaking katawan nito ay sinusubukang maabot kami. Kaya ilag lang kami ng ilag.

Mas mabilis ang serpent at obvious naman, at hindi ko nakita na may paparating na malaking bato mula sa likran ko na tinapon ng ahas. It was too late to dodge kaya natilapon ako sa may malaking pader na bato. Napaubo ako ng kaonting dugo dahil sa sakit. The feeling as if your bones were being crashed.

The wizard was running and jumping around at hirap na hurap nadin dahil sa bilis ng mga atake ng ahas. Does he even have an idea kung ano ang kalaban namin? Our only choice is to wait. Gagana ang planong 'to as soon as those wolves came. This'll be like killing two birds with one stone.

But the problem is, bakit ang tagal ng mga wolves? They were following us just a minute ago! Don't tell me natakot sila sa Serpent at tumakbo pabalik. We're screwed up kung ganoon nga ang nangyari. Darn it.

Biglang kumapal ang hangin at naging itim. Wala akong makita, at mahirap ding huminga. Narinig ko ang biglaang sigaw ng wizard as if he's in pain. Sinubukan konh sundan kung saan siya pero hindi ko siya mahanap.

"Argh!!!!!"

Napasigaw ako ng malakas ng may naramdaman akong kumagat sa kaliwang kamay ko. Malalaki ang mga ngipin nito at matutulis, and my whole left arm is being bitten! Napasigaw muli ako ng malakas ng naramdaman kung mas bumaon pa ang mga ngipin nito sa kamay ko, I can feel it deep in my bones. It finally let go and I can feel my arms in deep pain. The feeling as if pinuputol ang kamay mong gising ka.

Napaupo ako at napatingin sa likuran ko, wala akong makita pero kitang-kita ko ang pumupulang mga mata nito. They were twelve pairs of eyes. Hinawakan ko ang kaliwang kamay ko at dumudugo ito. My visions are narrowed and my breathing is forced. My heartbeat's rate is fast, at mahina ang buong katawan ko.

I'm poisoned.

I can't end things here. Kung mawawalan ako ng malay it'll be considered as 'death' at agad kang ibabalik. I can't surrender either anyway. I need to at least die kung gusto kong matigil 'to. And to not die means kailangan kong tiisin ang mga atake ng ahas na yan.

Ah nakakainis! Darn it all! Wala akong ibang pagpipilian pa. Kailangan kong makaalis dito but there's no escaping that giant serpent. In other words I'll have to defeat it at the very least.

nawawala na ang itim na hangin. At habang nawawal ang maitim na psrang usok, I heard some mumbling behind me. There I saw the wizard standing. His clothes were ripped and his body is full of scratches and bruises.

"I command thee as the one with power to wield such, thy will shall not break and let the chains of thy words bind the which who comes in the path with raging darkness," I can feel his weak energy while he's saying that. Ano kaya ang binabalak niya? "..air shall dance and the sound shall echo through and through, let thy heart be engulfed with none but a thorough symphony of light," while he was saying the spell ay pilit ko namang kinukuha ang atensyon ng ahas. Their open to all sorts of harm while they activate their spells, kaya hanggang sa hindi pa tapos ang ginagawa niya I'll make sure he won't be attacked.

"I call forth sacred arm, flauta!" Tinaas niya ang kamay niya at mag lumabas na magic circle dito.

Kulay green ang magic circle at mula dito ay may pumapaibabaw na kung ano. My eyes widened when I figured out what is it. He was summoning a sacred weapon. May lumabas dito na isang flute. Dinikit niya ang flute sa labi niya and started blowing right into it.

Makikita mo ang bawat nota na lumalabas sa flute at lumilitaw sa hangin. Hindi ko alam kung anong klaseng mahika ito but I can feel tremendous energy coming from this one.

I can feel a beatiful somg humming right through my ears. Biglang humina ang at bumagal ang serpent and to my surprise, mas madali ko na itong naiilagan. The serpent let out a huge shriek at tinakpan ko ang mga tenga ko. Mas lumaban pa ang wizard sending another batch of waves of song.

Natumba ang serpent pero bumuga ito ng itim na likido na parang toxic. Hindi ko alam kung ano ang epekto nito, but I don't want to experience it. Sinipa ko ng malakas ang ulo nito at pumunta sa malaking bato ang atake niya. Natutunaw ang bato.

Aatake na sana ako ulit ng biglang sumakit ang kaliwang kamay ko. It was numb, hindi ko ito magalaw. If ever I do so, dadala ito ng matinding sakit. Darn I lost so much blood. Hindi ko na kayang magpatuloy pa kung magpapatuloy ito.

Napasigaw ako ng malakas at natumba sa lupa. Something is wrong with my left arm. I screamed in pain once again. Hindi tumitigil ang sakit. Umiitim ang kulay ng kamay ko, dahil siguro sa lason. Mamatay ako kung kakalat 'to.

The serpent stood up once again, mukhang hindi umepekto ng ganoon kalakas ang ginawang pagpahina ng wizard sa kaniya.

"Wa....wala na akong....energy. We have to e-escape." Sabi ng lalaki sabay pagkawala ng weapon niya. The serpent was too strong for him to handle.

Tumakbo papunta sa akin ang lalaki at binuhat ako. My mind was spinning and my visions are narrowing. Kumapit ako ng mahigpit sa braso niya. I can't hardly breathe!

Habang tumatakbo kami, the wizard mumbled something at pagkatapos nun ay naputol ang isang ulo ng serpent. Pero hindi niya ito napigilan, it only regenerated. Bumawas lang ang energy niya and it was useless.

Before I lost consciousness, may narinig akong sunod sunod na atake and the shrieking of the serpent. Matapos nun ay nawalan na ako ng malay.