A Plan

Napabalikwas ako ng bangon at biglang napaubo. I'm soaking wet at ang bilis ng paghinga ko. I feel odd. Na para bang nilunod ka sa tubig. I looked around to see a stream not far from me. Puno din ang nasa paligid ko. Though I can emotions around me, there's two people behind me.

"Mabuti naman at gising ka na." I heard a familiar voice, that wizard.

Napatingin ako sa kaniya to see him standing there with another person. Babae siya at nakabalot sa isang kulay bughaw na claok. Since she was leaning makikita ko ang puting mark sa likuran ng claok niya. Ang markang nakalagay ay bilog at sa loob ng bilog ay may mga thorns at may nakalagay na Alchemia Academy.

"Don't stare at my cloak like that, it's weird." Sabi niya sabay baba ng hood niya. She had a pink hair na naka twin tail. She was rather short at medyo ka height ni Iyana which was around my mouth. "Alchemia Academy specializes in teaching alchemy. Alchemists convert things to another, creating an element." I just noticed na may dala siyang staff. Sa ibabaw ng staff ay may bilog dito na crystal. A lacrima. Ngumiti siya sa akin at nilagad ang kamay niya.

"Naman! Ang ganda mo! Ako si Erin, ikinagagalak kong makilala ka." I took her hand at tinunlungan akong makatayo.

"Lilliana." I said.

"Ah ako naman si Jave. Pasensya na at kailangan ka naming buhusan ng tubig, dalawang oras nalang kasi ang natitira. That attack from before, malala ang nagawa nun sayo." The wizard said. My eyes widened and it immediately drifted on my left arm. Kulay itim ang nasa itaas na parte nito, above the elbow. Is the poison still here? "Hindi ko nagawang kuhanin ang buong poison, it's harder than I thought. Hindi ko kasi specialty ang healing." May kaniya-kaniyang specialty ang lahat like how everyone differs in their abilities.

"Hindi na naman nakakaabala ang sakit kaya salamat. Dalawang oras nalang ang natitira, pero kayo isang myembro niyo nalang ang kailangan niyong hanapin." They both looked at each other then back at me.

"Unfortunately hindi kami magkagrupo. I was looking for the others nang may narinig akong malakas na mga tunog sa kweba." So it was her who drove the wolves away. Kaya naman pala hindi na nakasunod sa amin ang mga wolves. But also thanks to her my plan failed pero niligtas niya naman kami sa huli.

Anyway, dalawang oras nalang ang natirira. Ibig bang sabihin dalawang oras ako tulog matapos ang mga nangyari. If Andrea or Iyana was with me, the outcome would have been different—my eyes widened. I see. There's another reason for the first phase to be like this. Kailangan namin maging independent, at parang isang test din ito to know how much you trust your teammates. Still the fact that this phase was to reduce the numbers of the participants won't change.

Malaki ang pakiramdam ko na may mangyayaring hindi maganda sa phase two. Amd reducing numbers really is a good tactic, but getting rid of these people means leaving me defenseless. Pero wala naman talaga akong balak na labanan ang dalawang 'to, unless they started it.

"Ano na ang gagawin natin ngayon?" Erin asked. "Wah!!! Dalawang oras nalang ang natitira oh!!" I was surprised by her sudden outburst.

"Woah relax. Sa ngayon ay susubukan nating—" Jave was interrupted.

"Ayaw ko! Ayaw kong maiwan mag-isa no. Are you going to leave a cute girl like me?!" Base sa mukha ni Jave, wala siyang magagawa sa babaeng ito.

"Ah eh....cute ka ba?" Biglang umiba ang expresyon ni Erin at tinaas ang staff niya.

"Huh? Tinatanong ba yan?" Biglang naging kulay pula ang bilog na lacrima sa staff niya. May lumalabas dito na apoy.

In case you don't know, lacrima is some sort of an object kung saan pwedeng maka-store ng mga magical energy.

"Magsitigil nga kayong dalawa. If I were to choose I'd like to avoid the option where we split up." I said and they looked at me. Bumalik nadin sa dati si Erin.

"Then ano ang gagawin natin?" Tanong ni Jave.

Kahit ako ay wala ding maisip. I'm completely tired as well. Hindi pa bumalik ang mga energynna nawala ko dahil sa lason ng serpent, at kung may aatake pa sa aming monster I don't think I can do much. I grabbed the katana na hawak ni Jave mula ngayon and stared at it for a while.

Think Ke'ala. Anong pwede mong gawin? Dalawang oras nalang. I certainly don't want to lose. Mukhang nahalo na ako sa motivation nina Andrea on winning this thing. But 'winning' is a big word. Andrea moght be the strongest first year, pero mas marami pa ang malalakas sa competition na ito. And here's another problem, I don't have any idea kung paano ko mahahanap ang dalawa, and I don't even have a clue kung magkasama na sila ngayon.

"Um is staring at a weapon a new method of concentrating?" Dinig kong bulong ni Erin kay Jave. I caught him shrugged and they both chuckled. Tss.

Binalik ko ang katana ko sa belt sa beywang ko at napabuntong-hininga. Tumingin ako sa itaas. Walang mga bituin ngayon, only the full moon. If I think about it, six nagsimula ang phase one. Ibig sabihin ay around 9 na ngayon sa gabi. To stay this late in the middle of th forest. What's worse, Death Forest pa talaga.

Bahagyang may naalala ako at napatingin sa paligid ko. Ah, imposible tomg iniisip ko. I remember we had a lesson about Blackveil Forest once hanggang sa napag-usapan namin ang tungkol sa Death Forest.

Professor Will said something about waves. Ang buong gubat ay nahahati sa tatlong parte. Ang unang parte ay ang tinatawag na safe zone. Technically because halos walang monsters ang makikta dito. At kung meron man ay mahihina lang naman.

Ang ikalawang parte naman ay tinatawag na central. Bukod sa malalakas ang mga monsters dito ay hindi ka pa makakagamit ng ability mo o kung anong klaseng mahika man. That part is like hell. I heard only eight people have managed to explore the whole central part and survived.

Ang ikatatlong parte naman ay impyerno na talaga. It's called end zone. Madilim doon at maraming malalakas na monsters. What's worse is that, the oxygen there limited. In other words, the more you use your energy or magical power the more you will loose oxygen.

Judging by all of that informatiom, I'm certain na nasa safe zone kami. Why? We can use our energy just fine and we can breathe with ease. Then there's that serpent, if that's what you call 'weak' then malalakas lang siguro ang pwedeng pumunta dito. But for some reason dito ineheld ang competition. Knowing Thomas supervised this, si Headmistress siguro ang nagplano ng lahat. What is she planning on doing anyway?

Knowing Andrea or Iyana, they could have just used their weapons to create a ruckus para matunton ng naming isa't isa ang aming mga lokasyon. Or they could spread their weapons around. And with their strong spiritual energy, dito palang mase-sense ko na sila. After all, the first part of the forest is secluded. Pero hindi nila ginawa ang mga bagay na iyon. Don't tell me...

"Mukhang may ideya na ako kung saan ang mga kasama ko." I said and they were both startled.

"Ako din." Jave replied. We both nodded to each other. "Either in the central part or the dead zone." Dagdag niya.

"T-teka nga. Huwag niyong sabihin....."

"Yes, pupunta kami dun." Sabi ko kay Erin. Her eyes widened.

"E-eh paano ako?"

"Kung gusto mo pwede ka namang sumama."

"N-no way! Ayaw kong mamatay no. Hindi mo ba alam? Hindi mo magagamit ang ability mo sa parte na iyon!"

"Thanks for the concern but I don't need it. If it comes down to it, lalabas din naman kaagad ako."

"Erin, you could just stay here then." Si Jave ang nagsalita.

"Alchemists are always at a disadvantage sa combat. Our bodies aren't built for those. Ayaw kong mag-isa."

"Edi pumili ka, sasama ka ba o maiiwan?" She clenched her fists and glared at Jave.

"I....I want to forfeit." Hindi na ako nagulat sa sinabi niya pero si Jave ay parang hindi makapaniwala. "Alam kong disqualified na ang grupo namin, or it will soon."

"Huh?! Paano ko naman nasasabi yan? Wala ka bang tiwala sa mga kasamahan mo?"

"Alam ko ang mga kasamahan ko Jave. Otherwise I won't join in with them. May plano kaming tatlo that we'll use the our magic para matunton namin ang isa't isa. Pero wala akong naramdamang mahika sa kanilang dalawa...."

"Pero susuko ka nalang ng ganoon—" I interrupted him.

"Jave that's enough. Gusto mo nang sumuko, in other words you want to die."

"Yes. Kaya patayin niyo na ako. I don't want to get killed by monsters. Natatakot ako." She's having a trauma. Siguro ay may nangyari sa kaniya sa nakaraan niya. Pero bakit ba siya sumali kung ganoon? Probably she never expected that this was the first phase.

Jave sighed at tinapon ang knife, na hindi ko alam kung saan niya nakuha, sa unahan ni Erin.

"Kung gusto mong mamatay, patayin mo ang sarili mo. Pero since hindi na naman tayo magkikita, let me tell you this. I really hate people like you."

Lumakad na palayo si Jave kaya sumunod na ako sa kaniya. I caught a glimpse of Erin taking the knife though soon she disappeared from my view kaya wala na akong alam sa kung ano man ang gagawin niya.

Lumalakad kami ngayon sa mas masukal pang parte ng gubat. Base sa direksyon na pupuntahan namin, may posibilidad na makakarating kami sa ikalawa pr ikatatlong parte. Tama nga, iniisip ko palang ang mga pwedeng mangyari natatakot na ako. I mean, although we don't really die, we still die here. We still feel the pain. We're still living.

Giving up isn't really a sin though. Just a simple weakness everyone suffers from.

In other words, forfeiting is nothing new. Ganoon lang talaga ang mga tao. Pero may mga tao din namang katulad ni Jave, people who refuse to give up no matter what. Mga taong hindi alam ang limit nila. Mga taong hindi marunong tumakbo palayo. Honestly, I hate people like that. At least those who gave up are being honest.

But what I hate most is dying. What I fear most is dying. And what I can't forgive most is dying. Kaya kahit nakakatakot, kailangan kong tiisin 'to. Dahil hanggang hindi pa tapos ang kailamgan kong gawin sa buhay ko, hindi pa ako pwedeng mamatay.

After all, I don't deserve such salvation.

"Alam kong kanina pa madilim ang paligid, pero hindi ba't parang mas dumilim pa?" I heard Jave asked. Hindi ko siya makita kaya pinindot ko ang gem ko and it created red light.

Hindi pa ako nakasagot sa tanong niya ay may naring na kaming nakakabinging sigaw ng kung ano mang monster. The roar caused the trees to break a little and it even caused the ground to shake. Is this central or end zone or what? I can feel emotions through the air. Magagamit ko pa ang ability ko. Ibig sabihin ay nasa end zone kami. The worst of all. Great. Just great.

"Further ahead is the third part of Death Forest." Tumaas ang mga balahibo ko nang sinabi niya yun, although I am aware of that. Pati si Jave ay nanginginig din sa takot. We stopped walking.

Shall we even continue?

Napunta ang tingin ko kay Jave and as he did the same, he nodded. Isang sign na yun na kailangan na naming magmadali at lumakad ng mabilis. No, what he really meant was to continue even if whatever happens.

"We're inside the third part. Don't use your ability." Muntik ko nang makalimutan. The oxygen here is limited. Pero hindi ko makontrol ang ability ko, so I'm in a big trouble here.

Habang naglalakad, I can feel the unusual flow of energy surrounding the entire place. Ang energy na yun ay kumakalat lang. It made sense. Kaya pala limited lang ang oxygen dito dahil puno ng ng energy ang lugar cause by the strong monsters lurking around. That energy causes disturbance in the air making it a bit hard to breathe.

Knowing about my ability, for some reason I could breathe just fine.

Agad kong pinatay ang ilaw at mabilis kaming nagtago sa likod ng mga bushes dahil may narinig kaming mga galaw. Mahina lang ang mga galaw na iyon, pero dahil sa sobrang tahimik ng lugar ay naririnig namin ito.

Something was behind these bushes. May mga mabigat kaming paghinga na naririnig. Mabigat din ang mga paghakbang nito no matter how hard it tried to conceal itself.

Nang lumingon ako at sumilip sa hindi natatakpan ng mga dahon, ay may nakita ako. Hindi ko ito gaano makita pero apam kong malaki ito. Mas malaki pa sa mga lobo mula kanina. Pumupula ang mga mata nito, searching for our scent. It has wings. It has a strong metal-like beak.  Ang mga paa nito ay matutulis na mukhang matigas din. Thanks to the small amount of light from the moon, makikita ko ito ng kaonti.

A giant eagle.

"Alam mo ba kung bakit gusto kong manalo?" Jave suddenly mumbled.

"Now is not the time for this."

"Someone important to me is sick at kailangan ko ang prize na yun." Someone important to him is sick? Ano ba ang premyo? Is it something that can help Hoy?

"Like I said now isn't—"

"Kaya.." he locked his gaze to my eyes. They spoke with seriousness. "Kailangan nating mapatumba ang eagle na yan."

Third Person's POV

Habang ay nasa Death Forest si Ke'ala sa paghahanap ng mga kasamahan niya, ay walang siyang kaalam-alam na may nangyayaring hindi maganda na gawa ng mga myembro ng Black Clan.

May isang babae na naka cloak at  hood na itim ang ngayong nakatayo sa tabi ng kama ni Hoy. Gabi ito at walang tao, kaya madali nilang napasok ang kwarto ng pasyente.

"Mga isang oras din ang paghahanap natin sa taong ito." Wika ng isang pang babae na si Jass.

"Sigurado ba kayo na siya ang taong hinahanap natin?" Tanong naman ng isa pang lalaki na naka hood din.

"Imposibleng magkamali ang mga impormasyon ko." Sabi ng babae as she let down her hood. Siya yung babaeng nakatama ng arrow kay Ke'ala sa Hei Village.

"Francia, gawin mo na ang nararapat." Wika nung lalaki.

"Alam mo namang ayaw kong gawin to, diba Klint?" Tanong niya. The guy nodded.

"Bilisan niyo. Naiinip na ako sa kakahintay." May pumasok na isang lalaki na itim ang buhok at mahaba ito. Hanggang sa tenga niya ang buhok.

"Philip," sensing their leader's impatience, tumango nalang silang tatlo.

Francia bent down at nilapit ang mukha niya kay Hoy. Hindi na nagulat ang lahat nang hinalikan niya ito. Tumagal ng isang segundo lamang ang halik. Matapos amg ilang segundo, biglang bumukas ang mga mata ni Hoy.

"He's awake." Jass said. "Finally."

"We'll kill him afterwards. But before that, he need to find my sister at all cost." Philip said.

Pinatong ni Francia ang kamay niya sa ulo ng nakahigang si Hoy. May lumabas na magic circle at matapos yun ay bumalik na sa tulog si Hoy.

"Everything's going according to our plan." Philip said with a smirk. "Soon, we'll corner that girl." Sabi niya habang nakatingin sa isang litrato.