Rescue Mission

Kasalanan ko ba na hindi ako nasaktan? It's not my problem to worry about all of their time you know. Finals to, this is not a group competition. Nagpalabas ang partner ko ng toxic gasses that choke all of them and knocked them out unconscious. Nagtatakang nakaharap sa akin yung partner ko daw na lalake.

"W-why aren't you unconscious yet?" Gulat niyang tanong.

I took my ring off earlier. I can feel everyone's emotions in this room kahit malayo pa sila sa akin. I figured it out. Emotions give me spiritual energies, and I also give off those energies while I'm sensing others feelings. It's like a cycle. Kaya kahit anong lakas ng ability niya, my spiritual energy wouldn't be drained that easily. I can last longer than him.

"You were lying. Maaapektohan kadin ng sarili mong toxic gasses, that's the reason you wore that mask in the first place. At alam ko narin ang balak mo simula palang." Haler. Hindi ako tanga no.

Napaluhod siya sa sahig dahil hindi niya na nakayanan ang toxic sa hangin. It's draining off anyone's spiritual energies. Mr. Grim said it himself. The whole House of Albion is sealed from the outisde. Kaya kahit anong gamit ng ability mo, hanggang dito lang yun sa loob. That's why I was able to take the ring off without fearing the emotions of hundreds pf people outside watching us right now.

He tried to use all his remaining energy to create a powerful tornado. Pero dumaan lang ito sa akin. Right now, I'm the most powerful in this room. With all their emotions surging into mine, wala silang magagawa. Because their own emotions are fueling my spiritual energy.

"What...the hell...is with you?.." tapos natumba siya sa lupa. Unconscious.

Pumatong na ako dun sa may bilog na naging maliit na bilog na stage. Umangat ito and before I knew it, nasa third floor na ako. There at the corner, may isang susi. Malaki ito na kasing laki ng kamay mo akd it was pure gold. Kukunin ko na sana ang susi when I suddenly jumped backward dahil naramdaman ko na may parating mula sa likuran ko.

Isang babae. Paano siya nakapunta dito? Lumapit siya sa akin at sa akin tinuon ang espada niya. Ibababa niya na sana pero sinalo ko ito gamit ang kamay ko. She's angry for some reasons. Sino ba siya—ah! Siya yung babae kanina. She was the one with the ability to create barrier. Galit siya sa akin. I can feel it. Nakita niya siguro na ako ang may kagagawan ng ginawa ko sa kanila ng kaibigan niya. But she already disappeared.

No. Hindi pala. She used the barrier to conceal herself. She didn't go for the key and instead went after me. Kung kinuha niya nalang kaya ang susi. Tumutulo ang dugo mula sa kaliwa kong kamay. Ang hapdi nito. Nakita ko naman na unti-unting nababawasan ng ten minutes ang time niya. Hanggang sa naging ten minutes nalang at umatras na siya. Ngayon niya lang naalala ang most important rule.

"Because of you....hindi na siya mananalo."

"Sorry to say this but I don't give a damn about what the hell is your problem." Mas nagalit siya sa sinabi ko. Nice. Let your emotions grow stronger. And let me borrow it for a moment as an energy.

Tinapon niya ang espada niya sa akin pero nasalo ko ito. I grabbed the sword and used it against her. Sa kaniya ko tinuon ang espada niya. Na miss ko magkaroon ng sarili kong espada. I thrusted myself on her at mukhang nagukat siya pero nakagawa siya ng barrier.

"Your life force will get drained kung gagamitin mo ang weapon na hindi sayo! Baliw ka ba?!" Ang spiritual energy at ang life force ay parang pareho narin pero hindi. Life forces is what generate your spiritual energy. Let's just say it as that. Ang birap mag explain. Basta kung mawalan ka ng life force mamamatay ka dahil hindi na ito makaka generate ng spiritual eneegy.

"Huwag kang mag-alala. Hindi yan mauubos."

I continued to slash her own sword against her own barrier. Her barrier cracked hanggang sa nabasag na nga ito. She sat on the ground, giving up. Tapos bigla na siyang nawala na parang bula. Naubos na siguro ang time niya. Sabay nawala ang espada niya nung nawala siya.

Pumunta na ako sa may susi at kinuha ito. Upon touching it, nagliwanag ito and in one blink, nakabalik na ako sa arena. I saw everyone looking at me with shock. Hindi siguro nila inexpect na mananalo ang multong katulad ko. I handed the key to Mr. Grim and gladly accepted it.

"Keila Willar, won the Death Race! Time remaning: 38 minutes Time deducted for breaking rules and creature attacks: 10!" Nagpalakpakan ang mga tao kahit ayaw nilang maniwala bilib parin sila sa akin.

I looked at the seats where Andrea and Iyana are, they both looked at me in confusion. Bahala na sila jan. Isipan na nila ang gusto nilang isipin kung paano ako nanalo ng ganoon. The important thing is that I won. I looked at Headmistress who nodded at me and smiled. Ganoon din si Thane na nakatayo sa tabi ng Headmistress. Pang asar na ngiti ang binigay niya sa akin. Tss.

Hindi na ako nagkaway-kaway sa mga kumakaway sa akin. Glad to know na may nga tao din naman pala na wala pakealam sa itsura as long you have what it takes. Now Iyana just have to win the third round.

Nag walk out na ako papunta sa may tunnel kung saan ang exit at entrance ng arena. Hindi naman madilim ang tunnel, may mga ilaw kasi sa mga pader. But as I walked, nakita kong lumalakad papunta sa akin sina Andrea.

"Sa first floor wala kaming makita kong ano ang nangyayari. In the second floor hanggang sa makalabas ka, wala kaming naintindihan sa mga ginagawa mo." Sabi ni Iyana.

"You didn't cheat, right?" Tanong ni Andrea. I rolled my eyes in annoyance. Can't they just be happy na nanalo ako?

"But using other weapon....that should have exhausted you or worse." Iyana said looking up and down to my body. "But you're still the same." Anong ibig sabihin niya dun?

"And the second winner! Vick Thomson!" Sigaw ni Mr. Grim at umingay na naman ang buong arena.

I looked back. Siya yung lalake na may ability na makontrol ang hangin. He took off the mask and looked at me. He smiled. Not a smirk, just a smile with no hidden malice. Wait Thomson?? Kaano-ano niya yung si Mike Thomson? Magkapatid sila? That should mean na balak niyang sumali sa Blacksage Army.

Hanggang sa naubos ang isang oras at nakalabas narin ang iba. Pero as expected, anim lang ang nakakuha ng keys. Checking my wristwatch, 3 pm na. Lahat ng mga studyante nagsialisan na. Bukas pa kasi ang third round at and Battle rounds. If we win, makakalaban ko si Andrea. And if I win, I'll be able to join a group, one of the top fives. Pero kung hindi naman, bahala na dun ang Headmistress. Siya naman talaga ang may gustong sumali ako eh.

Kumakain kami ngayon ni Iyana sa dorm room namin. Si Andrea sa White Room, nag tre-training. Naramdaman ko na she felt a little guilty of what she did to those students kaya hanggang maaari daw ayaw niyang gamitin ang ability niya. Malakas naman siya eh, with her destructive power, I doubt na may isang tao ang kayang pigilan siya. And in my case, ewan ko ba kung bakit ako ang pinagka-interisan nun. Alam niya naman siguro na wala akong laban sa kaniya.

"Hindi ka ba magtre-training?" Biglang tanong ni Iyana. Nagbabasa kasi siya ng newly piblished school paper ukol sa laban kanina.

"Ah...let's just say na magtre-training din ako sa gagawin ko." Kung ano man yun.

Pintawag kasi kami ni Thane ni Headmistress. Again. Nagiging isa na ako sa mga alalay ng babaeng yun. Tsk tsk tsk. Ito yung sinasabi ni Thane kahapong umaga na may new orders daw. The original one. I remembered Thane going to Reil yesterday. May nalaman siguro siya dun.

Pero sabi ni Headmistress my first mission was only an exception. But tonight should be a different mission. No more complicated stuffs involve.

Pagkatapos kung maligo at magbihis, lumabas na ako ng room at nakitang nakabantay si Thane sa tabi ng pinto paglabas ko. Nakasara ang mga mata niya but he felt I was there kaya binuksan niya na ang mga ito. May pa ganoon ganoon pang nalalaman eh.

"You're ready?" Tanong niya habang naglalakad kami.

"Where are we going this time?"

"The man escaped." What the hell?! Bakit naman siya nakatakas? At paano?! "We have to save him."

"We're going to save an escape prisoner?" May binigay siya sa aking puting folder kaya binuksan ko ito.

May picture dito nung lalake at nangangalan itong si Yuan Ji. 39 years old na nakatira sa bayan ng Houster. A small village located down to the South. Ayon sa information, may tatlo siyang anak na babae, they all vary in ages. But no more than 16. Ang asawa niya ay nangangalang Therese Ji. Currently, ang asawa niya ay nasa kamay ng mga Black Clan para masigurado na gagawin niya ng maayos ang trabaho niya. And if he's still not, mamamatay ang mga anak niya. Tss.

"The knights in the area recently discovered something. He's been found."

"At tutulungan natin siya?"

"Nakuha siya ng mga myembro ng Black Clan. The knights are currently chasing them off."

"Paano ang pamilya niya?"

"That's why we're going to go seperate ways. Ako na ang bahala sa lalake at ikaw na ang bahala mag secure sa pamilya niya while the knights head there."

"Pero ang layo nun."

"I'll teleport you."

"This mission should be handled by top students or any of the groups."

"The Finals is still on-going. Ayaw ni Headmistress mag cause ng confusion sa mga studyante. What would they say kung malaman nila na nakapasok sa isla ang sikat na Black Clan?" Tama nga naman. So she's leaving it to us again.

"Where are you going?" Nagmamadali kaming lumalakad ni Thane nang napansin namin na pabalik na si Andrea sa dorm. I sighed closing the folder.

"Training." Sagot ni Thane.

"Both of you."

"Yes. Humingi sa akin ng tulong tong multo niyong kaibigan eh." He said with a wink that irritated Andrea. So kahit pala si Andrea walang alam.

"She's not my friend. And since when did you both get so close anyway?" Pakealam niya ba? May gusto ba siya kay Thane?! Huwag naman sana. Hindi sila bagay.

"Alam mo Andrea, you shouldn't always get so suspicious of this friend of yours." Thane said putting his arm on hers. Close yata ang dalawa.

"Alisin mo nga yang braso mo sa balikat ko. Makaalis na nga." Sabi niya at umalis na nga.

Nung nakaalis na siya. Nagtinginan kaming dalawa ni Thane at tumango ako sa kaniya. He nodded in response at sa isang iglap, sa ibang kugar na ako. Limang segundo lang ang teleportation, pero sa kimang segundong yun akala mo isang segundo lang ang lumipas. Pero halata naman dahil nahihilo ako ngayon. Clearly because of the sudden teleportation.

Houster. Sa bayan ng Houster ako ngayon. I emerged from the trees at lumakad na sa may kalsada. Nakikita ko ang mga tao na naglilinis at nagliligpit ng mga tindahan nila dahil quarter to six na sa gabi. Habang ang iba wala lang. Ang tahimik ng bayang ito, almost peaceful. Pero alam kung hindi. Sa mga ganitong bayan talaga palagi may nangyayaring gulo.

Kailangan ko magmadali. Paano kung nandito na ang mga myembro ng Black Clan? I sensed eyes on me pero hindi ko na sila pinansin. Hanggang sa may humarang sa akin. An old man. May baston siya at nanghihingi ata ng pera. Pero points card lang ang dala ko, wala akong pera.

"I-iha...pwede mo ba akong bigyan ng pagkain? Or anything to buy food for?" I frowned. Akala niya ba hindi ko alam na holdaper siya?

I walked passed by him at hindi ko na siya pinansin. Ayaw kong magsimula ng gulo. Mamaya pa dadating ang mga knights dito. Ang layo naman kasi ng lugar nato. Tumigil ako agad sinalo ang baston na papunta na sana sa ulo ko. Ang energetic naman ng matandang to.

Kinuha ko ang baston sa kaniya at ginamit ito para itama ng malakas sa sikmura niya. Napluhod siya sa sakit at nahulog ang wig niya. He's not old actually. Parang ka edad ko lang siya. Nah he looked 14 to me. Looking at my wristwatch, I got no time to loose. Tinignan ko siya and lowered myself to his level.

"Now that it's come to this. May alam ka bang pamilya dito na nangangalang Ji?" Tanong ko that caused him to looked at me. He was getting suspicious.

"Anong kailangan mo sa kanila?" Seryoso siya sa tanong niya ngayon.

"None of your business. Sabihin mo nalang kung ayaw ming maaresto." He gulped.

"Wala akong sasabihin hanggang sa hindi mo sinasabi kung ano ang kailangan mo sa kanila." So alam niya nga kung saan sila. If only I had the ability to read minds.

"I can't give you more info pero, sabihin nalang natin na mamamatay sila in any moment from now kung patuloy pa ako makikipag-usap sayo." Nagdududa parin siya sa akin. Wala siguro siyang ability.

Tumayo na ako at hinulog ang baston niya sa tabi niya. Wala akong makukuha sa kaniya kundi sinasayang na oras kung hindi siya magsasalita.

"Wait."

Thane's POV

Just after I teleported Ke'ala on that small village, agad din akong nag teleport sa Reil. It only took a moment for me to teleport myself. Nung nakarating na ako, nakita ko ang mga nakakalat na knights. Malalaman mo na knoghts sila dahil may mga puting cloak sila at may badge sa dibid. But higher knights wear different outifits of course.

Nakita ko ang Mayor na nagsu-supervise sa mga knights. Habang naglalakad ako papunta kay Mayor, napangiti ako dahil ang daming nakatingin sa aking mga babae. Bakit ba ang gwapo gwapo gwapo gwapo sobrang gwapo ko? Hays. Pati siguro lalake naiinlove sa akin. Heh. Sorry nalang sila, may target na ako eh. Haha.

"Mayor Walkins," tawag ko sa kaniya at napatingin siya sa akin.

"Thane. You must have heard by now." Tumango ako sa sinabi niya. "The twelve knighs who chased them off.....lahat patay. They didn't even spare a life." Galit na tugon ni Mayor. I clenched my fists in anger. Naiinis ako dahil sa kanila. Kung ako lang makahabol sa kanila, papatayin ko silang lahat na hindi nga nila mararamdaman.

"Saan sila pumunta?"

"Another batch of knights chased after them again. Twenty of them, papunta sa may Jakarta."

Jakarta. A lake in the middle of the forest. Ano naman ang gagawin nila dun? My eyes widened. Is it another relic? I teleported myself inside of the forest at tumakbo papasok sa masukal pa na parte. Hindi pa ako nakapunta dito kaya hindi ako maka teleport. But lahat patay? Paano naman nangyari yun? Eh balita ko lima lang naman ang sumugod sa kulungan ng Reil.

Those men cannot be underestimated. There are high chances na mas malakas pa sila sa akin. Pero gwapo parin ako no. Anyway, serious mode muna ako ngayon. Yung multo kayang yun, ano na ang balita sa kaniya.

Hindu ko na natuloy ang iniisip ko ng may naririnig akong mga clashing ng mga weapons. Sinundan ko ang tunog at nagulat ako ng nakita kong nag-aaway ang lahat ng mga knights laban sa isa't isa. It was a chaos. Seven knights died already. Again. Anong kahayupan to ginagawa nila?!

Sa tabi, may nakita akong naka cloak na itim. Babae siguro siya dahil halatang nag lipstick pa siya ng sobrang pula. Hindi ko makita ang mukha niya pero nakangiti lang siyang tinitignan ang mga knights na nag-aaway sa isa't isa. I looked back at the knights...their eyes are red. My eyes widened again. They are being controled.

"Pakawalan mo sila kung ayaw mong mamatay." Galit kong saad na nakapukaw ng atensyon niya sa akin.

"Oh the teleporter. This should be fun." Sabi ng babae. Her voice was so seductive na pagkarinig ko palang parang nanghina na ako. What the hell? I shook my head and regained my composure.

"Sabi ko pakawalan mo sila!" Sigaw ko sa kaniya. I don't mostly shout at girls because I'm a nice guy na gwapo pa pero kalaban soya. And enemies are enemies no matter what their gender is.

Lumapit siya sa akin ng dahan dahan habang kinuha ang hood niya. She looked straight at my eyes, her eyes were pure green. Ang ganda ng mata niya. Her lips was to die for. I shook my head again. No. Loyal ako sa mga fans ko! Pero nung binuksan ko na ang mga mata ko, she was in front of me. Tinanngal niya na ang cloak niya. She was wearing an armour, pero ang hot niyang tignan. She was a woman that would make every single man in this planet to cravw her sexy body.

Pero mas nagulat ako nang hindi ako makagalaw. I can't use my ability. Sa kaniya lang talaga ang atensyon ko. She ran her fingers from my chest to my mouth. Ang bango niya damn.

"You're mine handsome." Mas nanghina ako sa boses niya. Wala na akong natirang lakas pa.

"Make me." I managed to say with a smirk. She smiled as well. Ngiting nakaka seduce talaga.

Suddenly, she pulled my lips to hers. It was just a normal kiss when suddenly her tongue was moving inside my mouth. I couldn't resist. My tongue started battling with hers. A battle for dominance. My hands reached for her body, and hers touched my chest gently. Nagpatuloy ang halik hanggang sa wala na akong kontrol sa ginagawa ko.

"I'll wait for you..."

Biglang bumukas ang mata ko at agad akong humiwalay sa kaniya. Naalala ko siya, damn. Anong ginagawa ko?

"You'll die bitch." Tumawa lang siya.

"It's already too late. Too late." In a blink, bigla nalang siyang nawala.

Ke'ala POV

Nandito kami ngayon ni Cody sa bahay ng mga Ji. Hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ko ba siya but his emotions tell me he is worried for them. I knocked at the door three times, and another. Pero walang bumukas. May alam siguro sila sa ginagawa ng ama nila. I could only sigh.

I kicked the door open dahil lock ito sa loob. Walang tao. I checked the whole area pero wala talagang tao. Am I too late? Nakuha na ba sila ng mga taga Black Clan? I went to the kitchen at nakitang mainit pa ang frying pan. That means they aren't gone for long. Wala akong maramdamang mga emosyon kung nagtatago man sila. Maybe they aren't really here?

No. I was wrong. As I went back in the living room, may nararamdaman akong mga emosyon. Pero wala naman akong nakikita. I sighed. This is taking too long.

"Show yourselves." Utos ko sa kanila.

I sensed something coming beside me. I jumped back. Nandito nga sila. But why are they attacking me? Ah siyempre naman. Sino ba naman ang hindi magiging ganito kung may pumasok sa bahay nilang hindi nila kilala at sinipa pa talaga ang pinto? Hays.

"I said show yourselves." Ulit ko. Ang kulit nila. Anong sasabihin ko? Na hindi ako isa sa mga Black Clan? Wouldn't that make me more suspicious?

May tumama sa aking kung ano sa braso ko that caused it to make a cut and bleed. Parang latigo ang tumama sa akin, pero may mga torns ito. A weapon. So ang ability ng taong ito ay invisible at may weapon siyang latigo na may nga torns. Okay, mahihirapan ako nito.

I closed my eyes, concentrating in sensing the emotions around me. The air was more heavier behind me. Kung sino man ang taong ito, aa likod ko siya. Pinatama niya sa likod ko ang latigo, I evaded the sudden attack at tumalon papuntang likod niya. With the help of my useless ability to track the emotions, I grabbed this person's leg habang ang kamay niya ay pinapunta ko sa likod niya, ready to break it if she moves.

"Give up." Sabi ko.

"Never." Babae ang boses. She tried to move kaso lang mas hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya sa likod.

"I'm going to break your arm." I heard her sigh and finally appeared.

Bata pa siya. Siguro mga 14 years old. Binitawan ko na siya and looked around the house. Akala ko tatlo silang magkakapatid. Saan ang dalawa? Tinutok niya parin aa akin ang latigo niya. Pareho sila ng tatay niya ng weapon pero sa kaniya may nga torns lang.

"Saan ang dalawa? Kailangan na nating magmadali."

"Hindi mo sila makukuha." Sabi niya. I sighed for one last time.

"Kung gusto ko kayong patayin kanina ko pa sinunog tong bahay niyo at kanina ko pa kita pinatay." Her eyes widened. "You have to come with me."

"I don't trust you."

"I'm not saying you should trust me. Ayaw kong magsayang ng oras. Paparating na ang mga myembro ng Black Clan and if you all sisters want to live you have to come with me." Her weapon disappeared na.

"Wala pa dito si Ate Jas. I think she said something about saving Dad and stuffs. At kailangan daw naming maghintay dito." Nagulat ako sa sinabi niya. I'm too late.

"Kailan siya umalis?" Tanong ko.

"Few minutes after you came."

"Saan ang kapatid mo pang isa?"

"She's in her room sa itaas." Naagaw ang atensyon namin sa itaas nang may sumigaw.

"Jassy!" Biglang tumakbo ang batang babae sa itaas at sinundan ko siya.

Sinipa ko ang pinto ulit para bumukas dahil ayaw nitong mabuksan. Nakita ko si Cody na hawak hawak ang isang batang babae na siguro ay 8 years old palang. What the hell is he doing? Susugod na sana ang kasama ko pero pinigilan ko siya nung may napansin akong mali kay Cody.

"Cody! Anong ginagawa mo?!" Sigaw ng babaeng kasama ko.

"He's not in his right mind. He is being controlled." Napansin ko kasi dahil kulay pula ang mata niya.

May pinalabas si Cody na isang dagger. His weapon. Tinutok niya ito sa bata. What the hellosh hell is wrong with him. Bakit ang dali niyang makontrol? And who is controlling him? Dito ba siya sa kwartong to? O sa malayong lugar siya ngayon? With this level of abiltiy...it is indeed one of that clan.

Bago pa man niya isaksak ang dagger niya sa bata, I managed to stoo his hand at tinapon papalayo. He hit the wall pero nakatayo ng mabilis. Nag hold back lang ako no. Pero ngayon alam ko na hindi siya madaling ibalik sa dati. Whoever is controlling him is damn good.

"We at least need to beat him up. Pain is the only way that would snap him out of somebody's control—" hindi na natapos ang sasabihin ko nang sumugod nga ang kasama kong babae kay Cody.

Nagulat ako sa nakita ko sa susunod. I was stunned ma hindi ko alam ang gagawin. Titingin ba o hindi. She kissed him. She kissed him aggresively. Hindi nag re respond si Cody for he was still under control pero after few seconds, he slowly grabbed her body closer to his and he responded to her kisses. I looked away at tumingin sa batang nawalan ng malay. Jassy yata ang pangalan niya.

I carried her at tumingin ulit sa dalawang love birds. He's back. That was a relief. They stared at each other and their eyes told me na gusto pa nila. Pero hindi to isang romance story kung saan hahayaan ko nalang silang magsayang ng oras jan.

"You two. Let's go for there's always more time for that later." Later kung saan ligtas na kayo.

"He held me." Napatingin ako kay Cody. "Hinawakan niya ako bago niya ako kinontrol."

We all hurried outisde. We still need to find the older sister. And we have to be careful of that controller kung sino man yun.

"Miss Willar." May timawag sa akin kaya napatingin ako sa kaniya.