Time Stopped?!

Napahawak ako sa may masakit kong ulo. I don't really remember what happened, pero ang alam ko lang ay parang maayos na ang pakiramdam ni Iyana. She's back at her usual bored self, hindi katulad nang una kaming makatapak sa lugar na ito, I felt her unstable. At first I thought it was my imagination, but it turns out siya ang may pinakaproblema sa lugar nato.

Even Andrea was acting weird. She's unusually quiet. She's as confused as me. Iyana explained na isa siyang spirit noong bata pa siya na nakatira sa mismong Lethum Mountain na ito. Nagkaroon lang siya ng physical na anyo dahil sa lakas ng enerhiya noong mga panahong iyon. Her real name is Nissi. She had a best friend named Iyana Klein na ilang taon nang pabalik-balik dito dahil sa isang portal na kaniyang nadiskobre.

Anyway, one day Iyana just got into a freaking accident nang pumasok siya sa portal papunta dito. That was when the energy in this area gradually became low which caused disturbance in space and time. She died. Si Nissi naman, in her spirit form, decided to take over Iyana's body kaya sila nagpalitan. But she never expected na naging spirit si Iyana. Both of them ddcided before that Nissi would live as Iyana Klein expecting na mawawala din lang naman ang totoong Iyana dahil humihina na ang enerhiya.

Pero tsaka lang ni Iyana nalaman na hindi pala mawawala ang kaibigan niyang espiritu dahil dun siya halos lumaki sa basement. It's like where she stopped before stepping into afterlife.

Iyana told us not to call her as 'Nissi' dahil hindi niya na yun pangalan. She's actually liking her physical form. Pretty complicated right? Well sila na ang bahala sa mga buhay nila, patay man o hindi. The fact that a ghost actually possessed me is unforgivable!

And now, Iyana is leading kung saan posible makikita ang portal. The real Iyana knows where the portals sre dahil dito siya dumadaan noon. It gradually disappears after you passed into it pero babalik din naman matapos ang ilang araw.

The thing is, Iyana thought her best friend already disappeared but...

"Wah!! Matagal na akong hindi nakalabas. Na-miss ko to. Hey Keila tignan mo oh, that's actually called Brittle Flowers." She said beside me. Like I could actually see it. Don't get me wrong, hindi ko sila nakikita. Yes, sila. Unfortunately, the other spirit is still following me.

"Oh shut up." Naiinis kong bulong. Kanina pa siya salita ng salita sa tabi ko and I don't have any idea kung bakit ako lang ang makakrinig sa kanilang mga spirts but it's damn annoying.

"Ang ingay ng isang 'to. Hey Kea, why don't we just keave her here?" The guy spirit said. We?

"Kailan ba ako nagdesisyong sasama kayong dalawa? You stay here and wait for your banishment. And my name's not Kea!" Galit kong bulong. Since sa likuran ako naglalakad, I doubt anyone can hear it.

Geez. I'm so pissed. Thinking a spirit possessing you is creepy as hell.

"The portal will be up that hill." Wika ni Iyana sabay turo sa may nagglo-glow sa iababaw ng hill.

"Oops, I wouldn't go there if I were you." Wika ng isa pang Iyana sa tabi ko.

"Why?" Pabulong kong tanong.

"'May isa pang portal pero malayo dito." Well this one is better. "Magigising ang guardian." Kumunot ang noo ko.

"Ah kahit nga ang mga spirits ay iniiwasan ang lugar na yan." Said that boy spirit.

"Walang monsters sa Lethum Mountain."

"Who said it was a monster?" Sabay nilang tanong.

Hindi ko na sila ginulo pa dahil hindi naman nila ako binibigayn ng sagot na gusto kong marinig. And so, we got to the top of the hill. May isang malaking bilog dito. The other side of the circle is dark at wala akong makita dito. We stopped in front of it.

Hindi namin alam kung sino ang mauuna. Alam naming lahat na may posibilidad na mawala ang portal after a person enters. But what if kumg lahat kami ay sabay pumasok? But there's also a possibility na hindi makakapasok ang iba.

"Bilisan niyo na. Ano pa ang hinihintay niyo?" Cleo asked.

"Paano kayo?" Tanong ko.

"Ah huwag kang mag-alala. Makakalabas din kami sa lugar nato." That's what they said before ayon sa sinabi sa akin ni Andrea but, how is that even possible?

"May gagawin pa ba kayo dito?" Andrea asked.

"Huwag mo nang isipin. Bilisan niyo na at baka—" hindi na napatapos ni Abel ang sasabihin niya nang biglang yumanig ang lupa. Lahat kami ay napatingin kay Andrea.

"What? Hindi ako ang—" bigla nalang siyang natumba. We all did.

"Wah!! Nandito na siya!" Sigaw ng kaibigan ni Iyana sa tabi ko. Is it just me o mukhang excited pa siya?

"Nandito nga siya. Sade, totoo nga siya!" Natutuwang sabi ni Cleo. I saw how the three brothers smirked.

Sinundan ko ang tingin nila at nakitang may
isang bagay na papunta sa amin. Hindi ko ito gaanong makita dahil sa itim na nakapalibot sa kaniya. What the hell is that thing?

"Mga bata. Bilisan niyo na. May tatapusin lang kami." Sade said. More like an order.

"Akala ko ba walang monsters dito?!" Gulat na wika ni Andrea.

"Hindi yan monster. If my memory serves right, he's the guardian who guards the portals." Sagot ni Iyana. Ah great. I don't want to fight against that thing.

"Gusto kong makalaban siya. That thing mamaged to shake the ground well." Si Andrea ang nagsabi nun na naghahanda na ng kamao niya. I urgently pushed her inside the portal at lumiit ito.

Wala na kaming panahon makipaglaban. We've been through enough already! Saan pa ba nakukuha ng babaeng yun ang motibasyong makipaglaban? Napatingin sa akin si Iyana.

"No need to push me. Wala din akong plano labanan ang guardian." Then she jumped inside the portal at mas lumiit ito.

Papasok na sana ako nang napagmataan kong hundi ako makapasok. I touched the portal. But my hand won't even get through it. Anong nangyayari? The three brothers already were confronting the enemy and damn, the energy they're letting out is too much. My body shivered nang tumingin sa direksyon ko ang guardian. His eyes were red with an intent to kill.

He started walking toward my direction. Habang ang tatlong magkakapatid ay pilit siyang pinapatumba pero hindi manlang siya lumingon sa kanila at iniilagan lamang ang kanilang mga atake. My heart started pounding nervously. Nakakatakot siya. I never want to confront him.

Mas lumaki pa ang itim na parang shadow ang pumapalibot sa kaniya. He lifted his left hand at agad na natilapon si Cleo sa may malaking nakatumpok na snow. Si Abel naman ay pilit siyang pinipigilan gamit ang mahika niya pero walang epekto ito sa guardian. Then his eyes glowed more instensely sa pula.

Sinubukang sunugin ni Sade ang guardian at may lumabas na pulang magic curcle sa itaas nito. Then the guardian was set in flame. Napatigil siya sa paglalakad. There were no cries of pain kaya hindi namin alam kung gumagana ba ito o hindi. Then in one moment, naging itim ang apoy. And the guardian was there, unaffected. Pero ngayon ay nakikita ko na siya.

Ang buong katawan niya ay pinapalibutna ng shadow, and his face wore a shadow mask. Ang mga mata niya lang ang makikita ko. Cleo with his barrier, caged the guardian pero bigla din naman itong nabasag nang nagpatuloy sa paglalakad ang guardian.

Malalakas ang magkapatid. Masasabi ko ito dahil sa enerhiya na pinapalabas nila ngayon. But that guardian, I could pretty much tell na kasing lakas niya si Headmistress. I remember that energy she let out nung sinundan niya kami ni Thane sa pagligtas ng Ji sisters. That amount of energy...damn my legs are shaking in fear.

Isa isang nagpalabas si Abel ng explosion magic niya at sabay din paglabas ng pulang magic circle sa lupa. In a second, tuloy tuloy ang narinig kong pagputok. I stepped back dahil sa mga nagliliparang snow. Behind me was the portal. Hindi parin ako makapasok.

"Anong ginagawa mo?! Bilisan mo na!" Sigaw ni Sade nang makita ako at tsaka atake sa guardian.

"Ahhh mamatay ka yata dito." Nakakainis tong dalawang spirit nato. Sabay pa talaga nilang sinabi yan.

"Oh shut the hell up!" Natatakot na talaga ako. At alam kong may posibilidad na mamatay ako dito ngayon.

"Hindi ka makakalabas dito because you're stuck with us." Sabi ng lalaking spirit.

"So basically kasalanan niyo tong dalawa?!" Argh great Gods. I wish they could just disappear already!

"Grabe ka naman. May isang paraan." Nabuhayan ang lakas ng loob ko sa sinabi ng kaibigan ni Iyana.

"Sabihin mo na!" I'm damn desperate. Nakikita ko ang guardian na papalapit sa akin. Gumawa siya nang isang shadow spear at nang tumalikod siya ay agad na tinusok si Cleo nito at tinapon lang siya palayo.

"Wait what?! No way! Hindi ako papayag dun." Tutol ng lalaking spirit. I am so damn pissed.

"Ayaw ko namang mamatay ang kaibigan ng kaibigan ko no."

"Argh! Sasabihin niyo ba kung hindi?! If I die here sisiguraduhin kong dadalhin ko ang kaluluwa niyo sa impyerno!!" Galit kong sigaw. I kept on clenching my fists. I'm engulfed with fear and anger. Hindi ko alam kung ano ang gagawin.

I saw how Abel and Sade tear up dahil sa walang buhay na katawan ng nakababatang kapatid nila, patay. The snow was covered in red dahil sa umaawas na dugo mula sa diddib nito. Abel angrily summoned magic curcles everywhere at may naganap na mga pagsabog mula dito. Sade was helping him by spreading the fire everywhere.

Pero tinaas lang ng guardian ang kamay niya at lahat na nasa paligid niya ay naging itim na apoy. He them summoned a shadow spear sa kalangitan. Habang nahuhulog ito ay naging sampu, twenty, thirty, hanggang sa naging libo-libo ito na hindi ko na nabilang.

The shadow spears fell down like rain from the sky at tinusok ang magkakapatid. Even when they're no longer breathing, patuloy parin ang pag-ulan ng spears sa kanila. Until few minutes later, tumigil na ang lahat. Maraming dugo ang nakakalat sa snow. My body once again shivered at the thought of dying.

I've been through a lot, only to die now. Napaluhod ako sa lupa. The guardian was walking toward my direction.

"Ah idiot. Bigyan mo kami ng pangalan. Bigyan mo kami ng spiritual energy mo." The guy spirit said desperately. What's the point? Mamamatay nadin lang ako.

I stood up and clenched my fists. My legs are still shaking. If fighting agaist him is the only way to survive, then I'd gladly do it. Just a few steps away, nandito na siya.

"Do it now!" Sigaw ng isa pang spirit.

Because of fear, hindi ko naramdaman ang paglabas ng enerhiya ko. It continued to flow out of my body. Then I felt a contradicting energy in front of me. Napatingin ako sa umahan ko and lifted my head up. Mas lumakas pa ang tibok ng puso ko dahil sa sobrang takot. Pilit kong iniiwasan ang mga titig niya but their eyes were pure red, na hindi mo kayang hindi tumingin sa mga mata niya.

He lifted his hand again at aabutin na sana ako. Tumayo ang balahibo ko and closed my eyes. I'm sweating cold.

"Theone! Ziandra!" Sigaw ko. Naramdaman ko na biglang napatigil ang guardian sa unahan ko. His hand remained on top of my head, hindi niya ito nahawakan.

On my surprised, hinawakan niya ako sa balikat then pushed me into the portal. I felt my body numb nang makapasok ako sa portal. I saw him there, his eyes remained in mine. Napapikit ako ng mga mata ko. Sighing. Damn. I don't know if I'm safe. Pero kahit papaano, I feel relief nang alam kong hindi ako namatay.

Binuksan ko ang mga mata ko at sakto namang tumama ang likuran ko sa lupa. Andrea and Iyana were staring at me. Curiosity was too obvious na nakalagay sa mga mukha nila. I sat up and looked around. We were inside the arena. Nagpalakpakan ang mga tao at ang iba ay naghiyawan. We managed to get through this phase. I sighed in relief again.

Napagmataan ko na kami ang unang team na nakapasok sa portal dahil sa nakalagay sa screen na first kami. Tumayo ako at biglang sumakit ang kaliwa kong balikat. It was where that guardian touched it earlier.

Kulay itim ang parte ng balikat ko. I feel burned.

Later on, after the host congratulated us, bumalik na kami sa kwartong tinutuluyan namin. I found it was an underground room kung saan binababa kami ng elevator. Pero hindi parin mawala sa isip ko ang mga nangyari kanina. Sade, Abel, and Cleo were desd. Wala manlang akong nagawa para sa kanila. But even if I did help, I'd just get in their way.

Pagdating na pagdating namin sa kwarto ay agad akong pumasok sa bathroom. I feel odd. I feel guilt. I feel like I'm useless. Ever since I've been outside, all I ever thought was how to save Hoy. Saving him was my everything. He was the reason I came this far. All these time iyon kang ang iniisip ko, I thought my ability wasn't needed.

But because of what happened earlier, I questioned the ways of my thinking. How can I save him if I'm not strong enough to do so? Damn it. Anong ginagawa ko? I watch people die in front of me na wala manlang ginagawa. I'm tired of being the weak one.

Seriously though, since when have I become so weak?

Back in the island, us sibbling were always treated specially, and I thought I was that powerful. Pero umaasa lang pala ako kina ate at kuya. But being stronger means gaining unwanted attention, being stronger means pain. Pain dahil hindi ko kaya. Knowing that, would I still want to be stronger?

"Don't you dare strip in front of me." My eyes widened when I heard that voice. It was that boy spirit.

Nilibot ko ang paningin ko at nakita siya sa unahan ko, as well as the other spirit. Kailangan ko ba sila nakikita? And since when did they have their physical form?

"Ah mukhang gulat ka ah hihi." Sabi ng isang spirit. "Remember when you gave us energy and name? Nabuo ang kontrata sa ating tatlo. Partnership." Huh? Anong pinagsasabi nila? Does that mean I'm stuck with them?

"Anong ginagawa niyo dito?" And even followed me to the bathroom! Mabuti nalang hindi pa ako nakahubad!

"Ang ibig lang sabihin nun ay contracted spirit mo na kami. Ang saya diba? Hindi kami mawawala as long as may enerhiya ka pa. Ziandra ang pinangalan mo sa akin. I like it." And that energy will never fade kaya ang ibig sabihin kasama ko sila hanggang mamamatay ako which is bothersome.

"Hmph! As if susundin kita. Hell no way. You should be thankful na dahil sa amin buhay ka pa ngayon." At kay sinong kasalanan ba nung una palang na sinubukan nila akong saniban?

"Theone and Ziandra huh?" I just made up that name since I'm desperate for help that time. (AN: well credits for a friend of mind for these name suggestions)

"I don't like the name." Wika ni Theone. Ang arte ng lalaking to. "And please next time be aware of your surroundings. Ayaw kong maghubad ka sa harapan ko. Che." Then he went passed the wall and headed out. Ang sama naman ng isang yun.

"Hihi either way, matagal narin akong hindi nakalabas. Magsa-sight seeing muna ako, babay!" Bago pa man siya umalis, tinawag ko siya.

"Don't you want Iyana to know?" Tanong ko.

"There's no need for her to know. Maayos na siya ngayon. I wouldn't want to ruin that." And with that, umalis narin siya. This will be quite bothersome nga.

I took off the uniform and turned the shower on. Napansin ko na kulay itim ang bahagi ng kaliwa kong balikat. Mula sa leeg hanggang sa bandnag itaas lang ng siko ang abot ng itim, but still whenever the cold water hits it, it stings.

The one I got from that Serpent sa first phase already healed up. I wonder how long this would take to completely disappear.

Hindi ko alam kung ilang minuto na ang nakalipad, but when I got out of the bathroom, nakabihis na ako. I washed my clothes with the washing machine and dried it in the dryer kaya medyo mabilis lang.

Napatingin ako sa orasan nang lumabas ako, already 9 am. Wait, 9 am? I shook my head and noticed Iyana and Andrea were discussing something while eating. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila. I sensed their uneasiness. Hindi ko alam kung ano na naman ang nangyari.

I took a glass of water at nilagyan ito ng malamig na tubig. Napatingin ako sa daawa habang umiinom.

"Bakit ang seryoso niyo?" Tanong ko. I thought Andrea would be happy dahil nakalabas kami sa Lethum Mountain at makakapasok sa susunod na phase.

"What kind of person would take an hour in the bathroom?" Tanong ni Iyana. The hell? Masama bang maglinis nang maayos?

"Forget that. May isa pa tayong problema. Or I don't even know kung atin lang bang problema 'to." My eyebrows sank at what Andrea said.

"Thomas, as the host, was replaced. The Headmistress is gone too. Siguro pabalik ng Academy."

"At paano naman yan naging problema?" That woman is busy almost all the time.

"Check the calendar and the time Keila." Iyana told me kaya ginawa ko. The date was the same. And it's 9:10 in the morning. Ano naman ang weird dito? Wait...

"The phase started exactly at 8 earlier....don't tell me isang oras lang tayo sa Lethum Mountain?"

"Impossible. We may have lost tracked of time. Pero alam kong ilang oras tayo dun. If I'm right, it should be already night right now. Pero umagang-umaga sa labas kanina. You saw how people gasped in surprise nang pumasok tayo sa portal. They think isang oras lang tayo dun. What's more, hindi nila alam kung ano ang ginawa natin dun." Mahabang litanya ni Andrea. She really looks serious right now. Both of them. Kailan ba sila naging ganito ka seryoso?

"So anong sinasabi niyong dalawa?" Why don't they just go to the point?

"Keila..." tawag sa akin ni Iyana. "Time have stopped." My eyes widened at nabitawan ko ang basong hinawakan ko.

In this world, there's only one person I know na magagawa ang mga bagay katulad ng pagtigil ng oras.

My heart started pounding nervously again.

Don't tell me, nahanap niya na ako?