The Descend Of Silverrium II

Mabilis kaming tumakbo papunta sa living room kasama si Iyana, habang patuloy parin sa pagyanig ang lupa. As we descended the stairs, nakikita namin silang lahat nagtipon-tipon na, mulhamg handa narin sila. But I remembered that loud shriek. Pamilyar ang sigaw nito, and I got that same bad feeling all of the sudden.

"Silverrium's here." Paalala ni President. I can feel all their anxiousness.

"Isa lang ang kalaban makakaya natin siya." Mike stated.

"Yun kung isa lang ngaba talaga ang kalaban." Hindi ko alam kung bakit sinabi ko yun, but it made sense to them.

May sasabihin pa sana si Thane nang may bigla na naman kaming narinig na malakas na pagsabog hindi malayo dito. Tumakbo palabas si Thane kaya sumunod din kami sa likuran lniya. We were met by a large crater in front of us, as if a meteor has just landed. Pero walang ni kahit anong bagay sa ilalim ng malalim na crater na ito.

"Jia!" Sigaw ni Freya nang may nakita kaming paparating na malaking fireball, and it'll be too late to dodge it.

Naintindihan ni Jia ang kailangan niyang gawin kaya mabilis niyang dinikit sa lupa ang dalawa niyang kamay as large rocks quickly grew from the ground, making into layers of walls around us. Ramdam namin ang pagbagsak ng mga bato sa labas dahil sa tama ng fireball accompanied by sudden shakings.

Nang nawala na ang mga bato, ay tumigil na ang mga malalaking fireballs. Pero patuloy parin ang nakakabinging pagsigaw sa kung saan man. Hindi namin matunton ang pinagmumulan nito. We didn't expect things to be like this in the first place.

"May tatlong halimaw na paparating, about twenty meters away from where we stand." Biglaang sabi ni Vlein, her eyes wandering around. Right, may ability siyang makakita in all directions at mukhang mahaba din ang range niya. "There's another monster coming from the East, a giant. Tumatakbo siya papunta dito."

"EEEEEEEEEEEEKKKKKKKK!!!!!!" Napatakip kaming lahat ng mga tenga namin sa sobrang ingay. And it feels like the sound is getting nearer and nearer.

The fire around us was spreading fast, sinsira nito ang mga nakatayong nga gusali sa bayan. Then we all felt it. The ground was shaking once again beneath our feets, accompanied by another explosion. Hindi na namin maintindihan kung saan at kung ano na ang kalaban dahil mukhang marami sila.

Sigillum is a relic that means 'seal' which locks up monsters inside. It's becoming clear to me that whatever this Silverrium is, siya ang may pakana ng paglabas ng mga halimaw na ito since siya ang Sigillum mismo. Gods! Can't you make my life more complicated?

"RAAAAAWWWWWRR!!!!"

We all looked at the direction from where that sudden roar was coming from. Pati ako ay nagulat. Isa itong higante, just as big as that one my spirts and I encountered from Sigillum.

Pero iba ang form nito, as if it levelled up. Hindi tulad ng kanina, ay may parang malaking armour na itong nakapalibot sa buong katawan niya, even its face! Instead of an axe, isang mahabang spear na ang dala-dala nito, a double-edged blade from the opposite sides. It wasn't just a monster anymore, it's a demon!

Dahil sa laki ng halimaw, ay nakakakot ang mga galaw nito, lalo na at mabilis itong patungo sa amin. Not to mention we still have three more monsters coming from the North!

Habang tumatakbo, ay tinaas ng halimaw ang kamay niya, lifting the spear up, and suddenly, I just knew what he was planning on doing. Nilagay niya sa likod ang kamay niya, building up momentum for his wepaon. Tapos ay pinakawalan niya ang spear papunta sa direksyon namin. If we get hit by that giant spear there's no telling if we'll survive. The spear continues to spin in the air, the winds around it was even rotating.

"We won't make in time! Jia the wall!" Sigaw ni President, but Jia, who has the current strongest defence ability, was alreaddy doing it before she was even told.

Pero dahil sa bilis ng spear, sigurado na kaming lahat na hindi makakaabot ang ginagawa pader ni Jia. Tulad ng sabi niya, ay hindi pa siya gaanong sanay ng biglaang pagpapalabas ng malaking enerhiya just to build an unbreakable rock walls kaya natatagalan siya.

While the walls were getting bigger in front of us, tinaas ni President ang kamay niya, building another layers of giant ice para mapahina ang momentum ng spear. Pero dahil sa lakas ng pwersa ng spear ay, lumusot lang ito sa mga walls of ice na ginawa niya. It was only a matter of few seconds before we get hit bu that spear's force.

"Hindi tayo aabot even if I were to use teleportation—" hindi na tinuloy ni Thane ang sinabi niya. Even if he'd use teleportation, makakaabot parin talaga ang spear.

Damn it! Damn it! Damn it!

"Thane ang teleportation mo!" Sigaw ko sa kaniya as I jumped through the building blocks of rocks and before I knew it, Thane already used his teleportation to get me near the direction of the coming spear.

I don't have time to entertain them by answering their questions on why am I being this reckless but I absolutely musn't die! Not yet. Just not yet!

I lifted both of my hands beside me, my dual swords appeared just the same moment I called for them. They glow bright red in my hands, the sound of chains colliding with the metal blades. If I managed to stop the axe from before, a spear is no difference. It's all about timing.

Tinapon ko ang isang espada ko sa direksyon ng spear, and the spear's blade was cut in hlaf the moment it came contact with mine. The chains wrapped around the pole brought it downward kaya tumigil ang spear and instead, hit the ground below. Natilapon ang blade sa kabilang parte ng lupa as the ground once again shook for a few moments dahil sa impact.

When I lifted my right hand, bumalik sa hawak ko ang tinapon kong blade mula kanina. I pant. Na...nakakapagod. Ha...Nasasanay narin ang katawan ko sa biglaang pagpapalabas ng enerhiya sa tuwing ginagamit ko ang weapons ko, but it does still exhaust me a lot.

"A weapon powerful enough to cut my mine." Narinig kong sabi ng halimaw na ngayon ay ilang metro sa harapan ko.

Malaki parin talaga ito, hanggang tuhod lang nito ang laki ko. The monster looked down, but I couldn't see his face at all dahil sa armoured masked nito. But I can feel his satisfaction, as if he was grateful to be entertained.

"You call that weapon?" I said mocking him. What can I get from actually provoking someone more powerful than I?

"Haha! Huwag kang mag-alala bata, meron pa ako." The monster clapped his hand, and the moment he did, I notice a shadow forming from the ground. Lumalaki at lumalaki ang shadow na ito—mabilis akong napatingin sa itaas and another spear was heading my way na para bang nahulog mula sa langit.

Napapikit ako ng mga mata ko, expecting the spear to actually hit me. Few seconds later, naramdaman ko nag impact ng pagkahulog ng spear pero wala naman akong nararamdamang sakit. Nagulat nalang akong nasa tabi na ako ni Thane nang buksan ko ang mga mata ko. He used his ability to teleport me.

"Since when have you become so reckless? Akala ko ba palagi kang nag-iisip?" Ramdam ko ang galit sa tanong niya.

"Tsk. Kung gusto akong magpsalamat hindi ko gagawin yun. Hindi ko hiningi ang tulong mo." He frowned and glared at me.

"Hindi mo ba naiintindihan? I am worr—forget it. You wouldn't understand. We split the group. You and me against that monster habang ang iba ay pumunta sa tatlong paparating na halimaw and confronted them. Naniwala akong hindi lang ganito ang dadating na halimaw. We have to finish these pests before the others arrive."

"That's an obvious choice. Pero bakit tayong dalawa lang laban sa halimaw na yan? He's stronger than he looks." I said pointing my blade to the monster, about twenty meters away from us.

"I can take care of the long distance habang ikaw na ang bahala sa close quarters. At hindi ko alam kung saan mo nakuha ang mga weapons mo, but once again, you're raising our suspicions against you." Our? Ibig bang sabihin pati siya? Ah right, of course. He's loyal to that woman so whatever something happens that's out of their expectations, they'll suspect it.

"Tsk. They're just my weapons."

"Exactly. Your weapons, when you don't usually have one, and it should have remained that way." He said, and can't even look straight at me.

Why is he saying these to me? Sinasabi niya ba na dapat hinayaan ko nalang ang spear na yun at hindi ko na sana pinalabas ang dual swords ko? Is he saying that I should just shut up and remain the same weakling as I was before? Naiinis ako. Inaasahan lang nila ako sa mga pag-iisip ng kung ano mang bagay, but before I knew it, they've been underestimating me all these time.

Kung noon ay wala akong pakealam sa iniisip ng iba, well now I do! I hate having to rely on others and I hate depending on others. I want to find my own power, to prove that I've become stronger. Pero anong ginagawa nila? They're suspecting me more now? Ngayong naramdaman na nilang lumakas na ako ng kaonti ay hindi sila kampante dito?

My gaze went back to the monster, and as he pulled up his spear that was stuck on the ground, I can't help but be disappointed.

"Thane, of all people, I was hoping you'd understand me the most." He seemed surprised sa sinabi ko at hindi ito inaasahan. "And I was starting to actually trust you now."

Hindi ko alam kung kailan, pero nagbago ang pananaw ko sa kaniya. Thane's a guy who loves messing around with things, especially with girls. Pero kapag tungkol sa trabaho ay ginagawa niya talaga ang lahat para lang magawa ang misyon na pinagkatiwala sa kaniya. He's one of the guys that works directly under the Headmistress, there's ko doubt he'll do anything for her because of his loyalty.

Pero isa din siya sa mga taong pinagkatiwalaan ko simula nung unang misyon palang namin. Dahil nakikita ko ibang mga parte ng pagkatao niya na ako lang ang nakakaalam. Like the way he'd become suddenly serious when doing his jobs, how he values the lives of many people so honestly, how he's actually very diligent and hardworking unlike how most people think that he's just a good-for-nothing playboy, and how he gets worried about every little things I do.

Simula noon matagal ko nang napapansin ang mga bagay na yan sa kaniya, and I'm the only one who actually notices the real him behind his playboy and stubborn personality. Pero bigla na namang nagbago lahat ng iyon. Ngayon isa lang ang iniisip ko, it's actually people like him that I shouldn't dare trust.

When I first met him, nung panahon na kinuha niya ako sa facility to meet up with Hoy sa hospital. My instincts were telling me back then not to trust him at all, but I did it anyway kaya sumunod din sa ganoong paraan ang instincts ko, to trust him. Pero sana hindi ko nalang pala ginawa, dahil nasasaktan ako ngayon.

Nasasaktan akong malaman na isa din pala siya sa mga taong hindi ako pinagkakatiwalaan. Isa din pala siya sa mga taong ginagamit lang ako dahil kailangan nila ako. At hindi ko alam na isa din pala siya sa mga taong ayaw akong magbago. Because when one changes, they become unpredictable, they can no longer be controlled nor manipulated, they can no longer be shackled. That's why when I summoned my weapons, it surprised them, and they raised their suspicions againts me.

If it wasn't for Headmistress' supports, siguro nga pinapatay na ako ngayon ng mga studyante dahil ayaw nila sa akin. But they can't do anything to me dahil kasama ko si Andrea, a daighter of a Saint, at si Iyana, the rank Seven and from the infamous Klein family.

They also notice how rank students have connections with me kaya natatakot silang galawin ako. Iniisip siguro nilang isa ako sa mga tao ni Headmistress o may connections sa mga nakakataas ng authorities sa isla. But they're wrong, because I'm just an outsider.

People might think I'm just saying nonsensical things, pero totoo at may mga basehan ang mga sinasabi ko. Siguro dahil naman sa tumataas kong enerhiya ay nagiging unstable na naman ang mga sarili kong emosyon but I don't care anymore. Because I felt like I got my hopes up only to be betrayed by one of the few persons I've trusted the most in this island, Magnus.

"Ke'ala, hindi ko alam kung ano ngaba talaga ang iniisip mo pero, nagkakamali ka. Huwag mong bigyan ng meaning ang sinabi ko, what I meant was—" I interrupted him.

"You're even calling me by my name now." Matagal-tagal narin simula nang narinig ko ang totoo kong pangalan. "Don't bother explaining Thane, naiintindihan ko na." I lifted both of swords, preparing myself.

"No you don't un—Ke'ala!" Before he could even stop me, I thrust myself forward, towards the direction of that monster.

The monster seemed to have noticed my small presence and slashed his huge spear on my direction. I rolled on the ground to avoid being caught up with his weapon which was moving just above me. Nang nakatayo na naman ako ng maayos ay tinuloy ko lang ang pagtakbo patungo sa direksyon nito.

Tinaas ng halimaw ang malaki nitong paa hoping to crush me down, pero bigla nalang ito napaatras and even swear because of that sudden pain which was inflicted to his leg. Napatingin ako sa likuran ko at nakita si Thane na hinihingal, he must have had tried catching up with my pace.

Nakikita ko ang mga nails niyang lumilipad lamang sa itaas niya, as they continue to double in numbers. His weapons are a bit unique, they're nails. But not the ordinary ones, because his are bigger and more sturdier, enough to even cut a blade. Ginagamit niya ang mga nails niya para mateleport sila sa loob ng halimaw, because he's aware that his armour isn't going to break that easily, kaya dinederecho niya ang mga ito paloob.

"I'll support you from the back. But simply penetrating through his body won't be enough to kill him. Ikaw na ang bahala."

I like the way he'd become serious all of the sudden na para bang nakalimutan niya na kanina ang munting usapan namin when his emotions clearly tells me na may gusto siyang sabihin sa akin. Pero hindi niya kayang sabihin dahil alam niyang magiging sagabal lamang ito sa laban.

I sighed as I returned my gaze to the monster. Sumigaw siya ng malakas para mapakita ang galit niya, but all it did was to add up my own energy. Habang tumutungo ako sa kaniya ay tinapon ko ang isang sword ko para tamaan ang katawan nito. Sinubukan niya itong saluin para pigilan pero dahil sa liit at bilis ng pagkatapon ko ay hindi niya na namalayan na nakatusok na pala ito sa dibdib niya.

"Minamaliit niyo ba ako? Akala niyo ba ang maliit niyong mga laruan ay kayang patayin ako? Isa akong Warlock, huwag niyo akong patawanin." A Warlock? Pangalan ba yun ng mga kauri niya? "At siguradong sa mga oras na ito ay kalaban narin ng mga kaibigan niyo ang mga Terragrim, mamamatay lang sila."

"Kami ang nauna sa mundong ito, pero simula nang dumami ang lahi niyong mga tao ay natakot na kayo at sinimulang ikulong kami. Ha! Ngayong nakalabas na kaming mga halimaw, kami naman ang papalit sa mga tao!!

"Tsk. Quit spouting nonsense." Bulong ko.

But still, my sword, it wasn't able to penetrate through his body and was only stuck to the armour. Humalakhak siya ng malakas na para bang natutuwa siya sa mga nangyayari. Dahil nga nakakonekta ang dalawang sword ko by its chains, ay tumakbo ako palibot sa buong katawan nito to limit its movements by surrounding him with my chains.

My chains were stronger than I thought they were. Ni hindi makagalaw ang halimaw dahil sa nakapalibot ito sa katawan niya, at nahihirapan pa siyang gumalaw dahil sa patuloy na pagteteleport ni Thane ng mga nails niya. And it's the perfect oppurtunity to end this.

"Thane, gamitin mo ang teleportation mo!" Sigaw ko sa kaniya and as if understanding my thoughts, before I knew it, I was already above the monster.

I can see everything perfectly fine from above here, pero wala na akong oras mag sightseeing, I was already fally due to gravity. I turned myself in the air to face the monster below and pictured a different form of energy. Tapos ay mas lumabas na mga kulay blue na linings sa chains, spreading it all over his body. Electricity!

The volts were able to cut through his armour at dahil hindi ito inaasahan ng halimaw ay napasigaw na ito sa sakit. Sinusubukan ng halimaw na makuha ang nakaplibot na chains pero pinipigilan ng mga weapons ni Thane ang galaw niya.

I landed successfully on its shoulder, the electricity only getting stronger, pero hindi ako naaapektohan nito. Binaon ko ang hawak kong espada sa leeg nito, sliding it through his body hanggang sa ginamit ko na ito para makababa sa lupa, while still cutting through his bare flesh. Nang makarating na ako sa lupa ay, tumulo ang dugo mula sa itaas, almost covering me with it.

Tumingin ako agad sa taas, the monster was shocked. Before he could even move to grab me, naging abo na ito, as if he was never standing there, fading into nothing. Bumalik sa kamay ko ang isa kong weapon, at ramdam ko ang pagod sa buong katawan ko.

My muscles are aching, then my hands are shaking since earlier. Natatakot ba ako? No, thos odd emotion...it's excitement.

Lumapit sa direksyon ko si Thane, at base sa pagtingin niya sa akin, ay hindi siya makapaniwala sa nakita niya. Siguro ngayon ay puno siya mg katanungan, and I wonder what I'd say if he asked.

"Halika na." Hinawakan niya ang kamay ko and then turned around. Akala ko tatanungin niya, but I was grateful he didn't.

In one blink, nasa ibang lugar na naman kami. A bit farther from where we fought earlier. Sa hindi kalayuan sa unahan ay nakikita naming nakikipaglaban ang iba sa mga natitirang monsters.

Hindi katulad nung nakalaban namin kanina, ay hindi pamilyar sa akin ang mga halimaw na ito. Hindi sila gaano kalaki, in fact, they are about only two times the height of a normal human.

Malalaki ang kanilang mga kamay, enough to crush a person. May mga mahahabang sungay din sila and their bodies looked like they are made of rocks but have flesh. Sa katawan nila ay may mga spiral na linnings that seems to glow red. May dala silang mga weapon, like a huge bat but just like their bodies, their bats have spiky edges. Their eyes are glowing the same red colour, and their long spiky teeths can probabaly cut through a tree.

So this is a Terragrim.

Tinaas ng isang halimaw ang kamay niya, may lumalabas na mainit na hangin dito then turning into a fire. Tinuon niya ang mga apoy niya sa direksyon ni Freya since siya at si President ang kaharap nito. Simple lamang na inapakan ni President ang lupa, releasing a huge blast of ice to block the enemy's attack. Sabay nito ay ang pagkulong sa halimaw ng yelo.

From here, makikita ko ang pinapalabas niyang hininga na nakikita na dahil sa sobrnag lamig. He may have only released his ability to that area, peronhanggang dito ay umaabot ang lamig. And even though it's his ability, ay naaapektohan parin siya nito. May mga frost sa paa niya pati narin sa ibang parte ng katawan niya. Kaya pala hindi niya basta-bastang pinapalabas ang ability niya.

Ilang segundo ang nakalipas ay nakalabas ang halimaw sa yelong nakabalot sa katawan nito, sending blocks of ice astray. The monster let out an angry shriek and set his body aflame. Sa paraang ito ay natutunaw ang mga yelo.

They are about ten meters from where we stand at dahil nga tumaas na naman ang range ko kanina ay nararamdaman ko ang bawat emosyon nila, reason why I can still keep up with my weapons.

President, along with Freya, dashed to the direction of their opponent. Tinaas ng halimaw ang weapon nito para matamaan si Freya, pero hindi katulad ng inaasahan ko ay hindi niya ito inilagan. Normal niya lang sinalo ang bat ng kalaban, and pulled the weapon from his grip! She's making it look like na ang gaan-gaan ng dinadala niyang malaking weapon.

She swung the huge bat with spiky thorns around at sumugod sa kalaban gamit nito. With the President releasing another batch of ice to lock the monster's movements from its feet, tumalon ng mataas si Freya at sinipa ang halimaw sa ulo. The big monster fell down with that one kick, at naputol ang mga paa nitong hanggang ngayon ay pinipigalan parin ng mga yelo.

Before the Terragrim could let out another shriek, pinuno na ni President ng yelo ang buong katawan nito, as Freya immediately smash the weapon on the monster, and it caused the ice with the monster inside to break.

"Her strength is crazy." Bulong ko. Once again, I felt that same odd energy from her. Super strength ba ang ability niya? No, I doubt it.

"Mysterious, isn't she? Katulad ng pagdating mo ay biglaan din ang sa kaniya. No one knows who she really is except her name. Tapos isang araw, bigla nalang siyang naging group leader even when she's just a second year." I nodded, oddly amazed.

Hindi manlang siya nagsabi na magteteleport pala kami, kaya huli ko nang namalayan na nasa unahan na pala kami ni President at ni Freya.

"That monster gave us a hard—oh right, that weapon..." President muttered, looking at what I was holding.

Hindi na ako nakasagot dahil napatingin ako sa kabilang parte, kung saan naglalaban si Hanzel at ang dalawa pang babae. They aren't familiar to me pero dalawa sila sa tatlong tumaas ng kamay kanina.

Sinipa ng halimaw ang isang malaking bato papunta sa direksyon nilang tatlo, pero tinaas ng babae ang dalawa niyang kamay at bigla nalang umiba ang direksyon ng paparating na atake, hitting the other rocks, breaking them down. Tuloy-tuloy lang niya itong ginagawa sa mga atake ng halimaw.

"Francia Reece, sa pagkakaalala ko ay kasamahan siya ni Yazmina. An ability to alter the direction of any attacks in a form of energy. Hindi man ito ganoon kalakas na ability pero magaling siya sa depensa." Thane said beside me.

Nang huling ginawa ni Francia ang ability niya ay sumugod ang isang babae. Mabilis siyang tumakbo patungo sa kalaban habang hinihingi ng isa ang atensyon nito. Habang hindi tumitingin nag kalaban ay biglang dumami ang sarili niya, she cloned herself into five.

Ginamit niya ang mga clone niya para makalapit sa halimaw. Tinaas ng mga kasama niya ang sarili niya at tumalon sa halimaw, making the monster fall from out of balance.

"Si Tracy Lynne. She has the ability to multiply any objects she touches, inluding herself. I've always known her as someone capable so that was expected of her." Freya regards her members highly.

Lumapit sa natumbang halimaw sa Hanzel. Bago pa man buhatin ng halimaw ang weapon nito ay hinawakan na niya ito, melting it in only a few seconds. Hanggang sa hinawakan niya ang katawam ng halimaw, leaving holes in the monster's body, then finally disappearing into ashes.

"Mike! Sabing kaya ko na 'to eh!" Narinig naming sigaw ni Yazmina sa kabilang parte. It seems the two are fighting again.

"My ability allows me to automatically bounce off any attacks at bumabalik ito sa kalaban, at nawawala din ang damage sa katawan ko. Surely if that monster could hit me ay babalik ang atake sa sarili niya!"

"Eh useless naman kung mamamatay ka sa isang tira! Bobo ka ba? I can harden my body to the hardest form so I can handle that monster myself!"

"Hindi ko kailangan ang concern mo okay?!"

"I am not!"

"Umm...Leader Mike," tawag sa kanila ng isang lalaki, na sa ngayon ay nag ca-cast ng isang barrier na napapalibutan silang tatlo habang pinoprotektahan sila nito sa mga atake ng kalaban. "Tapos na ang iba, akala ko ba sinabi mo kanina na tayo ang mauuna sa pagpapatumba ng halimaw na ito? Hayaan niyo nalang kaya si Miss Yazzy."

"Sinong nagsabi sayo na tawagin mo siyang Yazzy? Since when did you become so close—" bago pa man niya tapusin ang linya niya ay lumabas na si Yazmina sa barrier at tumakbo sa kalaban.

Tinatamaan na siya ng apoy at mga fireballs pero wala itong epekto sa kaniya dahil biglang naging matigas ang buong katawan nito. She caught the bat that was about to hit her at mabilis itong hinugot mula sa pagkahawak ng halimaw sabay tapon nito sa kalaban. The monster was hit by the bat pero hindi ito natumba.

Renma, who I hadn't noticed, was the one to give the final blow by punching its back with her weapon, a hammer. Just like the others, ay nawala na ang halimaw.

"I suggest that you stop this farce. Mamamatay lamang tayo kung magpapatuloy ito." Wika niya sa grupo.

"Tsk. Pero sa susunod ako parin ang muuna." Mike replied.

"Pero hindi naman gaano kalakas ang mga halimaw na ito that we've managed them without problem. That's what worries me." Hanzel said. Tama siya, parang ang dali-dali lang naman talunin ang mga halimaw na yun. They only have the strength and the advantage dahil sa laki nila.

We then suddenly heard claps echoing through the whole area. Dahil halos napuno na ng usok ang lugar ay hindi namin alam kung saan nagmumula ito. Hindi naman gaano natatakpan ang lupa kaya siguro sa itaas galing ang tunog na ito.

"As expected of humans, nagawa niyong matalo na walang kahirap-hirap ang mga halimaw ko. Pero mga bata lamang kayo, napapabayaan na ba talaga ang mundong ito? To let such children handle this situation. You must be awfully strong if that's the case." The voice was deep and cool to hear, pero nakakatok ito kapag nag e-echo ng ganito.

Hindi parin namin alam kung saan nagmumula ang boses. We might be at a disadvantage.

"Kung kaya niyo ang malalaki, makakaya niyo kaya ang mga maliliit?"

Then we all heard it. That echoing battle cries from a distance. Pamilyar ang tunog nito sa akin, and the way pebbles are shaking as well as the ground slightly, marami silang paparating, like marching to where we are.

Goblins!