Maging Sino Ka Man
#BLStoriesRainyDay
#Entry Number 16
Genre: Romance
Word Count : 2, 182 words
Title: Maging Sino Ka Man
I am a 3rd year college and a scholar student in the school where I studied. I was busy preparing myself until I didn’t notice the time. It’s 6:30 AM. Nagmamadali akong umalis ng bahay at pumunta ng paaralan. Marami ng late at nakapila na ito sa gate. Mas lalo kong binilisan ang pagtakbo ko upang makasabay pa ako sa kanila nang bigla kong nabangga ang isang lalaki na biglaang tumawid sa daanan ko. Nahulog ang kaniyang dalang aklat at sabay pa kaming natumba. I got nervous after I bumped. He looked at me and we both staring each other. His smells wiped away my nervous and suddenly made my heart beat so fast. He’s so handsome and a tall man.
“I’m sorry! ”tumayo ako at inalalayan siyang tumayo. Naningkit ang mata nito matapos akong titigan mula ulo hanggang paa.
“Ang tangâ mo naman, next time, ayusin mo ’yang pagtakbo mo at tsaka sa daan ka tumingin wag sa kung kahit saan ka lang tumitingin!” sigaw niya. Gwapo sana, suplado nga lang. I stand immediately and remove the dust from my pants.
I stare at him at nakita ko na lumagpas lamang siya sa linya ng mga late. Who is he? Hindi naman ganyan ang rules ng school dati. Kung late, late na agad. No excuses.
Nagpatuloy na lamang ako sa paglalakad. Lalagpas na sana ako nang bigla akong harangan ng guard. “In the line, ” usal ng guwardiya.
“Aba,grabe kana ! Pinalagpas mo nga ’yong isa diyan ako pa kaya? Late din naman ’yan e. ” Reklamo sa kaniya. His brows furrowed and turned his gaze to the man who passed earlier. “Isama mo na ’yang kupàl na ’yan!” Sa sobrang lakas ng sigaw ko, lumabas ang lalaki na nakabunggo ko kanina at humarap sa akin. Sumama na rin siya sa linyahan ng mga late. Sa dami ng late, ito lang ata ang pinakagwapo.
He blinked his eyes two times and point his finger into my nose. “Do not be rude. Baka gusto mong tanggalin kita sa pagiging scholar mo ,” pananakot niya sa akin. Tinitigan ko ang id niya at nagulat ako sa aking nakita na nakaukit sa ibaba ng kaniyang litrato. “School Owner” I covered my mouth and gazed him from head to toes.
“Pasensya na. ” Aniko at lumuhod sa harapan niya. Humarap sa amin ang mga late at nagtawanan. Nakita ko pa kung paano nabago ang expression ng lalaki matapos ko luhudan.
“What’s your name?” He asked and pulled me up. I am shaking and I become statue. I don’t know if I will give my name or just ignore him.
I rolled my eyes until he pull me closer to him. “As of now, you will be my assistant. ” He said which makes my eyes widened.
Lahat ng late ay nakalista na maliban sa aming dalawa ng lalaki. Nakatingin parin ang guard sa amin. I just nodded without even thinking kung karapat-dapat ba na maging assistant ako ng supladong ito. Hinila niya ako papasok sa room namin. Dumaan pa kami sa ilang room bago makarating sa amin. I was shocked na kaklase ko pala itong lalaking ’to.Binuksan niya ang room at itinulak ako sa loob.
“Good morning sir!” Pagbati ng mga kaklase ko sabay titig sa aming dalawa. Umupo ako sa bakanteng upuan sa likuran banda sa may tapat ng bintana. Ngumisi ang babae na nakatabi ko. She’s friendly, I guess.
Nagsimula ng maglecture ang professor namin. Nasa kalagitnaan ng discussion pa lamang kami nang mahagip ng mga mata ko na naktitig ang lalaki na nakabunggo ko sa daan. I don’t know him yet because I didn't even introduce myself to him. It’s my first time to feel like this.
“Excuse me Prof. Enriquez, ” he said even we’re at the middle of discussion. Ibinaling niya ang tingin sa akin. Kinuha niya ang bag niya at pinaalis ang katabi kong babae. Umupo siya sa tabi ko at kumindat pa. “I think, I will be comfortable to sit here. ” The professor nodded and continued his discussion.
“I am Kenshin, the owner of this school. ” He said in a lower voice. I smirked and just ignored him. He caressed my back and move his palm from my neck to waist.
After class, exactly 4:00 PM , I immediately run away after I remembered that I have something to do for myself. I must work hard to save money. Ang taas ng tuition fee ng paaralan na pinasukan ko. Even scholarship can’t afford my necessities. I am working at shop as cashier. Ako lang mismo ang bumubuhay sa sarili ko dahil matagal na akong iniwan ng aking ina at habang ang ama ko naman ay may kapansanan. Nasa gramda ko siya inilagay upang may makatutulong sa kaniya incase na may kailangan siya.
After my work, I went back home at exactly 11:00 PM. I am so tired and I just lay myself on bed. I was about to close my eyes when my phone suddenly ringing.
“Hello, what I can do for you?” I said. It was unknown number.
“Hello, Jason Velasco. Ba’t hindi ka sumabay sa akin kanina? Didn't I told you na assistant na kita?” I know who is talking. Siya ata ’yong lalaki nakabunggo ko kanina. He’s handsome, which makes my day better than yesterday.
I end the call and sleep.
Nagising ako sa ingay ng sasakyan sa labas ng bahay. Agad akong bumaba upang tingnan kung sino ito. It was Kenshin.
Lakas-loob kung binuksan ang gate at kinausap ito. “ Who dare you to wake up me at this time? Hindi mo ba alam na tulog pa ang mga tao dito?” Sigaw ko sa kaniya. He smirked and pushed me inside his car. Hindi pa ako nakaligo at nakaayos ng sarili nang paandarin niya ang sasakyan at umalis.
“At this time, sa bahay ka manirahan. May kasalanan ka pa sa akin na dapat mong bayaran ,Jason. ” I clenched my fists. I don’t know what the intention of this man.
“Okay, maging assistant mo ako. But... you will be the one who buy my necessities kapag kinapos na ako sa pera because it’s your choice na dalhin mo ako sa bahay mo. ” I said angrily. Hindi ko matatanggap na ganito ang ginawa niya sa akin.
Pagdating namin sa bahay niya, binuksan niya ang pintuan ng kotse st pinababa ako. Agad ko namang inilibot ang paningin ko sa paligid and I witnessed the elegance of this place. Ang ganda. He bring me inside his room at pinabihis pagkatapos ay binigay na sa akin ang lahat ng contract letter. I put my sign on it and returned to him. Pagkatapos ay umalis na kami at pumunta ng paaralan. The students outside are busy .
Agad akong bumaba at pumasok sa room. The professor asked something. “Ano ang relasyon ninyo ni Kenshin? Why he has care for you? Jason? ” He said confusedly. I shake my head and pretend that I didn't know Kenshin. “Yesterday, he asked me for your number, for your location and your background. ” He added. My face blushes and my heart beat fasts after I know how Kenshin stalked me.
Afterwards, lumabas ako ng room at pumunta sa garden. I mesmerized the beautiful sorrounding until the cold voice has interrupted.
“ Jason, do you have problems?” Exactly, may problema ako, di ko lang sinasabi. I do not trust anyone.
“Nothing, ” Maikling sagot ko sa tanong niya. I am thinking kung paano ko maipagamot ang tatay ko and then, what If I fail in this year? Paano na ang lahat?
He hugged me tight. His hug replaces my problems I smiled and hugged him back. I didn't know that feelings suddenly fall for him. Even someone told me na bakla ako, I don’t care. Gender does not matter.
“You have always me. Huwag kang ma stress, masisira ang kagwapuhan mo. ” Pabirong usal niya at hinawakan ang aking kamay.
Many days had passed, I feel like with him, I am always comfortable. My feelings is still developing. Parang gusto ko nalang na palaging nakasabit sa leeg niya. I don't wanna lose this person kasi I guess, he’s the only one who can cure my wounded heart. Matapos ang ilang breakdowns, regrets and tiredness. Maraming nagsabi na mali ang mag mahal ng kapuwa lalaki but I just ignored them. Siguro, being gay is the reason why my mom left me.
I was busy reading and then suddenly Kenshin approach me. “ Hmmm... ’wag na magbasa, love. Matalino ka na eh. ” He said and smiled at me. The word “Love ” is the reason why I suddenly confessed my feelings.
“Kenshin, you know, I fall at first sight. Kasi no’ng nabangga kita, I told myself na I won’t love someone else if it is not you. ” He pulled me and kissed my lips. I just closed my eyes while he tightly hold my head.
Naputol ang lahat nang biglang may tumawag da cellphone ko. “ Excuse me, Ken. ” Aniko at agad lumabas. Pumunta ako sa garden at sinagot ang tawag.
“Hello!” I said . I just heard someone's crying. I was worried for who they are crying for.
“Jason, patay na ang papa mo! ” Auntie said which made my heart broke into pieces. I just crying and my hands clenched off. “Inihatid namin siya sa hospital kanina pero hindi na nakaabot e. ” Dagdag pa niya at humagulhol.
I run away from school and went my grandma's house. Pagdating ko doon, lahat ng mga tao ay umiiyak. Nakita ko rin kung paano humagulhol ang auntie ko.
“This because of you!” My grandma shouted at me which put me inside the jar of misery. “ Kung hindi dahil sa’yo hindi sana namatay itong anak ko! ” I was hurt sa sinabi ng lola ko na ako daw ang dahialn ng pagkamatay ng Itay. I keep myself calm. Nasa akin na ang acceptance. Mas better na hindi na mahihirapan si papa. I just cried all day.
Dahil sa sobrang lungkot, dinaan ko nalang sa iyak. Tumakbo ako papalayo. Matatanggap ko na wala na si papa pero no’ng sisihin ako , nawala na ang lahat sa akin.
After many days, inilibing na si papa. I was just visited his grave dahil ayaw ko na paalisin akong parang aso sa harap ni Itay. Gusto kong matahimik agad ang kaluluwa niya. Pagkatapos ay umuwi na ako.
It was raining. Napatigil ako sa paglalakad ng nagpop up sa messenger ko ang chat ng professor namin.
“ You are now expelled as scholar student due to your inactivity and low performance. ” The most painful is that, nawala na ang tatay ko na naging inspiration ko sa buhay tapos tinanggal pa ang scholarship ko. I have nothing to do Instead, I just cried . Napaluhod ako sa sinapit ng buhay ko.
The rain is pouring together with the thunder and storm. Napaupo ako sa gitna ng daan at basang-basa. I am wasted. Dapat hindi nalang ako nabuhay. Walang tigil ang pagbuhos ng taksil kong luha. Hindi lang ako mahahalata ng mga tao sa paligid dahil sa lakas ng pagbuhos ng ulan.
“Jason , saan kaba galing ha? Hinalughog kita sa bahay niyo pero wala ka doon. Wala ka nang scholarship dahil ilang araw kang hindi pumasok tapos pinahanap kita, akala nila missing kana. Nandito kalang pala. ” A voice suddenly spoke behind me. He hugged me tightly. Alam ko kung sino ito dahil sa amoy palang. And I know that no one will find me except Kenshin.
“They do not understand me. Hindi siguro nila alam na namatay ang ama ko. Wala na ang lahat sa akin. I must die. Wala na akong magawa sa buhay!” I said while crying. I sob my face towards him and he makes his hug more tight.
“Don’t worry, everything will be okay. Let’s go home. Ako na ang bahala sa scholarship mo tapos sagot na kita. ” He said and trying to makes me calm. I stand and go with him.
“Be tough. Do not let that challenges to take your crown. Kaya mo ’yan. That is just part of your life. Nothing is imposible if you just tried. If you think you are wasted, para sa akin, tanggap kita. Maging sino ka man. ” Kenshin said which made me smile.
After all, bumalik na ako sa paaralan and do you know who inspires me everytime that I go to school? It’s him. It’s Kenshin. Dahil siya ang nagsabi sa akin na we must not let challenges to take off the crown from our head. Kasi once you will let that happen, masisira ang kinabukasan mo. Bumalik na rin ang scholarship ko because of him. The most beautiful pages of my life is that, I found a man who is not just good academically but also good at love. Kasi hindi siya naniniwala na isa kaming taksil sa lupa. Love is kind, love is not blind. Gender does not matter if you both have mutual feelings to each other
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top