De volgende dag breekt aan. Iris heeft kriebels in haar buik van de spanning. Naast de spanning is ze ook erg nieuwsgierig. Ze slingert haar tas op haar rug en loopt richting het steegje. Het steegje bevindt zich maar een straat verderop, dus ze is er snel. Ze loopt het steegje in en ziet Jack, Demi en iemand anders van haar leeftijd staan. Naast leeftijdsgenoten staat er ook een vrouw. Ze draagt een lange strakke broek met een paarse blouse. De vrouw is niet heel oud. Iris schat haar rond de dertig. Ze loopt verder de steeg in en gaat bij haar vrienden staan. 

'Goed, we zijn compleet. Ik ben één van de portaalwachters van jullie school. Dadelijk lopen jullie door een portaal heen. Zorg ervoor dat jullie je adem in houden en snel door lopen', zegt de vrouw. Ze pakt een leren zakje uit haar zak en strooit aandachtig de inhoud in een rechte lijn over de grond. De anderen staan een beetje zenuwachtig heen en weer te schuifelen. Dan begint ze iets te mompelen. Een portaal rijst uit de grond omhoog. 

'Stop vooral niet met lopen.', drukt ze hen op het hart. De vrouw loopt door het portaal heen en zegt dat ze moeten volgen. De kinderen nemen een diepe teug lucht en volgen.

Terwijl Iris haar adem inhoudt, loopt ze een kleine, groene ruimte in. Het lijkt alsof of ze op één groot kussen loopt. Iris blijft staan om rond te kijken. De muren lijken gemaakt te zijn dunne draden. Ze kijkt naar de grond en ziet dat haar voeten deels in de grond zijn weg gezakt. Ze wil bukken om de grond aan te raken, maar wordt dan ruw door iemand vast gepakt en mee gesleurd. Het ene moment stond ze nog in een steegje en op het andere moment in een ondergrondse hal. Zoekt naar degene die haar zo ruw had vastgepakt. Het was dat andere meisje. Het meisje heeft haar arm nog vast en buigt naar haar toe. 

'Als je wilt blijven leven doe dan de volgende keer wat je gezegd wordt. Onthoudt maar dat ik je niet nog eens ga helpen.', sist het meisje in haar oor. Ze laat haar los en gaat een eind van haar vandaan staan. Iris kijkt boos haar nog boos aan, maar gaat dan bij haar vrienden staan. Jack, Iris en Demi kijken hun ogen uit, terwijl het andere meisje bij iedere geluid dat ze maken met haar ogen zit te rollen. De hal is wel tien meter hoog. De muren zijn mooi bewerkt met allemaal versieringen. Aan het plafond hangt een kroonluchter met echte kaarsen erin. De groep begint te lopen.

Na een tijdje is Iris de weg al kwijt. De ene gang lijkt op de andere. Op een gegeven moment stoppen ze in een gang met allemaal deuren. 

'Jullie meiden slapen in deze kamer en jij jongen mag de kamer er tegenover.', zegt de vrouw. 

 'Kleed jullie dadelijk om. Er hangen kleren in jullie kasten. Over een uurtje worden jullie opgehaald voor de lunch. Na de lunch krijgen jullie een rondleiding.' De vrouw draait zich om en verlaat de gang. Iris, Demi en het andere meisje gaan de linkse kamer in, Jack de rechtse. Als ze hun kamer binnen stappen kunnen ze hun ogen niet geloven. Het is een grote kamer met een lekkere zithoek. In de muur zit een enorme ingebouwde boekenkast helemaal gevuld met leren boeken. Ook staat er een klein aanrecht met een kraan en een stenen gootsteen. Onder het keukenblad zit een kast met glazen. Verder is het grootste gedeelte leeg.

'Hallo, ik zie dat ik mijn kamergenoten heb gevonden.' Een meisje met lang bruin haar komt een zijkamer uitgelopen. Ze loopt naar Demi en Iris toe. 'Ik ben Leah. Hoe heten jullie?' Ze steekt haar hand uit naar Iris. Iris pakt de hand vast en schud hem. 

 'Ik ben Iris en dit is Demi.' Demi steekt haar hand uit en schud die van Leah. 'En wie is dat andere meisje?', vraagt Leah. 

 'Geen idee,' zegt Demi haar schouders ophalend, 'ze heeft zich nog niet voorgesteld.' 

 'Jij hebt je ook niet aan mij voorgesteld. Dus jij hebt daarover niets te zeggen.', reageert het meisje. Demi wordt rood. 

 'Ik ben Eveline.' Nadat gezegd te hebben, vertrekt ze naar de zijkamer waar Leah ook uit was uitgekomen. 

 'Wat fijn dat ze hier komt praten.', zegt Leah sarcastisch en net hard genoeg dat Eveline het wel moet horen. 

 'Is zij jullie klasgenoot? Jullie kwamen namelijk tegelijk aan.', zegt Leah zich weer op Iris en Demi richtend. 

 'Ze zat niet in onze klas, maar blijkbaar wel bij ons op school. Ze werd omgeroepen voordat we op onze school, waar we dus niet heen gingen, een test moesten maken. Ik heb eigenlijk nooit gezien.' Antwoord Iris op haar vraag.

 'Ik had zelf niet eens verwacht dat zij,' Demi knikt naar de zijkamer deur. 'Eveline was. Aangezien ze niet kwam opdagen.' Ondertussen is Eveline weer terug in haar uniform. 

'Gaan jullie je ook nog omkleden. Dadelijk komt die vrouw ons ophalen.', zegt Eveline op niet een erg vriendelijk toon. Iris kijkt naar Leah en Demi en haalt haar schouders op. Waarschijnlijk blijft ze nog wel chagrijnig.

Een uur later staan ze bij de deur in hun uniform. Klaar om opgehaald te worden. Dezelfde vrouw van het portaal komt aangelopen door de gang. De jongens en de meisjes lopen achter haar aan. Ze komen aan in een grote kamer met vier lang tafels. Aan de tafels zitten studenten net als zij, maar dan ouder en met andere kleuren uniformen. De één heeft een paarse blouse en de ander blauw. Iris en de anderen hebben allemaal kleur grijs. Ze lopen door totdat ze bij het begin van alle tafels zijn en gaan zitten. Op de tafels staan brood, muesli en melk, salades en een aantal dranken. Als iedereen zit beginnen de andere studenten met opscheppen. Iris pakt een boterham en een lekkere salade. Demi die schept haar bord helemaal vol. Een boterham, nog een boterham en nog een boterham. Als haar bord leeg is pakt ze er nog één. Iris, Leah en Jack kijken haar raar aan. 

 'Wat?' Zegt Demi met volle mond.

 'Hoeveel eet jij per dag?, vraagt Jack. 

 'Uh, normaal niet veel hoor.' Ze lachen.

De lunch is afgelopen en het smaakte voortreffelijk. De oudere studenten vertrekken, terwijl de nieuwe studenten blijven zitten. Wachtend op de rondleiding. 

 'Kinderen, volg mij.' De portaalvrouw gaat de kinderen voor door de gang. 'Hier zijn de klas lokalen voor de theoretische lessen.' Ze lopen verder en slaan een andere gang in. Aan het eind van deze gang is een ingang naar een grot. Ze horen er geluiden uit komen. Ze lopen binnen en zien twee oudere studenten tegenover elkaar staan met daarom heen de rest van de klas. 

 'Hier oefenen we met onze gaven om te gebruiken in een gevecht. Als je dan in problemen raakt kun je jezelf verdedigen.', zegt de vrouw. Ze draaien zich weer om en verlaten de grot. 

 'Uh, mevrouw.', Iris gaat naast de vrouw lopen. 'We hebben bedden in onze kamers. Ik ga er dus vanuit dat we hier moeten blijven. Weten onze ouders dat?' 

'Nee nog niet, dat informeren we later.', zegt de portaalvrouw zonder Iris aan te kijken.

'Oh oké.' Iris gaat een beetje teleurgesteld naast Demi lopen. 

 'Ze worden gewoon gehersenspoeld. Die weten niet eens meer dat jij bestaat.', sist Eveline in het oor van Iris. Demi kijkt haar boos aan. 

 'En hoe weet jij dat zo goed?' 

 'Gewoon gehoord', zegt Eveline achteloos. Demi draait zich weer richting Iris. 

 'Luister maar niet naar haar. Ze zegt het waarschijnlijk om je bang te maken.',

Na de rondleiding vertrekken ze naar hun kamers. Ze hebben hun rooster gekregen voor morgen. Iris, Demi en Leah nemen het samen door. 

 'Morgen beginnen we met een speciale activiteit. Die duurt drie hele uren! Dan hebben we pauze en daarna theorie vakken.', somt Leah op. 

 'Klinkt leuk.', zegt Iris. 'Blijkbaar hebben we een gave. Weten jullie al welke gave jullie hebben? Ik heb namelijk geen idee.' Demi schudt van nee, maar Leah trekt een bedenkelijk gezicht. 

 'Ik denk iets met de natuur of zo. Ik voel me daar heel comfortabel en het lijkt dat het tegen mij spreekt.' 

 ' O', zegt Demi, 'maar dan weet ik het ook. Dan is het waarschijnlijk iets met eten.' Ze lachen. Iris draait zich om.

 'En jij Eveline wat denk jij?', vraagt Iris om Eveline er ook bij te betrekken. 

 'Ik weet het al. Ik kan dingen verplaatsen.' 

 'Laat eens zien, laat eens zien!', roept Demi. Eveline steekt een hand uit richting het rooster dat op tafel ligt. Het rooster gloeit rood op, beweegt een stukje omhoog en valt dan weer neer. 

 'Meer kan ik niet echt. Ik heb het nog niet goed genoeg onder controle.' De rest kijkt haar bewonderend aan. 

 'Wat weet jij al allemaal over gaven?', vraagt Leah erg geïnteresseerd nu. 

 'Best veel. Mijn ouders beschikken ook over een gave. Mijn vader bezit de mutatio gave en mijn moeder de orcus gave. Verder hebben mijn ouders hier ook op school gezeten, dus ik weet wel wat.' 

 'Wat voor gaven zijn dat de mutatio en orcus?' vraagt Iris. 

 'Mutatio is een transformatie gave en orcus een duivelse gave. Als jullie meer erover willen leren er staan gewoon boeken.' Ze wijst naar de enorme boekenkast. 

 'Kom er anders bij zitten. Je staat daar ook alleen maar.', stelt Leah voor. Voor het eerst ziet Iris een kleine glimlachje op Evelines gezicht. Eveline loopt naar de zithoek en gaat zitten.

 'Nu je er toch bij zit. Vertel eens wat weet je allemaal over deze school. Dan pak ik wat water voor iedereen', zegt Iris. Ze staat op en loopt naar het aanrecht. Demi en Leah gaan gemakkelijk zitten en Eveline begint met vertellen.

'Goed, op de eerste dag wordt er gekeken naar welke gave je bezit. Er worden dan verschillende tests gedaan. Verder krijg je vooral de eerste weken theorie lessen, zoals je ziet in het rooster. In de weken die volgen leer je je gave stapje voor stapje beter beheersen. Er komen dan ook steeds vaker buitenactiviteiten. Mijn vader zegt dat het vooral oefeningen zijn om je mentaal en fysiek sterker te maken.' 

 'Deze school lijkt me geweldig! Ik kan niet wachten om te weten welke gave ik heb!', zegt Leah. Eveline kijkt een beetje verstoord richting Leah.

 'Wat gebeurt er eigenlijk na die buitenactiviteiten. In de grot waren ze aan het vechten. Weet je toevallig wanneer je dat gaat doen?', vraagt Demi. Iris zet de glazen met water op tafel en komt erbij zitten. Eveline zucht. 

'Pas nadat je je gave kan beheersen, komt pas waar deze school echt om draait. Je leert omgaan met je gave en om je te verdedigen. Er zijn namelijk mensen die hun gave misbruiken. Je leert vechten met je gave en dat is verbonden met een aantal risico's.' Eveline slikt. 

 'Wat voor risico?, vraagt Iris. Eveline kijkt ze ongemakkelijk aan. 

 'Jongens, dit is geen normale school. Je speelt hier een overlevingsspel. Alleen de sterkste en meest controle houdende leerling overleeft het.'