De rest van de dagen besteden de vrienden in de bibliotheek. Opzoek naar een manier om Leahs gave terug te krijgen. Ieder boek op ieder schap hebben ze door gekeken. Vaak kwam Evelines moeder vragen of alles nog goed ging, omdat alle tijd in de bibliotheek besteden. Na een middag weer zoeken ploffen ze op de bank in de zitkamer. Eveline haalt wat drinken, terwijl de rest hun laatste ontdekkingen delen. Ze maken aantekeningen, maar er is niets zinnigs gevonden. Het roept alleen maar meer vragen op. 

 'Misschien moeten we toch als we weer op school zijn, vertellen over dat Iris, Leahs gave heeft.', oppert Demi. 'Zij hebben misschien wel een idee.' Iris schud haar hoofd. 

 'Ja, en dan worden ik en Leah van school gestuurd. Dat wil ik liever niet. We moeten echt zelf met een oplossing komen.' 

 'En meneer Habest? Hij is onze mentor en vertrouwelijk.', stelt Leah voor. Iris schudt weer haar hoofd. Ze vertrouwt meneer Habest wel, maar dit toch iets dat ze niet met hem wil bespreken. 

 'Ik denk dat het beter is om het voor onszelf te houden. De enige vraag is: "Hoe komen we aan meer informatie".' Eveline komt de kamer binnen met drinken. 

 'Ik heb wel een idee.', zegt ze. 'We kunnen het oma vragen. Zij weet heel veel.', ze doet de deur achter haar dicht. 'En we vertellen echt niets over dat jij Leahs gave hebt.' Iedereen vindt het een goed idee, alleen Leah zit vertwijfelend te kijken. 

 'Weet je zeker dat oma iets zinnig gaat zeggen. Dat over het verkopen van de ziel vond ik eigenlijk best eng.', zegt Leah. Eveline begint te lachen. 

 'Ze is niet altijd zo hoor. Je weet wel wat mijn moeder zei: hoe ouder je wordt, hoe meer gekke dingen je gaat verzinnen. Mijn oma was een speciale gave specialist. Ze weet echt heel veel, daar verzeker ik je van.'

Diezelfde middag nog besluiten ze om Oma te bezoeken. Oma loopt buiten door de tuin met een zak vogel voer. Hier en daar strooit ze wat zaad neer en vele vogels komen er op af. Geruisloos om niet de vogels weg te jagen komen de vrienden dichterbij. Oma kijkt op zij en schrikt zich een ongeluk. 

 'Wat laten jullie mij schrikken zeg. Doe dat nooit meer!', zegt ze boos. 

 'Sorry oma, we het was niet de bedoeling om je te laten schrikken. We wilden alleen de vogels niet weg jagen.' zegt Eveline. De anderen kijken naar hun voeten, een beetje geschrokken van oma's reactie. 

 'Maar wat willen jullie van me. Jullie waren anders niet naar mij toegekomen.', zegt oma nu niet meer boos. 

 'Nou we wilden eigenlijk iets vragen over gaven. Jij weet er namelijk veel van en we kunnen niets vinden in de bibliotheek en...' 

 'Ja, ja, stel je vraag nu maar.', onderbreekt oma, Eveline. 

 'We willen graag meer weten over gaven. Vooral over hoe...', Eveline denkt even na over hoe ze het moet zeggen. 'Hoe je gaven krijgt, waar ze zijn ontstaan.' 

 'Ik weet het niet hoor.', zegt oma. Ze kijkt bedenkelijk naar de groep vrienden. Zij kijken smekend terug. Dan vormt er een grijns op oma's gezicht

'Goed dan, omdat jullie zo smekend kijken.' De vrienden kijken elkaar blij aan. Ze geven elkaar high-fives. Het is tot zo ver gelukt. Hopelijk krijgen ze nu informatie die hen kan helpen.

Iedereen loopt weer het huis is. Oma zet het vogelvoer weg en leidt ze naar de bibliotheek. Daar binnen gaan ze om de tafel zitten. Oma kijkt ze één voor één nieuwsgierig aan. Eveline, Demi, Iris en Leah kijken afwachtend terug. Een paar minuten gaan voorbij zonder dat één van hun iets heeft gezegd. 

 'Nou, gaan jullie mij nog vertellen waarom jullie het willen weten?', vraagt Oma. 'Anders val ik dadelijk nog in slaap.' De vrienden lachen wat ongemakkelijk. 

 'Aangezien Leah haar gave is kwijt geraakt, zijn we benieuwd hoe gaven zijn ontstaan.', zegt Demi die nu ook durft te spreken. 

'En misschien kunnen we dan Leah haar gave terug bezorgen.', voegt Iris er achteraan. Oma zit te knikken. 

 'Ik denk dat ik weet waar we moeten kijken.' Oma staat op en begint door de bibliotheek te lopen. De vrienden volgen haar, erg nieuwsgierig waar ze nu weer heen gaan. Ze lopen de trap op om een verdieping hoger te gaan. Bij het schap met kookboeken blijven ze staan. 

 'Oma, we zijn bij de kookboeken. Beneden staan de geschiedenis boeken.' 

 'Ja, weet ik.', mompelt Oma. Met haar vinger gaat ze alle boeken langs. De anderen volgen haar vinger. "Cake bakken voor beginners, Vijftig lekkere gerechten, Koken als een chef-kok." Alle kookboeken die je maar kan bedenken staan erbij. Dan stopt Oma bij een boek. Iris kan nog net de titel lezen. "Hoe een dier te slachten", Iris zet een stap achteruit iets verder bij oma uit de buurt te zijn. Ze worden toch niet zelf geslacht? Oma pakt het boek vast, maar in plaats van dat ze hem uit de kast haalt, trekt ze hem naar achteren. Goed maar dat Iris een stap achteruit zette, want een enorme stofwolk komt van de boeken kast af. Iedereen staat te hoesten. Het geluid van mechanische bewegingen komt uit de boekenkasten. Als al het stof grotendeels is verdwenen zien ze een ingang waar eerst de boeken kast met kookboeken stond. 

 'kuch, kuch. Ik ben hier veel te lang niet meer geweest.', zegt oma terwijl ze het laatste stof van haar kleding klopt. 

 'Volg mij maar naar binnen.' Iedereen volgt haar de donkere opening in. Leah pakt snel Demi's hand vast. Demi kijkt haar aan en ziet dat ze een beetje bang is. Terwijl ze naar binnenlopen stelt ze Leah gerust.

Ze lopen een trap af. Een geur van olie drijft hen tegemoet. Als ze de trap af zijn kijken ze een lange gang in. Ook zien ze een ton met olie staan. Daar komt dus die geur vandaan. Oma pakt een fakkel van de muur en doopt deze in de olie. Met haar andere hand tovert ze een pakje lucifers tevoorschijn. Ze geeft de fakkel aan Eveline die hem recht voor haar uit steekt. Met een handgebaar maakt ze een lucifer aan en houd deze bij de fakkel. Meteen vat de fakkel vlam. Oma neemt hem over en ze lopen verder de gang in. Dicht bij elkaar lopen de vrienden verder. Het is best spannend. Ze beginnen met elkaar te fluisteren, maar dat weergalmt zo in de gang dat ze er meteen mee stoppen. 

 'Hahaha, jullie zijn toch niet bang of wel.', zegt oma. Haar lach weergalmt lang door de gang en dat zorgt voor een erg creepy effect. 

 'Nee hoor.', zegt Leah met een piep stemmetje. De spanning is van haar gezicht af te lezen. Aan het einde van de gang zien ze een opening verschijnen. Ze belanden in een andere kamer. Ze zien niet echt heel veel, maar als oma de meerdere fakkels aansteekt, kijken ze met veel belangstelling rond. Er staan boekenkasten met van die echte leren boeken, geheimzinnige voorwerpen, maar het aller indrukwekkendst: een wandkleed. Het is namelijk niet zomaar een wandkleed. Op het wandkleed staat een vijfhoek met in alle hoeken een kleur: rood, oranje, blauw, paars en groen. In het midden van de vijfhoek staat een prachtig, geborduurde, witte boom. Boven de vijfhoek staat een tekst in het latijn. "fabula albi arboris" 

 'Dit mijn kinderen, was mijn geheime basis toen ik nog jong was.', oma zucht terug denkend aan die goede oude tijd. 'Dit is fantastisch! Ik wist niet eens dat dit er was.', zegt Eveline nog steeds rondkijkend. Ze had al meerdere geheime plekken in het huis gevonden, maar deze was altijd onopgemerkt gebleven. 

 'Loop maar gerust rond. Ik ga even zitten.' Oma gaat zitten in een schommelstoel die in een hoek staat. De vrienden daarentegen beginnen snel met rondsnuffelen. Hier en daar trekt Eveline een boek uit de kast en inspecteert die grondig. Leah en Demi bestuderen verschillende stukken kleding die in glazen kasten hangen. Iris werpt een blik op het wandtapijt en probeert de tekst te vertalen. Ze hadden Latijn op school gehad, dus ze weet wel een aantal woorden. Aboris weet ze , dat is namelijk boom. Albi? Ze graaft in haar geheugen. Ze had dat woord ergens zien staan. Albi is van albus en albus betekent... Wit! Dat was het. Het moet "... van de witte boom" zijn! Alleen van fabula heeft ze nog nooit gehoord. Iris loopt naar Eveline toe om het aan haar te vragen. 

 'Weet jij wat fabula betekent in het latijn?', vraagt ze. Eveline schrikt op.

'Wat?' 

 'Weet jij wat fabula betekent?' Eveline slaat het boek dicht en kijkt bedenkelijk. 'Was dat niet iets van verhaal of legende? Waarom vraag je dat?' Dat zou kunnen denkt Iris. Dat pas in de zin. "Het sprookje of legende van de witte boom". 

 'Ik wilde die tekst op dat wandtapijt vertalen. Het is dan als het klopt wat je zegt: Het verhaal, of legende, van de witte boom.' Eveline kijkt naar het tapijt en leest de Latijnse tekst. 

 'Ja, volgens mij klopt dat. Grappig, mijn moeder vertelde daar altijd een verhaaltje over voor het slapen gaan. Het is een sprookje over een witte boom. Vanuit die boom zijn alle gaven ontstaan. Complete onzin, vergeleken met wat er hier in deze boeken staan. Moet je eens kijken'

Een kwartier gaat voorbij. Oma was inslaap gevallen, maar wordt nu wakker. 

 'Oeah, ik ben wakker.', oma gaapt nog eens flink. 'Waar ben ik.' 

 'Je bent inslaap gevallen in die schommelstoel in deze geheime basis.', zegt Leah die toevallig richting oma kwam gelopen. 

 'Oja, ik zou jullie vraag beantwoorden.', zegt oma zich alles weer herinnerend. 

'Kan jij iedereen halen. Ik kan nog niet overeind komen.', vraagt ze aan Leah. Leah begint al de kamer rond te lopen. 'Wil je meteen het boek "De geschiedenis van hoe het allemaal begon" meenemen. Het volgens mij in die boekenkast.', oma wijst naar de meest rechtse boekenkast in de kamer. Leah haalt haar vrienden en het boek. Het boek geeft ze aan oma. Iedereen gaat op de grond zitten. Oma tovert een leesbrilletje tevoorschijn en zet deze op. 

'Waar zal ik beginnen.', ze slaat het boek open.