Anne-Lore keek om zich heen. Waar kwam dat stemmetje vandaan? "Ga, NUU!!" schreeuwde het. Anne-Lore was van slag. Wat praatte er tegen haar en waar moest ze heen. "Te laat...." zei het stemmetje ineens. Anne-Lore werd van achteren vastgegrepen en er werd een hand op haar mond gelegd. "Stil blijven." siste een stem in haar oor. Ze voelde iets kouds in haar hals. Een mes sneed een klein sneetje in haar hals. "Kom mee." beval de stem. Anne-Lore stribbelde tegen. Ze moest erachter komen wie dit was. Het mes snee dieper. "Je hoofd gaat er zo nog af, ik zal het zo doen hoor." zei de stem. Anne-Lore hield zich stiller. Ze dacht na over welke tactiek er nu handig zou zijn. "Hou vol. Tel tot twintig en gebruik dan de situatie die zich dan voor gaat doen om te ontsnappen." fluisterde het kleine stemmetje opeens. Anne-Lore begon te tellen. Een, twee, drie... "Pak het touw. We nemen haar meteen mee." zei de stem. Zeven, acht, negen... "Meneer, wat doen we zo met haar dan?" vroeg een andere stem. Dertien veertien... "Gewoon, vermoorden." zei de stem. "Maar waarom doen we dat niet nu?" vroeg de andere stem weer. Twintig! Opeens klonk een schrille kreet door de lucht. Anne-Lore keek omhoog. Het leek wel een vogel, maar het had vuurvleugels. Een feniks! dacht Anne-Lore. De feniks dook op degene af die haar vasthield. De feniks nam het mee de lucht in, en liet hem daarna vallen. Toen Anne-Lore merkte dat ze niet meer werd vastgehouden, begon ze te rennen. Terug naar het begin van de straat, een klein, smal steegje in. Eenmaal daar wachtte ze af. Ze keek om het hoekje. Ze waren weg. Ze keek om zich heen. Niemand te zien. Ze liep voorzichtig terug naar haar fiets. Nog steeds kwam er niemand aangelopen. "Kun je even je fiets optillen, het ligt bovenop me." zegt het kleine stemmetje. Ze tilde haar fiets op. Onder haar fiets lag een geknakt madeliefje. "Dankjewel." zei het madeliefje. "Waarschuwde jij me voor die mannen?" vroeg Anne-Lore. "Ja. Het zijn duisterlingen. Ze proberen de natuur te vernietigen. Eigenlijk de feeën, maar die zijn verbonden met de natuur. Dus proberen ze het te vernietigen. Hoezo? Wist je dat niet?" vroeg het madeliefje. "Nee, ik wist niet eens dat ik met bloemen kon praten. Mij is niks gezegd." antwoordde Anne-Lore. "Oh. Waarom niet?" "Wist ik het maar, zoals ik al zei, mij is niks gezegd hierover." "Maar je bent in de puberteit, het is nu noodzaak dat je het weten gaat. Ten eerste omdat je oud genoeg bent om het te weten en ten tweede omdat je nu je krachten ontdekken gaat. Ik denk dat jij een bloemen- en plantenfee word. Je kan namelijk met mij praten!" zei het madeliefje. Anne-Lore glimlachte. "Ik weet het niet. Wat doet een bloemen- en plantenfee?" "Met planten praten, bloemen en planten voeden, zorgen voor bestuiving.... Dat soort dingen. Planten en bloemen luisteren ook naar ze. Maar waarom zou je het niet zijn?" "Omdat ik niks over feeën weet. Ook niet over het feit dat ik nu met jou praat. Ik vind het wel leuk, maar... Het is nieuw voor me. Ik ga mijn moeder hierover vragen." zei Anne-Lore. "Mag ik mee?" "Hoe moet je meenemen dan?" "Maak een zaadje van me, plant me in de grond, besproei me met water en ik zal weer leven!" Anne-Lore begon te lachen. "Als ik al niks over mijn krachten weet, hoe weet ik dan hoe ik jou tot zaadje maak?" "Denk eraan. Wens het. Ik ben zelf geen fee, maar ik hoop dat je iets verzinnen kunt. Er zitten niet veel voedingsstoffen in deze grond." Anne-Lore dacht na. Oke, dus ik moet het gewoon wensen? Ze wenste: ik wou dat dit lieve madeliefje in een zaadje verandert die ik meenemen kan. Zo kan het ergens anders beter groeien. Er kwamen groene vonkjes uit haar handen. Anne-Lore raakte het madeliefje aan en het werd een zaadje. "Ik wist wel dat je het kon! Ik wist het, ik wist het!!" riep het madeliefje blij. "Kom, we gaan naar huis. Ik heb mijn moeder veel te vragen..." zei Anne-Lore. Ze pakte haar fiets en reed naar huis toe.

"Ik ben thuis!" riep Anne-Lore. "Ik kom zo, even deze mail afmaken." riep haar moeder terug. "Oké." antwoordde Anne-Lore. "Waar moet ik jou nu planten gaan?" vroeg ze aan het madeliefje. "Als je een aardefee was kon je dat voelen. Maar je bent geen aardefee volgens mij." antwoordde het. Anne-Lore liep naar buiten. Ze zocht een plekje waar het madeliefje staan kon. Opeens wist ze iets. "Wat zeg je ervan als ik jou in een grote pot doe met veel nieuwe aarde en een beetje mest. Lijkt je dat wat?" vroeg Anne-Lore. "Hmm... Ik denk dat dat me wel wat lijkt." antwoordde het madeliefje. Anne-Lore pakte een grote pot en deed er aarde in. Daarna legde ze het zaadje erop en deed er weer wat aarde overheen. Uiteindelijk pakte ze kunstmest en strooide dat over de aarde. Een beetje water erover en klaar. "Anne-Lore? Wat doe je in de tuin?" vroeg haar moeder. "Het zaadje van een madeliefje planten." "Maar dat hoeft niet. De natuur doet die bestuiving zelf." "Ja ja. En hoe komt het dan dat het madeliefje tegen me praat? En waarom legt het me dingen uit over feeën? Wie is Tia en waarom moet ik als ik iets weet weg? Wat dat iets ook zijn mag..." riep Anne-Lore boos. Haar moeder keek haar geschokt aan. "Heb je me afgeluisterd?" "Ja, nee en nee. Ja omdat ik die dingen gehoord heb, nee omdat ik toevallig op zolder was en nee omdat ik er volgens mij wel recht op heb. Ik ben daarstraks aangevallen door een groepje in zwarte kleding en volgens mij waren ze van plan om me te vermoorden. En anders ontvoeren. Als dit madeliefje er niet was geweest......" schreeuwde Anne-Lore. "Anne-Lore?" Anne-Lore keek haar moeder boos aan. Haar moeder zuchtte en vervolgde: "Ik snap je woede. Maar kunnen we dit even binnen verder bespreken?

Haar moeder ging aan tafel zitten. Anne-Lore pakte een stoel, en ging tegenover haar zitten. "Goed. Voordat ik verder ga wil ik iets vragen." zei haar moeder. Ze keek even om zich heen en vervolgde: "Ben je tot nu toe al met magie in aanraking gekomen? Zo ja, wanneer en hoe." Anne-Lore dacht na. "Een keer op school en een keer in de straat hiernaast. Dat van die straat hiernaast is net gebeurt en toen hoorde ik dat madeliefje praten. Die keer op school was gisteren. Ik pakte bij bio een bloem vast en die sidderde. Daarna hoorde ik iets gillen wat er niet was. hoezo wil je dat weten dan." "Gewoon. Het is makkelijker uit te leggen als je er al ervaring mee hebt gehad. Dus je kon een madeliefje horen praten en een bloem tot leven wekken." Anne-Lore kijkt haar moeder vragend aan. "Als je een bloem plukt, gaat het dood. De bloem die je vastpakte kwam weer leven, en ik denk dat je het hoorde gillen omdat je erin sneed, of zit ik nu fout?" "Nee, Daan ontleedde de bloem, en toen hoorde ik iets gillen." Haar moeder knikte. "Oke. Goed." Haar moeder zuchtte. "Ik had gehoopt dat dit moment nooit komen zou...." Anne-Lore keek haar moeder vragend aan. "Welk moment?" "Het moment waarop ik dit aan jouw vertellen moet. Dat je een fee bent. Je hebt magische krachten Anne-Lore! Je zit nu in de feeënpuberteit. Je krachten ontwikkelen zich." "Wacht heel even... Ik ben een fee?"

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bambambambam............. Cliffhanger! In het volgende hoofdstuk komt de uitleg *moehahaha...*
Sorry dat het een beetje heel lang duurde. Mijn Ipad was kapot. Het scherm was blauw en op welk knopje ik ook drukte, hij deed het niet! Nu is hij gemaakt.... 😃😃
Please vote en comment!