POV Thijs
Het was mijn plan geweest een leger te maken van mijn toverkracht. Mijn tovernaarspower. Het was alleen niet zo eenvoudig als ik dacht. Wishful thinking.... Allereerst had ik een heleboel materiaal nodig om de soldaten te kunnen bouwen. Daarna moest ik ze in elkaar zetten. En dan moest ik ze ook nog tot leven laten komen, dat was het grootste probleem zuchtend probeer ik het nog een keer. "Linion soldanon raendon!" Niks. Gebruik ik de verkeerde spreuk. Ik hoor Annebell gillen. Geen tijd hiervoor. Ik verzamel al mijn krachten. "Linion soldanon raendon!" roep ik. Ik blijf even staan. Weer niks. Ligt het aan mij? Ik kijk de bouwwerkjes van klei, hout en gesteente boos aan. Heb ik ze voor niks in elkaar zitten flansen. Ik zucht. Nog een keer proberen dan. Ik bespeur magie achter me. Ik kijk. Dat had ik niet moeten doen. Ik zie Lisa tegen Ziltan vechten. Om de een of andere reden ontwijkt ze zijn zeis nogal veel. Anne-Lore ligt op de grond, en houdt de pols van Annebell vast. Ze lijken een beetje verdoofd. Blauwe vonken springen op Annebell's pols. Anne-Lore geneest Annebell, waarom? Annebell staat op en gaat naast Anne-Lore zitten. Ze heeft tranen in haar ogen. Ik kijk weer naar de soldaten. Ze moeten het doen! Annebell is alweer verdrietig, dus ik denk dat Anne-Lore stervende is. Ik vloek in mezelf. Ik vloek bijna nooit, maar het luchtte op. Opeens hoor ik Anne-Lore lachen. Waarom lacht ze? Maakt even niet uit. Ik concentreer me weer. Anne-Lore praat tegen Ziltan. Opeens weet ik waarom mijn soldaten niet werken. Een tovenaar kan het maken en activeren, maar er is hulp van een fee bij nodig. Ik wacht geduldig tot Annebell of Anne-Lore iets van magie doet, het hoeft niet veel te zijn. "Ik beheers geen aura, ik ben aura." Hoor ik Anne-Lore zeggen. "Linion soldanon raendon." zeg ik op het laatst. Een lichtflits is het gevolg. Iets ontplofte. Het leger stond klaar, levend en wel. Ik kijk er met grote ogen naar. Lisa juicht, Annebell steekt haar duimen op en Anne-Lore zweeft. Ze is omhuld door een blauwe gloed. "Thijs! Voer ze aan!" roept Lisa. Ik knik. "Ingerukt!" roep ik. De soldaten kijken me aan, klaar om te vechten. "Val aan!" schreeuw ik hard. Anne-Lore begint met een betovering, zodat er nieuwe soldaten gemaakt kunnen worden. Annebell en Lisa vechten door. Annebell laat licht flitsen en bliksem neerkomen. Ze ziet er leuk uit. Vechtlustig, maar toch schattig. Waarom denk ik dit? Puberteit. Anne-Lore laat een betovering los, ik zeg de toverspreuk weer en een nieuw leger staat klaar. Opnieuw zeg ik dat ze moeten aanvallen. Anne-Lore wordt moe, ze moet zichzelf ook nog genezen. Ze zweeft minder hoog dan eerst en knippert met haar ogen. "Zo is het wel genoeg, boor een tijdje. Zo niet roep ik Annebell! Jij moet even rusten." roep ik. Ik geef haar de krachtboost en begin te vechten. Toverspreuken vliegen in het rond, net zoals messen, speren en zwaarden. Lisa is de enigste met een bijl. Lol. Anne-Lore omhult zichzelf met een krachtveld en gaat rusten. Mediteren dan. Zo ziet het er tenminste uit.

POV Anne-Lore
Nadat Thijs zei dat ik rusten moest, heb ik een krachtveld opgeroepen, ben wat hoger gaan zweven en ging rusten. Algauw kreeg ik er genoeg van. Ik ging in een mediteerhouding zitten en ging iets anders doen. Wat? Mam opzoeken. Dat kan als je Lucht kan. Waar hij of zij zich dan ook bevind, als er lucht is kan je hem of haar vinden. Mama.... Meteen krijg ik een helder beeld voor me.

"Tia, dit is moordend. Een krachtveld hieromheen is teveel!" "Weet ik, maar we moeten deze mensen zien te beschermen. Eerder kunnen we niet naar de meisjes toe. Ik hoop dat Annebell veilig in de schuilkelder zit." Zit ze niet. "Ik hoop hetzelfde, en dat Anne-Lore veilig is. Maar je weet wat ze gezien heeft. Een gevecht, met Lisa erbij ook nog! Zij is degene die met Majan vechten gaat. Ze zal dus altijd gevaar via haar bijl zitten,e n erheen moeten gaan, als het heel dringend is." Tia zucht. Ze gaan weer verder met een krachtveld maken. "Er een om een persoon maken is makkelijk, maar om een paleis? Dit is vermoeiend." Mijn moeder gaat zitten. "Hoe moeten we het dan doen?" "Als we een extra energie hadden konden we al meer. Een kamer bijvoorbeeld. Een heel paleis kan je alleen als prinses of koningin." "Ik ben toch koningin." "Niet op die manier. Lief dat je me probeert op te vrolijken." zegt mijn moeder. Mam, ik ben hier, wil ik zeggen. Helaas kan ik alleen met telepatie communiceren, en dan moet ik me in dezelfde ruimte bevinden. "Je zit ergens mee, zeg het." Tia gaat naast haar zitten. "Ik maak me zorgen over Anne-Lore. De voorspelling, ze zal het een keer moeten weten, maar dan moet ze meteen gaan. Als ze dan nog wacht is het waarschijnlijk te laat. Ik weet zeker dat de Duisterlingen er alles aan doen gaan om haar tegen te houden, en de rest trouwens ook. Ik maak me gewoon zorgen." Mijn moeder laat haar hoofd zakken. "Als je deze betovering nou eens voor haar doet, dat deed ik vroeger altijd. Ik deed de betovering voor iemand. Nu doe ik hem voor Annebell." Mijn moeder kijkt Tia met betraande ogen aan. Ze glimlacht. "Je hebt gelijk. Kom, we doen het nog eens. Stel jij je de ruimte die we moeten bedekken met ons krachtveld voor? Dan doe ik de rest wel. Tijd enzo. Ik hoop de de meisjes binnen de kom zitten, anders kunnen ze niet veilig zijn." "Zullen we het krachtveld tot de poorten doen? Daar zullen ze wel ergens zitten. De Duisterlingen doen we er toch al uit." Mijn moeder knikt. "Goed idee." Nu moet ik iedereen binnen de tijd daar krijgen. "We geven ze nog vijf minuten, dan zullen ze er wel zijn." Vijf minuten, moet lukken.

Ik ontwaak uit mijn meditatiehoudimg. Beneden is iedereen nog druk bezig met vechten. Ik zit hier hoog en veilig, niet helemaal eerlijk. Thijs zit helemaal onder de krassen en hij ziet er moe uit. Kracht is niet onuitputtelijk, en de soldaten maken moest hem veel kracht hebben gekost. Annebell is nog vrolijk bezig, maar ze begint wel moe te worden. Lisa is gaan zitten, achter de muur van soldaten en geeft ze soms een aanmoediging. Ze zijn allemaal moe. Ik ga weer eens wat doen. Allereerst zorg ik ervoor dat er een plekje op de grond is waar ik kan landen. Jammer dan voor degenen die daar stonden. Ik kom met metiorietvaart aangesuisd. Op de grond ga ik direct verder met de voorbereidingen. Hier iemand uitgeschakeld, daar iemand uitgeschakeld. "Thijs! Lisa! Annebell! We moeten nú naar het paleis! We hebben nog-" ik kijk even op mijn horloge. "Vier minuten!" Ik begin te rennen. Ik heb het misschien een beetje te hard geroepen, maar ik zorg er wel voor de de weg vrij is. Ik laat licht flitsen, waardoor iedereen om ons vieren heen even verblind is. Even. Daarna komen ze ons achterna. Ik laat de grond verschuiven, in ons voordeel. "Kun je geen grond-roltrap maken?" vraagt Lisa. Ze ziet er heel moe uit. Ik kijk weer op mijn horloge. Nog drie minuten, dan is het trouwens ook precies twee uur. Geen wonder dat iedereen steeds moeër wordt. "Over drie minuten moeten we er al zijn, ik denk niet dat het snel genoeg is." "Kan je ons dan niet teleporteren. Niet zoveel personen tegelijk. En Thijs en Annebell moeten hun krachten sparen. Als we te laat zijn moeten vechten tot er een partij overblijft." "Is rennen niet vermoeiender?" Ik lach. Ik pak Lisa's hand. "Sorry, ben in een mopperbui, denk ik." Ik pak ook de hand van Thijs en die pakt weer de hand van Annebell. Dat zou best een schattig stelletje kunnen zijn. Ik zet er een sprintje in. Als ik nu magie gebruiken ga is het zonde, die kan ik net zo goed voor een eventueel gevecht bewaren, zodat de rest dan uitrusten kan. Annebell struikelt, maar doordat Thijs haar vasthoud en die mij weer, blijft ze wel staan. We vormen een ketting, met mij als leider. Ik ren harder, waardoor ik de rest meetrek. Ik werp een blik op mijn horloge. Nog een minuut. Het paleis is al in zicht. Ik laat ze los. "Nu moeten we keihard rennen! Als ik jullie dan vast moet houden halen we het niet! Zet je laatste krachten even in!" Schreeuw ik. Iedereen begint te rennen. De Duisterlingen achter ons helaas ook. Ik laat de aarde weer verschuiven. Een paar vallen in de kloven die ik maak, en weer dicht. Het grootste deel niet, en die worden alleen mar bozer. Tien seconden. Lisa sprint me voorbij, ze gaat de poorten door. Annebell en Thijs volgen gauw. Ik rem expres af, dan kan ik de Duisterlingen die er ook even in willen tegenhouden. Voor de poort sta ik stil. "Anne-Lore! Niet doen!" schreeuwt Annebell, die door Thijs binnen wordt gehouden. "Blijf daar, we willen geen indringers." zeg ik vrolijk terug. Ik kijk naar mijn horloge. Dertig seconden. Zolang kan ik ze wel tegenhouden. Ik begin weer af te tellen. 26, 25, 24. Ik geef een van de Duisterlingen een karatestoot. Goed dat ik op karate en judo zit zeg. 21, 20, 19. Een monster mag ander tegen worden gehouden. Ik laat de aarde een kuil maken, terwijl ik weer iemand in zijn maag trap. 15, 14, 13. Annebell gilt. Een enrom monster komt op me af. Mijn instinct zegt dat een gat in de grond niet helpen zou. Dan maar even zweven, vindt het vast leuk. 9, 8, 7. Het monster krijst, terwijl ik het de lucht in laat zweven. Het is een zwaar monster. 4, 3, 2. Ik spring naar binnen, net voordat het krachtveld zich afsluit. Ik roep mijn krachten op en help mijn moeder en Tia door het krachtveld een boost te geven. Het houdt stand. Ik, Lisa, Thijs en Annebell juichen. Deze slag hebben we gewonnen, met een beetje moeite misschien, maar wel gewonnen. Blij gaan we in een groepsknuffel staan. Ik zie Ziltan bios naar ons staren. Dit is nog niet afgelopen, nog lang niet.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Slag een! Ik vind dit boek gewoon geweldig! Eerst is het misschien een beetje slecht, maar nu gaat het veel beter! Slag gewonnen, maar zoals Anne-Lore al zei, dit is niet de laatste. Het is nog lang niet afgelopen. Weten jullie Annebell's voorspellingen van hoofdstuk 18. Een ding is nog niet genoemd. Een voorspelling is nog niet gebeurt, tot nu toe. Ik ga niet zeggen welke.
Oké, dat doe ik wel. Ik kan hem niet vasthouden. Die van Anne-Lore, in de wildernis. Dit is een voorproefje van boek 2. Tamtamtamtam....
Tot het volgende hoofdstuk
xoxo_writer_xoxo