Elice's pov.

Vandaag gaat mijn beste vriendin trouwen. Ze zal officieel in het huwelijk treden met Thomas Romano. Een knappe italiaan voor als je hem zo ziet.

Maar als je wist wat Thomas allemaal doet, als er niemand kijkt is er niks knaps aan hem. Alleen een diep gat waar ooit een ziel zat die alleen door macht en geld gevuld kan worden.

Ik heb eerlijk gezegd een beetje medeleven en tegelijkertijd jaloezie als ik Agnetta klaarmaak voor de ceremonie. Thomas is een klootzak ja...

Maar wel een knappe klootzak. 'Waar zit je met je gedachten?' Grinnikt Agnetta als ik haar tiara goed in haar opgestoken haar steek.

'Ergens ver weg,' Zeg ik luchtig en wil het onderwerp afsluiten. Agnetta krijgt van die gebruikelijke pret oogjes. Ze kan haar ogen niet van me af houden.

'Met of zonder je afzichtelijke broer?'

'Zonder,' Zeg ik direct. Ryan is een klootzak. Nadat mama en papa overleden zijn heeft hij me als slaaf behandeld. Eten koken, en oh wee als ik me durf uit te spreken.

Hij is erg snel dronken en slaat graag als ik niet luister. Ik zou er alles voor over hebben om hem te verlaten en met iemand zoals Thomas te trouwen.

'Elice,' Zegt Agnetta zachtjes. ' Ik twijfel. Wat als Thomas niet van me houdt?' Houden van is het probleem niet. Agnetta is een beeldschone vrouw. Thomas houdt van vrouwen. Een beetje te veel zeggen sommigen.

'Wat als hij dat wel doet?'

Ze rolt haar ogen.

'Ik heb geen tijd voor wat als. Je pakt mijn kleren. Ik regel een auto.' Ik ben haar beste vriendin maar ik weet dat rennen voor Romanos een dom idee zou zijn.

Agnetta schoonmoeder,  Matilda komt vrolijk naar binnen gestormd als een tornado. Ze kijkt vooral Agnetta aan. Mij negeert ze. ' Zo, lieve dochter van me. Ben je een beetje zenuwachtig? Hoorde ik nou dat je plannen hebt ervan door te gaan?' Ze grinnikt maar in haar ogen zie ik een blik die ik alleen kan beschrijven als moordlustig.

'Dat was een grapje, ik zal nooit uw familie zo beschamen.' Zegt Agnetta snel. Ze focust zich op haar spiegelbeeld en doet haar oorbellen in.

'Je bent een slim meisje, toch?' Ze wacht todat Agnetta knikt. ' Je hebt de kans om een rijke knappe man te trouwen. De kans om een oorlog tussen onze families te verkomen. Je zegt niet alleen ja tegen je man dalijk, maar ook tegen je eigen leven.'

'Gewoon dat je het weet!' Ze glimlacht naar ons beide. ' Jij helpt je vriendin naar het altaar? We zijn trouwens niet vergeten wat jouw familie gedaan heeft, Argaseti' zegt ze tegen mij.

Ik slik door mijn achternaam en krijg het benauwd. Ze glimlacht als ze mijn angst ziet en gaat dan weg. Agnetta zucht diep.

We zeggen niks meer tegen elkaar tot de broer van de bruidegom, Stefan ons komt halen.

Agnetta klampt zichzelf vast aan mij en loopt met mij richting de zaal beneden waar ze zal trouwen.

Onderweg merk ik dat mijn broer bij de uitgang staat. Jeffrey, de vader van de bruid komt me al snel inhalen en neemt mijn plek over. ' Je broer vroeg naar je. Het is beter dat we deze plechtigheid zonder Argaseti sluiten.'

Het doet me pijn dat ik niet aanwezig mag zijn. Maar ik moet mijn plek niet vergeten. Ik ben maar een dienstmeisje. En ik heb mazzel dat ik nog leef na het verraad van mijn ouders. Dat zal niemand ooit vergeten.

Natuurlijk is er veel beveiliging. Er zijn vele families waarmee de Caiazzo ruzie mee hebben. Zoals bijvoorbeeld de  Bueti en de Del monte. Toch heb ik geen angst. Ik weet dat de mannen ons goed beschermen.

Wel, ze zullen Agnetta beschermen.
Ik? Ik doe er niet toe.

Ik ga toch naar mijn broer toe. Omdat ik wil weten waarover hij me wil spreken. Hij ziet me aankomen en strijkt zijn spierwitte pak goed. Het is net alsof hij gaat trouwen. Hij glimlacht als hij me ziet en pakt me beet bij mijn arm.

Zoals gebruikelijk is zijn beveiliger niet ver weg. 'Zusje, loop je even mee?' Hij knikt naar buiten. Ik gehoorzaam en ga met hem mee de warme lucht in.

De zware kerkdeuren sluiten achter ons. Ik voel me koud en ben erg aangeslagen door het toontje van Matilda.

Ryan rookt een sigaret en ademt de rook uit. ' Je ziet er gespannen uit zusje. Heb je iets stouts gedaan?' Hij vraagt het dreigend en ik schudt snel mijn hoofd.

Wat kan het voor kwaad? Ik besluit eerlijk te zijn. 'Mevrouw Matilda had een opmerking. Ik vond het niet zo'n leuke opmerking.'

Ryan kijkt de verte in naar iets wat ik niet zie. 'Je weet hoe ik denk over meningen van vrouwen.'

Hij vervolgt terwijl hij een lange teug van zijn sigaret neemt.'Je hebt niks om je zorgen om te maken, zusje. Binnenkort ga ik voor jou ook een mooie maar vooral rijke man zoeken.'

'Ik hoef geen man..' begin ik aarzelend maar hou op met praten als ik zijn dodelijke blik zie.

Op dat moment rijden vier terreinwagens richting de kerk. Ze zijn allemaal zwart. Behalve een. eentje heeft een donkere rode kleur. De kleur van stromend bloed.

De terreinwagens stoppen recht voor onze neus en er stappen mannen uit. Uit elke terreinwagen een stuk of 4. Allemaal gekleed in het gitzwart. Ze zouden zo van een begrafenis af kunnen komen.

Maar eentje is gekleed in het wit. Met een donkerrode das.
De mannen komen ons kant op gelopen en hoe meer er te voorschijn komen hoe ongemakkelijker ik word.

Bruiloftsgasten, vertel ik mezelf.
Maar zelfs mijn rammelende buik weet dat er iets niet klopt.

Want waarom waren die gasten nog buiten?

Als ik zie wie het groepje aanvoer kan ik niks anders doen dan een gil binnen houden en mijn voeten dwingen te blijven staan.

Sorin del Mento.
Ik heb veel gerend voor die man samen met Agnetta. We hebben aardig wat schoenen versleten en nog meer van zijn hulpjes uitgeschakeld.

Maar ik ben zijn doelwit niet.
Niet vandaag althans.

Sorin glimlacht koeltjes en wreed naar me. Alsof hij me met een hap kan verslinden.

Ik weet dat hij hier niet voor mij is. Hij is hier voor Agnetta. Hij wilde al dagen, weken met haar trouwen. Om het kwade bloed tussen hun families te sussen en om haar bruidsschat in te pikken.

Ik zet een stap naar achteren, richting de deur. Een hand pakt mijn uitgestoken hand beet. Het is Ricardo, de handlanger van Ryan. Ryan grijnst breeds naar Sorin die ondertussen zijn mannen instructies geeft.

Ik doe iets wat ik niet slim acht maar wel goed. Ik sla op de deuren en gil.'Agnetta! Je moet daar weg!' Ryan vloekt en pakt me beet en drukt zijn hand over mijn mond.

Sorin stapt dreigend op me af als hij merkt dat ik hem tegenwerk. 'Ik ben niet vergeten wat je gedaan hebt meisje. Je staat al een tijdje op mijn lijst.' Hij laat zijn blik rusten op mijn decolleté, starend naar de stukjes borst die net de jurk vullen.

Dan veranderd zijn gezicht van menselijk naar monsterlijk en raak ik een beetje van slag door die indringende blik van hem. 'Je bent te laat. Ze zitten als ratten in de val.' Hij grijnst, alsof hij de verdelger is. Hij zal ze opruimen.

Sorin grinnikt, draait zich om naar zijn mannen en pakt ook een sigaret uit zijn jasje. 'Doorboor iedereen met kogels. Twee keer graag. Iedereen behalve Agnetta. Breng haar naar mij. Ze is mijn bruid. Het boeit me niet of ik haar moet stelen om haar te krijgen.'

Een paar mannen knikken.
Andere grinniken.
En een paar grijnzen.

Een van de mannen is ijzig stil. Hij straalt gezag af en draagt als enige donkerrode kleren. Hij moet wel speciaal zijn. Hij heeft zijn brede gespierde armen bedenkt met tattoos en ik voel een beetje walging opkomen.

'Dat is zijn beste schutter. De draak,' fluistert Ryan in mijn oor als de man ons voorbij loopt. Ik vecht me vrij en kan net nog een piepje piepen voordat Ryan me hardhandig terug in bedwang houdt.

'Neem haar over,' Richardo pakt me over alsof ik een object ben. Ik wil vechten maar ik heb de kracht er niet voor. Sorin blijft als een lafaard buiten wachten terwijl zijn mannen de kerkdeuren open trappen.

Richardo en Sorin gaan allebei al achteruit en wachten op veilige afstand met mij tussen hen in. Ryan heeft ons groepje verlaten. Ik weet dat ik het niet hoef te proberen om te ontkomen. Ik zit gevangen.

Op het moment dat de schietpartij begint steekt Sorin de sigaret aan en stopt hij die in zijn mond. hij lijkt te genieten als het gegil gemixt met brekend glas onze oren vult.

Mijn eerste angst is Agnetta. Zij is de enige die me goed heeft behandeld. De rest hoeft van mij niet dood. Maar ik zal nooit mijn leven op het spel zetten om ze te redden. Niet nadat ze me zo hebben behandeld.

Een beeld op de traptreden word kapot geschoten door de familie van Agnetta omdat ze de vijandige schutters willen raken. Ik ben dankbaar dat we op afstand schuilen, desondanks voel ik me erg onveilig.

Ryan grijnst wreed naar Sorin. Sorin grijnst als de mannen steeds verder de kerk in trekken. Ik kan het niet aanzien en wil het liefste mezelf op de grond laten vallen in duizend stukjes.

Even later gaat Sorins telefoon. Ik hoef alleen zijn blije gezicht te zien om te weten dat iedereen dood is. 'Prima, doe met hem wat je wil. Breng Agnetta naar mij.' Alsof ze hem toebehoort. walgelijk zwijn.

HEY!
😬ik ben terug met een nieuw boek. Lol. Ja dat was het. Hopelijk is het leuk!!!❤❤