Chapter 4: Useful tool

IT WAS A good timing to escaped but why? Why did I've failed? I brushed the wave of regrets on my system that made me hild by breath for a couple of second.

Mag-iisip na lang ako ng panibagong plano and I will assure that I will escaped here without any damage!

Nilibot ko ang buong k'warto at inispeksiyon ang bawat sulok no'n. Baka sakaling may lihim na lagusan ang k'wartong ito.

I will escaped here no matter what!

Paulit-ulit ko itong sinasabi sa isip ko habang kinakalkal ang bawat sulok at baka may magamit akong armas.

Pagbukas na pagbukas ko ng drawer sa malapit sa bedside table ay bumungad sa 'kin ang nakahimlay na gunting sa isang panyo. Walang alinlangan ko itong kinuha at sinuksok sa bulsa ng jeans ko.

Nakarinig ako nang pagkatok kaya para akong hangin naupo sa kama at nagkunwaring kumportable.

"Pasok," ani ko.

"Ma'am, ito po ang pananghalian ninyo. Tawagin ni'yo lang po ako kapag may kailangan o gustong ka pa pong kainin. Pindutin ni'yo lang po ang intercom dito." Tinuro nito ang tinutukoy sa gilid ng pinto.

Yumuko ito saglit sa akin at umatras bago isara ang pinto. Rinig ko rin ang pag-locked ng kwarto kaya napairap ako sa ere.

They are treating me like a prison here!

Lumapit na ako sa nilapag niyang tray sa isang mini table sa gilid ng pinto. Sinimulan ko na itong kaininin dahil bigla akong natakam sa pagkain na alam ko namang walang lason.

Infairness, kahit binalik nila ako rito ay magaganda at ang sasarap ng pagkain. O sadyang na-miss ko lang talagang kumain? I didn't eat proper meals these past few days.

Mabilis kong tinapos ang pagkain at bumalik ulit sa pag-inspiksiyon sa paligid. Napabalik ako roon sa glass wall na kapag lumabas ka ay bubungad ang veranda.

I tried to look like I'm relaxing without giving them a hint that I was planning for an escaped. Nagkunwari akong nagpapahangin nang may lumingong tauhan sa direksiyon ko.

Sh*tty hell! Bantay-sarado ako!

Alam kong pinagbigay alam ng tatlong lalaking iyon na mas lalo akong higpitan ang pagbabantay sa 'kin.

May mga punong nakapalibot sa mansion at mataas na steel gate. Mataas rin ang pader na nakapalibot dito at hindi basta-bastang mapapasok o malalabasan ng kanino man.

Nang makuntento sa pag-aanalisa sa paligid ay pumasok na ako sa loob ng k'warto.

Sh*t! Sh*t! Sobrang dami nila! Paano ako makakalampas doon? Mukhang dinagdagan ang mga taong nagbabantay sa paligid hindi kagaya noong dinala ako rito.

There were seven armed men guarding the gate, twenty one on the frontyard, at hindi pa kasali ang mga tauhang nasa likod ng bahay nakabantay pati sa loob ng mansion.

Nagulo ko ang sariling buhok. Kung tatakasan ako ngayon ay baka ilang segundo lang ang lumipas ay baka nasa ilalim na ako ng lupa nakaburol.

What to do? Jeyk, you need to do something!

I frustratedly sighed at bumalik ulit glass wall. Sinilip ko sa pangalawang beses ang mga tauhan and to my surprise, there was a black limo entering the gate.

Ini-escort-an ito ng mga itim rin sasakyan at unang bumaba ang mga nasa loob nito bago ang taong nasa loob ng limo na 'yon.

Curiosity began to crawled in my system as I saw a man na kinakaladkad ng mga tauhan ni Agon. From this distance, I can't clearly tell if he's in good condition based on how their mafia boss behave infront of me.

In the other hand, that Agon guy who began to step outside his car makes my jaw dropped in amusement. He was like an international model with that suit. Maganda ang pagkakahubog ng katawan nito at idagdag pa ang nakakalaglag panty na tindig nito.

Napatigil ako sa pag-iisip. Wait? Is he wearing a business suit?

Pinanliit ko ang mata na para bang makikita ko talaga ito nang malinaw. Hindi ako nagkakamali, business suit iyon.

As he walked towards his mansion, he glanced in my direction that made my heart beat rapidly with fear. Agad kong binitiwan ang kurtinang nagtatakip sa glass wall at nagtago sa gilid. Napapikit ako at napatakip sa bibig as if he will hear me breathing.

Did he saw me? I hope he didn't!

Naghintay ako ng ilang minuto bago ako muling sumilip doon. Wala na siya roon, mukhang nakapasok na sa mans'yon. Tanging mga sasakyan na lang ang nasa labas pero nadoon pa rin ang mga tauhan niya sa kani-kanilang p'westo—nakabantay.

Mabibilis na hakbang akong nagtungo sa pinto at laking frustrasyon ko na naka-locked pala ito. Gusto kong malaman kung anong gagawin nila sa taong iyon. Parang may nagtutulak sa akin na alamin kung anong klaseng mundo itong ginagalawan ko kahit na may ideya na ako.

An idea popped into my head that made me smirked. I pressed the intercom to communocate with that maid.

"Manang? P'wede po bang pumunta kayo rito?" napapakagat labi kong suhestiyon.

Ilang segundo lang ay sumagot ito sa 'kin. "Opo, ma'am, teka lang po at hinahanda ko ang pagkain ni Sir Agon," sagot nito sa kabilang linya.

Lagyan mo sana ng lason! Gusto kong sabihin sa kaniya iyon pero huwag na at baka ikapahamak ko pa.

I sat on the bed and wait for a few minutes bago bumukas ang pinto ng k'warto. Mabilis akong napatayo at napapalapit sa kasambahay.

"Ano po ang kailangan ni'yo, ma'am?" magalang na tanong nito sa 'kin.

"Gusto ko sanang pumunta sa kitchen para uminom sana ng malamig na tubig," I said while smiling innocently like I was not plotting something.

Dumaan ang kaba sa mukha ng katulong at ilang beses na napalunok. Natataranta itong sumagot sa akin, "N-Naku po, ma'am, h-hindi po kayo p'wedeng b-bumaba. Mapapagalitan po ako n-ni Sir."

"Nauuhaw na kasi ako, e," pagdadahilan ko at nagpapaawang umarte. "Sige na, hindi naman ako tatakas and besides hindi naman ako makakaalis dito. Hindi kita ipapahamak, I promised." I smiled at her at tinapik ito sa balikat.

"Hindi po talaga pwede ma'am!"

Naglungkot-lungkutan ako. "Iinom lang naman ako ng tubig."

Napalunok ito at napapakamot sa ulo. "B-Basta po ay huwag na lang po kayo gumawa ng ingay at bumalik agad dito sa kuwarto ni'yo. Baka mapagalitan po ako ni Sir Agon."

"Hindi 'yan, promised." I gave her an assuring smile at ngumiti naman ito sa akin.

Gusto kong mapatili nang simulan nitong humakbang at pihitin ang door knob.

Yes!

"Tara na po, ma'am."

Napatango ako sa kaniya at sumunod. Sa ikalawang pagkakataon ay parang naduduling ako sa hindi mabilang na mga pintong nadaraanan namin.

Nagkaroon ako ng ideya at napatanong sa katulong, "Bakit ang daming k'warto rito? Para saan? They are all weird."

"Iyon po ang hindi ko alam, ma'am at pinagbawalan kaming umisisa sa mga bagay-bagay na nakikita at naririnig namin dahil—"

"Because you will all die?" dugtong ko. Napatigil ito sa paglalakad ngunit saglit lang iyon at pinagpatuloy ulit ang paglalakad.

She remained silent after that and didn't bother to talk anymore, that was the moment I decided to asked her questions.

"Do you know that you are working for a mafia boss?" I bluntly asked.

That was the moment she faced me with a horriffying look. Naalarma itong nagpalinga-linga bago magsalita, "Ma'am, pasensya na po pero hindi ko masasagot iyan. Mahigpit na pinagbabawal na huwag pag-usapan ang topikong iyan. At saka ayaw na ayaw ni Sir Agon na pinag-uusapan siya."

Takot na takot ito, malamang, sino ba naman kasi ang hindi matatakot sa isang kumpol ng mga mamamatay tao?

"So you knew," I stated kaya mas lalong lumukob ang kaba sa mukha nito.

"Patawad po ma'am at hindi ko masasagot 'yan. Kailangan na po nating maglakad muli, ma'am." Yumuko ito sa akin at tumalikod na para magpatuloy sa paglalakad.

Hindi ako natinag sa mga pinapakita niyang ekspres'yon kaya mas lalo akong nagtanong, "Who are those guys named Nick, Ardeen and Raji? Ah, before I forgot, what's your name?" Sinabayan ko ang paglalakd nito para hindi na siya mahirapang lumingon pa sa likod tuwing sasagot sa 'kin.

Parang siya lang yata ang mapagkakatiwalaan sa lugar na ito. I think, hindi magkakalayo ang edad naming dalawa. Kailangan kong makuha ang tiwala niya para malaman ko ang pasikot-sikot sa lugar na ito, at para makakalap na rin ng impormas'yong kakailanganin ko.

"Ako po si Lucia, Lucia del Rosa, ma'am," yumuko ito sandali. "Ang tinutukoy ni'yo pong mga kalalakihan ay mga kaibigan ni Sir Agon."

Napatango ako. Friend, huh? Kaya pala ganoon na lang yumukod ang mga tauhan sa kanila.

"How long have you been here?"

"Magtatatlong taon na po, ma'am."

Hindi na ako nagtanong pa noong nasa bukana na kami ng malaking hagdan. Agad na bumati sa amin ang napakaraming tauhan at naroon sa kinauupuan kong sofa ang lalaking nakita ko kanina.

Napalunok ako ng mariin dahil may baril na hawak si Agon at nakatutok iyon sa lalaking nakaluhod sa sahig.

"Who give you orders?!" he growled thay made me flinched. He was radiating rage that I can even felt it from this distance. He's way scarier this time!

Biglang nabalot nang halakhak ang buong mans'yon at nagmumula iyon sa lalaking nakaluhod. "Mamamatay rin naman ako kahit kumanta ako kaya mamuti ang mata mo sa kata—"

I almost shrieked when Agon pulled the trigger of his gun. Blood splaterred on the floor and some landed to those men including Agon. Halos maduwal ako sa dugong umaakupa sa sahig na pinagbagsakan ng kawawang lalaki.

"Ma'am, t-tara na po," mahinang bulong ni Lucia sa akin at hinila ako pababa.

Nasa huling baitang na kami when I winched painfully dahil sa pagkakatalisod. Doon na kami napansin ng lahat including Agon with his friends.

"Lucia!" his voice echoed. "Who told you that you can bring her downstairs?"

"A-Ano p-po. . ." Nangngatal na napatingin sa akin si Lucia as if asking for help.

Napalunok muna ako bago tinatagan ang sariling sumagot sa kaniya. After all this time, he had the gun resting on his hand. Kapag mainis sa 'kin ay siguradong baon ako sa lupa.

"I insisted to go here. Problem with that?" masungit kong sagot sa kaniya kunwari ay hindi natatakot sa presensya niya.

Napalunok akong muli nang galawin nito ang kamay na may hawak ng baril. Alam kong kanina, gusto kong mamatay pero joke lang iyon, huwag naman sana!

Pansin ko ang pagtaas ng kilay ni Raji at sabay na pagngisi ni Nick at Ardeen. Agon, on the other hand, shot me a deadly stare.

"Where are you going, Lucia?"

Napaigtad ang katulong sa tanong ni Agon. "S-Sa kusina po, S-Sir, h-hihingi lang ng malamig n-na tubig si m-ma'am," putol-putol na tugon nito sa amo.

"You can deliver it by yourself, why not giving her the oppurtunity to go here? She was planning to escaped this place, don't you know?" Kinasa nito ang baril na nagpamutla kay Lucia.

"P-Patawad po, S-Sir!" Bigla itong lumuhod at niyuko ang ulo sa sahig na siyang ikinagulat ko. "Patawarin ni'yo po ako!"

"You have been three years here yet you didn't know what to do. Do I need to repeat the rules for you and die?"

"P-Patawad p-po, S-Sir, h-hindi naman p-po siya tatakas. Patawad p-po! P-Patawad!" nginig na aniya.

"And you trust her words?" Tumawa ito. "I don't need a person who can easily be fooled."

Naalarma ako nang itutok ni Agon ang baril sa katulong kaya agad kong hinarang ang katawan ko kay Lucia.

"Don't hurt her! Ako ang may kasalanan kaya ako ang barilin mo! She's innocent!"

"And?" nakaiinsultong anito. May sinenyas siya sa mga tauhan kaya agad silang lumapit sa 'kin at dinakip ang magkabilang braso ko para mapalayo kay Lucia.

Dinalahik ng kaba ang loob ko sa maarinig gawin ni Agon kay Lucia.

"Anong gagawin mo sa kaniya? Wala siyang kasalanan! Ako! Ako ang nagpumilit na pumunta rito kaya ako ang patayin mo!" nagpupumiglas kong sigaw.

Ang tanging nariring ko lamang kay Lucia ay mga hikbi at nagtama ang mga mata naming dalawa. Iling lamang ang ginawa nito sa akin na nagpapahiwatig na wala nang saysay ang mga pinagsasabi ko at alam niya na ang kahihinatnan niya.

She gave me a smile that made my heart hurt. Kinain ako ng konsens'ya dahil alam ko sa sarili kong totoo ang sinabi ni Agon. Ginamit ko siya at gusto kong tumakas sa lugar na ito.

Maling-mali ang ginawa ko! It was a total wrong move!

Kinasa ni Agon ang baril na nagtulak sa 'kin para mas lalong kumawala. He will kill her? Dahil lang doon?!

"No! No! Don't do that!" I shouted as tears began to flow on my cheeks.

Time started to flow slowly as I witnessed his forefinger pulled the gun's trigger. Napasinghap ako nang marinig ang pagputok ng baril at malakas na pagbagsak ng katawan ni Lucia.

Napatili ako. "Wala kang awa! Hayop ka!" nagpupuyos na galit na sigaw ko pero nginisihan lang ako ni Agon.

Doon na rin ako nakawala sa pagkakahawak ng mga tauhan at dinaluhan ang nag-aagaw buhay na katulong.

"I'm so sorry. Kasalanan ko 'to, Lucia. I'm so sorry," paulit-ulit na paghingi ko ng tawad.

She gave me a faint smile na naging dahilan para mas laling manikip ang dibdib ko. "H-Hindi n-ni'yo po k-kasalanan, m-m'aam. Patawa. . . d at h-hindi k-ko na kayo ma. . . pagsisil. . . bihan. . ." Matapos niyang sabihin iyon ay su.uka ito ng dugo hanggang sa takasan na ng buhay ang mga mata nito.

I cried  silently. Kung sana ay hindi ko na lang naiaip na tumakas, kung sana ay nanatili na lang ako sa k'warto, sana ay buhay pa si Lucia. Kasalanan kong lahat ng ito.

"That will happened to those who break my rules. Behave or die, that's too simple for human understanding."

I balled my fist and gritted my teeth. How can this man easily do this? Sa ganoong kababaw na rason ay walang pag-aalinlangan nitong kakalabitin ang gatilyo?

"You're a monster!" I hissed. Tears are welling up my eyes and I don't care if I look like a messy sh*t. "Hayop ka!" sinugod ko ulit siya pero hinawakan na ako ng mga tauhan niya. Ang tangi ko na lang nagagawa ay patayin siya sa isip at siringan ng massamang tingin.

"I am," kaswal na sagot nito na ikinainit ng dugo ko lalo.

"How could you? Bawat patak ng buhay ay mahalaga! Ganoon na lang ba kadali sa 'yo na kumuha ng buhay ng mga inosenteng tao?" Napabuga ako ng hangin. "Patayin mo na rin ako! D'yan naman tayo hahantong, 'di ba? Go on, shot me! I don't want to live in this kind of hell!" Sinugod ko siya pero hinaharang na ako ng mga tauhan niya.

"I won't allow you to die right now, you're a useful tool that needs to be spared."