Chapter 3: Way to escaped hell

I WOKE UP not because of the noises but with the hunger I felt. Wala sa sariling napahawak ako sa t'yan at unti-unting umalis sa hinihigaan.

Kahit papaano ay nakikita ko naman ang paligid because of the lamp shade on the top of a bedroom table.

Agad kong tinungo ang malaking glass wall na tanging manipis na kurtina ang nakatakip. Bumungad ang mga taong nakaitim na armadong nakabantay sa bawat sulok ng mansyon. Para silang mga chess pieces na may kaniya-kaniyang mga gawain para protektahan ang taong nasa loob ng mansyon.

Ha! I'm not really dreaming. All of it was true. Nasa lungga ako ng mga kriminal!

Napaismid ako sa isiping iyon at muling nanumbalik ang mukha ng taong nagbenta sa akin sa isang mafia boss.

I'm sure that she was happily spending those money she got. Pinakialaman niya pa talaga ang perang nasa k'warto ni daddy.

I swear, hinding-hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niyang ito kahit sa kahuli-hulihang hininga ko sa kamay ng mga taong ito.

I balled my fist trying to contain my anger. Again, I stared at the whole room as if it will lessen the emotions I have. I've search for the switch button for the lights and I successfully found one.

Nang magtagumoay akong i-on ang ilaw ay binati ako ng magandang paintings sa paligid. The room was huge, that was all I can say.

Malinis tingnan dahil sa puting kulay niyon at maayos na pagplano kung saan ilalagay ang mga kagamitan, it was well arranged that was good for the eyes.

Kumalam ulit ang sikmura ko kaya pipihitin ko na sana ang door knob ngunit nahagip ng mata ko ang isang tray na puno ng pagkain sa bedside table.

I didn't give any thought to ate that food. If ever na may lason, e 'di magre-reunion na kami ng pamilya ko.

I brushed that thought out. I'm just kidding 'no!

I can't die right now, not fucking here. Sisingilin ko pa ang impaktita kong tiyahin sa ginawa niyang ito. Maghintay lang talaga siya!

Muling nagreklamo ang tyan ko kaya agad akong napahawak do'n sabay tingin sa pagkain. Napalunok ako dahil mukhang masarap iyon.

Paano kung may lason? Pero gutom na gutom na talaga ako!

At the end, I have no choice but to eat that food. Matapos kong kainin lahat ng iyon ay naghintay ako ng ilang minuto at pinakiramdaman ang sarili.

I don't felt something weird in my body. My breathing was in a normal pace same goes wiht my heart rate. I don't fept any numbness either.

I guess, the food was safe.

Tumayo na ako at naisipan kong lumabas ng k'warto. Nagulat pa ako at hindi man lang nila ako ni-lock dito.

Anong akala nila sa 'kin? Isang bata na hindi marunong tumakas? Are they underestimating my capability? Fuck them all!

I will took this chance to find ways from escaping this hell.

Pagkalabas na pagkalabas ko ay halos malula ako sa nakikita. Mapakaliwa man o kanan ay sunod-sunod ang mga pintuan at parang wala ng katapusan.

I can't imagine living this kind of place! Sobrang laki at lawak ng mga pasilyo at sobrang taas ng ceiling.

Hindi man lang yata nangalahati ang bahay namin kumpara rito.

I started to walked in a careful manner trying not to make any sound. Sa nakabibinging katahimikan pa lamang ay kahit isang ingay lang ay rinig na rinig sa buong paligid. Baka sakaling mahuli pa ako ng wala sa oras.

Para akong magnanakaw sa ginagawa kong paglalakad at pagiging alerto. Kahit mahaba-haba na ang nalakad ko ay hindi pa rin ako makaalis-alis sa pasilyong ito. Hindi ko na rin alam kung saang k'warto ako nanggaling dahil ultimo mga disenyo ng mga pinto ay pare-pareho pati na rin ang kulay nito.

This was endless! Wala na bang katapusan ang mga nakahilerang k'wartong ito?

My patience begun to slipped. What kind of mansion was this? Hindi ba naliligaw ang mga tao rito? Binilisan ko pa ang paglalakad at biglang nakarinig ng mga taong nag-uusap.

Palakas nang palakas ang mga tinig na naririnig ko and I  started to get nervous. Hindi ako p'wedeng makita. I need a place to hide!

Napansin ko ang isang pintong medyo nakaawang kaya minabuti kong doon magtago.

Dahan-dahan kong sinira iyon nang malapit na ang mga kalalakihang nag-uusap.

Halos sumabog ang dibdib ko habang papalapit ang mga iyon sa kinalalagyan ko. Nakahinga lamang ako nang maluwag ng lumampas sa pinagtataguan ko ang mga iyon.

I slowly opened the door to ensure that they are gone but to my surprise, there was a man standing right next to the door that I'm hiding.

He have a raven black hair kaya mas lalong nangibabaw ang kaputian nito. Katamtaman lamang ang tangos ng ilong at makapal ang mga labi. Bilugan ang mukha at ang kabuuan ng mukha nito? P'wede nang tawaging tao.

I'm being a judgmental here but this guy isn't my type at all. He have the face but I prefer boys na kayumanggi ang balat, hindi katulad ng sa kaniya na parang nahiya lahat ng melanin na magbigay kulay sa balat nito.

He was wearing a white short ang black plain shirt but despite of the simplenest, he was rocking it without exerting any effort.

His both arms was on his chest and boredly look at me while leaning against the wall.

"You took few minutes to opened that door," he commented and yawned in a carefree way.

I'm not familiar with his face because I didn't saw it earlier or I didn't notice at all?

"Are you going to stare at me this whole time?" Kumibit-balikat ito. "My pleasure is mine."

Kapal!

My forehead creased and step back a little, just using precautions if ever he attacked me. I hightened my senses if he do such things. I can't escaped here if I can't  protect myself against them.

Trying to figure out what he would do next, I asked, "Are you one of them? Who are you?"

"What do you think?" he answered me with a question.

I moved my legs and stepped back again. So, he was saying that he was one of them?

It was not a direct context but I have a feeling he sides to that mafia boss. But the thing is, he doesn't have any gun clinging on his back or shoulders, even on his waist. He seems harmless to me but I won't trust his apperance and put my guards down.

Besides the fact that I'm in the criminals' hideout, I can't guarantee my safety with anyone whose lurking around this mansion. I can't trust no one, not even with this man in front.

Curiosity started to cripple my system and my heart started to beat in an unusual pace.

I really need to find a way out here!

"You can't get out here," he said as if he knew what I was thinking. "If I were you, I would stay on my room and won't do ridiculus things on my mind. Just a friendly advice." Nilagay nito ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa at kimibit-balikat.

Napatitig ako sa bumabakat nitong kamay sa loob ng bulsa nito. Baka kung ano ang hugutin bigla at ipaghahagis na lang sa akin. Kailangan kong maging mapagmatyag at mapanuri sa kan'yang bawat galaw dahil hindi ko alam kung ano ang umiikot sa isip nito.

Nakarinig ako nang mahinang halakhak at nagmumula iyon sa kaniya. "I won't hurt you, if that was you were thinking. You're safe on my hands," pahayag niya pa. "Is that all you can do? To stare at me? You know, you can talk, right? Go on, don't be shy." He chuckled.

I eyed him as if he was the weirdest person that I saw today. Inikot ko ang paningin kung may tao sa paligid pero tanging siya lang ang nasa harap ko ngayon.

I smirked in my head. This was the great oppurtunity to escaped. No one would noticed that I ran from here. Besides, mag-isa lamang ang taong ito, I think kaya ko siyang takasan. I just need to run as fast as I could and no one can capture me.

Walang pag-aalinlangan akong tumalikod sa kaniya at tumakbo sa maaabot nang makakaya pero hindi pa man lumalayo ang distansya ko sa lalaking iyon ay may taong muli na sumulpot sa daraanan ko. Doon ako napatigil sa pagtakbo.

"No running from this mansion, Jeyk," anito na parang nagpapaalala.

My forehead knotted for what he just called me. "We're not close to call me by my name!"

"Ouch!" Humawak ito sa dibdib na parang inaatake sa puso. "Nick, my heart was in pain. This babe just glared at my handsome face. Rinig mo 'yong sinabi niya? Sininghalan pa ako. Kawawa ang makisig kong pagkatao."

I mentally rolled my eyes. Why I'm feeling na itong dalawang ito ay may malaking ipo-ipo na umiikot sa ulo?

Nakarinig ako ng paghalakhak sa likuran kaya napapunta ang atensyon ko ro'n.

"Oh shut the f*ck up, Ardeen. Ako ang pinakag'wapo sa ating apat," preskong pahayag ng tinatawag nitong Nick.

"Oh boy, are you sure about that?"

"A hundred percent sure. Accurate and no talk shits." Humalakhak muli si Nick.

Nalukot ang mukha ko. They are talking with each other as if I'm not existing in front of them.

They are distracted, p'wede kong gamitin ang pagkakataon iyon para takasan sila! Napangisi ako sa isiping iyon.

Akma na sana akong tatakbo ng bigla akong akbayan ng Nick na iyon.

"'Di ba sabi ko? You can't escaped here. Just be comfortable with my arms, babe." He winked at me.

Sa gulat ko ay hindi ako nakapag-react agad. He was freaki'n fast! Parang kanina ay nasa likod lang lang ito and after I blinked ay nasa tabi ko na nakaakbay.

Why I didn't noticed him at all? May lahi yatang kidlat ang isang 'to.

Without second thought I moved my right arm para masiko siya pero hindi ako nagtagumpay. Sinalag niya lang iyon gamit ang kamay kaya nawala ang pagkahahawak nito sa balikat ko.

I used that oppurtunity to run but this Ardeen guy blocked my way. I shot him a glaring look but he just ignored it.

"Uh-ah." He moved his forefinger as if warning me not to do something. "Stay still. We won't bite you, babe. Just go back to your room."

That babe again!

Malakas kong inangat sa ere ang paa para sipain ito and to my surprise ay hindi niya ito nailagan at tumama iyon sa tiyan niya.

He looked at me with a surprised look, mukhang hindi inaasahan ang ginawa ko sa kaniya. Serves him right!

"Ah boy, I didn't tell you that she can do that. My bad," anang Nick pero nasa tono ang pang-aasar kay Ardeen.

"F*ck you, Nick! Bakit hindi mo agad sinabi?" singhal ni Ardeen sa kaniya hawak-hawak ang tiyan at tumayo sa pagkakasalampak sa sahig. He stared on me as if I'm the only one who have guts to did that to him. "You sure you're a girl? Para akong sinipa ng kabayo!"

Inismiran ko ito. "Umalis kayo sa dinaraanan ko kung ayaw mong magkasakitan tayo!"

Lumetrang o ang bibig ni Ardeen and I heard Nick chuckled. "Nick, this girl was interesting!" Hindi makapaniwalang aniya sa kaibigan habang tinuturo ako.

"She really was," sang-ayon ni Nick.

Hindi ko alam pero naiinis ako sa kanilang dalawa. Lalong-lalo na sa lalaking nakalunok ng glutathione. Natalo pa ako sa kaputian at kaibigan nito.

"Okay then, I will be lot more interesting." Pinalipad ko amg kamao kay Nick pero nasalag niya lang ito kaya agad ko itong binawi. Sinipa ko naman sa kabilang banda si Ardeen at hindi pa man ito nakababawi ay tumakbo na ako papalayo sa kanila.

I smirked. Sa wakas ay makatatakas na ako sa empiyernong lugar na ito!

That was the moment na nakalabas ako sa walang hanggang pasilyo na iyon na puso ng mga pintuan sa bawat sulok.

Sinalubong ako ng malaking pulang hagdan kaya hindi na ako nag-alinlangan bumaba pa roon.

Nagpalinga-linga ako para makahanap nang lalabasan at halos mapamura ako sa sobrang lawak ng mansiyong ito.

"You can used the front door, babe. Be careful baka sumabog ka." Napaigtad ako sa boses na bumulong sa bandang kanang tainga ko.

Agad akong sinalubong ng pabango nito at mukhang ilang pulgada na lang ang distansiya sa akin.

I gulped. I didn't noticed him. I'm already distracted with  my thoughts on how to escape in this hell. Ni hindi ko man lang kinonsidera ang katotohanang baka may mga tauhan akong maengkwentro.

He smirked that made me noticed his earings placed on the left corner of his lips. He was eyeing me with his piercing eyes that made me stepped back.

Nakasandal ito sa pinakadulo ng hagdan. Kumpara sa nakalaban ko kanina na nagngangalang Nick at Ardeen ay mas pormal tingnan ang kasuotan ng lalaking ito.

He was wearing a white polo and navy blue pants. Naka-tuck in ang kasuotan nito at nakasuot nang nangingintab na itim ma sapatos. Pinaglalaruan nito ang puting cellphone sa kabilang kamay at nakasuksok sa bulsa ang isa pa.

"Done examining me?" he said in a playful manner. "Satisfied? In what percentage?" dagdag pa niya.

I was taken a back and gulped. He was not doing anything but my knees are trembling in fear.

I flinched when his shoe made a sound when he stepped towards me. Ganoon na lang ang pagkalat ng kaba sa buo kong sistema at patalikod na napahakbang ulit.

"You want to escaped but you are scared? How pity," nakakainsultong turan niya.

"I'm not scared! For what?" I replied trying not to sound a scardy cat. Napahugot ako ng hininga nang mas lalo pa itong lumapit.

"Hmm. . . is that so? It was the total opposite I was seing in your eyes, babe."

Bigla akong napatigil sa pag-atras nang may humawak sa magkabila kong braso. Sumalubong sa akin ang mga tauhan ng Agon na iyon na diretsong nakatingin lamang sa harap.

"Oh boy, it was Raji!" Napatingin ako sa nagsalita and it was Nick together with Ardeen.

"Hey, hey! You arrived? Sana hindi ka na lang bumalik," pang-aasar sa kaniya ni Ardeen.

Pansin ko ang pag-irap ng tinatawag nilang Raji sa kanilang dalawa. Agad na binalik ni Raji ang paningin sa akin.

"Ibalik ni'yo na siya sa k'warto niya, bago kayo maabutan ng boss ni'yo," malamig na utos ni Raji sa kanila. "And one more thing, locked her up," dagdag pa nito.

Agad akong nalarma ng yumuko muna ang mga tauhang nakahawak sa akin. Hindi p'wede! Ayokong makulong sa k'wartong iyon!

I managed to get my arms pero hindi pa man ako nakahahakbang at dinakma na ulit ako ng malalapad nilang mga palad.

"No! No! Let go of me! Stop!" I yelled. "I will sue you all in the court! Magbabayad kayo sa ginagawa ninyo sa 'kin!"

I heard that Raji tsked "Your voice was ear-splitting! Damn. Dalhin ninyo na 'yan bago pa masira ang tainga naming lahat."

I shot him a deadly stare pero parang wala lang sa kaniya iyon.

"I told ya!" Nick winked matapos ko siya malampasan.

"You can't escape here," segunda ni Ardeen habang nakangisi. "And you can't sue us in court," dagdag pa nito.

Inismiran ko silang dalawa at nagpatangay na sa mga taong nakahawak sa 'kin. When we reached the room, they pushed me that made my stumbled on the floor. I hissed and glared at them but they didn't gave me their attention and leave.

I failed to escaped!