Chapter 10: Weird

I FORCEFULLY opened my eyes and roamed my sight to find where Levin is. Is he okay?

Tanging puting kwarto lang ang natagpuan ng mata ko.

Napasapo ako sa ulo nang maramdamang may masakit doon at natagpuang may benda roon. Hindi ko rin magalaw ang kanang kamay kaya napatitig ako roon.

Oh, shit! My arms have cast!

Gustuhin ko mang bumangon ay parang ayaw ng katawan kong gumalaw sa ngayon. Napadapo ang paningin ko sa pintong kabubukas lang at sumalubong sa 'kin ang mga kaibigan ni Agon.

Nick was wearing a white polo shirt with a candian leaves pattern paired with his favorite khaki shorts. Ardeen wa swearing a black plain v-neck shirt and paired it with a black jeans. Raji on the other hand was wearing his gray hoodie jacket with an earpods on his ears. Nakashort din ito ng puti na penarisan ng puting nike snickers.

"You're up, babe, finally. It's been two days since you slept. Welcome to the outside world!" Nag-unat-unat ito anino'y pagod na pagod sa kinalalagyan, eh kakapasok pa nga lang ni Nick sa kwartong 'to.

That annoying babe again!

"Sleeping beauty is finally awake!" Ardeen said at nagtungo sa kinalalagyan ko para guluhin ang buhok ko.

I glanced at Raji, he smiled slighlty at naglakat patungo sa sofa habang nakapamulsa.

I remembered how concerned he was when he saw me with that state. It was like a new Raji for me. He always wear a blank look on his face, parang bato na nga ang mukha at kalimitan lang ngumiti. May pagkapilyo minsan pero kapag kasama at nagkakatuwaan sila nitong ni Nick at Ardeen.

I can't understand his expression sometimes, they are more alike of Agon. He seems like a second version of him.

"2 days?" My eyes widened as I shouted out of shocked when it finally sinked in my mind what he just said.

Nick walked towards me while his hands on his pocket. Kumibit-balikat ito at nilagay ang mga rosas sa isang vase sa side table.

Nick shrugged his shoulder while arranging the flowers. When he glanced at me, he arc his brows. "You're not deaf. You heard me, babe."

I rolled my eyes. "Bakit ka ba nandito? And quit calling me that babe thing," matabang na salita ko.

Bakit ba siya narito? Na saan si Levin? He held his hand on his chest at tila nasasaktan. "Ouch! Matapos kitang bantayan dito, ganiyan isusukli mo sa napakagwapo kong pag-aalala sa 'yo? That's sad. How unfortunate of me."

Napangiwi ako sa tinuran nito at pinilit na tumayo. Napaungol ako sa sakit ng katawan pero hindi ko ininda 'yon.

"Woah! Woah! Stop pushing yourself too hard, babe. I'm sorry, magiging mabait na ako!" Nick rushed at me out of concern.

Napairap ako.

Tinabig ko ang kamay niyang nakahawak sa braso ko. "Don't you dare touch me," inis na asik ko.

"Hey, hey. Don't stand up. Hindi ka pa magaling!" Pagpapanick ni Ardeen. "Patay tayo nito kay bossing! Raji!"  tawag niya sa kaibigan na nakaupo lang sa sofa.

Raji eyed me and arc his brow.  Nawala ang ngiting nasa mukha niyo kanina at napalitan ng inis. "Why stop her? Hayaan niyo siya."

Napakamot si Nick at Ardeen sa sinabi ng kaibigan.

"But—" Nick argued, however Raji cut him off.

"That's what she want. Hayaan niyo siya. Huwag niyong tulungan." Raji smirked. "Go on. Stand if you can. Tingnan natin hanggang saan ang katigasan ng ulo mo," he challenge me.

Agad na nanlukot ang mukha ko sa sinabi nito. "I can stand on my own without your help!" I said with annoyance.

Sa inis ko ay bumaba talaga ako sa hospital bed kahit sobrang sakit ng katawan ko sa bawat galaw na nililikha.

Raji with his mocking smirked made me even more pissed.  When I successfully get off my bed, I proudly look at him and when I'm about to take one step, my body collapsed.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ng mabilis na umalalay sina Nick at Ardeen sa 'kin.

"You're not a super hero, lady. Sleep and rest. Huwag kang umastang magaling ka na, weakling," Raji mocked as he shot me his icy eyes.

After he said those words, he immediately got out of this room. Ang tanging nagawa ko na lang ay titigan ang likod nitong papalabas sa kwartong 'to.

I'm not able to process what Raji said when Nick touch my wrist. "Babe, just don't be a hardheaded. Mahiga ka na." Nick carefully held me.

"I agree. You need to take a rest for a while, babe. Hindi pa kaya ng katawan mo at hindi matutuwa si Levin kapag nakita ka niyang ganiyan," Ardeen added.

And then, natauhan ako nang marinig ang pangalan ni Levin. Kahit papaano ay naging kalmado ako.

"Si Levin. . .is he okay?" I asked, concerned.

"Yep! A hundred percent okay. It's all thanks to you." Ardeen smiled and winked at me.

Gusto kong umirap at isungalngal sa mukha nito ang mga bendang nasa sugat ko para mawala ng tuluyang ang nakakainis na mukha niya sa harap ko.

Ang sarap nilang pagbuhulin ng kaibigan niyang si Nick. Mula kanina ay puro babe na lang ang naririnig ko sa bibig nila.

I have a name and it's not a damn babe!

Napuno ang tenga ko ng asaran at boses ng dalawang ito buong araw. Imbes na magpahinga ako at payapang matulog sana sa buong araw ay na roon ako nakikipagbangayan sa dalawa.

I can't believe that I wasted my whole day with these dimwits. Spend more days to them and I will definitely gone mad.

***

DAHAN-DAHAN kong binaba ang kotse matapos na dumiposito sa passenger's seat. Nakaalalay si Nick at Ardeen sa 'kin mula sa hospital hanggang sa mansyon ni Agon.

Ilang minuto ko pa lang silang nakakasama sa loob ng kotse ay parang latang dahon na ako sa ingay at bwisit sa kanilang dalawa.

If only I can kicked their butt out of that car a while ago,  I have already done that.

Muli kong naramdaman ang pag-alalay ni Nick sa 'kin kaya napatingin ako sa kaniya. "I can handle myself, let me be. Hindi ako baldado," pagsusungit ko.

Tinaas nito ang dalawang kamay sa hangin tila sumusuko. "Woah. Easy. Isang mabuting mamamayan lang ako na may mabuting puso sa pinakagwapo kong mukha., nagpapasakristan ako ngayong araw."

Lumukot ang mukha ko sa sinabi niya. I glared at Nick. Hindi ko na kayang indahin pa ang hangin na umiikot sa ulo niya sa pagkakataong ito.

I opened my mouth but no words came out when he looked at me innocently. Inis ko na lamang pinihit ang katawan at naglakad patungo sa kwarto.

I shut the door closed and sighed while rolling my eyes. Hindi pa man ako nakakaupo sa kama ay may kumatok na agad sa pinto.

Mabagal akong nagtungo roon at marahang binuksan ang pinto.

"Ate!" salubong ni Levin.

My mood lighten up for an instance. I bend my knee to level his height. "Levin! How are you? Okay ka na ba? Wala bang masakit sa 'yo?" I inspect every part of his body to know if he have concussion.

When I realized that he has no cut or wound, I pulled him and give him a hug.

I cupped his face with my free hand.

"Okay lang po ako, ate!" He smiled. "You are my hero! You and kuya!"

I chuckled. "Talaga ba?" Napatango siya at ngumiti na labas ang ngipin."Okay then, I will be in your side whenever you need my help."

"You're so cool, ate! You protected me with that bad guys! And Kuya Agon was taking good care of with when you're sleeping in the our hospital," he cheerfully said.

I was dumbfounded when I heard Agon's name. He's what?!

"Y-your kuya? W-what did he do?" I asked confused.

"He constantly checking on your doctor, ate. He always call  Kuya Nick,  Kuya Raji and Kuya Ardeen to watch for you po while you're asleep."

I was in shock to know what Agon did at tanging pagkakatulala na lang ang nagawa. Is it true? Baka mali lang ang pagkakaintindi ni Levin sa mga pangyayari kaya nasabi niya ito.

Is it so impossible that Agon's has concern to me. He bought me! Kinulong sa empyernong bahay na ito.

Napahawak ako sa dibdib ngunit agad ding napailing.

Muli na sana akong maghahalungkat ng mga salita sa isip nang agawin ng isang katok ang atensyon ko.

Levin skipped a bit when he leads to the door. When he opened it slowly, agad na tinalunton ng tingin ko ang paa nito pataas sa mukha ng taong kumatok sa pinto ng kwarto ko.

I inhale deeply when I saw Agon's face. May hindi mapangalanang kabang lumukob sa buo kong sistema sa oras na nagkadaop ang paningin naming dalawa.

His deep eyes looked at me with thousand thoughts but I can't comprehend what is it. He's a big puzzle for me to find every pieces.

Lumipat ang paningin nito kay Levin. "Let's sleep, Levin. It's late." He shot his eys at me. "Take a rest. Call our maid if you need something."

"Good night, Ate Jeyk! Take a rest po." Levin smile and kissed me in my cheeks bago tumakbo sa gawi ni Agon.

I waved my hand at Levin nang makalabas ngunit bago pa man tuluyang masara ni Agon ang pinto ay nahagip ng mata ko ang nakakatunaw na titig nito sa 'kin.

"What was that?" I asked my self, confused as I touched my chest with an unknown beat.

Napatulala ako sa nakasaradong pinto animo'y nag-aabang pa ng kung sino man ang papasok.

Kinatulugan ko ang pag-iisip ng kung anu-ano at nagising na lang kinaumagahan sa katok ni Karen.

"Ma'am? Pinapababa po kayo ni Sir Agon. Sabay-sabay raw po kayong kumain sa baba."

"Mag-aayos lang ako, Karen. Sabihin mong pababa na rin ako," sagot ko habang umaalis sa kinatutulugan.

"Sige po, ma'am," anang boses ni Karen at narinig ang mga yabag na papalo sa kwarto.

Mabilisan akong nagligo pero pahirapan pa rin iyon dahil sa cast na nakabalot sa kamay ko. Para hindi na ako mahirapan lalo sa pagsusuot ng damit, ay sinuot ko na lang ang isang sleevess na white floral dress para isang suutan na lang.

Hindi ko na pinagkaabalahan pang mag-ayos ng mukha at  bumaba na lang dahil kumakalam na ang sikmura ko.

Alas otso y miedya pa lang ng umaga pero tirik na tirik na ang araw sa labas. Ramdam ko rin ang mainit na simoy ng hangin sa veranda ng kwarto at alam kong magiging mainit ang buong araw na ito.

When I got to the dinning area, Agon together with his friends and Levin was sitting on their most comfortable seats.

Levin noticed me first since he was facing the staircase. He waved his hand in an excited manner. "Ate! Come here! We are all waiting for you!"

I awkwardly smiled back when all eyes are on me. I glanced at Nick and Ardeen with their usually silly grins and Raji was smirking at me that I can't even tell if he was mocking or bad mouthing me on his mind.

Naglikha ng mumunting tunog ang paghila ko sa upuan.

"Ate, what do you want? Do you like this, this or this?" pagtuturo nito sa iba't ibang putahe.

Nakuha ng atensyon ko ang  adobong manok at nakangiting tinuro iyon. "This is my favorite."

"Talaga? Kuya Agon loves that too! 'Di ba, kuya?" nakangiting aniya sa kuya.

I glanced at Agon who's looking at me intently but few seconds later he diverted his eyes to his brother.

"Yeah. I love it."

I bit my tongue. Biruin mo, may paborito rin pala siya bukod sa masasamang gawain niya.

The dining area was filled with silence when we started to eat. Tanging kalansing lang nga kutsara't yinidor ang namamayani sa tenga naming lahat.

Unang natapos sa pagkain ay si Levin kaya biglang umingay. Panay ang kwento niya sa lahat at tila hindi nauubusan ng kwento.

When I'm done, agad akong tumayo. "Excuse me," aniko.

"Hala, ma'am, ako na po!" Literal na inagaw ni Karen ang hawak kong baso at pinggan at dali-daling tinakbo iyon sa lababo.

Tuloy ay hindi ko alam kung saan ako pupunta, kung babalik ba ako sa kinauupuan para matunaw sa seryosong titig ni Agon o pumunta na lang sa pool area.

At the end, I decided to take a walk in the pool area. Iniwan ko silang lahat doon sa habag dahil may pinag-uusapan silang hindi naman ako kasama.

Why would I bother staying if I'm out of place? And besides, I was sold here and no right to be in their conversation.

It was all thanks to Levin, they treat me in a good way after the accident.  Kung hindi dahil sa batang iyon, ewan ko na lang kung na saan ako pupulutin ngayon.

Nang marating ang binabalak na lugar ay parang gumaan bigla ang pakiramdam ko.

Napalanghap ako sa sariwang hangin at  napatingala sa kulay asul na langit.

Napatitig muli ako sa tubig na nasa pool, tila nang-iinganyong sisirin ko iyon ngunit napatitig ako sa kamay na may cast pa rin at ang paa kong paika-ika dulot ng insedente.

I heaved a deep sigh and when I was about to take a step closer to the edge of the pool, I accidentally slipped that made me fall into the pool.

My eyes widened and my heart beat race as everytng around me turns into slowmo. I gasped for air and struggled to get into the grounds but can't help my self. Dahil sa sakit ng paa at kamay kong hindi pa man naghilom, nahirapan akong umahon at ilang ulit na nakainom ng tubig.

Shit! Shit!

I wanted to scream but my eyelids shut itself without my consent. I wanted to live! Please someone help me!