Mijn hoofd tolt.

Ik hoor muziek.
Heel Mijn hoofd bonkt ervan en de noten gaan al snel door elkaar lopen net als de tekst. Kreunend draai ik me om op de zachte bank waarop ik lig.

Iemand draait de muziek zachter. Ik hoor stemmen met elkaar fluisteren gevolgd door voetstappen. Het duurt even voor ik doorheb wat er gebeurt. Dan glijdt er iets nat mijn mond in. Ik spuug het direct uit en spartel zo hard als ik kan.

'Nee,' hoor ik dichtbij me. Een diepe zware stem.

'Water,' zegt de stem slechts. nu drink ik rustig bij hem. Mijn keel is zo droog als een woestijn en ik moet op krachten zijn als ik wil ontsnappen.

Ik hoor iemand lachen. 'Het is net een baby lam die drinkt bij haar moeder.'

Die vergelijking stel ik niet op prijs. 'Stel je voor, lafaards!' Oude Trish had gejankt en gebeefd. Robijn? Robijn slaat ze tot moes.

'Trek die doek van haar kop,' reageert de stem. Ondanks dat hij niet onder de indruk klinkt geeft hij wel toe aan mijn eisen. Een win?

Ik raak overdonderd door het warme daglicht en de vele prikkels die ik binnen krijg. De geur van de zee die erg sterk is, het feit dat ik nergens heen kan en het enge gevoel alsof ik ver ver weg ben van Alekandr.

Nog iets om me zorgen om te maken: 4 mannen staan doodleuk bij de bank waar ik nog altijd op vastgebonden lig, mijn handen achter mijn rug vast aan de designer bank. Die bank heb ik wel eens in een tijdschrift zien staan.

Hij kost meer dan 300 duizend.

'W-waar is mijn moeder?' Vraag ik, aan niemand in het bijzonder. Dit zou ze haar dochter toch nooit aandoen? Ik draag wel een jurkje ja. Maar het bedekt amper mijn knieën en ik draag nog steeds geen ondergoed.

Mijn eigen schuld natuurlijk omdat ik Alekandr wilde uitdagen. Nou je ziet wat er van komt. Zou hij nog steeds buiten staan wachten bij de zaal? Of was hij al opzoek?

Hij ging toch wel zoeken hè?
Hij was me toch niet...
Zat ofzo?

'Geen idee.' Kraait de linker jongen met het donkere haar en de donkere huid. Hij zou knap kunnen zijn als het niet was voor zijn irritante houding.
Ik besef me opeens dat mijn vraag niet de juiste was.

Ik wist van mijn moeder af.
Wie weet wisten deze droogkloten het niet. Ze wisten niet dat ik haar dochter was. Dat verklaart waarschijnlijk ook de lammetjes opmerking en de hele seksuele blikken die ik krijg.

Ze denken vast dat ik een enorme slet ben. Ze hebben me misschien zelfs op het feestje gezien. Omg. Wat als iemand het had gefilmd? Waarom denk ik nooit na?

Ik gooi het over een andere boeg. Een nieuw idee. Met een glimlachje en knipperende ogen vraag ik zo lief als ik kan:  '..Waar is de weduwe?'

Nu spreekt de voorste jongen met het donkere rode haar die met zijn armen gekruist staat. Hij kijkt alsof hij elk moment mij kan gaan wurgen. 'Dat gaat je niks aan. Zij is bezig dus nemen wij het verhoor op ons.' Hij grijnst akelig. Alsof hij ervan geniet.

Op zijn heup rinkelen sleutels die erg verleidelijk overkomen. Sleutels betekenen vaak vrijheid. Of niet soms?

Toch, doe ik maar wat ik altijd doe als het lastig word. 'Ik ben dus Robijn Blancardi. De dochter van Mydas. Maak me los en laat me spreken met de weduwe!'

De mannen delen spottende blikken met elkaar en gniffelen. 'Je gaat ons eerst vertellen wat je man je allemaal heeft vertelt.'

'Ik heb niks te vertellen. Alekandr en papa vertellen me niks.' Zeg ik en ik ben voor het eerst blij dat ik geen idee heb wat voor duistere shit die twee uitvoeren.

'Dat geloof ik niet.' Zegt de leider van de middelste van het groepje. Hij stapt dreigend naar voren. Mijn wenkbrauwen gaan spottend omhoog om hem uit te dagen.

'Ik ben Vikander. Ik regel de lastige zaken.' Mijn ogen rollen. Wat een stomme naam voor een stomme man.

'Zoals meisjes die terug willen naar huis?' Zeg ik en probeer hem een beetje een schuld gevoel te geven.

'Zoals meisjes die informatie achterhouden.' Zegt hij slechts en streng met een koude kille blik.

'Dit is Killon, Drayke en Adrian. Mijn handlangers.' Handlangers? Wie gebruikt dat woord nog? Weer rollen mijn ogen.

'Lekker interessant. Breng me naar de weduwe. Ze wil vast met me praten nu ik wakker ben. Oh en mijn vader zal jullie allemaal doden en zo niet dan doet Alekandr dat,'

'Jij bent erg brutaal weet je dat?' Hij klakt afkeurend met zijn tong. 'Ik denk dat wij jou maar eens een lesje moeten geven. Over hoe het hier werkt.'

'Goed idee, wat regels zouden haar goed doen.' Stemt ook Killon in. Niemand had het hem gevraagd. Wat een eikels!

'Wat deed je man met je als je niet luisterde?'

'Hij riep de zwarte weduwe voor me,' zeg ik bloedserieus. Ik zie hem langzaam rood worden terwijl hij de touwen rond mijn lichaam razendsnel kapot snijdt met een mes dat opeens in zijn handpalm zit.

Hij pakt mijn arm beet en sleurt me op de grond van de bank. Ik gil en protesteer luidkeels totdat mijn rug hard op de grond geduwd word. Ik staar in het gezicht van mijn aanvaller en zie niks behalve woede. 'Je denkt zeker dat je speciaal bent? Je betekent niks. Je bent een vervelend plat ding en ik heb geen enkele moeite je de straf te geven die je echtgenoot schuwt.'

Ik ram met mijn hoofd tegen dat van hem. Hij deinst achteruit en voelt zijn neus geschrokken. Killon en Drayke drukken me plat zodat ik niet kan ontsnappen. 'Gaat het, Vik?' Vraagt Adrian.

Vikander knikt. Ik steek mijn tong naar hem uit. Hij is nog steeds woest. Nog bozer misschien. 'Ik meen wat ik gezegd heb, Mafia prinsesje. Je denkt dat je goud bent. Je bent amper ijzer.'

'En ijzer smelt als het heet wordt. Het is makkelijk te buigen. Jij en Ik? Wij worden speelmaatjes. Als jij je lastig gedraagt ga ik spelen met je. Als ik een pestbui heb ook.' Hij zal me pijn doen. 'Je zal misschien zelfs naar me leren te verlangen. Je bent tenslotte zwak voor een man in een leidinggevende positie.' Ik voel me vies door de waarheid in zijn stem.

Hij kijkt me recht aan. 'Je blijft van mij en mijn jongens af. Geen van ons krijgt toegang tot je kut.' Alsof ik die jongens wil? Ik ben goed onderhouden dankzij Alekandr en ik zou wel gek zijn mezelf te laten pakken door vikander.

'Hoe nobel,' kras ik woest uit. Hij glimlacht alleen geforceerd met geklemde kaken.

'Later waardeer je het,' Hij komt dichterbij staan. 'Til haar voor me op,' beveelt hij zijn handlangers. Waarom doet de weduwe dit? Is dit straf voor Alekandr? Ze weet toch dat ik uitgehuwelijkt was en dat het niet mijn keuze was?

Als ik beetgepakt word en de lucht in word getild dringt het gevaar tot me door. Ik trek mijn mond open en krijs zo hard als ik kan om hulp.

Vikander grinnikt en het geschreeuw of gekrijs stopt hem niet.  'Je bent bang, mooi. dat betekent dat ik misschien wat indruk gemaakt heb op je, hoogheid.' Het laatste woordje is neerbuigend en ik zou graag aan zijn vuurrode haren trekken om hem wat pijn te bezorgen.

'Ga je janken? Toe maar. Ga je gang. Het zal je niet helpen.' Spoort hij me aan. Blijkbaar ziet mijn boze gezicht er dus erg uit als mijn huil gezicht. Wie had het kunnen weten?

Vikander gaat door met uitdagen als ik op grond word gegooid als een hond op mijn knieën. Hoe vaak had Alekandr zo niet gepijpt? Hopelijk hadden zij een ander beeld van straf.

Hij maakt de salontafel leeg en gebaart dat ik op de tafel gelegd moet worden. 'Leg haar zo neer dat ik goed bij haar billen kan.' Aangezien de mishandeling van gisteren doet mijn kont nog steeds pijn. Een nieuwe ongewilde vrij partij zou me zeker geen goed doen.

'De mannen van je man vinden dat je dit te weinig krijgt. Ironisch vind je niet? Ze vinden je te vrij en te veel priviléges hebben. Nou, niet onder mijn dak.' Hij rolt mijn jurk heel snel omhoog vastberaden door te gaan.

Zijn handlangers staan om hem heen, in hun ogen zie ik trots en tevredenheid. Ik had me inderdaad als een klein verwend kind gedragen en ik zal de gevolgen ervan dragen.

Ze zien gelukkig niet mijn kut zoals Alekandr het zou noemen. Alleen vikander ziet die duidelijk. ik ben voorbereid op zacht gelach of spottende opmerkingen maar ik krijg geen van beide.

Hij laat mijn jurk weer direct vallen. 'Haal de weduwe,' mompelt hij tegen Killon die vragend fronst. Vikander gebaart dat hij moet opschieten.

'Ik begin alvast aan haar straf, vertrek.' Zegt hij tegen de anderen. Ik word erg onrustig als ze weg gaan. Als ook de laatste wil vertrekken maak ik een spurt naar de deur en smeek ik hem niet te gaan.

'Niet doen! Hij gaat me,' een doodsbange snik ontsnapt me. Vikander pakt me makkelijk weer beet en drukt zijn hand tegen mijn mond.

'Dat ben ik niet van plan,' bromt hij. Hij heeft zijn handen om me heen geslagen en kan elk moment toeslaan. Het vieze varken dat hij is.

Hete tranen rollen langs mijn wangen terwijl ik snotter. 'Leugenaar!'

Vikander gromt.
'Je gaat nu rustig worden. Ik ga je alleen bestraffen zoals je verdient hebt. Je denkt dat je papa alles oplost en je boven de wet zet. Ik ben je houding zat. Je vergif. Je schopt alles in de war. En daarvoor ga ik je straffen ja.' Ik Kalmeer. Mede door de autoriteit in zijn stem.

'Oh, en prinses?'

'Het zal een hele koude nacht in de hel worden voor ik je doordrenkte, goddelijk ruikende kutje neuk en je zo hard laat komen dat mijn mannen denken dat ik je vermoord.' Ik rol maar met mijn ogen maar doe het wel zo dat hij het niet ziet.

(:))