Ik krijg het warm en koud tegelijk later die dag als Demitir terugkomt met een huilend kind.

De man kijkt geschrokken op en worstelt voor het eerst in de kettingen. ' Je krenkt geen haar op zijn hoofd!' Hij is nog niet uitgepraat of Alekandr slaat de jongen zo hard dat hij tegen de grond knalt.

Konstanin wil me weg hebben. ' Dit is niet leuk om te zien. Ga maar lekker lezen,' zegt hij bezorgd. Lezen? Alsof ik daar nu de concentratie voor heb!

'Ik wil mijn wraak,' kras ik direct. En ik schrik van hoe moordlustig ik klink.

Alekandr duwt de jongen met een pistool richting een tafeltje waar een duimschroef aan vast ligt en een grote hamer met wat andere martel werktuigen.

'Ik wil eerst weten wie achter de aanslag zit,' zegt Alekandr met over elkaar geslagen armen.

De man snuift. Alekandr knikt. Demitir pakt een hamer waarmee stenen worden geslagen. Hij pakt de hand van de jongen en stopt deze in de schroef.

De botten hoor ik verbrijzelen als de hamer met een klap op de hand van de jongen terecht komt. 'Ik vraag het nog eens,' zegt Alekandr rustig en beheerst terwijl de jongen gilt van de pijn.

De man ziet ook in dat er niks anders op zit. 'Hell. Mijn opdrachtgever was Hell.' Alekandr word nerveus door zijn woorden. Ik zie het aan een klein spiertje in zijn nek en zijn onrustige ademhaling.

'Wat dacht Hell te krijgen? Behalve wraak op mij?'

'Niet alles draait om jou. Ik geloof dat Hell zelf de Mafia prinses wil hebben. En dat hij eerst wilde dat haar buik leeg was voor een nieuwe erfgenaam.' Mijn hand gaat naar mijn buik alsof ik het zo kan beschermen. Niet te geloven.

'Wie waren die twee mannen? Die hielpen?' Ik wil hun namen ook. Ik wil niet alleen hun namen. Ik wil hun schedels.

'Gaat je niks aan,' Alekandr kucht in zijn vuist.

Hij laat de hamer nu op de andere hand komen. Weer hoor ik botten kraken en het gegil van het joch. De man kookt. 'Dave en Chase. Je kent ze niet.'

Ik ga staan. 'Ik wil dat je je excuses aanbiedt voor de dood van ons kind.' Zeg ik.

Hij lacht me uit. 'Je gaat nooit je excuses krijgen. Ik deed het een plezier. Fuck, ik deed jou zelfs een plezier.'

'Mij een plezier?' Ik stop mijn shirt in mijn broek. Ik doe mijn oorbellen uit en geef ze aan Alekandr.

'Ga je me slaan moppie? Denk je soms dat je het aankan?'

Ik schudt mijn hoofd. Ik pak het wapen van Alekandr over. Hij twijfelt lang voor hij het aan me geeft. 'Je mag nog terug, Trish. Het is niet te laat.' Zegt hij zacht.

Ik negeer hem.
De jongen begint te gillen. Ondanks zijn gebroken handen smeekt hij me niet door te gaan met het plan. 'Niet mijn vader! Alstublieft mevrouw! Hij is alles wat ik nog heb!' Hij begint te huilen. Hij is half wees.

Ik denk even aan hoeveel levens ik kapot gemaakt heb en hoevaak ik me machteloos heb gevoeld. En alleen.

Ik geef het kind een zijwaartse knuffel. Ik kijk het niet aan. Niet recht althans. Hij huilt vredig in mijn armen uit. Zijn handen bungelen. Hij is 8 jaar als de informatie klopt die we gehad hebben. Ik aai over zijn rug.

'Niet je vader,' fluister ik in zijn oor en til het pistool geruisloos naar zijn oor toe. Dan haal ik de trekker over.

'Blancardi hoer!' Krijst de man als de jongen in elkaar zakt en voor de ogen van zijn vader sterft. Ik zit onder het bloed.

'Wat ga je doen zonder mannelijke erfgenaam? Ik denk dat ik het al weet. Dus ik ga het probleem voor je oplossen. Je geeft al je terrein aan Alekandr. als je het niet doet, heb ik nog een verassing in petto.'

'Je krijgt niks slet!'

Ik ram hem met de achterkant van het wapen. Het is een flinke shotgun dus laat het ook een mooie blauwe plek achter.  'Ik zal het maar doen. Anders laat ik Demitir hier met een mes je castreren. je zal nooit meer een erfgenaam kúnnen maken. Je bloedlijn zal sterven.' Zeg ik en druk één van de mesjes tegen zijn kin. Hard genoeg om bloed te krijgen.

'Best,' stemt de man in. 'Maar je laat me wel leven. We staan nu gelijk.'

Alekandr knikt. 'We staan inderdaad gelijk. Je mag zodra je je gebieden hebt overgedragen en je informatie hebt gegeven weg.' Hij zegt het wel.

Maar ik ken Alekandr. Zeggen en doen. Dat zijn twee dingen bij hem

----
Alekandr glimt met trots als hij de papieren bekijkt van het land dat nu van hem is. Qua drugslevering dan. Het gaat om delen van Groenland, Turkijke en zelfs een klein stukje Amerika.

De man kan het niet aan zien. Alekandr is net een blij kind.
'Zie je, je hebt alles. Behalve mijn huizen. Die wil ik zelf houden.' Zegt hij beverig. Hij wil zichzelf als rat kunnen verstoppen. Logisch.

Alekandr snuift. 'Ik hoef je huizen niet. Ik heb geld zat. Ik ben alleen geïnteresseerd in macht en wraak.' Hij klikt in zijn vingers. Een dienstmeisje neemt zijn map met papieren mee. De kaart blijft liggen.

De man word zichtbaar nerveus als Alekandr langzaam van zijn wijn drinkt. 'Mag ik weg? Je hebt wat je wilde toch?' Ik doe wat me van te voren is ingefluisterd. Ik sta op.

'Wil je je zoon niet begraven?' Vraagt Alekandr zichzelf af. Het is iets waar ik niet bij had stil gestaan maar hij wel.

De man proest. 'Nee. Ik heb mijn jongen liever in herinnering. Levend. En daarbij kost begraven geld.' Ik kijk Alekandr aan die alleen maar doelbewust kan staren.

Ik voel zijn hand onder de tafel. Hij is woest.

'Dank je wel, Sam. We hebben je alleen niet meer nodig ben ik bang.' Het is het teken waarop we getraind hadden. Demitir en kon trekken hun wapens.

'Nee! Je beloofde me,' Alekandr lacht hem harteloos uit. En ik moet eerlijk zeggen dat ik hem nooit geiler heb gevonden, pistool in zijn hand en zijn harteloze gegrijns.

'Beloftes zijn niks waard. Tot in de hel.' Hij schiet net als de andere twee. De man valt dood neer doorboort door kogels. Het is zo vreselijk lekker om te zien. Zo voldoendend.

Maar..
Ondanks dat we dichterbij zijn en wraak hebben, hebben we ook onze zielen besmet vandaag. We gaan dus letterlijk over lijken voor dit. Het is fijn om te weten waar onze grens ligt. Maar toch..

Konstanin en Demitir nemen het lijk mee, en creëren zo een bloedspoor. Ik blijf met Alekandr alleen. En ik weet niet hoe ik me moet voelen. Trots? Blij? Ik voel alleen hoe ik me al dagen voel. Alsof er een deel van mij mist.