Diangleo is een brede man met een donkere huidskleur. Hij komt erg intimiderend over maar hij is net als een muis. Een hele vriendelijke zachtaardige muis.

Als we buiten het huis zijn maakt hij mijn halsband los. 'Niet aan je verloofde vertellen.' Zegt hij met een knipoog. ik ben erg wantrouwig naar hem. Hij kan me zo slaan en terecht wijzen. Maar voor de een of andere reden doet hij dat niet.

Devil huppelt vrolijk over de stoep als we naar het park lopen. Ik ben ergens bang. Bewust dat ik meer vrijheid heb dan in 2 maanden. Ik bestudeer diangalo. Zou ik hem kunnen ontsnappen?

Riley neemt Devil dan van me over. Ze laat zichzelf voorzichtig kennis maken met Devil die erg op zijn hoede is. Maar na een takje een koekje en wat knuffels heeft ze zijn muren afgebroken. Ze krijgt een lik in haar gezicht en giechelt als Devil piepend tegen haar opspringt.

Dianglo moet lachen en let even niet op mij. Dit is mijn kans. Dat besef ik me maar al te goed. Nu moet ik maken dat ik weg kom. Rennen. Zo ver als ik kan.

Toch blijf ik staan.
Want waar kan ik heen?
Het ouderlijk huis is de eerste plek waar aaron me gaat zoeken. Mijn ouders zullen me als aaron niet wil me weer verloven met misschien een nog verschrikkelijker iemand.

'Ik zou het niet proberen,' zegt diangalo tegen mij. Ik kijk hem vragend aan. Zogenaamd onschuldig. Ondanks dat mijn wangen kleuren door de betrapping.

'Maffiavrouwen schoppen het nooit ver. Zonder geld en bescherming. Of zonder vrienden.' Ik heb geen vrienden nodig. Alleen bondgenoten. En die heb ik ook niet. Die heeft aaron zelfs niet eens. Als het niet voor zijn broer was had die loser geen poot om op te staan of was hij niet eens het circuit binnen gerold.

Ik besluit subtiel het onderwerp te veranderen. 'Komt u uit Amerika?' Zijn accent was me al eerder opgevallen.

Hij knikt. 'Wisconsin. Mooie staat. Alleen maakte ik wat slechte keuzes. Meneer Mydas heeft me opgevangen. Hij gaf me een tweede kans.' Ik weet niet hoe zwaar Amerika kan zijn maar het leven als Mydas bewaker lijkt me vele malen zwaarder.

'Als zijn waakhond?'

Hij recht zijn schouders. ' Ik zie de Mydas familie als mijn familie, mevrouw. Ik dien ze met veel toewijding en liefde. Het is een maffia familie.. Maar het blijft een familie.' We gaan het parkje in.

Er zijn amper mensen. Dianglo geeft duidelijk aan dat Riley en ik mogen zitten. Voor ons haalt hij bij een dichtbij zijnde automaat wat te drinken en te eten. Vooral omdat Riley en ik geen geld bij ons hebben. Cole en Aaron betalen altijd voor ons.

Dianglo biedt me een reep aan en wacht totdat Riley afgeleid is. 'Als ik u wat advies mag geven; zorg altijd voor extra geld op zak. Je man kan er niet altijd zijn om je te beschermen.'

Het meeste verkeer rijd langs het parkje heen. Niemand stopt. Iedereen passeert. Als een zwarte bestelwagen opeens heel langzaam begint te rijden bij het parkje word ik achterdochtig.

Ik wil mezelf slaan dat ik wantrouwig word van iets simpels als een busje. Maar mijn instinct kan het niet laten. Dianglo haalt heel subtiel zijn wapen te voorschijn en gebaart dat Riley en ik ons koest moeten houden.

Uit de bestelbus komen twee in compleet zwart gehulde mannen. ze gooien met de deuren van hun auto en lopen intimiderend op ons af. Dianglo is geen kleine jongen en ik vraag me af wat voor waanideeën die twee hebben als ze denken dat dianglo hen niet in elkaar mept.

Dianglo begroet ze met een knikje. 'O'Riley, Connel.' Achternamen. Riley mompelt iets in mijn oor. Het is een klein woordje.

'Iers,' mompelt ze onopvallend en spelend met haar haar.

De ene man heeft zwart donker haar met twee zielloze blauwe ogen. Door zijn lijkbleke huid lijkt hij meer een vampier dan een maffiagangster. Hij stapt naar voren en toont dat hij niet bang is om het initiatief te nemen.

'Dianglo. Wat heb je mooi speelgoed gehad van je baas.' Zijn stem is erg mooi diep. door zijn accent lijken zijn woorden te zweven.

Zijn handlanger knikt met zijn handen over elkaar. Hij lacht zijn tanden bloot waar stukjes goud in verwerkt zijn. 'Zeker. Vooral die blonde mag er zijn.' Riley rolt met haar ogen door zijn compliment.

Ik wil dat het me niks kan schelen. Dat ze me niet complimenteren. Maar dat doet het wel. Het doet pijn. Ga ik ook ooit een jongen vinden die langs mijn uiterlijk heen kan kijken? 'Neem jij de blonde, dan pak ik de brunette.'

'We zijn verloofd,' zeg ik voor ik er erg in heb. 'Met Cole en Aaron Diatrizo. Ze villen je levend als je ons aanraakt.'

Ze kijken elkaar aan. 'Oh nee. De Diatrizo broers. Wat moeten we doen!' Zegt de bleke man verschrikt. De ander fluit.

'Ja, ze zijn onze verloofdes en als jullie ons pijn zouden doen gaan ze gehakt van jullie maken!' Zeg ik zelfverzekerd.

'Hij neemt je in de maling, Trish.' Fluistert Riley angstig.

De bleke man grinnikt. 'Inderdaad. Maar leuk geprobeerd. Aaron en Cole Diatrizo? Zielige kleine ventjes. Ze hebben geen echte macht.' Dat maakt me erg van slag. En weet papa dat wel?

'Ik ga je een keer vragen om weg te gaan. Ze zijn niet alleen van Cole. Mydas heeft ze onder zijn hoede. Ze zijn hier op zijn verzoek.' Zegt diangalo rustig. De vampier knikt maar erg verrast is hij niet.

De ander is minder geduldig. Hij trekt een pistool te voorschijn. Hij schiet op dianglo die zijn wapen laat vallen. Riley gilt maar ik bevries. De man stapt op me af en pakt me beet bij mijn arm. Het wapen drukt hij tegen mijn slaap. 'Geen geintjes, meisje.'

Dianglo bloedt ernstig bij zijn buik. Ik betwijfel of hij het wel alleen zal redden. Het is een fontein van bloed.

'Wat heb je gedaan?! Je schiet hem neer omdat hij ons beschermt?! Wat voor man ben je?!' Gilt Riley en slaat tegen haar gevangenemer op.

De twee laten diangelo achter voor wat hij is. Bloedend en alleen. Ik wil nog terug gaan voor hem maar de man die me beet heeft verbied het me.

We bereiken een zwart busje.
'Wat doen we met die blonde?' Riley kijkt ze versuft aan.

'Laat haar gaan. We hebben wat se wilde hebben.' De vampier lacht naar mij en drukt het wapen beter tegen mijn slaap.

De andere man die Riley beet had knikt en ramt met zijn vuist tegen haar slaap. Riley valt bewusteloos neer en ze laten haar op de grond liggen. Ik weiger mijn zus zo achter te laten maar de vampier grijpt me beet.

Ik word dan het busje in geduwd. Ik moet achterin het busje zitten waar ze met matras en wat ijzeren kettingen een soort van hokje voor me hebben gemaakt. Het matras is oud en versleten. Er staat ook een klein flesje water die haastig gevuld is.

Er ligt een dun zwart dekentje waar het prijskaartje nog aanzit. Dat is mijn dekentje. Er zijn geen kussens om het me aangenaam te maken. Er komt ook geen licht naar binnen. De ramen zijn geblindeerd.

Me opsluiten in het hok is niet erg genoeg. De vampier komt bij me zitten. Hij neemt plaats op een stoel en begint met het uitpakken van een plastic tasje. Uit het tasje haalt hij een grote naald. En een paar vreemde bekende buisjes.

Bloed test buisjes.

'N-nee,' stotter ik en wil maken dat ik weg kom. Hij lacht alleen maar. Dreigend. Hij maakt geen aanstalten om me te grijpen of me te slaan of wat dan ook.

'Wil je dat ik je zus meeneem?' Vraagt hij als hij het buisje op de naald klikt. Dit gaat pijn doen. Ik haat prikken. En deze man lijkt me niet een goede prikker.

'Nee.' Ze mochten Riley niet meenemen. Ze hadden mij voor iets gepikt. Ik was bruikbaar. Riley zouden ze alleen keer op keer verkrachten en dan doden.

Ik sschuif naar hem toe zodat hij bij mijn arm kan. Hij zet de naald rechtop in mijn arm en gruwend kijk ik weg.

'Stel je niet aan. Waar is die Italiaanse dapperheid waar je papa altijd over spreekt?' Papa? Waar had hij het over? Papa zei nooit dat soort dingen.

Hij laat drie buisjes vol lopen met mijn bloed die hij in een koeltas stopt. De bus is allang gaan rijden en ik probeer met moeite te zien waar we heen gaan.

Als ik probeer te zitten of te veel beweeg krijg ik een schop van de andere jongen die me bewaakt. ' Ik wil alleen rechtop zitten.' Protesteer ik.

'Zodat je kan zien waar je bent? Dacht het niet.' Hij deelt nog een harde trap uit.

'Wat willen jullie?' De tranen komen nu pas als ik zie hoe lang en ver we weg rijden. Ik ga Aaron niet missen maar ik weet helemaal niet wat deze gekken willen.

'Ik ben niet waardevol.' Mijn stem breekt.

De bestuurder zucht. 'Als jij bent wie wij denken dat je bent, dan ben je waardevol genoeg voor onze opdrachtgever.'

'Wel wie dat ook is,'
'Ik ben een verloofde van een sukkel en heb geen sexy uiterlijk. Verder zijn mijn ouders normale mensen en ben ik erg arm. Dat is alles.'

'We zullen zien.' Grinnikt de jongen naast me. Hij bekijkt mijn bloed in de buisjes.

(We hebben de 2k bereikt. DUS EEN EXTRA HOOFDSTUK CADEAU!) TOT DE 3K (Of..volgende vrijdag wat er ook eerst komt.🥰)-🐒

Also kunnen jullie raden of Trish bijzonder is en waarom? Ik heb het heel erg goed verborgen gehouden maar als je het eenmaal ziet zie je het ook goed. Je kan het niet meer ontzien.😂

Ik zal wel verklappen: nee, ze heeft geen magische krachten. Also de vampier is geen echte vampier hij is een hele witte man. Dat is alles.😂😂😂