Ik waarschuw je, 1 keer. 1 keer. Dit boek is het heftigste, walgelijkste en dramatische wat ik ooit heb gemaakt. Oprecht. Verwacht dus veel seks, mishandeling (fysiek en emotioneel) en lekkere slechte personages. 

                🌹Trish's pov🌹

Ik zou nooit begrijpen waarom mijn familie ooit de criminaliteit is ingegaan. Dat mijn vader ooit tegen mijn moeder zei: 'Laten we drugs verhandelen!' en dat ze ja zei. 

Dat is de enige reden waarom ik in een donkerrode baljurk op een zondagochtend in juli doodsangst uitsta.

Zometeen komen twee invloedrijke jongens naar mij en mijn zus kijken. Ik vind het maar stom en raar, maar volgens mama horen gearrangeerde huwelijken bij dit leven en is ze zelf zo papa tegen gekomen.

Voor haar is dit iets natuurlijks. Ze heeft al gezegd dat als deze jongemannen ons niet willen dat ze al een hele lijst heeft die ze persoonlijk gaat afbellen tot we iemand hebben gevonden voor zowel mij als mijn zus.

Riley is in alles mijn tegenpool. Om te beginnen heeft zij prachtige blauwe ogen en blond golvend haar. Ze is een waar plaatje van perfectie en het zou me ook weinig verbazen als de kopers direct op haar afgaan.

Ze is stoer, onverschrokken en durft alles te zeggen en te denken. Zo erg niet zoals ik. Ik durf amper wat.

Ik zit op de rand van mijn bed en wacht geduldig tot mijn naam word geroepen. Als mama dan uiteindelijk in een veelte hoge stem vraagt of ik naar beneden wil komen, weet ik dat het tijd is.

Zoals ik duizend keer eerder heb gedaan, schreid ik voetje voor voetje de trap af van mijn ouderlijk huis.

Beneden, wacht mij een verassing. Ik had niet gerekend op twee mensen rond mijn leeftijd. Ze lijken me rond de twintig. Verder had ik ook niet verwacht dat ze er zo goed uit zouden zien.

Beide dragen ze pakken, van een of ander duur merk. Ze hebben ook versterking meegenomen. Twee grote spiermassas die direct op me neerkijken vanaf hun 2 meter.

Yikes.

Papa stelt me voor aan de twee mannen wiens naam mij al snel ontschiet. Vooral de man in het donkere rode jasje lijkt me wel wat. Die in het blauwe kijkt alsof hij elk moment ongesteld  kan worden.

De broers zeggen niks tegen mij. Geen woord. Ze hebben me lichaam goed tot zich laten doordringen, maar hun hoofden keren zich afwachtend naar de trap.

Een deur word boven opgetrokken en er klinkt gegil. Riley word aan haar haar door mijn moeder naar buiten gesleurd.

De man in het blauwe vest lacht, alsof hij dat wel grappig vind. Riley snauwt iets naar haar en stormt stampvoetend de trap af. Ze gaat met overgeslagen armen bij ons staan.

Ik zie de lust letterlijk in hun ogen branden. Ze fonkelen net zo hard als de glitters op rileys jurk. Een beetje jaloers frunnik ik aan mijn rode jurk. Papa legt zijn arm rond haar middel.

'Dit is mijn andere dochter, Riley.' Zegt hij. De twee knikken.

Het is dan al duidelijk voor mij dat waarschijnlijk iemand heel boos naar huis gaat, en iemand heel gelukkig. En dat ik nog langer thuis zou blijven.

Dat is mooi, dan kan ik zorgen voor Daniel die nog steeds in de tuin ligt.

'Welke optie bevalt jullie het beste?' Vraagt vader aan hun. Zij mogen kiezen. Wij niet.

'Riley,' zeggen ze allebei tegelijk. Direct voel ik de drang om te vluchten komen. Riley bekijkt de twee spottend en minachtend.

Papa geeft me een boze blik. Alsof ik er iets aan kan doen dat ze me niet willen. 'Ik heb nog een dochter in de aanbieding,' hij trekt me aan mijn hand naar voren toe alsof ze me eerst nog niet gezien hadden.

De man in het blauwe vestje grijnst vals als een piranja. 'En dat is helemaal niet vreemd,' merkt hij glunderend op. Zijn broer gaat los op zijn opmerking en moet er hard om lachen. Ik vind het maar wreed, en onnodig.

Ik weet ook wel dat ik niet zo mooi ben als meeste meisjes. Ik weet ook wel dat ze liever een model hebben dan een aardappel. Maar een beetje vriendelijkheid had ik wel verwacht. We delen een beroep tenslotte.

'Jongens, ik kan moeilijk Riley in tweeën hakken. Trish is ook een heel lief meisje. Ze is heel gehoorzaam.'

De twee bewegen geen spier. 'Ik wil alleen haar, en niemand anders.' Laat de man in het blauwe vest weten.

De rode knikt. 'Sorry, jij bent vast ook heel leuk hoor, maar je bent mijn type niet.' Zegt hij tegen mij.

Ik wil hem een dreun verkopen maar houd mijn woede in. 'Jij bent die van mij ook niet,' zeg ik.

Maar dat is een leugen. Als ik een type had, dan was hij het wel. Ergens voel ik een steek dat ik zo dicht bij daniels graf nog aan liefde voor een andere man denk, maar ik kan het niet helpen.

Ik hoef me niet druk te maken dat de rode jas man boos word. Hij hoorde me niet eens. Hij is te druk bezig met te staren naar Riley die steeds een beetje roder aanloopt.

Uiteindelijk balt ze haar vuisten. 'Ik ben geen eigendom om te worden verkocht! Ik ben verdomme een vrouw en ik weiger mee te werken aan dit!' Gilt ze met stampende voeten.

Ik weet niet waar ik jaloerser op ben. Haar uiterlijk of haar innerlijk.

De twee kunnen er alleen maar hard om lachen. 'Dat zullen we nog wel eens zien,'Merkt de rode grinnkend op.

Een licht gevoel van angst bekruipt me door zijn woorden. Ik probeer mezelf gerust te stellen.
Ze gaan me niet uitkiezen. Dat kan niet. Ze willen allebei Riley.

De blauwe knikt instemmend. 'Inderdaad. Ik durf te wedden dat als we je eenmaal getemt hebben dat er weinig van dat irritante gedrag overblijft.' Hij tilt haar kin op met zijn wijsvinger.

Ik trek mijn mond open, om hem te waarschuwen. Maar het is al te laat. Riley maakt een snelle happende beweging en bijt hard in zijn vinger.

De man trekt zijn vinger terug als haar kaken opengaan. 'Kleine bitch. Als je met mij getrouwd bent leer je zulke dingen wel af.' Grauwt hij en wil op haar afstappen. Riley verschuilt zich achter papa die haar beschermende schild is.

Er is nog altijd het probleem dat Riley niet in tweeën gesplitst kan worden en dat mijn vader woedend is dat ik geen verloofde heb weten te strikken. Alsof ik er iets aan kan doen dat ik er uitzie als een lopend lijk.

De man met het rode vest, wrijft over zijn slaap.
'Zullen we er anders een wedstrijdje van maken? De winnaar krijgt haar,' hij knikt even naar Riley.

'En de verliezer krijgt haar.' Zijn blik valt op mij. Riley reageert vol walging genoeg voor ons beide. Ik blijf bevroren zitten.

'Wat stel je voor?' Merkt de blauwe engerd op. De rode grinnikt.

'Laten we het ouderwets houden. Ik stel schieten voor. We zetten doelwitten neer. De gene die de meeste kills heeft krijgt de bitch.' Dat is Riley denk ik.

Riley wil protesteren dat ze geen bitch is, maar de twee idioten negeren haar.

Ik hoop alleen maar dat ze geen echte mensen gebruiken als doelwit.

'En de gene die verliest?' de rode grijnst naar mij. Op een akelige manier waardoor mijn wenkbrauwen fronsen.

'Die mag dat varkentje daar hebben.' Herhaalt hij ongeduldig. Walging, haat en woede krast over het gezicht van de man met het blauwe jasje. uiteindelijk knikt hij, zich beseffend dat hij alleen zo Riley kan winnen.

Een grote zelfverzekerde grijns siert zijn lippen.

'Deal.'

(Heel kort.)
Als je t leuk vind laat het me vooral weten dat werkt heel motiverend Lmao. Oké dat is t bye.