Ik word door kon en Demitir mee naar beneden gebracht naar de kelders. In een van de kamers is een verhoor kamer gemaakt met stoelen, martel apparatuur en een felle lamp.

Ik word in de stoel gezet en vastgebonden. Alekander begint.
'Dus. Wanneer is het verraad begonnen?' Vraagt hij gladjes en glimlacht onschuldig.

Ik zwijg.

'Kon?' Sist Alekandr.

Kon pakt me beet bij mijn nek.
Hij slaat me zo hard tegen de tafel als hij kan.

'Een paar dagen terug. Ze ontvoerde me en deden me een voorstel.' Zeg ik eerlijk met bevende stem.

Alekandr vernauwd zijn ogen. Hij raakt achterdochtig en op zijn hoede.
'Wat hebben ze je precies vertelt?'

'Dat ze iets zochten om levering over jou te krijgen. Wat precies zeiden ze niet.' Hij knikt tevreden met mijn antwoorden.

'Dus je bent ook niet alleen lelijk en plat je bent ook nog eens dom.' Ik begin te huilen door zijn harde toon.

'Het spijt me Alekandr,' en dat heb ik echt. Ik heb spijt dat ik alles heb verpest wat net zo goed leek te gaan.

'Het spijt je niet. Het spijt je alleen omdat het mislukt is. Omdat die twee jongens betere acteurs zijn dan jij.' Hij geeft aan dat kon me los mag laten. Kon kan het niet laten om nog even mijn gezicht tegen de tafel te knallen. En als hij daarmee klaar is spuugt hij in mijn gezicht.

'Wiens idee was het om mij bezig te houden?' Hij doet niks om Kon te bestraffen.

'Hun idee,' Een van mijn tanden zit los en valt uit mijn mond met een paar sliertjes bloed. Huiverend kijk ik Alekandr aan.

'Zoals ik al zei, je hebt me verraden. Ik haat verraden worden en ik haat verraders.' Kon rukt de touwen los en Demitir sleurt me mee naar een andere kamer. Alekandr loopt voor op met een grijns en een sleutelbos.

We komen bij een deur vlakbij de verhoor kamer. Ik hoor gejammer en gesmeek. In talen die ik niet versta. Alekandr pakt me over en Konstatin maakt de deur open.

Als ik zie wat er in de cel zit verlies ik het laatste beetje verzet wat ik nog had. Kinderen. Niet twee. Of vier.

Ik tel ze. Bij de 50 raak ik de tel kwijt. Ze jammeren en zijn zo mager dat ik hun botten kan zien. Ze zijn geslagen en bloeden en gebroken botten hangen onnatuurlijk erbij.

'Je kan kiezen. Je kan of.. '

Ik zoen hem direct en ruk het shirt haast kapot zo hebberig ben ik bezig. Alles om de kinderen te redden. Alekandr drukt me tegen de muur. 'Ik weet dat je denkt dat seks alles oplost maar dit ga ik je betaalt zetten.'

'Er zitten 100 kinderen in deze cellen. Jij kiest er 50 uit. Die blijven leven. Dan schiet je de andere 50 dood.' Ik begin te huilen en zak in elkaar.

'Nee,' snotter ik.

'Het alternatief is dat ik ze allemaal dood!' Grauwt hij en trekt me aan mijn haar overeind. Hij drukt het pistool in mijn handen en stuurt me richting de kinderen die doodsbang voor me wegkruipen.

Ik struikel over een peuter die opgerold ligt te slapen. Het is laf. Maar ik haal de trekker over en schiet de peuter dood.

Bloed stroomt uit het hoofdje en de kinderen rennen gillend de cel in. Ik kijk Alekandr smekend aan maar hij kijkt ijzig terug. 'G-ga alsjeblieft stil staan.' Zeg ik trillend.

De kinderen gillen hysterisch en verdrukken elkaar bijna. Ik richt het wapen omhoog en haal de trekker over. 'Stilte!' Gil Ik naar ze.

Ze luisteren als een lamp uitvalt. Een paar beginnen te huilen. ' Ik wil dit ook niet doen! Maar als jullie bewegen vallen er meer doden!' Alekandr grijnst tevreden van een afstandje.

Ik walg van mezelf. Er is nog een optie. Ik kan het pistool niet op Alekandr gebruiken. Maar wel op mezelf.

Alekandr heeft me door. ' Als je het waagt, maak ik ze allemaal dood.'

Ik kies willekeurig mijn slachtoffers uit. Het bloed begint op te hopen en bedekt de muren. De kinderen die ik niet doodschiet worden door Konstanin en Demitir vast gepakt en in een andere cel gestopt.

Na tien minuten tel ik de lichamen die naar me staren met grote open ogen en bebloede hoofdjes waar bloed uitkomen. En stukjes hersens. 50.

Alekandr grinnikt. ' Je bent een Mafia prinses. Schieten is in je bloed.' Hij drukt een kus tegen mijn slaap en pakt het pistool af.

Het voelt alsof ik offline ben. Alsof alles langs me heen gaat. Alekandr snauwt wat in het Russisch. Nu gaat de andere helft er aan.

De kinderen hebben daarnet massamoord gezien. Ze leven vast met de vraag waarom zij wel. Waarom ik niet? Ze krijgen trauma's en angsten en daarom is het maar beter ze dood te laten maken.

Hoe hard het ook klinkt.
Ik doe ze een plezier.

Alleen hoor ik nooit de geluidjes van de pistolen. Ik hoor alleen gesnik en gejammer. Alekandr grinnikt naar me.

'Alekandr schiet ze dood,' snauw ik naar hem door mijn tranen heen. Blijkbaar was ik aan het huilen.

'En jou een plezier doen? Mijn mannen brengen de kinderen vanavond terug. De lijkjes gaan we ophangen als boodschap.'

'Maar eerst wat anders..'
Hij sleurt me mee naar zijn slaapkamer. Hij smijt me op het bed.

(⚠️Hier begint een grafisch beschreven verkrachting scèn⚠️)

Konstatin helpt me beet te houden. Demitir spreid mijn benen. Alekandr grinnikt en dwingt een kus af. 'Moorden maakt me altijd zo fucking geil,' Sist hij in mijn oor. Ik voel een hand rond mijn nek sluipen en zie hoe hij me zacht wurgt.

Mijn kleren worden gescheurd en Alekandr kleed zichzelf ook uit. Ik zie zijn erectie.

Ondertussen neukt hij me. Met harde korte bewegingen. Mijn handen heeft Konstanin beet en Aleksandrs wurgen word erger en erger als hij steeds sneller me neukt. Ik kan het niet helpen. Ik kreun.

Niet omdat ik het lekker vind. Maar omdat het zoveel pijn doet. Hij trekt aan mijn haar en grijnst. 'Mondje open, slet.' Zegt hij koud en hij klinkt als een monster. Ik open voorzichtig mijn mond met trillende lippen.

Alekandr penis blijft me nemen en dat verbaasd me. In plaats van zijn penis voel ik zijn vinger die hij achter in mijn keel plaatst. Zijn penis drukt tegen mijn vagina aan dieper dan hij ooit is geweest. Hij neukt harder dan hij ooit heeft gedaan en mijn lichaam doet pijn.

Mijn poesje bloed en er zitten grote vegen bloed aan zijn penis als hij uit me gaat. Ik tril en durf niet te bewegen.

'Sorry liefje, je hebt dit over jezelf afgeroepen. Wees een braaf klein sletje en zeg ah,' Ik open mijn mond. Tranen stromen naar beneden. Hij neemt me in mijn mond.

Ik verwacht dat hij zijn zaad wil loodsen maar helaas. 'Zuig me slet. Ik weet dat je het kan!' Ik herhaal zachtjes wat ik eerder deed. Zijn ballen voelen nu vies en kleverig. Zijn penis is niet meer iets wat me gelukkig maakt maar juist ongelukkig.

'Juist,' Hij trekt de t te lang door en grinnikt. Hij trekt zich uit mijn mond en gooit me op het bed. Hij klemt me vast met zijn lijf en schiet weer naar binnen.

Daar pakt hij me. Hij pakt me zo hard dat ik tril op het bed en dat het kraakt onder ons. Ik hijg door de inzet en de penis die te veel te groot is voor mijn kleine poesje. Mijn vagina doet pijn en ik weet zeker dat ik bloed. Het voelt alsof ik ongesteld ben alleen dan tien keer erger. Alekandr trekt zich er niks van aan en neukt me alsof ik zijn bezit ben.

Ik vond het eerder fijn zijn slaafje te zijn. Nu niet meer.

Na uren te zijn misbruikt door hem gaat hij van me af en slaat hij me in het gezicht. Hij pakt van het nachtkastje een mes en pakt me beet. Hij zet zonder waarschuwing het mes in mijn borst en trekt een lange bloederige lijn.

Dan trekt hij het uit mijn borst. Het doet pijn. Hij bind me vast aan het bed en laat me daar alleen naakt achter. 'Alekandr! Wat als iemand me misbruikt?'

Hij kijk ijzig achterom. 'Zolang ze een condoom gebruiken vind ik  dat niet zo heel erg.' Hij trekt zijn kleren aan en gaat er vandoor.

Ik blijf huilend bloedend en in pijn achter. Na een tijdje huil ik mezelf in slaap.