Spojrzałam przez okno na bawiących się w ogródku Madarę, Boruto i Himawari. Szybko przywykli do nowej sytuacji. Po rozwodzie od razu wprowadziliśmy się do Madary który na to nalegał. Naruto walczył o wyłączne prawa rodzicielskie, ale po sytuacji z tym jak uderzył Boruto przed kamerami sąd odrzucił to bez większego rozpatrywania, pozwalając mu jedynie na spotkania co weekend, i to pod nadzorem.

Pierwszy rok minął, ale ani Boruto ani Himawari nie chcieli się z nim spotykać. Boruto dlatego, że znał całą prawdę a Hima? Może dlatego, że do tamtej sytuacji też go praktycznie nie widywała i nie czuła potrzeby by to się zmieniło? Nie wiedziałam. Wiedziałam za to, że Madara stanął na wysokości zadania i stał się ojcem na jakiego oboje zasługiwali.

Dara spojrzał na mnie dysząc ciężko zmęczony przez bieg za piłką. Uśmiechnęłam się do niego a on machnął do mnie ręką żebym do nich przyszła. Wzięłam miskę z pokrojonym w małą kostkę arbuzem i ruszyłam na podwórko. Madara podszedł do mnie i klęknął przede mną trzymając ręce na moich biodrach. Pocałował mój wystający brzuch uśmiechając się do mnie.

-Tato nauczymy Yamiego grać w piłkę!? -Krzyknął sprzed bramki Boruto, podbijając piłkę na kolanie. Prawdę mówiąc na początku byłam w szoku, że chłopiec tak szybko zaczął się do niego zwracać w ten sposób, ale byłam szczęśliwa bo to znaczyło, że w pełni go zaakceptował.

-Daj mu się najpierw urodzić. -Zaśmiałam się podając Himawari miskę z arbuzem.

-Nawet nie wiesz jak was kocham. -Szepnął Madara patrząc na mnie z dołu.

-Nas? -Zapytałam udając, że go nie rozumiem.

-Tak, całą czwórkę. -Powiedział po czym wstał i razem spojrzeliśmy na zajadających się owocem Boruto i Himawari po czym położyliśmy dłonie na moim brzuchu w którym kwitło nowe życie.

No i to by było na tyle kochani.

Jak prawie wszystkie moje historie, ta też, wyszła dość krótka, ale nie ma co na siłę przedłużać. To co ułożyłam sobie w głowie jeszcze zanim zaczęłam pisać, wszystko jest zamieszczone, więc takim miłym akcentem kończę tą historie. 

Równocześnie chciałabym bardzo podziękować za wszystkie gwiazdki i komentarze jesteście wspaniali  (tu sobie wstawcie serduszko bo ja tego kompa nie ogarniam i ledwo nawiasy znalazłam XD)

Puki co żegnam się z wami. Na nowe opowiadania z mojej strony na razie nie macie co liczyć bo moja wena mnie przestała lubić, ale może kiedyś coś jeszcze napiszę.

No to cześć Robaczki! Bez odbioru.