Een grote blauwe draak vliegt ver boven het land. Machtig en statig klapt ze een keer met haar vleugels, zodat ze naar de volgende stroom kan. Haar ogen speuren het land af naar een dorp dat hier in de buurt moet liggen. Zodra het dorp in zicht komt klapt ze haar vleugels gedeeltelijk in en duikt ze naar beneden. Hoe vaak ze de duikvluchten ook maakt, het blijft een geweldig gevoel. Haar hart gaat er sneller van kloppen, despanning vult haar. Maar dit is geen slechte spanning. Dit is de spanning vanverwachting. Ze gaat de taak die haar gegeven is voltooien. Met een edelheid die alleen maar kan komen van ervaring landt ze in het midden van het dorp.