Sarena

Ik ben aan het oppassen op een paar kinderen als een blauwe draak overvliegt en in het midden van het dorp landt. Meteen verzamel ik de kinderen en breng ik ze naar het plein waar de draak is. Als een draak verschijnt betekend het vaak dat een kind is geboren dat de zegen van een draak gaat krijgen. Een zegen van een draak is vaak genoeg om je hele leven gebakken te zitten. Hoewel mijn tijd daarvoor al lang voorbij is hoop ik stiekem dat ik ook gezegend wordt. Zodra de kinderen de draak zien gapen ze haar aan. De draak schittert in het ochtendlicht als een helderblauwe lucht. Heldere lijnen op haar lichaam schijnen zwak. De draak kijkt rond. Als haar ogen op mij vallen blijft ze even naar me kijken. De stem van mijn moeder, van jaren geleden, vertelt me dat ik moet buigen. Dat doe ik dan ook. Helderblauw licht schijnt van ergens voor me.

Sentarena

Mijn ogen glijden over de verschillende mensen in het dorp. Een van hun valt op. Een vrouw in een rode jurk. Ik denk dat zij het is. Wat denk jij?

De stem van mijn draak zoemt door mijn hoofd. 'Je kan best gelijk hebben, Sentarena. Ik voel wat jij voelt. Een balans in magie. Iets wat wij nog niet hebben bereikt.'

Ik maak me zorgen. Als we haar uitkiezen en de match komt verkeerd, dan slopen we die balans. Maar als we haar niet kiezen en de match komt verkeerd, dan krijgen wij de schuld.

Mijn draak lacht. 'Je weet wat de baas zei: kies met je hart. Niet met je hoofd. Wat zegt je hart over haar?'

Dat zet me aan het denken. Wat zegt mijn hart? Mijn hart zegt dat zij degene is die we moeten hebben.

Mijn draak laat haar tevredenheid blijken. 'Dan moet je haar kiezen.'

Daarmee splits ik van mijn draak af.

Sarena

Mijn hoofd wordt opgetild door delicate vingers. Ik kijk recht in de ogen van een volwassen vrouw. De vrouw heeft een paar schubben om haar ogen, die dezelfde bruine kleur zijn als de ogen van de draak. Een paar kleine hoorns komen onder het haar vandaan, nog witter dan haar tanden. Een paar blauwe vleugels bedekt met veren komen uit haar rug. Voor de rest draagt ze een jurk in de kleur van de draak. Het duurt even voordat ik het me besef. Het is de draak. Angst vult me. Als ik haar boos maak ben ik er geweest. De vrouw schud haar hoofd. 'Niet bang zijn. Ik heb jou uitgekozen. Kom. Er is iemand die je wilt ontmoeten.'

Ze brengt me naar de draak toe. Daar helpt ze mij op de rug. Het gaat erg moeilijk, doordat de draak enorm is. Als iemand het lef had gehad om te kijken had diegene waarschijnlijk de lach niet kunnen onderdrukken. Gelukkig doet niemand dat. Als ik eindelijk op de draak zit stapt de vrouw naar beneden. Het eerste wat er in me opkomt is hoe zij van plan is mee te vliegen. Gaat ze haar vleugels gebruiken? Of gaat ze in de klauwen mee? Het antwoord op die vragen komt al snel. Ze gaat voor de draak staan en doet haar armen omhoog... en versmelt met het lichaam van de draak. Hoe weet ik niet, maar op contact verdwijnt haar lichaam met jurk en al in de draak. De lijnen op het lichaam van de draak lichten fel op tijdens de versmelting, waardoor ik mijn hoofd moet afwenden. Zodra de twee zijn versmolten voel ik het lichaam van de draak rillen, alsof de draak het koud heeft. Dan neemt de draak een korte aanloop en springt in de lucht.

Het gevoel van vlucht is geweldig. In de lucht is het fris, maar het uitzicht is het waard. Van de steppen waar mijn dorp staat vliegt ze richting de zon. Hoe hoger ze gaat vliegen hoe meer een angst in me gaat dagen dat ik ga verbranden door de zon. Maar hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. Na een tijdje gaat de draak wat langzamer vliegen en laat ze zich omlaag glijden. Ze vertraagt zo veel dat ik bijna denk dat we uit de lucht gaan vallen. Tot ze eindelijk land midden in een weelderig bos.